Hij is goed! (Job 5)

In Job 5 gaat Elifaz verder met zijn betoog. Een indrukwekkend betoog. Ik vind het zo knap wat hij allemaal zegt tegen Job, dat je het überhaupt durft te zeggen. Als vrienden hoor je vaak alles te kunnen zeggen tegen elkaar, maar is dat echt altijd zo? Zelf denk ik van niet, soms zeg ik dingen maar niet. 

Wij zeggen vaak: 'Als ik jou was..' Maar waarom weten wij het zo goed voor een ander, maar niet voor onszelf? Ik vind het zelf een lastige vraag, waar ik zo geen antwoord op heb. 

Het advies van Elifaz wat volgt is wel goed voor ons: Wend je tot God! Laat het aan Hem over! Want is Hij geen goede God voor ons? Doet Hij niet ontelbaar veel wonderen(ook al zien wij ze soms niet)? Hij beschermt ons, lees vers 12 maar. Hij weet wat sommige mensen ons aan zouden willen doen, maar dat laat hij niet altijd gebeuren. Dus om het direct te zeggen: het zou er in ons leven veel slechter aan toe kunnen gaan als God alles liet gebeuren! Gelukkig doet Hij het niet. En dan een moeilijk stukje. Ver 17 en 18. Gelukkig de mens die door God wordt getuchtigd. Als ik dit een tijdje geleden had gelezen dan zou ik woest zijn geweest. Moet ik blij zijn met de ellende in mijn leven? Ja, eigenlijk wel. Maar je moet het niet zo lezen alsof God het zo enorm fijn vindt dat Zijn kind moet lijden. Nee, Zijn hart gaat er aan kapot! Elifaz verteld verder: 'Want hij verwondt en verbindt, hij slaat en zijn handen genezen. Dus bij alles wat God doet/laat doen, geeft Hij een uitweg. De wonden die geslagen zijn worden verbonden, Zijn handen zullen jou genezen!