Het is nu aan Job de beurt om te reageren op de woorden van zijn vriend. Maar tussen vriend en vriend zit een wereld van verschil.
Je hebt vrienden die er door dik en dun voor je zijn. Die jou nooit laten vallen, waar je op kan bouwen. Maar je hebt ook vrienden dat als het heet onder hun voeten wordt ze er niet meer voor je zijn. Misschien ken je wel: vrienden leer je pas echt kennen als je ze nodig hebt.
Als je het moeilijk hebt, zijn er mensen die met de beste bedoelingen van de wereld met cliché antwoorden aankomen. Zo van: het komt allemaal wel goed! Natuurlijk komt het allemaal wel goed! Als het zo donker in je leven is, als je net zoals Job geen doel meer hebt, dat je enige troost de dood is, dan helpt dat niet! Nee, het zorgt er misschien wel voor dat het nog slechter gaat. Job vergelijkt vrienden met een beek in een woestijn die verdampt als het (te) heet wordt. Ineens zijn ze weg, niet te vinden en ze komen nooit meer terug!
De strijd die Job voert is hevig. Hij weet dat hij de beproeving nergens aan verdiend heeft. Hij smacht naar antwoorden, waarom? Als ik iets verkeerd heb gedaan, vertel het me dan! Ik denk dat wij deze vragen ook wel eens in ons leven hebben. Het leven is oneerlijk.
Als je iemand wilt hebben, vraag dan wat hij of zij wilt. Kom niet aan met clichédingen, ze helpen niet! En het moeilijkste van allemaal: het is goed om te vechten tegen oneerlijkheid, maar soms helpt acceptatie je verder, omdat je dan zoekt naar een oplossing. En er staat altijd een raam open als een deur wordt dichtgegooid en God wacht op jou en wil niet liever dan jouw tranen wegnemen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten