Daar schrijft Jeremia over in vers 13 en 14. De mensen kijken weg, doen alsof er niets aan de hand is. Ze zeggen dat het geweldig gaat. Maar niets is minder waar. Mensen hebben honger. Oorlog wordt gevoerd. Kinderen worden mishandeld en misbruikt. Meisjes uitgehuwelijkt. Gezinnen vallen uit elkaar. Jongens die vaderliefde missen en losgaan op straat en op school.
Gaat het werkelijk zo goed? Doen wij niet precies hetzelfde als de mensen in de tijd van Jeremia. Sluiten wij de ogen niet ook voor het leed van een ander? Voelen we onszelf niet veel te goed om een ander te helpen? Niet dat ik zo goed ben, want ik besef dat elke keer dat ik wegkijk bij leed, een keer teveel is. Een keer waarbij God weer verdrietig wordt om het onrecht dat Zijn kinderen aangedaan wordt en het onrecht dat Zijn kinderen doen.
Ja, maar is het dan geen druppel op een gloeiende plaat om te helpen? Of het nu hier is, of daar in Afrika. Persoonlijk geloof ik daar niets van. Ik denk niet dat één enkele actie van jou wereld verbeterend is, maar jouw actie maakt wél verschil!
Vanmiddag zat ik ergens te wachten en er kwamen allerlei mensen voorbij. Op een gegeven moment komt een oude man met buitenlandse afkomst voorbij fietsen, op dat moment komt er (onbedoeld, maar niet minder bedoelt) een glimlach op mijn gezicht. De man ziet het en begint te zwaaien naar me met een flinke glimlach, met gevolg dat ik nog breder begin te lachen en een moment van dankbaarheid ervaar.
Een simpel moment, van nog geen dertig seconde. Ik weet niet of het voor die man verschil heeft gemaakt, maar uit zijn gedrag haal ik het wel. Door zijn enthousiaste gedrag maakt hij weer verschil bij mij en bracht een glimlach op mijn gezicht. Dit moment deelden wij en we gaan elk verder met ons leven.
In sommige momenten dat ik zie dat mensen verdriet hebben, dan wordt mijn hart ook bewogen. Een stukje van mij huilt mee. Als God ziet dat Zijn geliefde kind verdriet heeft dan huilt niet een stukje mee. God leeft intens met je mee, voelt wat je meemaakt, weet wat je voelt. God alleen kan je troosten. Jouw verdriet is Zijn verdriet. God maakt een verschil met Zijn oneindige liefde en genade. Een verschil dat wij verder mogen dragen en vertellen in deze wereld. Waarmee we anderen tot steun mogen en kunnen zijn, als dat kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten