zondag 4 december 2011

Ongeluk tot hoop (Hosea 2:4-25

Lezen: Hosea 2:4-25

Als ik het eerst stukje van hoofdstuk 2 lees dan voel ik mij ineens heel klein worden. Ik voel dat God boos is. Boos op Zijn volk, die alleen maar kijken naar de afgodsbeelden en materiële zaken. Het laatste stukje van vers 15 komt diep bij mij binnen. Het doet pijn: 'Maar mij vergat ze - spreekt de Heer'.

Ik denk dat iedereen wel iemand weet op te noemen die ergens gek op is. Erg is het, als diegene daar zo in opgaat dat hij of zij jou vergeet. Misschien waren het je ouders, die geen aandacht voor je hadden. Misschien was het je vriend(in) die geen tijd voor je had. Misschien was het wel je broer of zus die jou niet belangrijk vond. Misschien was het de leerkracht op school die je niet zag zitten. Allemaal omdat de aandacht ergens anders heen ging. In sommige gevallen hoeft het geen afgodsbeeld te zijn, maar het gaat om het gevoel. Helemaal alleen, verlaten. Pijnlijk. Tranen stromen weer over je wangen. Was ik niet belangrijk genoeg? Ben ik niet bijzonder?
Die pijn kent God ook. Meerdere keren keerde het volk zich van Hem af en ging voor de afgoden. Zoveel pijn, keer op keer. God wilt het niet langer meer. Hij waarschuwt, ik neem haar(het volk) alles af en niemand zal haar uit mijn greep kunnen krijgen.
Alles wordt je afgenomen, je houdt niets meer over en daar sta je dan: naakt, zonder iets of iemand. Zonder iemand? Nee, luister maar, Hij roept je!
'Ik zal haar meelokken naar de woestijn
en tot haar hart spreken.
Daar zal ik haar wijngaarden aan haar teruggeven.
Het Achordal(ongeluksdal) maak ik tot een poort van hoop!
Op die dag sluit ik een verbond:
Ik maak een einde aan het geweld,
jullie zullen in rust en vrede kunnen leven.
Ik zal je hecht aan mij verbinden,
door liefde, trouw en ontferming.

Vanochtend hebben wij in de kerk Avondmaal gevierd. Toepasselijk. Vlak voordat Jezus stierf aan het kruis, werd Hij verlaten door Zijn Vader. Zo kon Hij sterven voor onze zonden, om een verbond te sluiten. Voor eeuwig, met liefde, trouw en ontferming. Wij mogen bij Hem schuilen, rust en vrede krijgen wij in ons hart! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten