De tekst die ik vanavond tegen ben gekomen past goed bij hoe ik mij de afgelopen week gevoeld heb. Er waren momenten dat ik mij gesloopt en kapot voelde. Toch was er een rare drang in mij om opwekkingsliederen te luisteren en keihard met te blèren. Dat voelde toch best raar. Want hoe dicht kunnen tranen van blijdschap en tranen van verdriet dan wel niet bij elkaar liggen! Nouja, blijdschap, misschien meer vreugde?!
Nu ik er zo op terug kijk, is het eigenlijk meer een stimulans geweest, iets om door te blijven gaan. Hup, niet bij de pakken-neer-gaan-zitten, maar hoofd omhoog!
De tekst komt uit Habakuk 3. Het is geen bekend boek en ik weet er zelf eigenlijk niets vanaf. Maar dit stukje is voor mij wel bekend (vanwege een lied) en het past gewoon heel erg mooi bij mijn gevoel van afgelopen week:
Al zou de vijgenboom niet bloeien en de wijnstok geen druiven opleveren, al zou de oogst van de olijfboom teleurstellen en de akker geen voedsel geven, al zouden alle schapen uit de schaapskooien verdwenen zijn en geen runderen meer in de stal staan,
tóch zal ik mij verheugen in de HERE en juichen over God die mij redt!
De Oppermachtige HERE is mijn kracht, Hij maakt mij lichtvoetig als een hert en brengt mij veilig over de bergen.
Ondanks dat het leven soms door een dal kan gaan, blijf ik juichen over mijn God. Niet zomaar: nee, Hij redt mij! En dat terwijl ik daar geen enkel recht op heb. Het is ongekende liefde. Ongekende liefde die mij kracht geeft en mij optilt over de bergen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten