Kom naar mij - dag 1

Vandaag is de eerste zondag in de lijdenstijd. Vanaf vandaag doe ik elke dag een actie om stil te staan bij Pasen. De actie voor vandaag was het op bezoek gaan bij een opa of oma en een spelletje doen. Ik heb gekozen om vanavond bij mijn oudtante op bezoek te gaan en heerlijk te gaan rummikubben(en ik ben dik verslagen, maar daar hebben we het niet over..). Heerlijk om gewoon zo even bij iemand op bezoek te gaan. Gewoon gezellig kletsen over van alles en nog wat. Tegelijk leer ik ook weer veel, na tachtig jaar heb je heel wat levenswijsheid opgebouwd.
Ik vind het vaak ontspannend om bij zo'n oudtante op bezoek te gaan. Geen haast, alles op eigen tempo en niemand die zich eraan stoort. Ik heb soms wel eens moeite om het tempo in het dagelijks leven vol te houden. Het gaat soms allemaal zo snel en je krijgt zoveel prikkels binnen(en ik heb daar juist de meeste last van). 's Avonds, als ik op bed lig, dan stuitert mijn hoofd nog helemaal na van alle indrukken die ik die dag opgedaan heb. Helemaal kapot. En dat niet alleen. In alle haast duw je mensen op zij, zie je mensen over het hoofd, heb je geen aandacht voor je medemens. Ik kan mij daar wel eens schuldig over voelen. Want waar maken we ons zo druk om? Soms snap ik het niet.
En dan zit je op een dag als vandaag, zondag, twee keer in de kerk. En twee keer over wordt er één tekst geciteerd. Voor mij een signaal. Even een pas op de plaats. Ik hoef het niet alleen te doen.

Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden,  want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’

Terwijl ik de tekst diep tot mij door laat dringen, voel ik de rust en de liefde die God voor mij heeft. Een rust die elke dag weer opnieuw mag ervaren door tijd te nemen voor Hem. Te zien wat Hij geeft. Vandaag een oudtante met levenswijsheid en een Bijbeltekst die mij stilzet.