Het zijn vragen die mensen zouden kunnen stellen die niet in God geloven. Het zijn ook vragen die ik mijzelf wel eens gesteld heb. Waarom zou ik geloven dat Hij mij kan redden, als Hij zichzelf nog geen eens kon redden? Dat was toen ik het verhaal van Pasen nog niet goed begreep. Later snapte ik dat het oneindige liefde was die Hem deze keuze liet maken. Niet om zichzelf te verhogen: Hij liet zichzelf vernederen om ons te kunnen verhogen!Maar dan nog eens de vraag: In wat voor een God geloof jij nou? Want het is natuurlijk een prachtig sprookje, nou ja prachtig.. De clou van het verhaal is idyllisch, iemand geeft zijn leven zodat heel veel mensen gered worden. Wie zou nou niet zo'n held willen wezen? Jezus wilde helemaal geen held wezen. God wilde niet dat het nodig was dat Hij zijn Zoon aan het kruis moest laten spijkeren. Toch is het gebeurd. Om ons mensen te redden. Ook al doen wij nog steeds zonden, het is ons al vergeven! Dat neemt natuurlijk niet weg dat wij moeten proberen om zo min mogelijk zonden te doen en ook om vergeving moeten blijven vragen!
Psalm 147 geeft voor mij, voor vanavond, een prachtige beschrijving hoe God voor mij is. Eén wil ik er in het bijzonder uithalen, in het licht van Pasen:
He healeth the broken in heart, and bindeth up their wounds.
Dat is God voor mij:
Hij liet zichzelf doorboren, zodat mijn wonden konden genezen.
Zijn Vaderhart brak doormidden, zodat mijn hart weer heel wordt.
Hij leed was ondragelijk, zodat mijn leed dragelijk is.
Zijn grootste nachtmerrie kwam, zodat ik in de werkelijkheid mag en kan leven.
Hij droeg het kruis op Zijn schouders, zodat ik de genade van het kruis in mijn hart mag dragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten