woensdag 19 oktober 2011

Onschuldig lijden (Job 2)

Allereerst wil ik zeggen dat de stukjes die ik schrijf over Job, mede mogelijk gemaakt worden door de Jongerenbijbel!

Opnieuw is er een gesprek in de hemel tussen God, de hemelbewoners(engelen?) en de Satan. Bijna hetzelfde als in hoofdstuk 1. Behalve dat God dit zegt: 'Ja, hij is nog even onberispelijke als altijd, en jij hebt mij ertoe aangezet hem zonder reden te gronde te richten.' Hiermee bevestigd God dat Job dit niet heeft verdiend.
Even voor ons eigen leven: er gebeuren dingen in ons leven waarvan wij niet snappen waarom ze gebeuren. Soms hebben we er invloed op, soms ook totaal niet. Probeer daar eens naar te kijken, als er iets gebeurd vraag jezelf dan af: heb ik daar invloed op gehad? Zo nee, praat jezelf geen schuldgevoel aan, je hebt er niets aan kunnen doen. Zo ja, wat heb je gedaan en waarom zo? Zou je het ook anders kunnen doen? Haal het positieve naar boven en leer ervan voor een volgende keer! Zoiets als Job is overkomen, daar hebben wij geen grip op. En is dan misschien ook lastig om te dragen, gelukkig hebben wij een God die weet wat er gebeurd en die ons wilt helpen.

De reactie van de vrouw van Job is eigenlijk heel logisch. Zelf zou je misschien wel iemand kunnen noemen die de rug naar God heeft toegekeerd toen er een mindere periode in zijn of haar leven aanbrak. Misschien ken je wel iemand die, toen hij of zij het moeilijk had, liever niet meer verder wilde leven of daadwerkelijk een einde aan zijn of haar leven heeft gemaakt. Daar hoeven wij niet over te oordelen. Alleen wat Job zegt over de uitspraak van zijn vrouw is wel belangrijk: 'Je woorden zijn de woorden van een dwaas. Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?'
Alles komt van God, hoe moeilijk het soms te geloven is. Verder op in de Bijbel, in 1 Korinthiërs 10:13, wordt ons beloofd dat met die beproeving ook een uitweg gegeven wordt. God weet wat hij doet.

Tot slot komen de vrienden van Job hem opzoeken. En wat doen ze? Een week lang zwijgt iedereen. Ze zien hoe zwaar Job het had. Ze troosten hem met stilte, met aanwezigheid. Soms is aanwezigheid beter dan een goed woord.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten