Verkouden..

De afgelopen geen berichtjes van mijn kant.. De laatste dagen even geen puf om te bloggen, lang leve de verkoudheid! Maar misschien vanavond weer een stukje over Job 8 en anders begin ik vanaf morgen weer met nieuwe moed!

Schreeuwen naar de hemel (Job 7)

Job gaat verder, waar hij gebleven was bij hoofdstuk 6. En na deze hoofdstukken gelezen te hebben, dringt het pas tot mij door wat voor een diep dal Job ging. Je kent in je eigen leven misschien wel een dal. Maar zo diep? Ja, een mens kan zo diep gaan, helaas wel!

Ook hier komt weer duidelijk naar voren dat Job liever sterft dan dat hij nog langer moet leven. Zelfs de nachten zijn vreselijk, denk je dat je rust hebt, dan heb je ineens een vreselijke droom! Je wordt geen moment met rust gelaten en je weet niet meer hoe het verder moet. Het enige vooruitzicht is een einde zonder hoop. Je kan niet achteruit, je kan niet opzij, je kan niet vooruit. De enige kant die Job uitgaat, is omhoog! Hij schreeuwt het uit naar de hemel, naar de God die Zijn Vader is. En hier zie je wat voor hechte band Job met God heeft. Daarom kan en mag Hij naar God schreeuwen. Waarom gaat u niet voorbij aan mijn fouten? Waarom heb u mij tot mikpunt gekozen? Ik ben mijzelf al tot last. Laat mij toch met rust Heer! Maar dat doet God niet, Hij laat Zijn kind niet los. Hij heeft jou beloofd om je te dragen wanneer je niet meer kan lopen! Hij zal er zijn als het lijkt dat er niemand voor jou is!

Jobs' antwoord: hoor je mij wel? (Job 6)

Het is nu aan Job de beurt om te reageren op de woorden van zijn vriend. Maar tussen vriend en vriend zit een wereld van verschil.
Je hebt vrienden die er door dik en dun voor je zijn. Die jou nooit laten vallen, waar je op kan bouwen. Maar je hebt ook vrienden dat als het heet onder hun voeten wordt ze er niet meer voor je zijn. Misschien ken je wel: vrienden leer je pas echt kennen als je ze nodig hebt.
Als je het moeilijk hebt, zijn er mensen die met de beste bedoelingen van de wereld met cliché antwoorden aankomen. Zo van: het komt allemaal wel goed! Natuurlijk komt het allemaal wel goed! Als het zo donker in je leven is, als je net zoals Job geen doel meer hebt, dat je enige troost de dood is, dan helpt dat niet! Nee, het zorgt er misschien wel voor dat het nog slechter gaat. Job vergelijkt vrienden met een beek in een woestijn die verdampt als het (te) heet wordt. Ineens zijn ze weg, niet te vinden en ze komen nooit meer terug!

De strijd die Job voert is hevig. Hij weet dat hij de beproeving nergens aan verdiend heeft. Hij smacht naar antwoorden, waarom? Als ik iets verkeerd heb gedaan, vertel het me dan! Ik denk dat wij deze vragen ook wel eens in ons leven hebben. Het leven is oneerlijk.

Als je iemand wilt hebben, vraag dan wat hij of zij wilt. Kom niet aan met clichédingen, ze helpen niet! En het moeilijkste van allemaal: het is goed om te vechten tegen oneerlijkheid, maar soms helpt acceptatie je verder, omdat je dan zoekt naar een oplossing. En er staat altijd een raam open als een deur wordt dichtgegooid en God wacht op jou en wil niet liever dan jouw tranen wegnemen!

Hij is goed! (Job 5)

In Job 5 gaat Elifaz verder met zijn betoog. Een indrukwekkend betoog. Ik vind het zo knap wat hij allemaal zegt tegen Job, dat je het überhaupt durft te zeggen. Als vrienden hoor je vaak alles te kunnen zeggen tegen elkaar, maar is dat echt altijd zo? Zelf denk ik van niet, soms zeg ik dingen maar niet. 

