Ik, je Vader, zal in je midden zijn!

Lezen: het boek Sefanja uit de Bijbel 

Sefanja is een pittig boek. De aarde staat voor een pittige tijd. God straft de aarde voor de verering van andere goden en voor vele andere zonden. Toch roept God ons op om te bekeren. Hij straft Zijn volk, maar blijft trouw aan Zijn verbond. Een verbond die Hij met Abraham sloot, alleen dat vertelt ons hoe groot God is. 

Als ik dan vers 17 van hoofdstuk 3 lees, dan krijg ik zo enorm kippenvel. 

De Heer, je God, zal in je midden zijn,

Hij is de held die je bevrijdt.

Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou,

in Zijn liefde zal Hij zwijgen,

in Zijn vreugde zal Hij over je jubelen.

Dit is vooral een tekst over hoe het gaat worden, als Jezus terug komt op aarde. Maar wij mogen in ons leven, nu al een stukje daarvan ervaren. Hoe erg wij soms lijden, misschien het gevoel hebben dat wij in een soort van ballingschap leven. Hij is bij je, als je denkt dat je het niet meer volhoudt.! Hij bevrijdt je van je kwellingen. Hij zingt een liefdeslied over jou! Over mij? Ja over jou, Hij is dol op jou! Hij houdt enorm veel van je. Hij houdt zich aan het verbond dat Hij sloot. 

Hij wil je vergeven, Hij geeft jou de kans om je te bekeren en je mag terug komen in Zijn Vaderarmen. Ze staan open voor jou. 

 

Glimlach van God :)

En daar zit ik dan.. Op mijn bed, te verzinnen wat ik zal gaan bloggen. Het Bijbelboek Job is uit. Ik zit te twijfelen of ik een ander boek zal doen, want naast dat ik het schrijven fijn vind, heb ik de afgelopen tijd enorm veel geleerd! En ik hoop dat de mensen die meelezen net zoveel geleerd hebben.
Elke dag weer verbaas ik mij er over hoe wonderlijk deze wereld is. Hoe dankbaar ik ben met mijn Vader. Ik zit in de trein en zie hoe de nacht veranderd in dag, hoe de zon opkomt en het dauw over de weilanden oplost. Prachtig. Dan kijk ik naar de mensen om mij heen, iedereen, stuk voor stuk, hebben allemaal een stukje van God in zich! Afgelopen zomer zei ik op vakantie: 'Als ik een klein stukje van God geërfd heb, dan zal Hij veel humor hebben en prettig gestoord zijn'. Dat bedoel ik niet spottend. Nee, dat geeft mij een stukje vertrouwen. Het leven hoeft niet allemaal zo zwaar te zijn. God brengt humor in ons leven. Overal, als ik om mij heen kijk, zie ik de brede glimlach van God. Steeds meer wil ik die glimlach in stand houden, want ik weet dat God ook veel verdriet heeft, over hoe wij en ik met deze wereld bezig zijn.
Voor deze nieuwe week, wil ik mijzelf de opdracht meegeven en ook aan jullie: Kijk om je heen, zoek en ervaar Gods glimlach en lach met Hem mee! Hij heeft ons die lach gegeven en wat zal de wereld mooier worden als wij dat mogen ervaren en door mogen geven!

God heeft een plan met jouw leven (Job 42

Dit stukje gaat over het laatste hoofdstuk van het boek Job. Zelf vind ik het eigenlijk het moeilijkste hoofdstuk. Het is zo mooi, maar eigenlijk ook zo moeilijk om te geloven.
Job ziet in dat God een plan heeft met zijn leven. 'Ik weet dat niets buiten Uw macht ligt en geen enkel plan voor U onuitvoerbaar is.'
Hoe zit het in ons eigen leven? Ik denk, ik weet eigenlijk zeker dat er momenten zijn in ons leven dat wij dit niet kunnen geloven. Waarom laat God zoveel toe? Waarom laat God dit gebeuren? Wij kunnen de antwoorden niet vinden, omdat wij op de verkeerde plekken zoeken. Wij mogen er op vertrouwen dat God ons een uitweg geeft in onze moeilijkheden! Hoe moeilijk het soms te geloven is, hoe moeilijk is om te leven. En als je dan terug kijkt op zo'n periode, misschien voel je dan dat God heel dichtbij jou is geweest. Ik hoop dat je meer van het leven kunt genieten, dat het leven waardevoller is geworden voor jou, dat je rijker voelt dan ooit tevoren!
Job krijgt veel terug, dubbel terug. God heeft hem ook kinderen, met prachtige betekenissen van namen: Tortel, Kaneelbloesem, Oogschaduw. Job geniet weer van het leven, alle ellende is niet ineens en voorgoed verdwenen, maar hij weet dat hij op God kan vertrouwen en dat Hij hem zal helpen.

Toch moet er ook nog iets goed gemaakt worden. De vrienden van Job krijgen te horen dat ze niet goed gesproken hebben en ze moeten God een offer brengen voor henzelf. Het mooie is ook nog: Job, in hun ogen zondig, zal voor hen bidden want God is Hem alleen goedgezind. Eén vriend wordt niet genoemd, Elihu, wat kunnen wij van daarvan leren?

Every little thing gonna be alright!
- ik hoop dat jullie, lezers, iets hebben gehad aan deze stukjes! Vertrouw op Hem! Hij alleen kan je helpen! -

Just to rest in Your arms

Close enough to hear your heart

Just to kneel at Your feet

Were everything fades away and I sing

Jesus, Jesus, take me over now

I surrender, everything I have

I lay it down, all of me..

MWS

Controle (Job 40)

Al die tijd heeft Job gesproken, zijn mond opengetrokken. En nu houdt hij zijn mond als God Hem vraagt om een antwoord. Waarom? Durft Job niet meer? Weet hij niets meer te zeggen? Job weet nu heel goed dat hij klein is, maar in eerste instantie bekent hij geen schuld.
God heeft ons een eigen stem gegeven, ook die van Job. God vraagt dan ook aan Job of hij recht kan doen zonder mensen te vernederen. Als ik dan naar mijzelf kijk, dan zou ik het niet kunnen. Wij mensen, ikzelf ook, zijn allereerst op ons zelf gericht.. Als we het zelf eerst maar goed hebben en dan komt de rest. Daarmee hebben wij in zekere zin ook controle in ons leven, door onze eigen stem. God heeft daar bewust voor gekozen, om dat uit handen te geven. Maar heeft hij nu helemaal geen controle meer? Dat wil God ons duidelijk maken met het voorbeeld van twee dieren: een nijlpaard en een krokodil. Heb je ze wel eens gezien? Vast in de dierentuin, van een afstandje lijken het hele lieve beestjes! Alleen, als je ze in het wild tegenkomt, zijn ze dan nog zo lief? Ik denk dat we niet weten hoe hard we weg willen rennen, als we die kans nog hebben! En kijk dan naar God. Voor God zijn het ook schepsels, net zoals wij mensen, niet meer en niet minder. Hij hoeft niet voor die beesten weg te rennen, Hij heeft ze onder controle, de Grote Schepper van deze wereld! Hij geeft ons een stem en controle, precies zoveel wat wij aankunnen.. En als je denkt de controle te verliezen, ga naar God! Hij heeft uiteindelijk alle controle en overziet alles! Hem kan je vertrouwen.

I can only imagine (Job 38 & 39)

God geeft antwoord, eindelijk zou je misschien zeggen. Niet zomaar, Hij doet het vanuit een storm. Verwoestend? Nee, Job blijft overeind, hij wordt niet weggevaagd. Maar wat lees ik nu? Allemaal vragen, en als ik ze lees heb ik geen idee wat ik er mee moet. Is dit nou een antwoord? Het lijkt wel of God mij alle hoeken van de kamer wil laten zien. Tja, je zou kunnen zeggen dat God je alle hoeken wil laten zien. Niet van de kamer, maar van de wereld, van zijn grootheid. Logisch dat je Zijn vragen niet snapt, het gaat mijn en jouw verstand te boven!
God geeft ons een voorbeeld, over de regen. De regen die valt in een woestijn, een verlaten plek. Toch laat God daar Zijn schepping bloeien. Wij zouden het als verloren tijd beschouwen. Niemand die het ziet, dan kan je beter iets doen dat wel iedereen ziet. Oja, is dat zo? Ziet niemand het? Er is Iemand, belangrijker dan wie dan ook, die het wél ziet!
God trekt zich niets aan, aan onze regels en schema's. God gaat Zijn eigen gang. Misschien een voor ons pijnlijke gang, misschien een onbekende gang. Negen van de tien keer snappen wij dat niet. Gek? Nee. Dankbaar? Ja, want ik mag mijn zorgen en vertrouwen in Zijn handen leggen. Hij is niet onrechtvaardig, Hij is ver boven de mens verheven. Laat Hem zijn gang gaan, vecht wanneer je moet vechten, maar accepteer ook wanneer dat nodig is! Bovenal: vertrouw op onze Pappa!

Sta stil en heb oog voor de wonderen van God (Job 37)

Ik pak vandaag even een stukje uit het hele hoofdstuk omdat ik er diep van onder de indruk was..

 Laat dit tot je doordringen, Job(vul je eigen naam in), sta even stil en heb oog voor Gods wonderen. (Job 37:14)

Een vraag die wij wel vaker onszelf stellen. En vaak dan ook maar meteen afdoen met ‘Het is veelte groot voor ons, dat kunnen wij niet bevatten’. Nee, wij kunnen dat zeker niet bevatten. Maar wij moeten het ook niet vergeten.

Wij voelen ons vaak zo groot. Wij krijgen steeds meer in onze macht, meer dan dat ze vroeger konden. En wat voelen wij ons dan ook machtig. Kijk ons eens! Wat zijn wij toch goed.

Nu ik dit zo schrijf, valt het me op hoe egoïstisch het eigenlijk is. Ik merk het ook wel vaker in de omgang met mensen dat ze zichzelf zo enorm goed vinden.

Vreselijk vind ik dat. Hoe meer ik mensen dat zie doen, hoe meer ik nederig wordt en dat ook durf te laten zien.

Waarom?

God is heel groot voor ons. Wij kunnen niet bevatten hoe groot. Maar! Hij gaf Zijn Zoon aan de wereld om ons dichter bij Hem te kunnen laten komen. Belangrijk om te weten: Hij hoefde het niet te doen! Maar God wilde het wel. Ook iets wat wij eigenlijk niet kunnen begrijpen.

Als we onszelf nou eens niet zo belangrijk vinden en ons richten op God, Zijn mooie boodschap. Zouden wij het dan niet steeds meer gaan begrijpen?

Probeer eens jezelf heel klein te maken, kleiner dan klein. Nog kleiner dan het kleinste dier, een mier. En kijk dan eens naar die mier, hoe geweldig dat dier is. En een lieveheersbeestje, hoe mooi met haar schild en stippen. Ga steeds een stukje verder. Dan kom je ook bij de bomen en wordt dan weer even heel klein. Kijk naar de knoppen in de bomen die beginnen te komen. Hoe wonderlijk? Hoe meesterlijk is het wel niet in elkaar gezet?

Vergeet niet de mensen. Hoe mensen van elkaar verschillen, de een met blond haar, de ander weer pikzwart.

Sta stil bij elk schepsel. En als je zo klein durft te zijn, zie je ook de details van Gods meesterlijke schepsel. Je staat stil van verwondering. Durf dat ook, durf daarin ook kwetsbaar te zijn. In deze tijd waarin alles voorbij vliegt. Sta even stil, verwonder je over God’s schepping. Dat jíj daar deel van uit mag maken. Ik denk dat je na verloop van tijd beseft hoe groot God wel niet is. En Hij is jouw Vader. Mooi toch of niet? 

God cares (Job 35 & 36)

God cares.. Maar dat geldt niet voor iedereen, nou ja, voor degene die het niet willen zien. Ik denk dat iedereen wel worstelt met het volgende: als het goed gaat in je leven, dan vergeet je God daarvoor te danken, gaat het minder in je leven dan weet je niet hoe hard je Hem aan moet roepen. Alleen lijkt het net of Hij niet thuis geeft. Mensen worden boos of God, waarom is Hij er niet als het moeilijk gaat?
Elihu heeft veel wijsheid, maar nu gaat hij wel de fout in. Hij zegt dat lijden het gevolg is van de zonde die mensen doen. Maar kan je het zo zeggen? Dat God ons in de hoek zet als wij iets fout doen? Nou, als God constant ons zou straffen op onze zonden, dan hebben wij geen leven.
Het lijden zie ik anders. God geeft een waarschuwing, voordat het verkeerd gaat, is dat geen liefde? God weet dat wij die regels en grenzen nodig hebben. God opent onze ogen, voordat wij als blinde idioten in onze eigen kuilen lopen. Zo veel genade heb ik nog nooit gevoeld en gezien. Om het nog meer te ervaren, lees deze woorden, zeg ze hardop mee, leer ze uit je hoofd en voel hoe groot God is:
'Zie hoe groot God is, buiten elk begrip, het getal van zijn jaren is ontelbaar. Hij schept de waterdruppels op en zeeft de regen door zijn nevels, dan daalt deze uit de wolken neer, daalt neer op alle mensen.'

Getroost (Job 34)

Elihu zegt veel en ook wijze woorden. Alleen waar Elihu de fout in gaat is dat hij Job niet als persoon benaderd. Zoals ze in het Engelse zo mooi zeggen: 'It's just a case'. Wij kunnen er van leren, maar de zaak kan niet veranderd worden, het is nou eenmaal zo.. Tja, soms zijn dingen nou eenmaal zo. Maar misschien zouden wij er wat meer met liefde over spreken. Het valt zwaar, als iemand ziek wordt en wij mensen kunnen helemaal niets! Terwijl wij steeds meer kunnen en dan ineens staan we toch tegen de muur aan. De macht uit handen. Wij, controlfreak, die even niets meer kunnen. Dat is moeilijk om te accepteren. Nog moeilijker wordt het als mensen er zo over praten of als mensen er over praten. In het begin van Job werd al duidelijk gemaakt dat zwijgen soms beter is dan te praten. Er gewoon voor iemand zijn, een arm om iemand heen slaan, troosten.

Toch wil ik ingaan op de woorden die Elihu spreekt. Elihu heeft heel goed door dat wij niet kunnen bepalen wat God doet. God gaat Zijn weg, voert Zijn plan uit. Hoe hard en pijnlijk die soms is. Gelukkig waakt God wel over ons. Hij beschermt ons tegen schurken. God doet recht, Hij zal geen slechtheden begaan. Als Hij alleen aan zichzelf zou denken, dan zouden wij niet kunnen leven. De aarde zou ten onder gaan, alleen Hij kan regeren over de wereld en dat zal Hij goed doen. Dus laat het in Zijn handen!

Zinvol lijden?! (Job 32 & 33)

Een nieuwe vriend van Job neemt het woord. Hij is de jongste van allemaal. Dat is de reden waarom hij nu pas spreekt. Hij rekent meteen af met de drie andere vrienden. Hij heeft de hele tijd zijn mond dicht gehouden, hij was de jongste en tja, als jongste kan je het nog niet weten! Elihu zegt iets heel belangrijks: 'het is de geest van God in de mens, de adem van de Ontzagwekkende die inzicht geeft'. 

Snel je mond opentrekken, omdat je de oudste bent of dat je het zeker weet, is niet altijd zo verstandig. Want heb je er wel over nagedacht wat je zegt en wat voor consequenties dat heeft?! 

Op dat soort momenten zijn de woorden uit je mond voordat je het weet. Elihu heeft een heel hoofdstuk nodig om te zeggen wat hij te zeggen heeft. 

Als ik hoofdstuk 33 lees, heb ik het gevoel dat eindelijk iemand Job begrijpt (na God). Hij vertelt Job, dat hij het snapt van zijn roepen. Maar hij snapt niet dat Job tegen God zegt dat Hij niet luistert. Wij mensen staren op één soort van antwoord, wij vergeten dat God op veel meer manier ons antwoord alleen hebben wij dat domweg niet door! 

De volgende beeldspraak van Elihu klopt voor een deel. Soms is het leven moeilijk, het lijkt op een ziekbed. Sommige mensen zeggen na zo'n periode dat ze sterker zijn geworden, dat ze er achter zijn gekomen wat er nu echt toe doet in het leven. Alleen Elihu gaat een stapje verder, een pittige stap. Hij zegt dat dat de reden is waarom mensen ziek worden, zodat ze er wijzer van worden en dat ze het belang van liefde inzien. Elihu vergeet de prijs die hiervoor betaalt wordt. Hij vergeet hoe moeilijk het in praktijk is, om vol te houden en dit te kunnen inzien. Zijn woorden zijn bemoedigend, maar vergeet niet de situatie waarin mensen zich soms bevinden. Die situaties kennen soms zo donker zijn, dat ze dit niet begrijpen en inzien en dan bereik je niets met deze woorden, het maakt ze alleen nog maar meer kapot! 

Diepe dalen kennen hoge bergen! (Job 30 & 31)

Jobs wereld is nu helemaal ingestort. Er was al vrijwel niets meer van over, maar wat er van over was, is nu helemaal over de kop gehaald. Job gaat door een diep dal en ziet geen uitweg meer. Hij smeekt God om hulp, maar God geeft geen antwoord. 'Ik sta voor U, maar U wilt mij niet zien.'
Ken je dat ook? Dat je schreeuwt om hulp, om aandacht.. Maar iedereen sluit de ogen voor jou, ze willen je niet zien. Weet je ook nog hoe pijnlijk dat was? Misschien wil je dat gevoel niet meer voelen, logisch, je voelt je diep vernederd. Een moment om te vergeten. Alleen, zou je er ook niet iets van kunnen leren? Hoe vaak sluit jij de ogen voor een ander? Al is het dat lieve, oude  mevrouwtje die moeite heeft om haar boodschappen te doen. Of misschien gewoon je buurvrouw of -man die wel wat hulp kan gebruiken, maar eigenlijk ben je te druk met je eigen leven. Het kan en het gebeurt. Sluit je dan ook niet je ogen voor die mensen? Terwijl jij het zo gemeen vindt dat andere mensen de ogen sluiten voor jouw hulpvraag? En hoe zit het met God dan? Roep jij Hem alleen aan als het je uitkomt of dank je Hem ook wanneer er blijdschap is?
Ik weet het, het zijn moeilijke vragen en het is moeilijk om naastenliefde in de praktijk te brengen. Maar bedenk je, dat wanneer jij jouw ogen sluit, je niet raar moet opkijken dat het ook bij jou gebeurt. Niet van, jij kijkt niet naar mij en dus kijk ik niet naar jou. Nee, probeer het met kleine stapjes! Geef het een kans en maak van die kans een gewoonte!
Besef ook, dat je eens voor Hem mag verschijnen. Hij weet wat je gedaan hebt in je leven. Kan jij vertellen, zonder schaamte, wat jij gedaan hebt? Hij wilt het zo graag uit jouw mond horen, hoe jij omgegaan bent met Zijn schepping! Jij bent een bijzonder schepsel, een stukje van Hem. Draag dat uit!

I still believe

Even geen inspiratie om iets te schrijven, het kan gebeuren.. Maar wel een mooi lied, met een diepe, prachtige tekst!

Rijkdom! (Job 29)

Job maakt een einde aan zijn wijze betoog. En daarin geeft hij ons uitleg en wilt hij iets rechtzetten met zijn 'vriend' Elifaz.
Wij kunnen soms terugkijken, hoe goed het vroeger was en hoe slecht wij het nu hebben. In deze tijd gebeurt het veel vaker en hoor ik vaker: Ooh! Was het maar als vroeger, toen was alles veel goedkoper en veel beter. Soms zeg ik het zelf ook. Snel denk ik dan: Wees niet zo ondankbaar! Hadden ze vroeger een kachel die 24 uur per dag brandde? Een auto zodat alles binnen handbereik is? Kleren in overvloed, eten in overvloed. Een laptop, een tv.. Moet ik nog verder gaan? Ik denk dat mijn punt wel duidelijk is. Wij hebben het goed, in het leven dat wij hebben. We leven van de rijkdom die God ons gegeven heeft, we moeten het alleen wel willen zien!
Oke, er gebeuren dingen in ons leven, dat het lijkt of alle rijkdom weg is. Materiële of andere rijkdom(geliefden). Het lijkt dan of het licht op onze pad verdwenen is. Sommige mensen zeggen, vooral vroeger, dat dat kwam omdat iemand veel zonden had gedaan. Daar ben ik het absoluut niet mee eens. God geeft ons de rijkdom die wij nodig hebben, maar Hij wilt ons ook leren dat wij van Hem afhankelijk zijn! En niet van de dingen om ons heen, ze zijn belangrijk. Maar ze zijn niet het belangrijkste in ons leven! Want het belangrijkste in ons leven is, als het goed is, God.

Wijsheid (Job 28)

Even geen woord van de vrienden. Het lijkt wel of het beter gaat met Job, een lied klinkt uit zijn mond. Hij schrijft over de wijsheid. Job schrijft over mensen, dat ze mooie dingen omhoog kunnen halen, gouden korrels. Alleen de mens kan dat, dat is een gave door God gegeven aan de mens. Andere schepselen kunnen dat niet. Wij mensen ontdekken veel en weten veel. Maar van één ding kunnen wij de weg niet vinden. Dat is naar wijsheid. Hoe kan iemand wijsheid krijgen of hebben. Je kan natuurlijk heel veel leren, maar de een lukt het wel  om dat om te zetten in kennis, de ander niet. Hoe kan dat?
De enige weg die leidt tot wijsheid is de weg tot God. 'Ontzag voor de Heer - dat is wijsheid; het kwaad mijden - dat is inzicht.
Misschien snap je het nu wel, waarom Job en zijn vrienden niet op één lijn zaten. Job had ontzag voor God, hij had wijsheid. De vrienden voelden zich even goed en belangrijk als God en bezaten geen wijsheid. Zij konden Job niet helpen, omdat zij niet de wijsheid hadden die Job wel had. Zij zagen niet in waarom dat niet is. En dan komen we bij het kwaad mijden. Als je ontzag hebt voor God (de Ontzagwekkende), zal je het kwaad mijden. Want God en kwaad gaan niet samen, al vanaf het begin van de Bijbel is dat al zo. En als je het kwaad mijdt, krijg je inzicht.
Het klinkt erg eenvoudig, zelf weet ik ook niet wat ik er mee moet doen. Maar een voorbeeld aan Job nemen, dat is het minste wat ik kan doen! Dan mag ik, net zoals Job vertrouwen op God dat Hij mij de rest ook geeft. Alles wat ik nodig heb, niets teveel, niets te weinig. Alleen Hij kan het weten, Hij die alle wijsheid in zich heeft!

Zolang er leven is, is er hoop (Job 25, 26 & 27)

De drie vrienden van Job hebben nog maar weinig te zeggen. Het gesprek is afgelopen. Maar wat Bildad nog zegt, maakt mij bang. Hij schets God als een hoog verheven God. Een God die niet omkijkt naar Zijn kinderen. Die zo enorm sterk is. En wij, wij zijn slecht in Zijn ogen. Wij stellen niets voor.
Gelukkig hebben we Job. Job blijft er op vertrouwen en weet dat hij in zijn recht staat tegenover God. Hij blijft God steeds maar weer aanroepen, vol vertrouwen. Het mooie nu is vers 3 en 4 van hoofdstuk 27:
'Zolang het leven in mij ademt, zolang Gods geest mij nog doortrekt, zullen mijn lippen geen onwaarheid spreken, zal geen leugen aan mijn tong ontsnappen.'

Waarom ik deze verzen zo mooi vind? Vaak genoeg hoor je mensen zeggen, als het tegen zit in hun leven, dat ze liever sterven. Er zijn mensen die dat alleen nog als uitweg zien en het ook echt uitvoeren. Verschrikkelijk.. Ook Job zou hiervoor kunnen kiezen, al is dat voor hem niet echt een optie geweest. En dat beschrijft die twee verzen. Want er ademt leven in zijn leven. Hij is nog niet dood, ergens, misschien diep en ver weg is er nog leven. Zolang dat er nog is, blijft hij en zal hij God aanroepen. Job weet dat dat gebeurt door de kracht van de Heilige Geest. Ik hoop dat ook in jouw leven, die kracht zichtbaar wordt. Dat je voelt dat je het niet altijd maar op eigen kracht hoeft te doen en dat je helemaal leeg bent. Want dat is niet zo, er is nog leven in je, er is nog hoop voor je en Hij zal je verder helpen!
Iedereen kan denken en van vinden van en over je, wat ze maar willen. Er is er maar één die er werkelijk toe doet en Job beseft dat, en dat is God. Hij zal jouw angstkreet horen, het gaat Hem door merg en been en Hij zal naast je staan, achter je staan en voor je staan. Alleen maar om Zijn kostbaarste bezit te beschermen!

