Vanaf vandaag mag ik weer een weekje stage lopen in groep 4/5. Ik vind het een heerlijke leeftijd! Ze zijn absoluut geen kleuters meer, maar nog wel zo heerlijk kinderlijk. Zoals vanmorgen. Ik zou de dagopening voor mijn rekening nemen en ik vroeg of er nog gebedspunten waren. Er werd gevraagd om te bidden voor de zieke opa's en oma's, maar van één puntje werd ik zo stil. Een meisje uit groep 5 vroeg: 'Juf, wilt u bidden dat u een goede week hebt en dat u het leuk vindt en naar u zin hebt?'. Slik, wat zeg je daar op? Ik zal niet zo snel voor mijzelf bidden in dit soort situaties. Maar ergens vond ik het ook wel mooi. Ik heb er maar toen van gemaakt dat we allemaal een mooie week mochten krijgen.
Ik vond dit eigenlijk zo indrukwekkend, dat ik dit graag met jullie wil delen. Ik vind het geloof van kinderen zo prachtig. Ze zijn zo heerlijk puur en eerlijk. Ze kunnen vol overgave zingen. Ze komen uit waarvoor ze staan. Maar ook als ze vragen hebben, dan stellen ze ze gewoon, zonder schaamte. Wat kunnen wij veel van hen leren! Dat benadrukt Jezus ook in Mattheüs 19:
‘Laat de kinderen ongemoeid, belet ze niet bij mij te komen,
want het koninkrijk van de hemel behoort toe aan wie is zoals zij.’
Klein, puur, eerlijk, vol overgave, vertrouwen, zonder vraagtekens, het zijn woorden die voor mij omschrijven wat ik van een kind kan leren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten