Let it go - dag 2

Toen je net leerde lopen ben je waarschijnlijk ook vaak gevallen. Toen je naar school ging heb je vast wel een keer in je vinger geknipt of met de prikpen geprikt. Na hard oefenen met pappa en mamma kreeg je A en B zwemdiploma, trots staan ze aan de kant te joelen. Toen je eindelijk op voetbal mocht heb je allicht keihard een bal tegen je aan gekregen maar werd je ook kampioen met je team.

Zo maar een paar opties wat kan gebeuren in het leven. Er zijn er oneindig veel te noemen. Al die ervaringen nemen we met ons mee. We worden er wijzer van. De bekende rugzak wordt volgestopt met al die momenten en ervaringen. Hoe bewust stop jij het erin?
Als je op vakantie gaat, gooi je dan ook zo al je kleren in de koffer, misschien dat het van pas kan komen? Of kijk je eerst wat je meeneemt?
Ik zelf was mij nooit bewust van dat wat ik meenam in mijn rugzak. Gevolg was dat ik met een loodzware rugzak door het leven ging. Ik kan je vertellen: het sloopt! Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik het niet alleen hoefde te sjouwen. Jezus is bij mij, elke stap die ik zet. Nog beter was dat ik tot de conclusie kwam dat ik niet alles mee moest/hoefde te sjouwen. Nou ja, beter.. Het was en is nog steeds een hele strijd. Want met alles in die rugzak heb je een band. Sommige dingen wegen niet veel, dat zijn vaak de dingen waar ik blij mee ben en trots op ben. De zware, soms loodzware dingen zijn vaak de negatieve zaken. Het stomme is dat ik mij daar toch aan vast bleef klampen. Ik kon er geen afscheid van nemen, ik kon het niet loslaten. Het geeft je een -onveilige- basis. Je hebt tenminste nog íéts om op te staan. Terwijl ik diep van binnen wist dat het veel beter was als ik dat los zou laten, ik zou er iets veel beters voor terugkrijgen, in ieder geval minder gewicht op mijn rug. Het is eng om dat, ook al is het onveilig, los te laten. Maar wat dan? En hoe moet het verder? En is het dan wel beter? Het zijn vragen die door mijn hoofd spookten.
Ik merk dat het goed is om regelmatig mijn rugzak door te spitten en te kijken of dat wat er in zit nog wel een functie heeft. Het is soms beter om sommige dingen achter te laten. Je weet natuurlijk niet wat er in je leven zal gaan gebeuren. Onthoud dan wat je geleerd heb van de ervaring.
Op elk moment van je leven mag je vertrouwen op God. Hij is bij je en ziet alles wat er gebeurd. Daarbij vind ik twee teksten heel mooi. Eentje is uit Spreuken 16, vers 1 tot en met 3. En eentje van een liedje van Michael W Smith: one more time.

Een mens stelt zich veel vragen,

de HEER geeft het antwoord.

Een mens kiest in zijn eigen ogen altijd de juiste weg,

de HEER toetst wat hem innerlijk beweegt.

Vertrouw bij je werk op de HEER,

en je plannen zullen slagen.

{Spreuken 16:3}

This is what you're made for

Standing in the downpour

Knowing that the sun will shine

Forget what lies behind you

Heaven walks beside you

You got to give it one more try

One more time

{One more time - Michael W Smith}