Rust - Zijn gebod

Morgen is het zondag. Eerste dag van een nieuwe week. Niet bepaald mijn favoriete dag. Ik vind het vaak een hangdag. Toch heb ik periodes erbij zitten dat ik verlang naar een zondag. Ik vind het dan nog fijner om naar de kerk te mogen gaan. Om te rust te komen, dicht bij mijn Vader. Om liederen over Hem te zingen en woorden te horen die kracht geven voor een nieuwe week.
Het klinkt waarschijnlijk ouderwets. Het leven is soms zo druk, zo gejaagd en met zoveel indrukken. Ik merk dat ik extra op mijzelf moet letten. Ik heb moeite om rust en ontspanning in te plannen. Nog mooier: God heeft het al voor mij ingepland! Ik hoef er zelf niet aan te denken, Hij heeft het al voor mij én voor jou gedaan! Aan jou natuurlijk de keuze wat je er mee doet.
Ik vind het fijn dat God één dag heeft uitgekozen om echt je werk neer te mogen leggen. Even helemaal niets, alleen tot rust komen. Mijn hart weer richten op Hem, de basis van mijn leven. Om de band die ik met Hem heb weer frisse adem in te geven door de woorden die gesproken worden en de liederen die gezongen worden. Het geeft soms een apart gevoel, wel een fijn gevoel. Net alsof God die zware steen uit je hart weghaalt. Nee, niet alsof, Hij doet het echt!
Hij heeft dit gebod ons niet gegeven omdat wij het niet nodig hebben. Als ik om mij heen kijk dan zie ik hoeveel mensen maar doorgaan, totdat ze er (letterlijk) dood neer bij vallen. Waarom onze eigen weg gaan en niet luisteren naar God die alles overziet? Hij heeft het beste met jou en mij voor, ik kan niet anders dan naar Zijn stem luisteren en zo de juiste weg te gaan.

Morgen is een dag van rust, een heilige dag ter ere van Hem, onze Vader.