Wij zeggen vaak: 'Als ik jou was..' Maar waarom weten wij het zo goed voor een ander, maar niet voor onszelf? Ik vind het zelf een lastige vraag, waar ik zo geen antwoord op heb. 

Het advies van Elifaz wat volgt is wel goed voor ons: Wend je tot God! Laat het aan Hem over! Want is Hij geen goede God voor ons? Doet Hij niet ontelbaar veel wonderen(ook al zien wij ze soms niet)? Hij beschermt ons, lees vers 12 maar. Hij weet wat sommige mensen ons aan zouden willen doen, maar dat laat hij niet altijd gebeuren. Dus om het direct te zeggen: het zou er in ons leven veel slechter aan toe kunnen gaan als God alles liet gebeuren! Gelukkig doet Hij het niet. En dan een moeilijk stukje. Ver 17 en 18. Gelukkig de mens die door God wordt getuchtigd. Als ik dit een tijdje geleden had gelezen dan zou ik woest zijn geweest. Moet ik blij zijn met de ellende in mijn leven? Ja, eigenlijk wel. Maar je moet het niet zo lezen alsof God het zo enorm fijn vindt dat Zijn kind moet lijden. Nee, Zijn hart gaat er aan kapot! Elifaz verteld verder: 'Want hij verwondt en verbindt, hij slaat en zijn handen genezen. Dus bij alles wat God doet/laat doen, geeft Hij een uitweg. De wonden die geslagen zijn worden verbonden, Zijn handen zullen jou genezen! 

De stilte doorbroken (Job 4)

De oudste vriend van Job neemt nu het woord, Elifaz. Als ik het begin van hoofdstuk 4 lees, merk ik dat Elifaz wel moeite heeft om iets te zeggen. Hij vraagt ook: 'Kun je verdragen dat iemand het woord tot je richt?'. Hij vertelt ons eigenlijk wat voor persoon Job was. Dat hij mensen bijstond met zijn raad en daad. Hij hielp mensen, sterkte hun wie het niet meer zag zitten. En uitgerekend hij, wordt op de proef gesteld en hij dreigt het nog te verliezen ook! 

Elifaz herinnert Job aan zijn woorden en aan zijn leven. Hij zegt: 'Ken je onschuldigen die Hij te gronde richtte?'. Nee, God heeft een reden met Zijn daden. Hij doet niet zomaar iets, onschuldigen straft Hij niet. Maar degene die rampspoed zaait zal het ook oogsten. 

De laatste verzen van dit hoofdstuk zijn eigenlijk wel de indrukwekkendste. Er zit een diepe boodschap voor ons in. Wij mensen zijn niet perfect, zelfs de engelen zijn het niet, dus wij zullen het ook 'nooit' worden. Dingen gaan nou eenmaal fout(wat niet wegneemt dat wij ook geen verantwoordelijkheid moeten nemen). Het is voor ons allemaal te hoog gegrepen. Wij stellen bij God niets voor en ook dat heeft Hij niet zonder bedoeling gedaan. Leg alles dus in Zijn Vaderhanden en ik weet zeker dat het begrip vanzelf komt! 

Was ik maar nooit geboren.. (Job 3)

Ik kan mij nog goed een uitspraak herinneren van een oude vrouw, een aantal jaar terug. Een jong iemand was gestorven en iemand anders was ernstig ziek. Met vochtige ogen zei ze: 'Ik snap het niet, ik ben oud, klaar om te sterven. De mooie dingen van het leven heb ik gezien, de mindere ook. Waarom neemt God mij dan niet op? Waarom die jonge mensen? Laat hen genieten van het leven!' 

Een uitspraak die diepe indruk op mij heeft gemaakt. En toen ik Job 3 las, kwam hij ook meteen naar boven. 'Was ik maar nooit geboren, dan had ik ook geen zorgen gehad.' Dat is eigenlijk wat Job zegt. 

Ik denk dat iedereen wel eens verlangt naar een wereld zonder zorgen. Vroeger zeiden ze: niet klagen maar dragen en bidden om kracht. Maar ik denk dat het niet verkeerd is om je stem echt te laten horen als het niet meer gaat. En dat soort klagen(niet om de kleine dingetjes) is dan eigenlijk ook een gebed tot God, een gebed om hulp en kracht. Het is niet zo dat je alles maar zo over je heen moet laten komen. Nee, God heeft ons een stem gegeven om Hem aan te roepen en Hem om hulp te vragen. Laten we dat dan ook doen! 

Onschuldig lijden (Job 2)

Allereerst wil ik zeggen dat de stukjes die ik schrijf over Job, mede mogelijk gemaakt worden door de Jongerenbijbel!

Opnieuw is er een gesprek in de hemel tussen God, de hemelbewoners(engelen?) en de Satan. Bijna hetzelfde als in hoofdstuk 1. Behalve dat God dit zegt: 'Ja, hij is nog even onberispelijke als altijd, en jij hebt mij ertoe aangezet hem zonder reden te gronde te richten.' Hiermee bevestigd God dat Job dit niet heeft verdiend.

Even voor ons eigen leven: er gebeuren dingen in ons leven waarvan wij niet snappen waarom ze gebeuren. Soms hebben we er invloed op, soms ook totaal niet. Probeer daar eens naar te kijken, als er iets gebeurd vraag jezelf dan af: heb ik daar invloed op gehad? Zo nee, praat jezelf geen schuldgevoel aan, je hebt er niets aan kunnen doen. Zo ja, wat heb je gedaan en waarom zo? Zou je het ook anders kunnen doen? Haal het positieve naar boven en leer ervan voor een volgende keer! Zoiets als Job is overkomen, daar hebben wij geen grip op. En is dan misschien ook lastig om te dragen, gelukkig hebben wij een God die weet wat er gebeurd en die ons wilt helpen.

De reactie van de vrouw van Job is eigenlijk heel logisch. Zelf zou je misschien wel iemand kunnen noemen die de rug naar God heeft toegekeerd toen er een mindere periode in zijn of haar leven aanbrak. Misschien ken je wel iemand die, toen hij of zij het moeilijk had, liever niet meer verder wilde leven of daadwerkelijk een einde aan zijn of haar leven heeft gemaakt. Daar hoeven wij niet over te oordelen. Alleen wat Job zegt over de uitspraak van zijn vrouw is wel belangrijk: 'Je woorden zijn de woorden van een dwaas. Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?'

Alles komt van God, hoe moeilijk het soms te geloven is. Verder op in de Bijbel, in 1 Korinthiërs 10:13, wordt ons beloofd dat met die beproeving ook een uitweg gegeven wordt. God weet wat hij doet.

Tot slot komen de vrienden van Job hem opzoeken. En wat doen ze? Een week lang zwijgt iedereen. Ze zien hoe zwaar Job het had. Ze troosten hem met stilte, met aanwezigheid. Soms is aanwezigheid beter dan een goed woord.

Job

Vanavond heb ik mij voorgenomen om elke avond uit de Bijbel te lezen. De laatste tijd kwam de klad er in, dus ik wil het weer oppakken! Vaak lees ik een stukje die ik dan toevallig tegenkom, maar nu wil ik een gedeelte uit de Bijbel lezen. Een best pittig stukje: Job.

Job.. Een rijke man uit het Oosten. Niet zomaar een man, hij was eerlijk, rechtvaardig en trouw in de dienst met God. Niet iemand waarbij je een erge straf zou verwachten.

