Op moment ben ik aan het lezen in Deuteronomium. Ik vind het zo bijzonder dat ineens bepaalde gedeelten je nu pas opvallen. Hele mooie stukjes, die heel persoonlijk kunnen zijn. Ze zijn misschien niet zo geschreven, maar ik denk dat je ze wel zo persoonlijk op mag vatten.
Zo stukje is uit Deuternomium 31, vers 6:
'Wees vastberaden en standvastig. Er is geen enkele reden om bang voor hen te zijn, want het is de HEER, uw God, die met u meegaat. Hij zal niet van uw zijde wijken en u niet verlaten.’
Als je de tijd hebt, lees dan ook de verzen ervoor dan even. Die hen in stukje erboven zijn andere volken die God aan het volk zal overleveren. Maar vul daar nou eens dingen in waar jij bang voor bent. Misschien voor iemand uit je omgeving. Of die verslaving waar je eindelijk mee hebt afgerekend en waar je van hoopt dat het nooit meer terug zal komen. Verzin maar iets, er is vast wel iets!
Er zijn dingen in het leven waar je echt doodsbang voor kunt zijn. Waar je niet aan wilt denken, maar waar je eigenlijk wel toe gedwongen wordt. Bang, engte, donkerte, alleen, tranen, uitweg? Het zijn allemaal woorden die er vast bij horen. Toch vertelt God ons iets anders: 'er is geen enkele reden om bang daarvoor te zijn!'. Geen enkele. Ja, daaaag, hoor ik je denken. Dus stel ik mij dan aan? Zijn mijn gevoelens niet echt?
Ooh, ze zijn zeker wel echt! En je stelt je ook echt niet aan! Het is iets persoonlijk, iets wat jij voelt. Voor de één is dit eng, maar een ander kan veel meer hebben, het maakt niet uit.
Maar God verteld ons nog iets meer: 'Hij is het die met u meegaat. Hij zal niet van uw zijde wijken en u niet verlaten'.
Hmm oke. Dat zal ik dan geloven. Maar waarom grijpt God dan niet in als het dreigt mis te gaan? Precies, dreigt, het gaat niet mis, Hij grijpt in! Toch heeft God ons ook keuzes en verantwoordelijkheid gegeven. Hij laat merken dat wij die keuzes en verantwoordelijkheid mogen gebruiken. Als het dan toch mis dreigt te gaan, is Hij zo dichtbij dat Hij kan voorkomen dat het mis zal gaan. En Zijn idee van misgaan is denk ik anders dan ons idee. Ook dat zal wel blijken. Het is niet iets waar je zo op kan vertrouwen. Dat heeft zijn tijd nodig, om het in te zien en om het te accepteren.
Gelukkig is Hij naast me om mee te gaan.
Achter mij om me op te vangen.
Voor mij om me te beschermen.
Onder mij om me te dragen.
Hij is er.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten