Vroeger was het een verhaal dat elke keer weer opgedreund werd. De eerste dag was er dit, de tweede dag dat en tot slot ruste God. In ieder geval, zo herinner ik het mij. Pas twee jaar geleden begon het besef te komen dat het eigenlijk allemaal heel bijzonder is. Dat er iemand is die zoiets prachtigs kan maken en dat die persoon ook nog eens mijn Hemelse Vader wil zijn. Nietig ben ik in vergelijking, maar een kostbare parel in Zijn ogen.
En dan die wonderlijke woorden vol liefde uit Genesis 1. Een aantal zinnen die mij raken:
God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was.
Zo werden de hemel en de aarde in al hun rijkdom voltooid.
Ik krijg er kippenvel van. Tja, de zondeval mag dan na dit Bijbelgedeelte zijn geweest, nog steeds mogen wij stukjes uit het paradijs zijn. Stukjes die ons vertellen hoe mooi het straks zal worden. Stukjes om te laten zien hoe groot God is. Bijzondere stukjes, evenbeeld van God.
Zo zag ik eergisteren al krokussen opkomen, natuurlijk veel te vroeg in het jaar. Wat veel te vroeg! Niet wij bepalen het ritme, de schepping. God bepaalt het! En God weet heel goed wat Hij doet en wat Hij doet is goed. Door dat besef kan ik steeds meer genieten van de schepping. Hoezo dat? Omdat ik steeds verwonder sta. Ik kijk niet of het de goede tijd is. Nee, ik sta verwonderd dat de schepping in beweging is, dat God voor jou en mij zorgt en dat Hij Zijn plan uitvoert. Door dat soort momenten voel ik mij sterker door alle tegenslagen heen. Het is goed. Wij leven nu al in heel veel rijkdom, nog mooier is om te weten dat het straks nog mooier wordt met nog meer rijkdom. Hij zorgt voor mij. Hij heeft mij goed gemaakt, aan mij de taak om die goede dingen tot uiting laten komen, om zo Zijn Naam te verhogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten