Er staan zo ongelooflijk veel opdrachten in voor ons mensen. Ook als je wel genoeg in je leven te doen hebt, kan je gehoor geven aan deze opdrachten. Zo'n prachtig opdracht staat in de brief van Judas, de broer van Jakobus. Op het eind waarschuwt hij ons, er komt namelijk een tijd dat er onrust en twijfel wordt gezaaid. Geloven zal niet makkelijk meer zijn. Je leven zal door elkaar worden geschut, het leven van mensen om je heen zal door elkaar worden geschut. En juist op die momenten heb jij een taak, een opdracht:
Maar u, vrienden:
blijf staan op de fundering van uw allerheiligst geloof,
bid in de kracht van de heilige Geest,
vertrouw u toe aan de liefde van God,
in afwachting van onze Heer Jezus Christus
die u in zijn barmhartigheid het eeuwige leven zal geven.
U moet u ontfermen over hen die twijfels hebben.
Van dit soort teksten kan ik helemaal warm worden. Het lijkt net of het een stukje is van de schatkaart die je juist miste en die je nu weer een stukje verder op pad helpt. Het allereerste wat je moet doen is blijven staan op je fundering. Welke fundering? Die van de doop. Ik ben als baby'tje gedoopt, ik was drie weken oud. Toen al werd ik in de kerk gebracht, om dicht bij mijn Hemelse Vader te komen. Om bij het grote gezin van de kerk te horen, om mijn plekje daar in te nemen. Zo fijn om te weten, dat ik van jongs af aan er al bij mag horen. En dat ik ook veel mensen om mij heen zijn die mij kunnen helpen met mijn vragen. Maar zoiets kan niet zonder het gebed. Dat is voor mij wel een belangrijk gedeelte van mijn geloof: bidden. Praten met God. Even heel stil worden, weg uit de sleur van de dag. Vaak merk ik ook dat ik daarna helemaal tot rust kom. Het laatste is een moeilijk punt, in ieder geval dat vind ik. Ik mag mij toevertrouwen aan de liefde van God. Maar die is zo oneindig en zonder verplichtingen dat ik er soms bang van word. Omdat ik er gewoon niets aan kan doen, het is er en het zal er altijd zijn. Daarbij mag ik steeds weer denken aan de genade die mij gegeven is doordat Jezus voor mijn zonden aan het kruis gestorven is en op Zijn tijd weer terug op deze wereld zal komen.
Dat zijn allemaal heel belangrijke dingen. Maar ik denk dat ik het laatste zinnetje wel het belangrijkste vind. 'Ontferm u over hen die twijfels hebben.' Wij mensen plaatsen volgens mij makkelijk vraagtekens, achter alles. Eerst moet alles bewezen worden voordat we er in geloven. Met geloven werkt dat niet zo, dat maakt het wel eens moeilijk. Ik vind het zo mooi dat er dan zo'n tekst in de Bijbel staat. Het bewijst voor mij nog maar weer eens dat God weet waar wij doorheen moeten, hoe lastig het soms in. Gelukkig geeft Hij ons aan elkaar, om elkaar te helpen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten