'Wees niet bang, maar blijf geloven.'
Dit zijn woorden van Jezus uit Marcus 5. Eigenlijk las ik er helemaal overheen, toen ik een gedeelte las uit hoofdstuk 5 op vereniging. Maar toch bleven die woorden in mijn hoofd rondzweven. Net of God het steeds tegen mij zei: 'Wees niet bang, maar blijf geloven!'.
En hoe mooi is het dan ook als kinderen vertellen dat ze weten dat ze op God mogen vertrouwen. Wetende hoe vaak ik het zelf wel eens vergeet. Ik weet dat God er voor mij is. 7 dagen per week, 24 uur per dag, non-stop. Toch wil ik mijn problemen zelf oplossen, terwijl Hij mij met open armen ontvangt. Waarom weet ik eigenlijk niet. Misschien dat ik mij schaam voor mijn vragen en twijfels. Misschien zien het er teveel en durf ik ze niet allemaal te stellen. Toch branden ze in mij en wil ik ze stellen!
Ik mag op Hem vertrouwen. Dat is wat ik moet doen. Niet eindeloos blijven piekeren. Nee, al mijn sores bij Hem neerliggen, in het vertrouwen dat het eens wordt opgelost. Dat er eens geen tranen meer zullen zijn, geen verdriet, geen ziekte, geen ongelijkheid, geen rouw, geen natuurrampen, geen honger, geen oorlog. Niets meer, het zal allemaal voorbij zijn. Stiekem toch wel mooi om naar zo'n toekomst uit te mogen kijken! In volle vertrouwen, in de armen van mijn Vader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten