maandag 13 februari 2012

Mijn Papa


Zondag 46
Waarom heeft Jezus ons geleerd om ‘Vader’ te zeggen tegen God?
Omdat Jezus al bij het begin van ons gebed wil laten voelen om kinderlijk ontzag en vertrouwen te hebben in en op God. Dat is de basis van ons gebed.
Doordat Jezus voor ons aan het kruis is gestorven mogen wij God ‘Vader’ noemen. Hij zal ons veel geven, als we het met waar geloof vragen. Zoveel, dat onze vader ons niet aan aardse dingen kan geven. 


Waarom staat er achter: ‘die in de hemelen zijt’? 
Jezus wil dat wij niet te aards denken over de hemelse heerlijkheid en dat wij alles van Hem verwachten wat wij nodig hebben voor ons lichaam en ziel. 

Gisterochtend over deze zondag een preek gehad. Deze reeks zondagen uit de Heidelbergse Catechismus trekt altijd meer mijn aandacht. Waarom? Omdat het over ‘Het Onze Vader’ gaat. Het gebed dat Jezus aan ons heeft geleerd. Ik vind bidden niet makkelijk, om verschillende redenen. Het Onze Vader geeft dan een prima basis om te gaan bidden. Uit ervaring weet ik dat ‘Het Onze Vader’ vaak opgelepeld wordt. Een tussendoor gebedje, als je niet weet wat je moet bidden. Op zich is het een prima gebed om te bidden als je geen woorden hebt. Maar gebruik het niet als excuus, om even snel. Wat is niet tegen zomaar iemand. Nee, je praat tegen de belangrijkste persoon van je bestaan.
Nog mooier: je mag Hem aanspreken als je Vader, als je Pappa. In zondag 46 wordt uitgelegd waarom wij dat (mogen) doen. Ik vind zelf dat zondagen nogal moeilijk opgeschreven, dus heb ik deze zondag vertaald naar nu. Omdat ik graag met jullie de woorden wil delen die gisteren een plek gevonden heeft in mijn hart. En hopelijk gebeurt dat ook bij jou!
Het is geweldig dat Jezus weet dat wij moeite hebben met bidden, Hij kent ons moeilijkheden, twijfels en gevoel van onmacht. Daarom heeft Hij ons dit gebed gegeven. Nog mooier is dat Hij het gebed begint met ‘onze Vader’. Niet een één of andere vent ver weg. Nee, een Vader waarbij je op schoot kan komen, die je tranen afveegt. Het kan natuurlijk niet zijn dat je zo’n vader niet kent. Maar Hij is niet zoals de aardse vaders, met hun fouten en tekortkomingen. Hij geeft wat je nodig hebt, niet de aardse dingen die wij misschien willen. Hij geeft ons hemelse dingen, hemelse heerlijkheid.
En dan het stukje over ‘die in de hemelen zijt’. Bam. Hij is meteen weer ver weg. Mijlen ver. Zo kan het voelen. Koud en verwijdert. Je weet niet meer waar je Hem vinden kunt, je bent de weg kwijt en Hij is zo ver weg. Hoe moeilijk kan die strijd zijn. Daarom leert Jezus ons eerst God onze Vader te noemen, dat we beseffen hoe dichtbij Hij in ons leven staat. Toch is Hij in de hemel. Maar er komt een moment dat Hij terug komt op aarde en dat de aarde Zijn woning wordt.
Je mag Hem jouw Pappa noemen, met eerbied en ontzag. Hij zal bij je zijn, alle dagen in je leven. Als een vader die zijn armen om je heen slaat, je optilt en je op Zijn nek zit en je draagt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten