Doodsbang - dag 38

Ik vergeet nog wel eens dat andere mensen ook mensen zijn. Zoals een kleuter kan denken dat de juf op school woont, zo kan ik wel eens denken dat sommige mensen sommige gevoelens niet kunnen hebben. Raar eigenlijk, want ook dat zijn "gewoon" mensen.
Zo ook als er over Jezus gesproken wordt. Een bijzonder mens, ja een mens van vlees en bloed. Hij is dan wel niet geschapen, maar wel geboren. Ook Jezus kent gevoelens zoals wij die kennen, soms intens. Maar ik vind dat tegelijk ook best lastig. Want Hij heeft als mens en als God veel gedaan, heel veel. In welke hoedanigheid heeft Hij dat dan beleefd, of maakt dat niet uit?
Ik heb mensen wel eens horen zeggen en ik heb het zelf ook meegemaakt, dat ik het gevoel had dat God mij niet begreep. En ik vond dat ik daarin gelijk had, want Hij is God en geen mens, hoe zou Hij dat kunnen weten? Totdat iemand tegen mij zei of ik heb het ergens gelezen: Jezus zelf heeft gevoeld hoe het is om verlaten te worden, om iemand te verliezen of om intens bang te zijn. Toen ik daar over na ging denken voelde ik een soort van vrede. Ik ben dus niet alleen met dit gevoel. Hij weet precies wat ik voel en hoe ik dat ervaar. Daar hoef ik geen woord over te zeggen.
Ik kan tegen jou zeggen dat Hij weet hoe jij je voelt omdat Hij het ook doorgemaakt heeft. Ik denk dat het weinig effect zal hebben. Sommige dingen moet je gewoon zelf doorgronden. Daarom deze tekst uit Johannes 12. Neem de tijd om het te lezen, laat de woorden tot je doordringen, voel wat Hij gevoeld heeft, ontdek wat jij voelt, dank Hem dat Hij gevoel(d) heeft.


Jezus zei: ‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven. Wie mij dient moet mij volgen: waar ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie mij dient zal door de Vader geëerd worden.
Nu ben ik doodsbang. Wat moet ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben ik juist gekomen. Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader.’ Toen klonk er een stem uit de hemel: ‘Ik heb mijn grootheid getoond en ik zal mijn grootheid weer tonen.’