Job weet niet wat er in de hemel zich afspeelt, tussen God en de duivel. Hij weet niet wat er over zijn lot wordt besloten(en maar goed ook). Allereerst dacht ik: God, waarom laat je dit doen? U hebt alle macht? Uw kind, zo ruïneren? En toen las ik dit: 'Goed met alles wat van hem is mag je doen wat je wilt, maar raak Job zelf niet aan.' Wauw! God weet echt wel wat Hij doet. Hij weet dat bezit niet het belangrijkste bezit is. Dat denkt de duivel namelijk wel, dat Job zo gelovig is omdat hij rijk is. En tegelijk denkt God ook om Zijn kind. Hij wilt niet dat de duivel aan Zijn kostbaarste bezit komt, Zijn kind.

En dan vind ik de reactie van Job ook zo bijzonder. Hij wordt niet woedend, zoals ik wel zou worden en ook al eens ben geworden. Hij weet diep in zijn hart dat alles hier op aarde in bruikleen is.
Wat kunnen wij daar veel van leren! Om in eerste instantie rustig te blijven en bovenal op Hem te vertrouwen! 

Burcht

When the storm is raging all around me, You are the peace that calms my troubled sea. And when the cares of this world darken my day, You are the light that shines and shows me the way.. 

Lezen: Psalm 46

Heb jij ook wel eens het gevoel dat de hele aarde staat te trillen op zijn grondvesten? Dat het einde van de aarde bijna gekomen is? Ik denk er vaak over na. Er gebeuren vreselijke dingen op deze wereld. Ze zijn allemaal voorspeld. We weten wat er komen gaat, maar we weten niet wanneer het zover is. Soms maakt het mij bang, wat gaat er gebeuren? En vooral: wanneer is het zover? Hoeveel ellende laat God toe in deze wereld?

Psalm 46 is dan dé psalm om te lezen of te zingen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd deze psalm gezongen in Arnhem. De stad zou bijna in handen zijn van de Duitsers. Enorm bang waren ze. Maar God beschermt ze!

Voel jij die burcht om je heen ook in jou leven? God is in ons midden, Hij helpt ons.

Het zou kunnen dat je dat niet zo voelt. Hoe kan dat? Lees vers 11 nog eens.

Ik ken de strijd tegen God. Je wilt heel graag bij Hem horen, maar toch ook niet. Want Hij laat al die vreselijke dingen gebeuren in jouw leven. God vraagt jou om er mee op te houden! Stop! Vecht niet meer tegen die gedachte! Ik ben je Vader! Erken dat ik jouw God ben! De strijd is dan niet voor even gestopt, hij stopt voor altijd. Hij is de God van Jakob, Hij heeft Jakob beloofd om er altijd voor Zijn kinderen te zijn. Te zorgen in moeilijkheden. Voor eeuwig!

Hoop?!

Lezen: Jesaja 54:6-10

Soms is je leven een puinhoop. Wankelbaar. Je staat op de rand naar de afgrond. Maar dan opeens voel je wat om je heen. Het is een geweldig gevoel, wat je je hele leven nog niet hebt gevoeld. Je kijkt om je heen, maar je ziet niks.

Dan op eens, klinkt deze tekst door je hoofd. Je begint te glimlachen. Dat geweldige gevoel, dat is Gods liefde! De zon begint te schijnen, je koude hart begint warm te worden. Nooit vergeet je dit geweldige moment meer, want je weet dat je mag weten dat God er elke dag voor je is, elk moment van je leven!

Soms voel je je alleen.. Het lijkt of iedereen druk met zichzelf is, niemand heeft tijd voor jou. Het is vreselijk. Je vraagt je af of dit het leven is, wat altijd zo zal zijn. Heeft er niemand ooit tijd voor mij? Langzaam vullen je ogen met tranen. Als dit werkelijk het leven is, wat heeft het dan voor zin?

Uiteindelijk voel je dat toch iemand je ziet staan. Je beseft dat het de belangrijkste persoon in je leven is: God. Hij zal nooit van je zijde wijken, Hij zal je zelfs dragen wanneer je niet meer kan lopen. Zijn liefde zal heel je leven omringen.

Volg Jezus, voel Zijn liefde!

Vakantie

Gisteren heb ik geen berichtje getypt hoe het op stage was geweest. Ik was gisteren doodop en ik ben het nu ook weer.. Gisteren en vandaag was het weer heerlijk met de kinderen! Gisteren weer voorgelezen, een geschiedenis lesje gegeven en een Bijbelverhaal verteld. Heerlijk om zo bezig te zijn met de kinderen! Maar, het doet wel een aanslag op je energielevel zeg!
Mijn agenda vertelt mij dat ik nu vakantie heb. Alleen staat hij helemaal volgepland met afspraken. Maandag 's ochtends en 's avonds een afspraak. Dinsdag niets. Woensdagochtend oppassen en 's middags een afspraak. Donderdagmorgen naar de kapper en vrijdag gelukkig weer niets. Op de momenten dat ik geen afspraak heb, zit ik dan wel weer volgeboekt met huiswerk, huiswerk en nog eens huiswerk! Want na de volgende stageweek hebben we toetsweek! Ach en daar hoeven we natuurlijk helemaal niets voor te leren.. Dus dikke stress bij Liesje, hopelijk valt het allemaal mee.. Maar het wordt wel even bikkelen zeg!
Voor de rest genieten we natuurlijk van de vakantie en beginnen we dinsdag na de vakantie weer met frisse moed aan stage week nummer 2. En wat waren de kinderen blij toen ik vertelde dat ik na de vakantie er ook nog was! Dat is dan natuurlijk wel weer leuk :)

Dag 3

Ik moet zeggen, toen ik vanavond achter mijn bureau zat, dat ik toch best bekaf was.. Vandaag was het op zich niet zo'n druk dagje. De kinderen hadden natuurlijk maar tot kwart over 12 les, dus lekker de middag 'vrij' voor ons. Ik ben samen met mijn mede-stagiair bezig geweest met het afmaken van de Kinderboekenweek-tafel. Hij wordt mooier en mooier! Al zijn we er ruim een uur daarmee bezig geweest. Rond een uur of 3 was ik thuis en dan wacht de dagreflectie nog, het voorbereiden van een les geschiedenis en het Bijbelverhaal.

Maar al met al vind ik het nog steeds leuk! Ik heb ook steeds meer het idee dat ik er al jaren kom, wel een fijn gevoel! Nog maar 2 daagjes en dan zit de eerste week er al weer op! Tijd gaat veel te hard!

Ik duik lekker mijn bedje in! Slaap lekker :)

Nummer 2

Dag 2. Vanochtend weer met volle wind tegen op de fiets gestapt richting mijn stageschool. Stiekem wel een spannende dag, want ik mocht mijn eerste les geven! Het was een les over de Kinderboekenweek. Ik ging ze een verhaal vertellen over een held, we hebben het gehad over helden en toen zijn de kinderen een heldendiploma gaan maken, omdat wij allemaal een held zijn! Ze deden echt super goed mee, vonden het naar mijn idee ook leuk om te doen. Dus een geslaagde les! Van mijn stagementor goede feedback gehad, dus we kunnen weer vooruit en leren steeds meer! Voor deze les heb ik een goed gehad, waar ik blij mee ben!

's Middags heb ik geschiedenis gegeven aan groep 5. Ook erg leuk om te doen! Het ging over hun eigen begin en over een dagboek. Ik had mijn eigen dagboek meegenomen en dan vonden ze erg leuk om te zien! De vervolglessen, donderdag en na de vakantie, mag ik ook doen! Yes :).

Ook ben ik bezig met een boekentafel. Allemaal boeken over helden en over lef. Ik vind het heerlijk om mijn ideeën daar kwijt te kunnen, ook fijn dat ik dat allemaal kan doen!

