Zo zeker zal Christus
- nu Hij eenmaal gestorven is om de zonden van vele mensen weg te nemen -
nogmaals verschijnen,
nu niet om de zonde weg te nemen,
maar om ieder te redden die verlangend naar Hem uitziet.
{Hebreeën 9:28}
"Je zonden zijn vergeven". Ik vind het een wonderlijke zin die ik niet begrijp. Toch is Jezus aan het kruis gestorven, voor jou en mij. Hij gaf Zijn leven, zodat wij bij God kunnen komen. Daarmee zijn onze zonden werkelijk vergeven. Wij hoeven ons daar niet meer schuldig over te voelen. En zo in deze periode voel ik mij wel eens schuldig. Ik probeer mij voor te stellen hoe zwaar het moet zijn geweest, ik kan er niet bij. Hij had zo lief, dat Hij Zijn leven wilde geven, het gaat mijn verstand te boven. Ondanks dat allemaal presteer ik het nog om elke dag dingen te doen die God verdrietig maken, die pijn doen. Net zoals iemand iets tegen je zegt wat je kwetst.
Ik voel mij er wel eens boos over. Het maakt mij verdrietig. Een machteloos gevoel komt over mij. Totdat ik mijn handen vouw, mijn hoofd buig en tijd neem om met Hem te praten. Met tranen op mijn wangen vertel ik wat mij dwarszit, dat ik spijt heb van wat ik gedaan heb en of het goed mag komen. Nee, nog beter, ik spreek mijn vertrouwen uit dat het goed zal komen. Ik dank Hem voor dat onvoorstelbare wonder waar ik niet bij ben. Ik sluit af met de vraag of ik de genade mag voelen, of God Zijn zegen wil geven en of mij wilt helpen. Het wonderlijke na zo'n intens gebed is de rust en de vrede. Ik weet dat het in Zijn handen ligt en dat die Handen zullen doen wat goed is. Diezelfde handen strekken zich uit naar de mensen die verlangen. Zij mogen rusten en schuilen, hoeven nooit meer bang te zijn en hun tranen zullen van hun ogen gewist worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten