Stille zaterdag

Stille zaterdag

Ik word omgeven door stilte,

denkend aan wat Jezus voor mij heeft gedaan.

Hij stierf voor mij aan het kruis,

werd neergelegd in het graf. 

Ze dachten dat het het einde zou zijn,

een misdadiger was opgeborgen.

Maar niets bleek minder waar,

deze man is de Zoon van God. 

Verdriet vult de harten van velen,

ze hebben hun geliefde verloren.

Wat ze nog niet weten,

is dat het niet voor lang zal zijn. 

Jezus, Hij heeft onze last op zich genomen.

Jezus, Hij zal opstaan uit de dood.

Jezus, Hij zal onze tranen drogen. 

Jezus, Hij zal eens weer bij ons zijn. 

Jezus vs Barabbas

Waarom?

Vertel me eens Heer Jezus
Toen u op aarde was
Waarom geloofde niemand toen
Dat u de koning was?
Ze wilden graag een koning
Met rijkdom pracht en praal
Maar Ik kwam als een dienaar
Het armst van allemaal
Ja Ik werd arm om jullie rijk te maken

Vertel me eens Heer Jezus
U ben taan 't kruis gegaan
Waarom hebben de mensen
U toen zo'n pijn gedaan?
Ik wou hun zonden dragen
Ik wou de pijn doorstaan
Voor alle stoute dingen
die jij ook hebt gedaan
Ja Ik werd ziek om jullie te genezen

Dank U wel Heer Jezus
Dat U het deed voor mij
'k Wil altijd bij U blijven
U maakt mijn hart zo blij
Dus laat ons samen spelen
In 't hemels koninkrijk
Wat God ons heeft gegeven
Dat maakt ons leven rijk
Wat God ons heeft gegeven
Dat maakt ons leven rijk

Staat op: Vertel het aan de mensen, Een boom vol liedjes (deel 3), De steen is weg

Dit deed Hij voor JOU!

Stilte..

Vandaag even een stiltemoment. Nadenken over de woorden van het lied. Ik hoop dat jouw hart geraakt mogen worden. Dit lied zong ik als klein kind, maar nu ik het zo weer hoor staan de tranen in mijn ogen. Geniet, ontspan, laat je hart vullen, ervaar het wonder dat Jezus voor jou gedaan heeft!!

Geraakt

Ze zeiden: ‘Kijk Heer, hier zijn twee zwaarden.’ Maar hij zei tegen hen: ‘Genoeg hierover!’
Hij vertrok en ging volgens zijn gewoonte naar de Olijfberg. De leerlingen volgden hem. Toen hij daar was aangekomen, zei hij tegen hen: ‘Bid dat jullie niet in beproeving komen.’ En hij liep bij hen weg, tot ongeveer een steenworp ver, en knielde daarna neer om te bidden. Hij bad: ‘Vader, als u het wilt, neem dan deze beker van mij weg. Maar laat niet wat ik wil, maar wat u wilt gebeuren.’ Uit de hemel verscheen hem een engel om hem kracht te geven. Hij werd overvallen door doodsangst, maar bleef bidden; zijn zweet viel in grote druppels als bloed op de grond. Toen hij na zijn gebed opstond en terugliep naar de leerlingen, zag hij dat ze van verdriet in slaap waren gevallen, en hij zei tegen hen: ‘Waarom slapen jullie? Sta op en bid dat jullie niet in beproeving komen.’

Ik was vanmiddag bezig om het Bijbelverhaal voor te bereiden dat ik morgen aan de kleuter zal vertellen. Ik las dit stukje, waar het Bijbelverhaal over zal gaan. Bij wijze van kan ik dit stukje dromen, maar toen ik het voor mijzelf aan het oefenen was om te vertellen aan de kinderen, toen trok mijn aandacht dit stukje.
Hier ervaar ik wat de kracht van het gebed is. En niet alleen in dit stukje uit de Bijbel. Vorige week liep mijn stage niet geweldig. De motivatie was weg, de passie was ver te zoeken. Chaos in mijn hoofd. Ik vroeg mij af waarom ik deze opleiding ook alweer had gekozen, wat leek mij toen zo leuk. Ik kon er niet bij komen. Waarom lukte het niet om te genieten van de kinderen, van de opmerkingen en van de kleine handelingen die het doen. Ik snapte het niet. Dít was het toch? Hier stortte ik mij volledig in? Waar was ik mee bezig?
Zaterdag, bewust gekozen om van alles te doen, behalve school. Ik had mij voorgenomen om het gebrek aan plezier, de kopzorgen die het mij bezorgde bij God te brengen. Ik wist mij er geen raad mee.
Maandag, een geweldige stagedag. Ik geniet weer zoals vanouds. Een heerlijke sportles gegeven aan de kinderen, wat een plezier. Ik kom thuis en pak de Bijbel om het Bijbelverhaal voor te bereiden. Ik lees de woorden die Jezus zegt. Alsof er in mijn hart een antwoord klinkt. Ik focuste mij op andere dingen, op die stomme opdrachten van school, die stomme colleges waar ik mij aan erger. Met die ergernis ging ik mijn stage in. Kapot eigenlijk, teleurgesteld, dit moest het toch wezen? Nu weet ik beter. Ik had één ding moeten doen en dat is God zoeken. Met Hem praten.
De leerlingen zochten niet de kracht in het gebed, ze zochten de kracht van het zwaard. Ze vielen in slaap en toen was het te laat. De opdracht van Jezus was duidelijk: Bid dat je niet in beproeving komt. En of ze werden beproefd, de slaap overviel hen. Ze gaven er aan toe, zoals ik toegaf aan de kopzorgen over de studie. Ze vergaten God om kracht te vragen. Ik kan het toch wel op eigen kracht? Ik kan alles mét Zijn kracht, wat binnen de mogelijkheden ligt die God mij geeft.
Wat een bijzondere voorbereiding op het Bijbelverhaal.. Nu morgen nog droog kunnen vertellen. Ik bid, jij ook?