Adres onbekend (Job 22, 23 & 24)

Was Elifaz er eerst nog van mening dat Job wel fouten gemaakt moest hebben, want anders zou deze ellende hem niet treffen. Nu maakt Elifaz zijn standpunt duidelijk: Job is een crimineel! Zijn zonden waren ontelbaar. Hij was slecht voor de armen, de mensen met honger en voor weduwen en wezen. Dát is de rede waarom Job nu zo hard getroffen wordt.
Hij vindt dat Job zich snel moet gaan beseffen dat het eigenlijk zijn eigen schuld is. Dat hij zich snel moet terug keren naar de Ontzagwekkende. Als hij dat gedaan heeft, dan komt het allemaal goed en zul je herstellen.
Ook nu weer reageert Job teleurgesteld. Op de een of andere manier kan hij maar niet doordringen tot zijn vrienden en het lijkt of God er ook niet meer is. Door alles wat er gebeurt is in het leven van Job, kan hij God niet meer vinden. Maar Job weet zich geborgen bij God: Maar Hij kent de wegen die ik kies! Maar tegelijk maakt Job dat ook bang. Want wat God besluit, dat voert Hij uit en daarom maakt zijn aanwezigheid mij zo angstig.
Het geloven in God geeft zoveel vragen. 'Waarom kent de Ontzagwekkende de tijd van alle dingen, maar weten zij die hem vereren nooit wanneer hij ingrijpt?' Het is absoluut niet simpel. Soms smeek je God om alsjeblieft in te grijpen, om wat er gaande is of dat mag stoppen. En soms, grijpt God in, in ons leven, Hij neemt een geliefde van ons weg en je snapt niet waarom. Er is geen antwoord voor, alleen God weet wat Hij doet en waarom Hij dat doet. Ik mag er op vertrouwen dat Hij het doet omdat het beter voor mij is.

Niets nieuws.. (Job 20 & 21)

Sofar neemt het woord en opnieuw wordt er niets nieuws verteld. De vrienden van Job herhalen steeds wat ze al gezegd hebben. Steeds nieuwe voorbeelden en ze lijken steeds gruwelijker en ook erger.
Als ik Job zou zijn, dan zou ik die mensen al helemaal zat zijn! Ze zouden van mij mogen vertrekken, dat zijn geen vrienden van mij! Toch blijft Job trouw aan zijn vrienden, of trouw. Hij probeert ze op andere gedachten te krijgen. Proberen er op te wijzen, dat wat ze zeggen alleen maar leugens zijn. Dat ze zichzelf voor de gek houden. Zo knap. Je zit er zelf eigenlijk helemaal doorheen, je vrienden laten je eigenlijk vallen en dan nog de energie er voor kunnen vinden om je vrienden te proberen te beschermen.
Maar goed, de vrienden van Job, ze luisteren niet. Job legt ze uit, dat wat ze zeggen gewoon niet klopt! De wereld ís ongelijk verdeeld. Er zijn mensen, die zich niets van God aantrekken en een gelukkig en mooi leven leiden. En tegelijk zijn er gelovige mensen die geen vreugde gekend hebben in hun leven. Dus het is niet vanzelfsprekend dat als je slecht doet, ook het onheil over je afroept. Job, en ook ik, kan er geen verklaring voor vinden waarom God deze onrechtvaardigheid toelaat. Hij is toch de Ontzagwekkende? Wat zou Hij van ons kunnen leren, als Hij over de hemelingen rechtspreekt.
Ik denk dat dit vragen zijn die door de eeuwen heen steeds terugkomen. En wij mensen, wij krijgen er geen grip op. Het is voor ons niet te begrijpen. Het enige wat wij kunnen doen is onze handen in Zijn machte hand liggen en erop vertrouwen dat Hij voor ons vecht en voor ons zorgt.

Vervreemd, maar nooit alleen! (Job 18 & 19)

Bildad neemt het woord en is meteen duidelijk! Wanneer spreken jullie nou wijze woorden?
Hij vindt eigenlijk dat het Jobs eigen schuld is dat dit hem overkomt.  Hij is goddeloos bezig geweest en daarom wordt hij nu gestraft.  En omdat hij zich verscheurt in woede wordt het allemaal erger en is het zijn eigen schuld. De Job die hij zich voordeed, dat was pure vroomheid en niet gemeend.
En weer moet Job het tegen zijn vrienden opnemen. Hij probeert ze duidelijk te maken wat er nu werkelijk aan de hand is. Hij hoopt diep van binnen dat ze nu eens écht zien wat er gebeurt! 'God heeft zicht tegen mij gekeerd! Niemand heb ik meer, mijn vrouw en kinderen niet en mijn vrienden verloochenen mij. Ik ben vervreemd van wie dan ook!'
Heftig als je dit leest. Dat iemand zich zo alleen kan voelen en dat er niemand is die naar hem of haar omkijkt. En toch, ook in deze wereld, bestaat het. Mensen die klagen zijn niet populair en zeker niet als ze te lang hun verdriet laten blijken. Jammer. Want ik denk, dat zolang je iemands verdriet negeert, je het alleen maar erger maakt. Zwijgen is geen optie
Jobs laatste woorden zijn zo indringend. Ze raken mij en ik hoop ze voor altijd in mijn hart te sluiten. Vers 25 tot 29 uit Job 19:

Ik weet: mijn redder leeft,

en hij zal ten slotte hier op aarde ingrijpen.

26Hoezeer mijn huid ook is geschonden,

toch zal ik in dit lichaam God aanschouwen.

27Ik zal hem aanschouwen,

ik zal hem met eigen ogen zien, ik, geen ander,

heel mijn binnenste smacht van verlangen.

28Als jullie zeggen: “Hoe zullen we hem vervolgen?”

omdat ik de wortel van het kwaad zou zijn –

29vrees dan zelf het zwaard,

want jullie woede is een wandaad die het zwaard verdient.

Weet dat er recht gesproken wordt.’

Zo knap van Job. Hij weet dat God zich van hem afgekeerd heeft. Toch blijft hij standvastig vertrouwen op Hem. Het is goed om te laten horen dat je er moeite mee hebt, zoals het gaat. Laat je stem horen, die God je gegeven heeft. God zal je zien, hoe je er ook uitziet, Hij neemt jou aan!

En let op met je oordelen. Want wat je over een ander zegt, kan jou treffen. 

Alleen (Job 15, 16 & 17)

De woorden die Elifaz tegen Job spreekt zijn hard, heel erg hard. Zelfs ik vraag mij af waar Elifaz het lef vandaan haalde om zo tegen zijn vriend te spreken. Juist op dit soort momenten hebben mensen vrienden nodig, die een arm om je heen slaan, er zijn door hun aanwezigheid. Die je niet veroordelen op je gedachten en woorden. Die snappen waarom je je zo rot voelt. Helaas is daar niets van te merken bij Elifaz. En helaas gebeurt het maar wat vaak in onze eigen leven. Ineens komen de echte vrienden tevoorschijn en de rest spreken harde en kille woorden.
Jobs woorden tot Elifaz zitten vol emotie. Ik voel zijn hard schreeuwen. Om een arm. Om begrepen te worden door zijn beste vrienden. Om in te zien dat Job geen onderscheid meer ziet, alles is zwart. Helaas zit het er niet in. Het doet Job verdriet. 'Met een rouwkleed heb ik mij bedekt. Mijn gezicht ziet rood van tranen, over mijn ogen daalt de diepste duisternis.' Ik mag zo erg hopen dat jij dit nooit gevoeld hebt. Een stukje herken ik ervan. Je bent eigenlijk helemaal alleen, je dacht dat de mensen je begrepen, maar niets is minder waar. Eigenlijk ga je kapot en weet je het niet meer. Gelukkig geeft Job ons een uitweg: 'Nee, in tranen zien mijn ogen op naar God.' Dit zegt zoveel. En met die woorden moet ik heel erg denken aan Psalm 121. Leer die psalm uit je hoofd en weet dat je nooit meer alleen bent!

1 Ik sla mijn ogen op naar de bergen,

van waar komt mijn hulp?

2 Mijn hulp komt van de HEER

die hemel en aarde gemaakt heeft.

3 Hij zal je voet niet laten wankelen,

hij zal niet sluimeren, je wachter.

4 Nee, hij sluimert niet,

hij slaapt niet,

de wachter van Israël.

5 De HEER is je wachter,

de HEER is de schaduw

aan je rechterhand:

6 overdag kan de zon je niet steken,

bij nacht de maan je niet schaden.

7 De HEER behoedt je voor alle kwaad,

hij waakt over je leven,

8 de HEER houdt de wacht

over je gaan en je komen

van nu tot in eeuwigheid.

Immanuël - God met ons

Even iets heel anders.. En het is nog lang geen Kerst, maar ik kom toch steeds meer in de Kerst stemming. Heerlijk knus, lekker eten, mooie kerkdiensten, maar vooral toch die mooie nummers! Zoals Immanuël, gezongen door de kinderen van Prinsen en Prinsessen. Voor mij jeugdsentiment, waar ik zo weer kippenvel van krijg!

Ik kan zoveel situaties opnoemen dat God bij mij is. Als mijn moeder weer naar het ziekenhuis moet en terugkomt met een goede uitslag. Of zoals afgelopen week. De eerste toetsweek. Ik was er best zenuwachtig voor en ik had er ook hard voor geleerd. Ik was bang dat alles wat ik geleerd had er op de toets niet uit zou komen. Elke keer, vlak voor de toets vroeg ik God om kracht, of Hij mij wilde helpen en dicht bij mij wilde zijn. En ja, dat heb ik gemerkt. Voor drie toetsen had ik hard geleerd en het meeste voor gedaan. Ik heb ze alle drie gehaald! Zo super blij en zo enorm dankbaar! Voor mij is dit weer een signaal, dat ik de goede keuze heb gemaakt. Dat voelt zo fijn! Hij is er echt wel, al lijkt Hij soms zo ver weg..

Luisterend oor (Job 13 & 14)

Job is zijn vrienden redelijk zat. Ze luisteren niet meer naar Job, als ze ooit geluisterd hadden. Job kan niets meer verliezen, zijn kinderen is hij kwijt, zijn bezit en alles wat hij had. Het enige wat hij kan doen is zich tot God richten.