En nu morgen, ik mag weer lekker voorlezen en ga met een groepje kinderen het hebben over een boek lezen!

Nummer 1

Vandaag was het dan eindelijk zo ver: Stage! Al vanaf de eerste week van de opleiding keek ik er al naar uit en vandaag mocht ik dan echt een beetje 'juf' zijn. In groep 4/5. Een groep van 19 leerlingen, best lekker dus! En ja, het zijn schaapjes. Ook met die leeftijd zijn ze lief, haha!

Vandaag zou ik vooral gaan observeren en soms wat assisteren. Maar ik mocht vanmorgen al een lesje geven, al was het maar voor 6 kinderen.. Het voelde al heel wat! Even snel in de pauze een blik geworpen in het rekenboek en hup leg het maar uit en zet ze maar aan het werk! Het ging eerst wat chaotisch, maar ze waren heel lief voor mij. Stil en netjes gingen ze aan het werk.

Voor de rest was het gewoon genieten, alleen al van het feit dat ze je juf noemen. Wat ook wel erg schattig was, na het rekenen mochten ze wat gaan kleuren, een meisje had het volgende opgeschreven: 'lieve juf, je bent erg gezellig en je kan goed uitleggen!'. Dan smelt je hart toch?

Morgen weer met heel veel zin een nieuwe dag. Ik ga met groep 5 geschiedenis doen en voor de hele groep een les over de kinderboekenweek doen! Met een heuse heldendiploma!

Tot morgen!

Gedragen

Vanmiddag in de kerk.. Het lukte mij niet om te luisteren naar de preek, daar heb ik 's middags wel vaker last van. Ik ging toen zitten bladeren in mijn Bijbeltje en kwam dit prachtige lied tegen. Het zit soms niet allemaal mee in je leven en daar heb je niet altijd de hand in.. Maar weet dat je gedragen wordt!

Zoals een arm, vertroostend om mij heen,

zo teder ligt Uw liefde om mijn leven.

Ben ik soms moe en moederziel alleen

op smalle paden en langs steile wegen

en is mijn hart zo hard gelijk een steen,

Gij streelt mij zacht – uw vingers zijn een zegen.

Zoals een arm, een uitgestoken hand,

zoals het licht dat glimlacht in de bomen,

zoals een wolkbreuk boven dorstig land,

zo zijt Gij menigmaal tot mij gekomen,

als ik door nacht en ontij overmand

niets anders zag dan doden in mijn dromen.

Zoals een arm, zo vriendelijk en zacht

hebt Gij uw liefde om mij heen geslagen;

altijd als ik geen morgen meer verwacht

vraagt Gij vandaag het nog met U te wagen.

Mijn God, al moet ik door de langste nacht,

Gij zult mij slapend in uw armen dragen!

(A.F. Troost)

'De Heer geeft rust'

Voordat je dit stukje gaat lezen, neem dan even de moeite om Rechters 6:1-17 te lezen..

Wat me steeds eigenlijk opvalt, is dat God zó liefdevol is! Hij is en zal er altijd voor je zijn. Hij zal een hemelse Papa voor je zijn. Die je draagt als je valt, die je helpt, die (bij wijze van spreken) een pleister plakt op je wonden.

Juist in deze tijd hebben we zo’n Papa nodig. Er zijn zoveel waarom vragen, iedereen heeft ze wel.

Ook in de tijd van Gideon waren deze vragen nadrukkelijk aanwezig. God had zijn volk uitgeleverd aan de Midjannieten omdat het volk niet deed wat God van ze vroeg. Een engel van God komt bij Gideon om te vertellen dat hij Israël moet gaan bevrijden. Lees Rechters 6:13 nog eens. Ik denk dat dit maar al te bekend is voor ons.. Er gebeuren dingen die veel verdriet en pijn teweeg brengen. Maar God is liefde, het doet Hem vreselijk veel pijn dat jij dingen doet die Hij niet van je verlangt. God wil dat je naar hem luistert. En ik weet dat het moeilijk is, maar als je Zijn intense liefde ervaart wil je niet anders! Geloof me!

Nadat Gideon door God gevraagd is, bouwt Gideon een altaar om te offeren. En hij geeft het een geweldige naam: ‘De Heer geeft rust(Rechters 6:23)’. Ook al is je leven nog zo woelig en raast er een storm. Probeer te bidden en als dat niet lukt vraag iemand of hij/zij met je wilt bidden. Want dat kan heel bijzonder zijn. Het brengt echt rust. Je mag je zorgen en pijn voor hem leggen, al je waarom-vragen. Alles! Dan ervaar je Zijn intense liefde, die je raakt en je omarmt. Een geweldig gevoel, dat je rust geeft! 

Straal!

Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de Heer. Duisternis bedekt de aarde en donkerte de naties, maar over jou schijnt de Heer, Zijn luister is boven jou zichtbaar. Open je ogen en kijk om je heen: Je zult stralen van vreugde als je het ziet, je hart zal van blijdschap overslaan.

Ik wilde een blogje tikken over de beginnende herfst, over dat de dagen weer wat donkerder worden, wat minder zon en dus jullie even opkikkeren met zonnestralen! En toen kwam ik deze tekst tegen uit Jesaja 60. Het gaat over het nieuwe Jeruzalem. Maar ik heb het idee dat ik het ook op mijzelf mag betrekken. God schijnt iedere dag zijn licht, zijn vrede en liefde over ons uit. Aan ons de taak om dat verder de wereld in te dragen, schitter! Elke dag opnieuw.
Misschien is het niet zo makkelijk als het klinkt. Misschien ben je juist in de duisternis en weet je niet meer hoe je moet schitteren. Een simpel antwoord kan ik je niet geven. Vraag God om jou te laten zien waardoor jij kan schitteren, probeer jouw talent te ontdekken. Vind jouw schubje en laat die fonkelen in de zee!
Als God een opdracht geeft aan ons, geeft Hij ook een belofte aan ons. We zullen niet alleen stralen van vreugde, maar ons hart zal vol van blijdschap zijn.

Voor iedereen..

Blof, je kent ze wel van die heerlijk vrolijke nummers. Maar ze hebben ook hele mooie, diepe nummers. Nummers waar ik de tranen van mijn ogen krijg, omdat ze zo bekend zijn en zo de taal van je hart vertalen. Nou ja, lees en luister het maar gewoon:

Het is niet moeilijk om te zien.
Dat de voorraad langzaam opraakt.
Maar misschien is dat wel goed.
Omdat je dan op eigen kracht moet.
En probeer maar te bewijzen.
Dat het goed is wat je doet.
Aan iedereen.

Aan iedereen die wacht.
Iedereen.
Die wacht op een voorjaarszon.
Aan iedereen.
Die zachtjes op een wonder hoopt.
Aan iedereen.
Die alles weglacht en altijd wegloopt.
Aan iedereen.
Die dacht dat 'ie niet dapper durft te zijn.

Het is eenvoudig om te weten.
Wat je doen moet als je omvalt.
Maar het is beter als je voelt.
Dat je veilig neer kunt komen.
Omdat iemand je wel opvangt.
En zo is het ook bedoeld.
Voor iedereen.

Voor iedereen.
Die wacht.
Iedereen.
Die wacht op een voorjaarszon.
Aan iedereen.
Die zachtjes op een wonder hoopt.
Voor iedereen.
Die alles weglacht en altijd wegloopt.
Voor iedereen.
Die dacht dat 'ie niet dapper durft te zijn.

Aan iedereen.
Die wacht op een voorjaarszon.
Aan iedereen.
Die zachtjes op een wonder hoopt.
Aan iedereen.
Die alles weglacht en altijd wegloopt.
Aan iedereen.
Die dacht dat 'ie niet dapper durft te zijn.