Vanavond was er een samenkomst om stil te staan in de lijdensweek. Dit lied werd er gezongen, uit de Bachkoralen. Woorden die recht in mijn hart kwamen:

Als ik zal moeten sterven,
laat mij dan niet alleen,
als ik de dood moet erven,
blijf heel dicht om mij heen.
Als ik het aller-bangst ben,
bang om sterk te zijn.
haal mij dan uit mijn angsten, Heer,
door uw angst en pijn. 

Mijn Redder leeft!

 Ik weet: mijn redder leeft,

en hij zal ten slotte hier op aarde ingrijpen.

Job 19:25

Wat een geweldige getuigenis van een man die alles kwijt was. Ik vraag mij af of ik het na zou kunnen zeggen op het moment dat alles van mij afgepakt zou zijn. Ik heb best moeilijke dingen meegemaakt, waarvan ik in het begin niet wist wat ik ermee aan moest. Na verloop van tijd wist ik dat God ook met die dingen een plan had. Ik hield mij vast aan Zijn reddende arm. Ik ben ook enorm boos geweest, mijn kont tegen de krib gegooid, toch kwam ik op mijn knieën terug en besefte ik dat het niet zou werken. Maar toch, als ik alles kwijt zou raken, niets meer zou hebben, zelfs mijn gezondheid niet meer. Zou ik dan nog kunnen belijden dat mijn Redder leeft? Dat Hij zal ingrijpen? 

Vorig jaar maakte ik Pasen om een heel andere manier mee dan al die tijd ervoor. Het was daarvoor meer zoiets van yes: een lang weekend. Steeds meer dringt het tot mij door wat daar gebeurd op Golgotha. Ik weet dat ik het nooit helemaal zal beseffen, misschien maar goed ook want ik zou het niet aankunnen. 

Het is zo bijzonder om te lezen dat alles gebeurd zoals het zou moeten gebeuren. Maar hoe zit het dan met mijn eigen leven? Moest het allemaal zo gebeuren, kon God niet ingrijpen? Het zijn vragen die soms door mijn hoofd dwalen. En met het paasverhaal in mijn achterhoofd snap ik dat het niet anders kon. Soms moet je door alle pijn heen om verlost te worden. Jezus moest die vreselijk dood sterven om ons te kunnen verlossen. Dat neemt niet weg dat wij zonder pijn zullen leven, wij mogen wél schuilen bij de Allerhoogste. 

Het is zo mooi en ik wil daar graag met jou in delen, om te beseffen hoe het is om gered te zijn. Om te mogen vertrouwen dát Hij zal ingrijpen en dat zonder twijfel te belijden. Dat hoef je niet vanuit jezelf te kunnen, jij en ik mogen daar kracht voor vragen. 

Stef Bos - lied van Prediker

Stef Bos, het eerste lied dat ik van hem hoorde was Papa. En hier thuis werd niet bepaald blij gekeken als ik het meezong, maar ergens was er een stuk herkenning. En zo af en toe komt zijn naam in mijn hoofd en zoek ik liedteksten van hem op. Hij blijft mij raken, de zoektocht, de verwarring. Het is zo herkenbaar. En tegelijk geeft hij ook wel eens antwoorden. Zo raakte mij het lied van Prediker. Een Bijbelboek die ik sowieso heel mooi en bijzonder vindt om te lezen. Stef Bos heeft er iets moois van gemaakt:

Lied van de Prediker                                  Alles is lucht 

Ik heb de wereld gezien

In het licht van de liefde

En in de schaduw van de haat

Er zijn altijd twee kanten

Ware woorden zijn niet mooi

Mooie woorden zijn niet waar

En alles beweegt

Zolang als het leeft

Zoals een rivier

Die stroomt naar de zee

Wij zijn een deel

Van een groter geheel        

Wij vallen als bladeren    

En de wind neemt ons mee

Er is een tijd van verliezen

Er is een tijd van vertrouwen

Er is een tijd van verlangen

Er is een tijd van vergeten

Er is een tijd van vergeven

Er is een tijd voor alles

En alles is lucht

Kijk naar de zon

En klim langs de stralen

Naar de hemel omhoog

Hou je niet vast

Aan dat wat voorbij is

En laat alles los

Wat spookt in je hoofd

Want het licht in je ogen 

Verdwijnt met de tijd

Zoals de zon in de verte

Aan het eind van de dag

Maar alles veranderd en

Beweegt in een cirkel

Keert terug naar de bron

En wordt wat het was

Er is een tijd van verliezen

Er is een tijd van vertrouwen

Er is een tijd van verlangen

Er is een tijd van vergeten

Er is een tijd van vergeven

Er is een tijd voor alles

En alles is lucht

En alles is leegte

En alles is zinloos

En alles is leven

Alles heeft waarde

En alles is iets

Alles is alles

En alles is  niets

Er is een tijd van verliezen

Er is een tijd van vertrouwen

Er is een tijd van verlangen

Er is een tijd van vergeten

Er is een tijd van vergeven

Er is een tijd voor alles

En alles is lucht

Juich!

Ken je dat gevoel, dat je hart zich vult met blijdschap en dankbaarheid. Vanavond had ik zo'n moment.
Ik kwam vanmiddag moe van stage terug. Moe omdat ik eigenlijk te weinig rust had genomen na de migraine, maar ik wilde zo graag naar stage. Die blije gezichten die zien dat de juf weer terug is, dat is genieten. En dan nog maar te zwijgen als ik met de kinderen mag praten over Jezus, op weg naar Pasen. Ik beleef het dit jaar intens, omdat ik het mag meebeleven met kinderen van 4-6 jaar oud.
En dan zijn er ook van die momenten waar ik zo dankbaar om ben omdat ik 4/5 jaar geleden niet had kunnen denken dat ik dat zou doen. Ja, ik weet dat ik vaag blijf, maar jullie mogen in de blijdschap van gebedsverhoring.
God zorgt zo geweldig goed en daar heb ik geen woorden voor. Daarom citeer ik de woorden van Maria, de moeder van Jezus:
mijn hart juicht om God, mijn redder!

Kortsluiting

Zo voelde het afgelopen week in mijn hoofd.. Kortsluiting  of beter gezegd: migraine. Daarom even geen berichtje van mijn kant, eerst even bijkomen en mijn rust nemen. Tot snel!

Doodsbang - dag 38

Ik vergeet nog wel eens dat andere mensen ook mensen zijn. Zoals een kleuter kan denken dat de juf op school woont, zo kan ik wel eens denken dat sommige mensen sommige gevoelens niet kunnen hebben. Raar eigenlijk, want ook dat zijn "gewoon" mensen.
Zo ook als er over Jezus gesproken wordt. Een bijzonder mens, ja een mens van vlees en bloed. Hij is dan wel niet geschapen, maar wel geboren. Ook Jezus kent gevoelens zoals wij die kennen, soms intens. Maar ik vind dat tegelijk ook best lastig. Want Hij heeft als mens en als God veel gedaan, heel veel. In welke hoedanigheid heeft Hij dat dan beleefd, of maakt dat niet uit?
Ik heb mensen wel eens horen zeggen en ik heb het zelf ook meegemaakt, dat ik het gevoel had dat God mij niet begreep. En ik vond dat ik daarin gelijk had, want Hij is God en geen mens, hoe zou Hij dat kunnen weten? Totdat iemand tegen mij zei of ik heb het ergens gelezen: Jezus zelf heeft gevoeld hoe het is om verlaten te worden, om iemand te verliezen of om intens bang te zijn. Toen ik daar over na ging denken voelde ik een soort van vrede. Ik ben dus niet alleen met dit gevoel. Hij weet precies wat ik voel en hoe ik dat ervaar. Daar hoef ik geen woord over te zeggen.
Ik kan tegen jou zeggen dat Hij weet hoe jij je voelt omdat Hij het ook doorgemaakt heeft. Ik denk dat het weinig effect zal hebben. Sommige dingen moet je gewoon zelf doorgronden. Daarom deze tekst uit Johannes 12. Neem de tijd om het te lezen, laat de woorden tot je doordringen, voel wat Hij gevoeld heeft, ontdek wat jij voelt, dank Hem dat Hij gevoel(d) heeft.


Jezus zei: ‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven. Wie mij dient moet mij volgen: waar ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie mij dient zal door de Vader geëerd worden.
Nu ben ik doodsbang. Wat moet ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben ik juist gekomen. Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader.’ Toen klonk er een stem uit de hemel: ‘Ik heb mijn grootheid getoond en ik zal mijn grootheid weer tonen.’ 

Yes! I can! - dag 37

Begin van een blok op school begint vaak wel relaxt, het lijkt allemaal wel veel, maar net zoals vorig blok komt het allemaal wel weer goed. Dat is vaak een gedachte die door mijn hoofd zweeft. Halverwege het blok begint stage, genieten van de kinderen, heerlijk! Maar dan ineens, met grote letters in mijn agenda: DEADLINE. En ik zou het haast letterlijk vertalen met dodelijke lijnen. Gelukkig is het nog niet zo erg, maar de stress is er niet minder om. In de twee weken daarvoor denk ik vaak: dan maar te laat inleveren. In de week voor de deadline is die instelling helemaal weg, ik moet en zal het voor de deadline inleveren. En zoals altijd: alle stress voor niets, netjes binnen de deadline gehaald en vaak nog met goede cijfers terug.
Waarom twijfelen? Waarom twijfelen aan jezelf? Ik denk dat veel mensen zich hierin wel herkennen, vooral vrouwen. We kunnen altijd beter, we voelen ons schuldig wat we hebben te weinig tijd besteed aan....... En misschien ook wel een bekende gedachte: ik kan het niet, het lijkt mij niet, dat overleef ik niet. En dan juist in zo'n stresserige week geeft mijn Bijbelapp de volgende tekst:

Ik ben tegen alles bestand door hem die mij kracht geeft. Filippenzen 4:13

Klaar, geen gezeur meer, geen twijfel en gaan met die banaan. Zo simpel is het toch? Of toch niet? Ik vertrouw op Zijn kracht, maar ik vertrouw nog meer op mijn tekort aan kracht. Terwijl dat niet nodig is. Er schiet mij nu één lied binnen, die ik al de hele dag in mijn hoofd heb en die past er erg goed bij. En zo zie ik maar weer: de puzzelstukjes vallen op zijn plek. Jezus leeft, Hij is bij mij. Ik hoef niet bang meer te zijn als ik op Hem vertrouw en bij Hem de kracht zoek.


Ga dan heen en twijfel niet meer:
Hij is bij ons, zal met ons gaan.
{Sela - In Jezus naam}

Walk4water

Water, het is van levensbelang. Maar er zijn genoeg mensen die geen toegang hebben tot schoon drinkwater. Daarom ga ik 10 kilometer lopen om geld op te halen voor die mensen. Wil je mij sponsoren? Ga naar deze site: http://www.walk4water.nl/sponsoren?member=Elize !
Ik zou het heel gaaf vinden om zo met elkaar geld op te halen voor schoon drinkwater!

Hij is in je midden! - dag 35

Op die dag zal men tegen Jeruzalem zeggen:

‘Wees niet bang, Sion!

Laat de moed niet zinken!’

De HEER, je God, zal in je midden zijn,

hij is de held die je bevrijdt.

Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou,

in zijn liefde zal hij zwijgen,

in zijn vreugde zal hij over je jubelen.

Deze verzen komen uit het Bijbelboek Sefanja waarin de profetie over Jeruzalem wordt verteld. Ik denk dat wij deze tekst op verschillende momenten in ons leven kunnen gebruiken. Je hebt wel eens van die dagen dat alles mis lijkt te gaan, momenten dat het je van alles kunt doen maar niets is goed genoeg. De angst kan je verlammen, de moed wegzakken. En op dat soort momenten geeft God je een geweldige belofte, die je altijd mag onthouden, als het goed gaat en als het niet goed gaat. 

Ik kan nog veel meer woorden opschrijven, die klinken als clichés.. Maar ik denk dat het veel beter is om deze woorden tot je door te laten dringen en in je hart te laten sluiten. 

A thoughtful reminder - dag 33

'Whatever you did for the least of these, you did for me.' A thoughtful reminder: How we treat others is how we treat Jesus. - Max Lucado

Deze tweet lees ik net op twitter. En het raakt iets in mij.
Vanmiddag heb ik met mijn kleuters een les gedaan met betrekking tot sociaal emotionele ontwikkeling. Ik heb een boekje gelezen over het lelijke jonge eendje, zoek het maar eens op, het is een geweldig boek!
We gingen met elkaar kijken hoe iedereen eruit zag en wat we mooi vonden aan elkaar, wat iedereen heeft en wat misschien anders is.
Kinderen zijn nogal hard. Ze zeggen waar het op staat. Daar kunnen kinderen door gekwetst worden. Door deze les heb ik geprobeerd om ze aardige dingen tegen elkaar te laten zeggen. Ze begonnen met de zin: "Ik zie...." Dan spreek je geen oordeel meer uit, maar meer een feit. Zelfs kinderen die normaal niet zoveel durven te zeggen, zeiden tegen een ander kind iets(soms ook nog met een compliment en dan die stralende gezichten, geweldig!).
Ook in de "volwassenwereld" zijn we hard voor elkaar. Ik merk dat ik soms sneller kan oordelen dan te denken. Toen ik mij daar bewust van werd, en dat ik niet alleen mensen daarmee pijn kan doen, maar ook God, vond ik het vreselijk. Zo snel gebeurd het, ik besefte soms half niet wat ik deed. Zoals ik die mensen behandelde, net zo behandelde ik Jezus. Vre-se-lijk! En dan te bedenken wat Hij voor mij gedaan heeft.. Ik kan het niet geloven! Het zet mij echt aan het denken.

We believe that Your grace is stronger

Than all our faults and failures

We believe that Your love

Is deeper than our hearts can fathom

So could we live like this

And shine in all the world

Could we live like this?

Bidden is afhankelijk kunnen zijn - dag 32

Hoe talrijk zijn uw werken, HEER.

Alles hebt u met wijsheid gemaakt,

vol van uw schepselen is de aarde.

En allen zien ernaar uit

dat u voedsel geeft, op de juiste tijd.

{Psalm 104}

Dit zijn twee stukjes uit psalm 104. Die passen precies bij vandaag, biddag. 

