Jouw blik - dag 5

Waar droom jij van? Welk doel of misschien doelen heb jij voor ogen?
Als mensen dat aan mij vragen vind ik het moeilijk om daar een antwoord op te geven. Niet dat ik niks kan verzinnen wat ik graag zou willen doen of worden. Alleen heb ik gemerkt in mijn leven dat het niet aan mij is wat er gebeurd aan mij leven. Natuurlijk maak ik mijn keuzes, maar ik kan het totaalplaatje niet overzien.
Zoals drie jaar geleden. Ik wist toen niet dat mijn familie en ik te horen zouden krijgen dat mijn moeder kanker had. Het was gewoon februari, er werd toegeleefd naar andere activiteiten. Met ziek zijn had ik absoluut geen rekening gehouden. Dat heeft mij en mijn gezin er niet van weerhouden om door te gaan met ons leven, te strijden, te genieten. De eerste dagen zit je nog in onzekerheid, de eerste maand zelfs. Het kwam als een bom, maar iemand vertrouwde mij toe: God heeft een plan! Wie dat was weet ik niet meer, maar ik zal die woorden nooit vergeten!
Dat plan komt niet altijd overeen met onze wegen die wij bedacht hebben. Er zijn nog meer dingen gebeurd in mijn leven die ik niet voorzien had. Nu weet ik: wat moest gebeuren is gebeurd. God heeft een plan!
Maar wat is dat plan dan, zul je je afvragen. Ik kan je daar geen antwoord op geven. Expres schrijf ik niet: ik kan je daar helaas geen antwoord op geven. Want ik weet dat mijn antwoord het niet haalt bij het antwoord dat God jou zal geven. Dat betekend niet dat het antwoord direct zichtbaar is. En dat maakt het juist zo moeilijk. Ik merk dat het bij mij direct heel veel vragen oproept. Ik denk dat het het beste is om het in Zijn handen te leggen, je mag erop vertrouwen dat Hij doet wat goed is in het totaalplaatje dat Hij ziet.
Je vraagt je misschien af hoe ik kom bij dit stukje. Ik lees deze dagen een boekje dat speciaal is voor de tijd voor Pasen. Het ging toen over een vers uit de Bijbel dat mij aansprak, zo'n tekst waar voor mijn gevoel overheen wordt gelezen. In die tekst zitten zoveel leerpunten:

Toen de tijd naderde dat Jezus van de aarde zou worden weggenomen, ging hij vastberaden op weg naar Jeruzalem. {Lucas 9:51}

Ik merk dat ik heel snel beïnvloed kan worden door mijn omgeving, dat ik eigenlijk doe wat zij willen maar niet naar mijzelf luister. Jezus daarentegen gaat Zijn weg. Hij luistert naar de weg die Zijn Vader voor Hem uitgestippeld is. Jezus weet dat dat geen gemakkelijk route zal zijn, dat weerhoudt Hem er niet van om het toch te lopen. Hij twijfelt niet maar is vastberaden. Vraag jezelf eens af: als jij eenmaal een keuze hebt gemaakt, twijfel je er dan nog aan? Dat je op weg bent en je toch afvraagt of het juist is/was? Maar als wij geloven dat God doet wat goed voor ons is, waarom zouden wij dan nog twijfelen? Waarom laten we ons afleiden door onze omgeving? Waarom vergeten we de blik gericht te houden op Hem? Het zijn vragen die door mijn hoofd spookt. 

Deze tijd naar Pasen wil ik gebruiken om te leren de blik gericht te houden op Hem, want ik weet dat ik meer niet nodig heb. En ik weet dat, ondanks wat ik allemaal uithaal, Zijn blik altijd op mij rust:

Het oog van de HEER rust op de rechtvaardigen,

zijn oor luistert naar hun hulpgeroep.

 De HEER hoort de kreten van de rechtvaardigen,
hij bevrijdt hen uit de nood,
gebroken mensen is de HEER nabij,
hij redt wie zwaar wordt getroffen.
{Psalm 34: 16, 18-19}