Sons of Korah & Psalm 37

Zoals je misschien hier beneden hebt gelezen ben ik bezig om iets van rust te vinden, echt stil te zijn. En dat is niet makkelijk! Er komt soms zo veel op je pad, dat ook al zit je ergens stil je het liefst wilt uit gillen. Daar herken ik mij deze week in. Toen vond ik op youtube de nummers van Sons of Korah. Ik had er wel eens van gehoord, maar er nooit naar geluisterd. Nu wel dus en ik merk dat ik zo rustig wordt van die muziek, heerlijk! Ik kan het je aanraden om ook eens te gaan luisteren!
Ook vond ik door hun een prachtige psalm. Daar heb ik stukjes uitgehaald die voor mij, nu, een bijzonder lading hebben. Lees maar: Psalm 37.

Vertel alles wat u bezighoudt aan de HERE 

en vertrouw Hem. Hij zal in alles voor u zorgen.

Word stil voor de HERE 

en verwacht alles van Hem.

Het is beter met een eerlijk hart 

weinig te bezitten dan veel rijkdom te hebben en God niet te kennen.

De HERE zorgt voor zijn volgelingen 

en er wacht hun een geweldige toekomst.

In moeilijke momenten 

zal Hij hen niet in de steek laten.

Het is werkelijk waar: 

zij die door God gezegend zijn, mogen in het land wonen en het bezitten. 

Maar wie Hij vervloekt, wordt vernietigd.

Als de HERE instemt met iemands wijze van leven, 

zal Hij hem bevestigen in alles wat hij doet.

Als zo iemand valt, 

stort hij niet naar beneden, omdat de HERE zijn hand vasthoudt.

De HERE heeft oprechtheid lief 

en Hij zal zijn volgelingen nooit in de steek laten. Hij zal hen altijd bewaren en beschermen.

Maar de redding van de oprechten komt van de HERE, 

Hij beschermt hen in moeilijke tijden.

Dat komt doordat zij bij Hem schuilen.

Koester je hart - Mirjam van der Vegt

Na een tip ben ik begonnen in een boek. Een boek die mij verteld over stilte. Omdat ik zo aangemoedigd werd heb ik het gekocht en ben ik er in gaan lezen. Ergens was ik ook op zoek naar stilte. Niet eventjes 5 minuten, nee: totale stilte. Voelen waar het leven écht om gaat, wat ik belangrijk vind en waar ik voor sta. Eventjes weg uit de sleur van het dagelijks leven.
Het boekje is erg mooi geschreven, praktisch en herkenbaar maar juist daardoor ook zo confronterend. Meer ga ik er niet over zeggen. Zorg dat je dit boekje krijgt en gaat lezen!

Gisteren, vandaag en eeuwigheid (Hebreeën 13:8)

Jezus Christus blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid!

(Hebreeën 13:8)

Toen ik deze tekst las kwamen er ineens allemaal vragen in mijn hoofd. En ze lieten mij niet los. Daarom bij deze tekst uit de Bijbel een blogje. Want wat mij vooral bezighoudt is de vraag: 'Hoe zie jij God?'

Laat ik hem maar gewoon stellen, hoe zie jij God? Wat voor gedachte, gevoel of beeld heb jij van Hem? Ik kan mij namelijk twee uitersten voorstellen, twee uitersten waartussen ik zelf regelmatig balanceer. Of ik ben helemaal vol van God, bij wijze van spreken kan Hij niet meer stuk bij mij. Aan de andere kant ken ik de momenten dat ik enorm twijfel aan God. Is Hij er wel voor mij? Doet Hij echt wat Hij mij beloofd heeft? Bestaat God überhaupt wel? Het zijn maar een paar vragen van een heleboel, die weleens door mij hoofd gaan dan. Ik merk dat ik moeite heb om een middenweg te vinden. Of beter gezegd: om mijn twijfels weg te krijgen. Want er gebeurd soms zo veel en dan zijn de vraagtekens zou tevoorschijn getoverd. 

Wat heeft dit nu te maken met wat hierboven staat? Nou, als jij een bepaald beeld van iemand hebt door iets wat ooit gebeurd is, kan het zijn dat dat niet al te positief is. Het kan zijn dat je die persoon niet vertrouwd. Als dat nou ook het geval is met het geloof, met God, met Jezus, dan kan je moeite hebben om te geloven. En dan staat er ook nog eens zo'n tekst in de Bijbel. Kort gezegd staat er dit: Jezus Christus blijft altijd dezelfde. Fijn, als je niet zo'n goed beeld hebt. Hoe kan je Hem dan vertrouwen? 

Ik weet niet welk beeld jou hebt en hoe dat gekomen is. Maar ik wil je graag op een beeld wijzen dat mij door het leven sleept, als het goed gaat, maar vooral als ik het niet meer weet. 

Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren.

(Romeinen 5:8)

Dat is een beeld dat in mijn geheugen gegrift staat. Jezus is voor mij gestorven. Daardoor liet God zijn oneindige liefde zien. Stiekem borrelen er tranen in mij op. Het betekend echt veel voor mij. Hij overwon de dood, voor mij en voor jou en daardoor mogen wij onze handen vouwen en alles bij Hem leggen. Dat betekend Jezus voor mij. En die betekenis blijft. Gisteren was die betekenis er. Vandaag was Hij er ook. En morgen zal Hij er ook zijn. Liefde was het, liefde is het en liefde zal het zijn. 

Als je niet meer weet wat Jezus voor jou betekend, kijk dan naar het kruis, laat tot je doordringen wat daar gebeurd is. Zoveel pijn en verdriet, maar vooral intense liefde van Hem. 

Oordelen (1 Petrus 2:21-23)

Ik vind het heerlijk om mensen te kijken. Op een druk punt zitten in een centrum of op het station en mensen kijken. Gewoon observeren. Wat ze aan het doen zijn, wat het gezicht mij verteld, hoe ze eruit zien, of ze haast hebben, enzovoort.
Het gevaar hiermee is dat je (te) snel gaat oordelen over mensen. Ik ben dan ook een ster in het oordelen over mensen. Nouja, ben.. Ik probeer het te minderen en ik merk dat het steeds beter gaat.
Ik ben dat gaan doen omdat ik erachter ben gekomen waarom mensen over het algemeen oordelen. Mensen die een oordeel spreken over een ander, kunnen zich vaak identificeren in die ander. Maar ze voelen zich vaak beter dan die persoon. Door een oordeel te vellen halen ze die mensen naar beneden en verhogen ze zichzelf, om er zelf beter vanaf te komen.
Toen ik dit las schrok ik. Het gaat zo makkelijk en snel. Misschien nog het erge: je weet zeker dat je oordeel klopt! Waarschijnlijk is niets minder waar. Ik ben gaan opletten wat voor oordelen ik velde. Ik was er meteen klaar mee! Ik wil niet meer oordelen. Ik wil mensen in hun waarde laten. Ze mogen zichzelf laten zien zoals ze werkelijk zijn, en dat geldt net zo hard voor mij! Geen maskers nodig mensen, laat jezelf zien!
En toen las ik deze tekst uit 1 Petrus 2. Hij wordt vaak gelezen rond Pasen. Ik vind het weer één van die sprekende teksten uit de Bijbel, mét een opdracht voor ons!

Al dit lijden hoort bij het leven waartoe God ons geroepen heeft. 

Christus, die voor u geleden heeft, is het voorbeeld dat u moet volgen, 

en in zijn voetstappen moet u treden.

Hij heeft niets misdaan en zei nooit een verkeerd woord.

Als Hij beledigd werd, zei Hij niets lelijks terug. 

Als de mensen Hem pijn deden, dreigde Hij niet het hun betaald te zetten. 

Hij liet het allemaal over aan God, die rechtvaardig oordeelt.

Jezus heeft ons zoveel uit handen genomen door Zijn sterven. We hoeven niet te oordelen over andere mensen. Dat doet God wel. Hij weet precies hoe dat moet, waarom zou je dat niet aan Hem overlaten? Of voel jij je beter dan God? Oordeel je ook over Hem? 

Zelfs Jezus oordeelde niet toen Hij door het slijk werd gehaald. Ze staken de draak met Hem aan. Ze vernederde Hem. Hij ging door het diepste dal, helemaal alleen. Maar Hij zei er niets over. Hij vertrouwde op Zijn Vader, Hij die rechtvaardig oordeelt. Volg zijn voetstappen en als je niet meer kan dat zal Hij je verder dragen. Het zal namelijk niet makkelijk zijn, er kan je een heleboel onrecht aangedaan worden. Maar je mag Hem wel vertrouwen, Hij heeft de weg al gelopen en weet hoe het is. 

Liefde - ouders & kinderen

Ik vind het zo mooi om te zien hoe mensen van elkaar kunnen houden. Vooral als ik een oud vrouwtje en een oud mannetje zie lopen op straat, hand in hand. En dan met zo'n verliefde blik, daar straalt zoveel liefde vanaf! Of als je ziet dat ouders intens genieten van hun kinderen en dat die ouders enorm veel van hun kinderen houden. Daar kan ik echt van genieten en helemaal warm van worden. Het raak mij ook, omdat ik ook weet  dat het niet zo vanzelfsprekend is, die liefde tussen ouders en kinderen.
Zo is van de week de rechtzaak begonnen tegen de man die zijn eigen dochter, 11 jaar!, verkracht heeft en waardoor die dochter een kindje heeft gekregen. Verschrikkelijk!
En zo zijn er ook genoeg kinderen die mishandeld worden, niemand die het weet omdat het achter de gesloten deuren gebeurt. Hoe kan het?
Het kan mijn hart breken als ik hoor hoe slecht kinderen het hebben. Het is verschrikkelijk om je niet geliefd te voelen. Liefde is een van de basisbehoeften die elk mens nodig heeft.
Terwijl ik dit aan het tikken ben schiet psalm 103 te binnen:

Zoals een vader met liefde voor zijn kinderen zorgt, 

zo zorgt de HERE voor wie ontzag voor Hem hebben.

Hoe hard en moeilijk is het dan om dit te kunnen geloven? Hoe vreselijk is het als je die liefde niet kent? 

Wat zou ik graag wat willen en kunnen betekenen voor die kinderen. Zorgen dat ze de liefde leren kennen in hun liefde. Dat ze niet dreigen te verstikken omdat ze geen liefde kennen. Wat zou ik graag willen dat ieder kind in een warm nest zou kunnen opgroeien, waar ze gewaardeerd worden, geliefd en geaccepteerd. 

Als ouders dit lezen, houdt alsjeblieft van je kinderen! Kinderen zijn een zegen. Ik denk dat het niet altijd makkelijk zal zijn, maar geloof me, onvoorwaardelijke liefde hebben ze nodig! 

Als jij, als kind, dit leest. Heb lief, iedereen die je tegenkomt. God geeft je wat je nodig hebt om lief te hebben, doe het, je kunt het! 

Liefde geven kan je alleen als jij Gods liefde in jouw leven accepteert, dan mag je het uitstralen naar alle mensen om je heen. Dan kunnen we zijn als dat ene gezin, vader en moeder met intense en onvoorwaardelijke liefde voor hun kinderen. 

Jij spreekt - Hij antwoordt

Als ik het gevoel heb dat niemand om mij geeft, dan zegt God tegen mij:

“Ik hou van jou, Ik ben een God van liefde. Dat heb ik beloofd aan jou en aan de generaties voor jou. (Deuteronomium 4:31)

Als ik het gevoel heb dat er geen weg meer is, dan zegt God tegen mij:

            Op jou rust Mijn oog. Ik zal je inzicht geven en jou de weg wijzen. ( Psalm 32:8)

Als het lijkt dat er alleen maar ongeluk is, dan zegt God tegen mij:

Ik heb een plan met je leven, Ik heb jouw geluk voor ogen. Ik zal je een hoopvolle toekomst geven. (Jeremia 29:11)

Als het licht in mijn leven uit gaat, dan zegt God tegen mij:

            Mijn woord zal als een lamp zijn voor je voet, een licht op je pad. (Psalm 119:105)

Als het lijkt dat wegen zich scheiden, dan zegt God tegen mij:

            Niet zal jou scheiden van mijn liefde voor jou! (Romeinen 8:38-39)

Als mensen om mij heen mij niet langer tot steun zijn, dan zegt God tegen mij:

            Ik zal je tot steun zijn als je dreigt te vallen, Ik zal je oprichten. (Psalm 145:14)

Als tranen over mijn gezicht blijven stromen, dan zegt God tegen mij:

            Ik zal de tranen van je gezicht afwissen. (Jesaja 25:8)

Als ik niets meer kan zeggen, dan vult God mij met Zijn liefde en geeft mij Zijn zegen mee:

            De Heere zal jou beschermen en zegenen,

            Hij zal altijd dicht bij jou zijn,

            Hij zal jou Zijn inzicht geven.

            Hij zal over je waken en Zijn genade geven.

            De Heer zal jou beschermen, waar je ook gaat,

            Niet alleen vandaag, maar al de dagen van je leven!

            Amen!

            (Numeri 6: 24-26 & psalm 121)

Genieten (Prediker 9:9)

Het is de laatste paar dagen hier een beetje stil geweest. Dat komt omdat ik enorm uitzag naar een weekendje weg. Ik had behoeft om even helemaal niets meer te doen, te moeten. Gewoon weer even tot rust komen en alles kunnen doen in plaats van moet doen.
En dat is gelukt. Ik ben vrijdagmiddag in de auto gestapt op weg naar het zuiden om een weekendje bij mijn zus te zijn. Tot zondagavond ben ik daar gebleven. We hebben gelachen en gehuild, uitgeslapen, spelletjes gedaan, heerlijk eten gekookt, boodschappen gedaan, even voor onszelf een boek gelezen, elkaar tot steun geweest, aan het Avondmaal geweest, geraakt worden door een lied en zo kan ik nog een heleboel opnoemen. Wat was het heerlijk. Pas toen ik weer thuis was merkte ik hoe ik dit nodig had en wat voor een rust het mij heeft gebracht. Even weg uit het hollende leven. Ook heb ik heel bewust de keuze gemaakt om mijn mobieltje voor een weekend weg te leggen, dat was soms niet makkelijk overigens. Maar het is mij zo goed bevallen. En toen ik thuis was, had ik niet het idee dat ik wat gemist had. Ik ben er even tussenuit gestapt, maar kon weer prima deelnemen. Iets dus om vaker te doen!
Het mooiste moment was toen ik in de auto zat op weg naar huis. Het was een uurtje of acht, misschien half 9. De zon begon haar zonsondergang in te zetten. Die was zo onwijs mooi. De wolken, de zon met haar stralen, de lucht met allemaal kleuren, die pure rust die uitstraalde. Ik werd er stil van. Ik had de neiging om de auto stil te zetten en te kijken, het was adembenemend mooi! Zo voelde ik en besefte ik hoe God met zijn pure en warme genade over mijn leven schijnt. Er is in dit leven zo veel om te genieten. Er is zo veel om te danken. Ik vergeet het zo vaak, klagen ligt mij beter dan bedanken. En op het moment dat ik zo genoot van die zonsondergang kwam er een Bijbeltekst in mij boven, eentje uit Prediker. God wist wat ik nodig had op dat moment en ook voor de komende week. Om te leren genieten van dingen in mijn leven, al lijkt het soms totaal zijn glans te zijn verloren. Maar ook dat ik die rust pak in een leven dat maar door holt, om even te genieten van het loon dat God mij geeft. Geen geld. Wel een dikke bonus die ik niet verdien!

Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven. Het bestaan is leeg en vluchtig en je zwoegt en zwoegt onder de zon, dus geniet op elke dag. Het is het loon dat God je heeft gegeven.

Prediker 9:9 

We don't know (Prediker 11:5)

Het is lente, het seizoen waar ik zoveel van houd. Ik geniet van zoveel dingen die in deze periode gebeuren. Ik verwonder mij erover hoe bijzonder het is dat bomen weer groeien, het gras groener wordt en hoe het nieuwe leven weer komt. Ademloos kan ik ervan worden als ik bedenk wie dit alles gemaakt heeft.
Dat is soms ook wel moeilijk, want naast al dat mooie op de wereld kan ik niet om het verdriet dat er heerst. Mensen sterven veel te vroeg. Er is ziekte en pijn. Natuurrampen volgen elkaar op. Het leven wordt aan elkaar niet gegund.
Het is soms moeilijk voor te stellen welke weg gaat met je leven. Ik vraag mij ook wel eens af hoeveel er nog op mijn pad komt. Ik weet het soms niet hoe ik alles moet doen. Toch blijf ik vertrouwen op Hem. Want dan kijk ik uit het raam en zie ik hoe de nieuwe blaadjes aan de bomen komen en hoe de moedereend haar kinderen onder haar vleugels neemt. God cares!

Drie keer Prediker 11:5, omdat alle teksten zoveel zeggen en ik geen één de mooiste vind, ze zijn allemaal prachtig!

Het Boek:

De wegen van God, die alles maakt, zijn net zo ondoorgrondelijk als die van de wind en als de manier waarop het leven groeit in de buik van een vrouw.

Nieuwe Bijbel vertaling:

Je kent de wegen van de wind niet, je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet, zo ken je ook de daden niet van God, die alles maakt.

Groot nieuws Bijbel:

Je weet niet wanneer de wind gaat draaien, je weet niet hoe het leven groeit in de buik van een vrouw; zo weet je ook niet wat de almachtige God allemaal doet.

Heel mijn hart - Sela

Heel mijn hart - Sela


Als mijn hart niet ontwaakt
uit de nacht van verdriet;
en de zon niet meer schijnt
ik het daglicht niet zie;
Als het donker in mij blijft
en mijn hart schreeuwt om recht 
om wat mij verwondde; ik verlies dit gevecht.


Als ik levenslang vecht,
met de last die ik draag;
in de greep van de angst
mezelf bitter afvraag 
hoe ik verder moet leven 
met mijn schaamte en schuld, 
ziet U mij dan Vader;
Kom mij toch te hulp!


Heer, U kent mijn verlangen
om in vrijheid te leven;
Niet gevangen tussen muren
die mijn bange hart omgeven.
Uw waarheid bevrijdt; 
uw liefde geneest,
Heel mijn hart door de Heilige Geest.


Wat mijn hart ook bezwaart, 
welke pijn ik nog voel; 
door de kracht van het kruis
heeft zelfs lijden een doel.
Kom ik eindelijk thuis
om bij Jezus te zijn,
die stierf voor mijn zonde,
maar ook voor mijn pijn.

Twijfels (Judas 1: 20-22)

Als je niet weet wat je moet doen met/in je leven dan hoef ik maar één tip te geven: 'Lees de Bijbel.'
Er staan zo ongelooflijk veel opdrachten in voor ons mensen. Ook als je wel genoeg in je leven te doen hebt, kan je gehoor geven aan deze opdrachten. Zo'n prachtig opdracht staat in de brief van Judas, de broer van Jakobus. Op het eind waarschuwt hij ons, er komt namelijk een tijd dat er onrust en twijfel wordt gezaaid. Geloven zal niet makkelijk meer zijn. Je leven zal door elkaar worden geschut, het leven van mensen om je heen zal door elkaar worden geschut. En juist op die momenten heb jij een taak, een opdracht:

Maar u, vrienden: 

blijf staan op de fundering van uw allerheiligst geloof,

 bid in de kracht van de heilige Geest, 

vertrouw u toe aan de liefde van God, 

in afwachting van onze Heer Jezus Christus 

die u in zijn barmhartigheid het eeuwige leven zal geven.

U moet u ontfermen over hen die twijfels hebben.

Van dit soort teksten kan ik helemaal warm worden. Het lijkt net of het een stukje is van de schatkaart die je juist miste en die je nu weer een stukje verder op pad helpt. Het allereerste wat je moet doen is blijven staan op je fundering. Welke fundering? Die van de doop. Ik ben als baby'tje gedoopt, ik was drie weken oud. Toen al werd ik in de kerk gebracht, om dicht bij mijn Hemelse Vader te komen. Om bij het grote gezin van de kerk te horen, om mijn plekje daar in te nemen. Zo fijn om te weten, dat ik van jongs af aan er al bij mag horen. En dat ik ook veel mensen om mij heen zijn die mij kunnen helpen met mijn vragen. Maar zoiets kan niet zonder het gebed. Dat is voor mij wel een belangrijk gedeelte van mijn geloof: bidden. Praten met God. Even heel stil worden, weg uit de sleur van de dag. Vaak merk ik ook dat ik daarna helemaal tot rust kom. Het laatste is een moeilijk punt, in ieder geval dat vind ik. Ik mag mij toevertrouwen aan de liefde van God. Maar die is zo oneindig en zonder verplichtingen dat ik er soms bang van word. Omdat ik er gewoon niets aan kan doen, het is er en het zal er altijd zijn. Daarbij mag ik steeds weer denken aan de genade die mij gegeven is doordat Jezus voor mijn zonden aan het kruis gestorven is en op Zijn tijd weer terug op deze wereld zal komen. 

Dat zijn allemaal heel belangrijke dingen. Maar ik denk dat ik het laatste zinnetje wel het belangrijkste vind. 'Ontferm u over hen die twijfels hebben.' Wij mensen plaatsen volgens mij makkelijk vraagtekens, achter alles. Eerst moet alles bewezen worden voordat we er in geloven. Met geloven werkt dat niet zo, dat maakt het wel eens moeilijk. Ik vind het zo mooi dat er dan zo'n tekst in de Bijbel staat. Het bewijst voor mij nog maar weer eens dat God weet waar wij doorheen moeten, hoe lastig het soms in. Gelukkig geeft Hij ons aan elkaar, om elkaar te helpen!! 

God?! - stille tijd - Pasen

In wat voor een God geloof je nou, die zichzelf zo laat vernederen, die zichzelf aan het kruis laat vast spijkeren. Die mensen kon genezen, maar zichzelf niet van het kruis kon halen. Dat is toch geen God?

Het zijn vragen die mensen zouden kunnen stellen die niet in God geloven. Het zijn ook vragen die ik mijzelf wel eens gesteld heb. Waarom zou ik geloven dat Hij mij kan redden, als Hij zichzelf nog geen eens kon redden? Dat was toen ik het verhaal van Pasen nog niet goed begreep. Later snapte ik dat het oneindige liefde was die Hem deze keuze liet maken. Niet om zichzelf te verhogen: Hij liet zichzelf vernederen om ons te kunnen verhogen!
Maar dan nog eens de vraag: In wat voor een God geloof jij nou? Want het is natuurlijk een prachtig sprookje, nou ja prachtig.. De clou van het verhaal is idyllisch, iemand geeft zijn leven zodat heel veel mensen gered worden. Wie zou nou niet zo'n held willen wezen? Jezus wilde helemaal geen held wezen. God wilde niet dat het nodig was dat Hij zijn Zoon aan het kruis moest laten spijkeren. Toch is het gebeurd. Om ons mensen te redden. Ook al doen wij nog steeds zonden, het is ons al vergeven! Dat neemt natuurlijk niet weg dat wij moeten proberen om zo min mogelijk zonden te doen en ook om vergeving moeten blijven vragen!
Psalm 147 geeft voor mij, voor vanavond, een prachtige beschrijving hoe God voor mij is. Eén wil ik er in het bijzonder uithalen, in het licht van Pasen:

He healeth the broken in heart, and bindeth up their wounds.

Dat is God voor mij:

Hij liet zichzelf doorboren, zodat mijn wonden konden genezen.

Zijn Vaderhart brak doormidden, zodat mijn hart weer heel wordt.  

Hij leed was ondragelijk, zodat mijn leed dragelijk is.

Zijn grootste nachtmerrie kwam, zodat ik in de werkelijkheid mag en kan leven.

Hij droeg het kruis op Zijn schouders, zodat ik de genade van het kruis in mijn hart mag dragen. 

Worstelingen - stille tijd - Pasen

Vervolgens ging Jezus met zijn leerlingen naar een plek die Getsemane genoemd werd. Hij zei: ‘Blijven jullie hier zitten, ik ga daar bidden.’ Hij nam Petrus en de twee zonen van Zebedeüs met zich mee. Toen hij zich bedroefd en angstig voelde worden, zei hij tegen hen: ‘Ik voel me dodelijk bedroefd; blijf hier met mij waken.’ Hij liep nog een stukje verder, knielde toen en bad diep voorovergebogen: ‘Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wilt.’ Hij liep terug naar de leerlingen en zag dat ze lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Konden jullie niet eens één uur met mij waken? Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak.’ Voor de tweede maal liep hij van hen weg en bad: ‘Vader, als het niet mogelijk is dat deze beker aan mij voorbijgaat zonder dat ik eruit drink, laat het dan gebeuren zoals u het wilt.’ Toen hij terugkwam, zag hij dat ze weer sliepen, want ze waren door vermoeidheid overmand. Hij liet hen achter, liep opnieuw wat verder en bad voor de derde maal, met dezelfde woorden als daarvoor. Daarna voegde hij zich weer bij de leerlingen en zei: ‘Liggen jullie daar nog steeds te slapen en te rusten? En dat terwijl het ogenblik nabij is waarop de Mensenzoon wordt uitgeleverd aan zondaars.

Ik denk dat iedereen zich wel een moment kan heugen dat je een vervelend onderbuik-gevoel hebt. Iets klopt niet, er staat je iets te wachten, iets wat niet klopt. Je weet dat het niet goed is en je zou willen dat je overgeslagen wordt. 

Hetzelfde ondergaat Jezus in de hof van Gethsémane. Hij weet wat Hem te wachten staat en dat is niet niks. Maar wat ik zo ontzettend knap en mooi vind is de zin: 'Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wilt.' 

Als ik zo'n vervelend gevoel krijg ga ik vaak bidden tot God. Ik weet dat het mij vaak wel rust geeft. Eerst bad ik vaak dat dit en dit en dit niet zou gebeuren, maar wel zus en zo. Totdat ik op een bepaald moment er achter kwam dat het zo niet werkte. Er zijn momenten in je leven die je liever had willen overslaan en daar heb je misschien ook voor gebeden, maar God heeft altijd het beste met Zijn kind voor. Hij zal jou nooit ergens voor laten staan, waar jij niet de middelen voor hebt. En zo heb ik veel geleerd van de zin die ik net noemde. Mijn zicht is maar beperkt, ik weet soms niet wat ik allemaal in huis heb. Gelukkig weet God het wel, Hij houdt alles in Zijn hand. Daardoor mag ik vertrouwen op Zijn wil, die altijd goed is. 

Dit stukje tekst prikkelde mij om nog een reden. Wij steunen veel op mensen. Ik weet uit ervaring dat dat wel eens verkeerd kan uitpakken. Ineens blijkt die vriend of vriendin niet de vriend of vriendin te zijn die jij dacht dat ze waren.In goede tijden waren het je maatjes en nu er moeilijkheden zijn, zijn ze niet meer te vinden. Dat kan het vertrouwen enorm schaden. Zo ook bij de Here Jezus. Hij vraagt aan zijn apostelen, aan de mannen die heel dicht bij Hem leefde, die enorm veel van Hem wisten, Zijn vrienden, of ze wilden waken. Maar ze waren zo moe, dat ze niet langer wakker konden blijven. Het is soms lastig om op andere mensen te bouwen, bij sommige weet je niet waar je aan toe bent. Juist op die momenten dat je ze zo enorm hard nodig hebt, zijn ze er niet, hebben ze geen aandacht voor je of zijn ze in slaap gesukkeld. Wat moet Jezus zich alleen gevoeld hebben! Hij was al zo bang en verdrietig. En dan ook nog in de steek gelaten door Zijn maten. Herken jij dit? Ik wel. Fijn om te weten dat Jezus precies hetzelfde ervaren heeft, Hij weet namelijk als geen ander hoe het is. Hij weet wat jij op die momenten nodig hebt. Ren naar je werkelijke Vriend toe! Hij zal nooit in slaap vallen, Zijn ogen zullen nooit zwaar worden. Al ga je door de moeilijkste tijden, Hij heeft alles al eens doorgemaakt. En juist doordat Hij alles heeft doorgemaakt, verlaten, eenzaamheid, verdriet, grootse pijn, vreugde, blijdschap, geluk, mag jij bij Hem komen. Je hoeft niet bang te zijn. Voel Zijn genade maar als een zachte doek om je leven heen slaan. Hij deed het voor jou! Hij koos ervoor om alleen te zijn, zodat Hij samen met jou kan zijn! Trust Him! 

Machtig - stille tijd - Pasen

Kijk omhoog naar de hemel! Wie maakte al deze sterren? 

Als een herder die zijn schapen leidt, ze bij hun namen roept en telt om te zien of er niet één verdwaald is, zo gaat God om met de sterren en planeten! 

Waarom zegt u dan, Jakob, en overlegt u, Israël: 

‘De HERE let niet op mij en komt niet op voor mijn recht’?

Begrijpt u het dan nog niet? Weet u nu nog niet dat de eeuwige God, 

de schepper van de verste uithoeken van de aarde, nooit moe of lusteloos wordt? 

Niemand kan de diepten van zijn begrip peilen. 

Machtelozen en vermoeiden maakt Hij sterk, de zwakken geeft Hij kracht.

(Jesaja 40:26-29)

Om heel eerlijk te zijn, ik ben moe.. Mijn energie is op. Er zijn tijden dat je het gevoel hebt dat je geleefd wordt, dat iedereen aan je loopt te trekken en je niet aan jezelf toe komt. Ik ben dan niet zo'n type die dan haar grenzen aan geeft. Het gevolg is dat ik dan na een tijdje helemaal op ben. Nergens meer puf voor heb. Ik heb dan vaak het gevoel of iedereen nog meer loopt te zeuren en mijn lontje steeds korter wordt. 

Gelukkig, denk ik dan, is God geen mens. Wat zou Hij mij en ons spuugzat worden! We klagen een heleboel af, het is nooit goed! We doen alles verkeerd en dan ook maar steeds weer om vergeving vragen. Ik snap niet hoe God dat vol kan houden! Misschien is dat ook maar beter, zoals Jesaja schrijft: 'Niemand kan de diepten van zijn begrip peilen'. Gods begrip is oneindig groot. Mensen snappen soms niet wat er in je leeft, ze doen hun uiterste best maar eigenlijk weten ze het niet. God weet precies wat ik doormaak en wat ik nodig heb. 

Ik twijfel wel eens of God het echt allemaal weet. Maar als ik dan op een heldere avond naar de hemel kijk, of 's ochtends vroeg de zonsopgang zie dan weet ik weer hoe machtig God is. 

De vergelijking die Jesaja noemt is ook al zo mooi, ik voeg er verder niet aan toe. Ik laat mij leiden door Hem, die precies weet wat ik nodig heb en die geeft waar ik behoeft aan heb! 

Genade en liefde - stille tijd - Pasen

Maar omdat God zo barmhartig is, omdat de liefde die hij voor ons heeft opgevat zo groot is, heeft Hij ons, die dood waren door onze zonden, samen met Christus levend gemaakt. Ook u bent nu door Zijn genade gered. Hij heeft ons samen met hem uit de dood opgewekt en ons een plaats gegeven in de hemelsferen, in Christus Jezus. Zo zal hij, in de eeuwen die komen, laten zien hoe overweldigend rijk zijn genade is, hoe goed hij voor ons is door Christus Jezus. 

Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; 

het is een geschenk van God
(Efeziërs 2:4-9)

Ik probeer in deze week steeds meer en beter te begrijpen wat voor een cadeau het is geweest, dat Jezus voor mij aan het kruis is gestorven. Waarom? Omdat ik het niet wil wegwuiven als iets wat ongrijpbaar is, iets wat mijn verstand te boven gaat. Dat gaat het wel, maar toch wil ik een poging doen. Juist omdat het zo wonderlijk is. 

Ik heb het woordje genade nooit echt begrepen. Totdat ik mij ging verdiepen in wat Pasen voor mij betekende. Het Paasverhaal komt nu op een hele andere manier binnen, ook als liederen erover luister. Het lijkt net of de echte kern boven komt. Ik heb er niets aan kunnen doen, het is niet dat ik zoveel goeds gedaan heb dat Hij mijn zonden vergeeft.

Soms wordt er wel eens gezucht over het verhaal van Adam en Eva. Dat het niet eerlijk is dat wij nog steeds 'gestraft' worden door dat daar, ooit eens twee mensen niet van een vrucht af konden blijven. Over eerlijk gesproken: is het wel eerlijk dat één man al onze zonden op zich nam en zich aan het kruis liet spijkeren? Nee, maar daar hebben we het dan niet over! Want ja, dat moest gebeuren, wordt dan vaak gezegd. Allebei de dingen zijn niet eerlijk en terecht. Aan de ene kant lijden wij er onder en aan de andere kant mogen wij enorme genade ervaren. Want het is niet zo dat wij doordat die mensen toen zo vreselijk gestraft zijn (en velen zijn hen gevolgd en wij weten de fijne verhalen daarvan) ervan leren. Ook wij doen elke dag fouten, die niet minder of erger zijn dan de fout die Adam en Eva maakten. 

Het was dat God zo onnoemelijke veel van deze wereld hield en nog steeds er van houdt, want anders waren wij verloren geweest. Wij mogen leven doordat Jezus Zijn leven gaf. Dag aan dag mogen wij die genade ervaren. Hoe? Dat zal voor elk persoon anders zijn. Ik zou je willen vragen om elke dag 5 minuten stil te staan bij de genade die God je geeft, hoeveel zegeningen Hij jou geeft. En sta dan ook stil bij het feit dat jij daar niets aan kan veranderen, niet in negatieve zin, maar ook niet in positieve zin. Hij geeft het omdat Hij van je houdt! 

Ik ben veilig - stille tijd - Pasen

Pasen doet mij de laatste jaren veel meer dan Kerst. Als je klein bent vind je Kerst vaak mooier/leuker, omdat er zo'n lief klein baby'tje is. Maar ik moet zeggen dat Pasen toen ook al veel meer indruk om mij maakte dan Kerst. Ik zat als kleuter met tranen in mijn ogen toen het verhaal verteld werd. Dat nam later af, en nu merk ik dat ik er extra door geraakt wordt. 

Ik vond altijd dat in de kerk waar ik lid van ben altijd zo zwaar gedaan wordt over het kruisigen van Jezus. Ik ben zelf meer een type van de verwondering, dat Hij dat voor mij deed, voor een nietig ding in vergelijking met Hem. Hoeveel liefde straalt daar niet van uit? Ik vond het jammer dat daar zo weinig aandacht op gevestigd werd, maar ik moet zeggen dat dat aan het verschuiven is. 

Deze week worden er elke avond samenkomsten gehouden om je hart te laten richten op Hem, die voor jou stierf. Ik vind het een geweldig initiatief! Want ik word zelf stil van de gedachte wat Hij voor jou en mij gedaan heeft! Ik kan niet bevatten wat voor een wonder dat is, het is zoveel groter dan ik kan bedenken! 

Juist als het allemaal niet zo lekker loopt in je leven vind ik zoveel troost in het verhaal van Pasen. Ik hoef mij geen zorgen te maken over mijn leven. Hij heeft het in de hand en Hij heeft voor mijn zonden betaald. Daar hoef ik niet steeds over te piekeren en zorgen over te maken! En door dat sterven mag ik heel dicht bij mijn Hemelse Vader komen, die alle tranen van mijn ogen af zal wissen. Zonder dat ik er iets voor terug hoef te doen! Ik hoef alleen maar in Zijn armen te vallen en mijn leven aan Hem toe te vertrouwen. Hij geeft mij deze geweldige belofte over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde: 

Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen. Er zal geen dood meer zijn, geen verdriet, geen rouw of pijn, want die dingen horen bij de oude wereld die voorbij is. 

(Openbaringen 21:4)

Wat kijk ik uit naar die tijd, dat er geen pijn meer is en geen verdriet, geen dood en geen rouw. Tot die tijd mag ik mij veilig weten bij Hem!