Vorige week vroeg ik mij af waarom er biddag gevierd moet worden. Het is een oud gebruik om voor het zaaien te bidden of God genoeg mag geven en dat de oogst mag lukken. Waarom moet het eigenlijk nu nog gevierd worden? Het gebed is voor mij iets van elke dag. Ik vind het fijn om met mijn Vader in de hemel te mogen praten. Om al mijn zorgen voor Hem neer te leggen, om Hem te bedanken voor alles wat Hij mij geeft. En er is nog zoveel meer te zeggen. Ik denk dat juist bid- en dankdagen heel waardevol zijn in de huidige tijd. Het overkomt mij wel eens dat ik thuis iets wil pakken om mee te nemen naar school en dat het dan op is. Frustratie, want op dat moment van de dag zijn de winkels vaak niet open. En heel stiekem komt dan de gedachte dat er he-le-maal niets in huis is. Natuurlijk is er genoeg, maar ik wilde net dat ene koekje of stuk fruit mee hebben. Het is goed om te beseffen dat het niet allemaal vanzelf in de kast komt. Het is niet vanzelfsprekend dat er genoeg te eten is. Ik mag God daarvoor bedanken, maar ook bidden of Hij het komende jaar weer genoeg wilt geven. Nee, geen overvloed. Alleen dat wat ik nodig heb. En dat is moeilijk een een maatschappij waar het gaat om het hebben. Maar ik merk steeds meer dat ik van dat hebben en meedoen niet gelukkig word. Veel gelukkiger word ik van het diepe besef dat ik krijg zonder dat ik er maar om hoef te vragen. En dat ik zoveel meer krijg dan dat ik door heb. Wat God doet is niet alleen groot, Hij doet gigantisch veel! Bidden is afhankelijk worden van Hem. Ik besef dat ik niets kan zonder Hem. 

Jij bent mooi! - dag 31

Ik houd van het boek Krummel van Max Lucado en zo ook mijn nichtjes en neefje. Zodra ze komen logeren en ik mag ze naar bed brengen vragen ze of ik Krummel voor wil lezen. En dat doe ik natuurlijk met alle liefde. Niet alleen omdat ik geniet van de quallity time met hen, maar ook om het schitterende verhaal wat erin staat. Het is zo herkenbaar. Ik ken het gevoel van niets waard zijn, omdat ik niet wist waar ik goed in was en dan heb je ook nog van die mensen die het er zo lekker inwrijven (ze weten niet wat voor impact dat heeft). Langzaam maar zeker begon ik te zien welke talenten ik gekregen heb, wat ik écht leuk vond en ook goed in was. Dat kwam niet alleen omdat ik er zelf zoveel plezier in had en goede resultaten haalde. Nee, het waren vooral die complimenten en opmerkingen van anderen in mijn omgeving die indruk maakten. Zo vertelde een vrouw aan mijn moeder hoe fijn ze het vond om te zien hoe ik met klanten omging in de tijd dat ik bij een supermarkt werkte. Het was voor mij niet speciaal, maar toen ik dat hoorde bedacht ik mij wel dat het een talent van mij is. Of zoals ik nu merk op stage, de waardering die ik krijg voor hoe ik met de kinderen omga, hoe ik het overzicht heb maar daarin toch oog blijf houden voor het individuele kind.
Het is mooi om te zien en te ervaren welke talenten jij hebt gehad van God. Nog mooier is het om mensen erop te wijzen, te wijzen op wat jij waardeert in hen. En misschien, het is zo maar een gedachte, misschien zien we dan wel een stukje van God in onze omgeving. Het ligt eigenlijk zo voor het oprapen, je moet het wel willen zien.
Wauw...

Opdracht - dag 30

 Gebruik je gezag om dit te verkondigen, moedig aan en wijs terecht. Laat niemand op je neerkijken.

Ik ervaar het als een enorm voorrecht om te mogen vertellen over Jezus, om dit te mogen delen via deze blog, om het aan de kinderen op stage te vertellen. Als ik zondags in de kerk zit dan bedenk ik mij wel eens hoe het moet zijn voor al die mensen die vervolgd worden. Die niet zo vrij als ik een berichtje kunnen tikken of over Jezus kunnen vertellen. Om eerlijk te zijn snap ik niet hoe die mensen kunnen leven. Wat moet dat enorm zwaar zijn. Zo las ik afgelopen weekend dat er in een land weer christenen zijn vermoord, vreselijk. En als ik dan de tekst lees die hier bovenaan staat, uit Titus 2, dan voel ik nog meer de kracht om over God en Zijn werk te schrijven. Niemand, maar dan ook he-le-maal niemand mag op jou of mij neerkijken. Ik voel het als een opdracht om te vertellen over God en wat Hij voor mij gedaan heeft, zodat Hij ook jouw hart mag vullen. Het is geen makkelijke opdracht, zeker als je in een minderheidspositie zit. Maar het mag mij er niet van weerhouden om bezig te zijn met deze opdracht. Daarin sta ik niet alleen. Want als God niet werkt, ben ik niets. Zonder Zijn kracht en Heilige Geest komt er niets terecht van deze opdracht. 

Pak jij Gods opdracht aan om Zijn prachtige woorden door te vertellen? Laat je niet afschrikken door het kwaad dat dreigt. Want wat er ook voor je ligt, Diegene die achter je staat is altijd groter!

Vertrouwen - dag 29

Stelling:
Wat zou het toch fijn zijn als je in de toekomst zou kunnen kijken!

Dat vraag ik mij dus af. Is het wel zo fijn om te weten wat er morgen, overmorgen of over een week gebeurd? Wat zou jij doen als je weet dat je over een week komt te overlijden? Misschien pak je het eerste en het beste vliegtuig op weg naar die bestemming waar je nog zo graag heen zou willen. Of kom je op een stoel te zitten en durf je je niet te verroeren omdat je bang bent om dood te gaan.
Is het nodig om te weten waar de trap heen gaat om een eerste stap te zetten? Van iemand heb ik geleerd om eerst een doel te stellen die binnen bereik lag. Ik geef een voorbeeld: je wilt leren verspringen en je weet dat je 1 meter kan springen. Is het dan logisch om direct als doel te stellen om 2,5 meter te springen? Mij lijkt het veel beter om eerst te kijken of 1,25 meter haalbaar is, misschien is dat al wel te ver gegrepen. Zodra je dat kunt na het nodige werk, kan je je doel weer bijstellen. 1,25 meter is gehaald, nu op naar 1,50 meter.
Steeds weer hetzelfde proces en steeds weer een stukje verder. Steeds kom je een trede hoger. En misschien kom je uiteindelijk tot de conclusie dat 2,5 meter makkelijk haalbaar is terwijl je dat van te voren niet had bedacht. Het had ook zo kunnen zijn dat het hoofddoel zo'n afschrikreactie zou geven dat je er nog geen eens aan zou beginnen, terwijl het uiteindelijk wel binnen je bereik was.
Wat ik wil zeggen is dit. Zet de eerste stap, vertrouw op God dat Hij je zal begeleiden op de trap omhoog. Je weet niet precies waar je uitkomt, maar je weet wel dat het veel beter en veel hoger is dan je zelf verwacht. Waarom uitstellen van die eerste stap omdat je de hele trap wilt zien als je het einde toch nooit zal kunnen zien?! Vertrouw op Hem, Zijn plannen falen niet.

Trust the Lord

and his mighty power.

Worship him always.

Remember his miracles

and all his wonders

and his fair decisions.

You belong to the family

of Israel, his servant;

you are his chosen ones,

the descendants of Jacob.

{1 Chronicles 16: 11-13}

Mooie woorden - dag 28

Gisteravond een prachtige aflevering gezien van College Tour. Whoopi Goldberg, bekend van de film Sister Act. Wat een wijze woorden heeft die vrouw gesproken en wat een bijzonder mens. Ik kan zelf niet op de site komen van uitzendinggemist om het nog een keer terug te kijken, maar ik kan het je aanraden om het te gaan bekijken!

Gezegende gebrokenheid - dag 27

Een tekst waar ik niet altijd amen op zou zeggen, ook al besef ik dat er een kern van waarheid in zit. Maar hoe moeilijk is het om als je gebroken bent, gekwetst en gepijnigd door anderen, misschien door jezelf, om dan te zeggen dat er iets goeds in zit. Ik heb verschillende momenten gehad waarin ik op het moment zelf iets had van dit zou wel eens iets positiefs op kunnen leveren. Nee, ik was boos op God. Waarom deed Hij dit met Zijn kind, dat doe je toch niet? Uiteindelijk werd het toch een "blessing". Ik gebruik het woord zo maar want ik kan er geen betere vertaling voor vinden. Hoe kan God van iets vreselijks een "blessing" maken. Misschien is het wel zo omdat God het totaal ziet. En terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan gedeelte uit de Bijbel: de Bergrede. Daarin zegt de Here Jezus ook dingen die raar lijken, maar ik weet dat Hij veel meer bedoelt en weet. Ik zou zeggen: lees het aandachtig door en kijk eens welke les daar voor jou in zit. En tel jouw zegeningen!

Jesus' disciples gathered around him, and he taught them:

God blesses those people

who depend only on him.

They belong to the kingdom

of heaven!

God blesses those people

who grieve.

They will find comfort!

God blesses those people

who are humble.

The earth will belong

to them!

God blesses those people

who want to obey him

more than to eat or drink.

They will be given

what they want!

God blesses those people

who are merciful.

They will be treated

with mercy!

God blesses those people

whose hearts are pure.

They will see him!

God blesses those people

who make peace.

They will be called

his children!

God blesses those people

who are treated badly

for doing right.

They belong to the kingdom

of heaven.

God will bless you when people insult you, mistreat you, and tell all kinds of evil lies about you because of me. Be happy and excited! You will have a great reward in heaven.

Puur geloof - dag 26

Vandaag ben ik weer heerlijk op stage geweest en ik geniet zo van kleuters. Hoe ze doen, wat ze zeggen, wie ze zijn. Zo had een jongen uit groep 2 een opmerking die mij raakte in mijn hart:
Mijn stagementor begon te vertellen dat er over een nieuw thema wordt gewerkt. Ze liet daarbij een boek zien en vertelde dat ze goed moesten luisteren naar het verhaal want het is wel belangrijk. Waarop een jongen zegt: "Juf, er is maar één verhaal belangrijk en dat is die van de Here Jezus."
Een opmerking om van te smelten. Ik geniet van het geloof dat die kinderen hebben. Tegelijk kwam er bij mij ook een vraag naar boven: hoe belangrijk vind ik het verhaal van de Here Jezus?
Kunnen mensen aan mij merken dat ik leef vanuit de verhalen van de Bijbel? Ik vind het niet makkelijk in deze wereld. Je wordt aan zoveel dingen blootgesteld waar je eigenlijk niet aan wilt.
Ik kwam een tekst tegen die mij motivatie geeft om te leven vanuit het belangrijkste verhaal: het verhaal van Jezus. Ik hoop dat ook bij jou deze tekst binnen mag komen en een plekje mag krijgen in je hart:

Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is.
Want God heeft jou uitgekozen,
Hij houdt van jou en jij bent heilig in Zijn ogen.
Jouw leven ligt met Christus geborgen in God
Daarom moet je je kleden in innig medeleven,
in goedheid en bescheidenheid,
in zachtmoedigheid en geduld.
Stop met vloeken en schelden.
Wees niet woedend en driftig.
Laat je niet gaan in ontucht, zedeloosheid, hartstocht,
lage begeerten en hebzucht.
Hou van elkaar, lieg niet tegen je geliefde, liefde maakt één.
Vergeef elkaar, zoals God jou vergeven heeft.
Laat jouw hart gevuld worden met de vrede van Christus,
jij hoort erbij!
Bewaar, koester de woorden die God jou gegeven heeft in de Bijbel.
Leer elkaar de goede weg, zing met elkaar tot Zijn eer,
laat de Heilige Geest je vullen met Zijn Geest.
En bedenk je bij alles wat je doet dat God jou de middelen geeft om
het te doen. Dank Hem in Zijn Heilige Naam!
{Kolossenzen 3: 1-17; vrije vertaling}

Jij = ok - ik = ok dag 25

Dit plaatje zette mij aan het denken. 

Ik krijg wel eens het gevoel alsof alles tegenwoordig perfect moet zijn. Als er iets niet perfect is moet het verbeterd worden. Het valt mij dan ook op hoeveel mensen zich een perfectionist noemen, zo heb ik het mij ook aan laten praten maar ben ik er achter gekomen dat het bij mij dik meevalt. (ik zeg nu niet dat er geen perfectionisten bestaan, maar het lijkt mij in sommige gevallen een gevalletje 'tussen-de-oren') 

Ik vind de insteek van het plaatje negatief. Als ik jou vraag om een lijstje op te stellen met kwaliteiten en punten wat beter zou kunnen, dan weet ik zeker dat de laatste opdracht veel sneller gedaan is dan kwaliteiten opschrijven. Mee eens? 

Maar is het dan echt zo slecht met ons gesteld? Zijn wij echt niet ok? Of zijn wij niet ok omdat wij onszelf niet zien zoals we echt zijn? 

En dan nog een vraag, waarom vind jij jezelf niet ok, vanwege de buitenkant of vanwege de binnenkant? Want als je erachter komt wat echt jouw binnenkant is, hoe jij ten diepste bent, welke eigenschappen God jou heeft toebedeelt, ben je dan nog steeds zo imperfect? Of kan het dan zo zijn het lukt om de schoonheid van binnen, ook aan de buitenkant te laten stralen. 

Nog een laatste vraag: wat zal er gebeuren als jij iemand aanziet als ok en jezelf ook als ok. Een benadering van jij ok en ik ok, zou zo'n ontmoeting niet veel mooier zijn?! 

Uw schoonheid moet niet gelegen zijn in uiterlijkheden, 

zoals kunstig gevlochten haar, gouden sieraden of elegante kleding, 

maar in wat verborgen ligt in uw hart, 

in een zacht en stil gemoed. 

Dat is een onvergankelijk sieraad dat God kostbaar acht.

{1 Petrus 3:3}

Gebed van dankbaarheid - dag 24

Lieve God, Vader in de hemel,
Wat ben ik toch blij dat ik U Vader mag noemen.
Het is zo geweldig om dicht bij U te mogen leven.
Heer, soms besef ik niet hoe bijzonder het is,
dat ik niet vervolgd word, dat ik uit mag komen als christen.
Op zo'n prachtige dag als vandaag wil ik U danken,
want Uw schepping is bijzonder en daarin zien we Uw trouw.
Na de winter komt de lente, dat heeft U beloofd, daar zal nooit een einde aan komen.
Mensen zie ik opfleuren,
ik hoor kinderen buiten spelen,
de voorjaarsbloemen komen tevoorschijn,
de zon tintelt op mijn huid,
nieuw leven verschijnt op de weilanden.
Heer, wonderlijk is het allemaal!
Dank U dat U zo goed voor al Uw kinderen zorgt.
Misschien is het juist wel moeilijk, dat de lente komt.
Verdriet, pijn en zorgen vullen misschien ons hart Heer,
maar wij mogen weten dat we in Uw armen veilig zijn.
Heer, ik wil bidden voor die mensen, dat ze Uw liefde en genade mogen voelen,
zoals de zon op onze huid.
Wilt U mij vullen met Uw liefde en genade, Heer, dat ik het ook uit mag stralen.
Ik weet dat U zorgt voor mij, dag en nacht, wilt U open ogen geven zodat ik
kan zien welke weg U met mij wilt gaan.
Vergeef de dingen waarmee ik U pijn doe.
Dank U dat ik U dit allemaal mag vertellen en vragen.

- amen -

Gods armen - dag 23

Waar ik steeds meer achter kom is dat geloven alles behalve stoer doen is, krachtig en machtig lijken, alsof er niets aan de hand is. Meer en meer moet ik toegeven dat ik het niet alleen kan. In het begin vond ik het erg, het voelde als falen. Nu begrijp ik waarom. Want er is geen betere plek dan te schuilen in Gods armen. Die armen zijn altijd beschikbaar. Ik stel mij altijd een vader voor. Die klaar zit om te luisteren naar jouw verhalen van de dag. Of dit nu moeite zijn of blijdschap, Hij wacht altijd op je. Ik hoef mij niet anders voor te doen dan dat ik ben, ik kan het wel doen, maar er wordt dwars doorheen geprikt. Houd jezelf niet langer voor de gek, want dat doe je dan eigenlijk. De wereld kan je gebroken hart niet helen, alleen Zijn helende handen kunnen het herstellen en Zijn liefde kan het vullen.

So bring me your heart 

No matter how broken, 

Just come as you are, 

When your last prayer is spoken, 

Just rest in my arms a while, 

You'll feel the change my child, 

When you come to the well 

{Casting Crowns - The Well}

Hoe machtig, prachtig! - dag 22

Heerlijk, de lente komt eraan. Komende week beloven er een paar mooie lentedagen te komen. Dit jaar snak ik echt naar de lente. Kan ik heerlijk mijn raam opendoen, de vogels horen fluiten, met blote voeten in huis lopen, de zonnestralen oppikken en genieten van al het nieuwe leven. En zodra de lente begint vind ik het ook weer heerlijk om een stuk te wandelen, heerlijk de polder in. Vijfenveertig minuten genieten van het groene landschap, de vogels die voorbij vliegen, de zon die tintelt op mijn huid en de lammetjes die huppelen door het weiland. Het zet mij stil bij die grote, geweldige schepping. En als ik dan in de polder loop komt mij vaak één psalm binnen, psalm 8:



HEER, onze Heer,
hoe machtig is uw naam
op heel de aarde.

U die aan de hemel uw luister toont –
met de stemmen van kinderen en zuigelingen
bouwt u een macht op tegen uw vijanden
om hun wraak en verzet te breken.

Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,
de maan en de sterren door u daar bevestigd,
wat is dan de sterveling dat u aan hem denkt,
het mensenkind dat u naar hem omziet?

U hebt hem bijna een god gemaakt,
hem gekroond met glans en glorie,
hem toevertrouwd het werk van uw handen
en alles aan zijn voeten gelegd:

schapen, geiten, al het vee,
en ook de dieren van het veld,
de vogels aan de hemel, de vissen in de zee
en alles wat trekt over de wegen der zeeën.

HEER, onze Heer,
hoe machtig is uw naam
op heel de aarde.

God is altijd online - dag 21

Ooit heb ik een keer een gedicht toegestuurd gekregen. En regelmatig komt de eerste zin van het gedicht naar boven. Vooral in deze tijd waarin mensen soms te druk zijn om aandacht aan jou te geven. Om écht te luisteren naar jouw verhaal, zonder ondertussen op hun mobiel te kijken. Er is er Eén die er altijd is en er altijd voor je zijn zal.


God  is altijd online
Op het wereldwijde web
Bij Hem is nooit een storing
En Zijn server is nooit bezet.

Met God chatten is altijd mogelijk
Het contact is levensecht
De verbinding is gelukkig draadloos
Ook zonder computer kun je bij Hem terecht.

Hackers kunnen niet storen
Gods firewall werkt altijd correct
Je zult hem zelf moeten installeren
Dan is jouw verbinding perfect.

Gods computer zoekt heel het net af
Om te verbinden met jou en mij
We mogen gratis downloaden
En virussen zijn er niet bij.

De beste programma’s kun je bij Hem krijgen
Dan loopt je computer als een trein
En mocht je harde schijf toch crashen
Dan is God voor jou altijd online.

Hij heeft geen wachttijd en geeft goed adviezen
Hij heeft zelfs een Handleiding gemaakt
Als je die gebruikt als leidraad voor je leven
Dan wordt jouw (levens)computer nooit meer gekraakt.

Verlangen - dag 20

Zo zeker zal Christus 

- nu Hij eenmaal gestorven is om de zonden van vele mensen weg te nemen - 

nogmaals verschijnen, 

nu niet om de zonde weg te nemen, 

maar om ieder te redden die verlangend naar Hem uitziet. 

{Hebreeën 9:28}

"Je zonden zijn vergeven". Ik vind het een wonderlijke zin die ik niet begrijp. Toch is Jezus aan het kruis gestorven, voor jou en mij. Hij gaf Zijn leven, zodat wij bij God kunnen komen. Daarmee zijn onze zonden werkelijk vergeven. Wij hoeven ons daar niet meer schuldig over te voelen. En zo in deze periode voel ik mij wel eens schuldig. Ik probeer mij voor te stellen hoe zwaar het moet zijn geweest, ik kan er niet bij. Hij had zo lief, dat Hij Zijn leven wilde geven, het gaat mijn verstand te boven. Ondanks dat allemaal presteer ik het nog om elke dag dingen te doen die God verdrietig maken, die pijn doen. Net zoals iemand iets tegen je zegt wat je kwetst. 

Ik voel mij er wel eens boos over. Het maakt mij verdrietig. Een machteloos gevoel komt over mij. Totdat ik mijn handen vouw, mijn hoofd buig en tijd neem om met Hem te praten. Met tranen op mijn wangen vertel ik wat mij dwarszit, dat ik spijt heb van wat ik gedaan heb en of het goed mag komen. Nee, nog beter, ik spreek mijn vertrouwen uit dat het goed zal komen. Ik dank Hem voor dat onvoorstelbare wonder waar ik niet bij ben. Ik sluit af met de vraag of ik de genade mag voelen, of God Zijn zegen wil geven en of mij wilt helpen. Het wonderlijke na zo'n intens gebed is de rust en de vrede. Ik weet dat het in Zijn handen ligt en dat die Handen zullen doen wat goed is. Diezelfde handen strekken zich uit naar de mensen die verlangen. Zij mogen rusten en schuilen, hoeven nooit meer bang te zijn en hun tranen zullen van hun ogen gewist worden.