Opnieuw doet God een oproep om terug te komen bij Hem. Maar dat niet alleen. Hij vraagt niet alleen om een vrome terugkoming. Nee, Hij vraagt om écht terug te komen, met diep verlangen in je hart. Geen dubbele bodem, wel eerlijk en transparant. Mensen kunnen jou en jij kan mensen makkelijk voor de gek houden. Maar God niet. God weet ook welke strijd je moet leveren. Ik schreef eerder al over afgoden die je kunt "dienen". Je mobiel, je sigaret, het kijken naar anderen, verzin het maar. De kans is groot dat je dat niet van ene op het andere moment dat los kan laten. Er gaat een strijd aan vooraf, je moet als het ware gezuiverd worden. En zuiveren gaat niet zonder pijn, soms komt er "geweld" bij aan te pas, denk aan het schuren van een stuk hout.
Gelukkig ken ik een God die mij niet alleen waarschuwt en "straft", God staat voor mij meer als vergevingsgezind, Hij ziet een oplossing waar ik het niet meer zie, Hij geeft een belofte bij een waarschuwing. En deze belofte wil ik vandaag meegeven, put er hoop uit, je bent niet verloren! Geef de strijd niet op, want de overwinning ligt in het verschiet:
Israël, wanneer je op je schreden terugkeert,
keer dan terug naar mij – spreekt de HEER.
Heb je die afgodsbeelden weggedaan,
zwerf dan niet langer rond,
maar zweer waarachtig, eerlijk en oprecht:
“Zo waar de HEER leeft.”
Dan willen alle volken worden gezegend als Israël,
ze zullen zich met Israël gelukkig prijzen.
Dank je wel voor het beeld dat van God schets: rechtvaardig ... maar ook vergevingsgezind.
BeantwoordenVerwijderen