Ook wij zijn soms alles kwijt in ons leven, al onze kostbare bezittingen. Toch is er één die wij niet kwijt kunnen raken en ons niet kan kwijtraken. God. Hij luistert altijd. O ja, God kan heel boos zijn. Maar Hij is jou en mijn Vader. Een Vader kan nooit lang boos blijven. Hij zal ons helpen. Toch is het moeilijk, als je het gevoel hebt als God niet luistert en je niet helpt. Als het zo stil is, is het moeilijk om vol te houden. Je kan dan twee dingen kiezen. God doodzwijgen of Hem blijven aanroepen. Het lijkt het makkelijkste om voor het eerste te kiezen. God laat toch ook niets van zich horen, nou dan zeg ik ook niets meer. Alleen, zijn wij gelijk aan God? De tweede is een lastigere optie. Blijven schreeuwen, en toch hoor je niets. Je stem is bijna kapot, eigenlijk kan je niet langer meer.
Ik geef toe, het is geen makkelijke optie. Maar Hij luistert altijd naar je, de vraag is: zit jij op het goede kanaal? Luister jij wel goed? Vang je Zijn signaal wel op? Zoek Hem en blijf zoeken, Hij zal je de weg wijzen naar Hem toe.

Gezwets en wijze praat (Job 11 & 12)

Het is tijd voor de derde vriend van Job om het woord te nemen. En ook hij denkt te weten wat het beste is voor Job. Ook hij denkt te weten wat God denkt en wilt doen. Maar zolang de vrienden niet in willen of kunnen zien dat Jobs geloof wankelt, kunnen ze hem niet helpen.
Even naar ons eigen leven. Misschien ken jij iemand die door een moeilijke periode is gegaan, of misschien ben je het wel zelf. Hoe heb jij gereageerd op die persoon of hoe reageerden jouw vrienden op jou? Dachten ze ook te weten wat jij voelde, maar zaten ze er naast? Ik kan je vertellen, je vrienden raken steeds verder van jou vandaan. Waarom? Ze spreken simpelweg jouw taal niet. Jij kan hen niet verstaan en zij verstaan jou niet!
En zo gaat het ook tussen Job en zijn vrienden. Job zegt dat ook tegen ze: 'Jullie zijn onovertroffen!' Ze zijn briljant! Waarom doen ze zo? Misschien zijn ze bang? Ze zien dat je je vertrouwde leventje zomaar kwijt kan raken. Zonder dat je misschien iets fout hebt gedaan. Het aardse leven waar zij en wij zo gehecht aan zijn, die willen wij niet zomaar los laten.
Misschien word je er bang van als je leest: Wat God verwoest, wordt niet weer opgebouwd, wie hij gevangen gezet, wordt niet meer bevrijd. Vergeet niet dat God de wijsheid en de kracht bezit, Hij alleen heeft overzicht over de wereld. Hopelijk stelt dit je gerust: God bedwingt de wateren, en stromen vallen droog, laat hij ze gaan, dan ontwrichten ze de aarde. God zorgt, als Hij alles los zou laten, dan zouden wij verpletterd worden, bedolven. Dan zijn wij niets meer. Wij hebben Hem nodig, besef dat!

Valse beschuldiging (Job 10)

Het is iedereen wel overkomen. Er is iets kwijt of er is iets gebeurd en jij wordt er op aan gekeken. Het is jouw fout. Punt uit, er valt niet over te discussiëren. Je weet zeker dat jij er niets mee te maken hebt en dat het echt niet jouw schuld is. Maar het is jouw woord tegen een veel machtiger iemand. Dat win je dus niet. En hoe voel je je dan? Machteloos!
Zo voelt Job zich ook. Alleen gaat bovenstaand stukje misschien over een gestolen koekje, maar als in feite je leven gestolen is, hoe zou je je dan voelen? Als je weet dat je niets fout hebt gedaan en toch word je daar keihard voor gestraft, elke kleine misstap wordt getraceerd en uitvergroot. Het wordt je aangerekend. Ik zou mij vreselijk voelen, niet te omschrijven. En toch blijft Job denken aan zijn Maker. Job vertelt eigenlijk over zijn wonderlijk bestaan en als ik die woorden lees, lees ik zoveel liefde maar tegelijk zoveel teleurstelling. Hoe kan Hij mij dat aan doen?! Dit is niet waar? Waarom, als ik het toch maar fout kan doen, waarom ben ik dan geboren? Het lijkt mij vreselijk om te vragen of God zich van mij af zou wenden. Toch heb ik het een paar jaar geleden min of meer gedaan. Ik wilde niets met God te maken hebben, waar was hij dan? Hij zou mij toch helpen? En toen ik niets meer wilde weten, toen voelde ik pas hoe alleen ik zonder Hem was. Hoe hard ik hem nodig had. Hoe fijn het is om Hem als mijn Vader te hebben. Laat het dus een boodschap zijn voor jou en mij. Stoot Hem alsjeblieft niet uit je leven, hoe oneerlijk het er soms aan toe gaat. Het is geen oplossing, alleen Hij kan jou de oplossing geven!

Dank!

Breng God een dankoffer en doe wat je de Allerhoogste belooft. Roep mij te hulp in tijden van nood, ik zal je redden, en je zult mij eren.’ 

Psalm 50:14- & 15

Dankdag, een dag om speciaal stil te staan bij alles wat we krijgen en waar we God voor kunnen danken. 

Eigenlijk zouden wij zo'n dag niet nodig moeten hebben, want we zouden elke dag moeten danken, alleen al voor ons bestaan! Toch vind ik het wel goed om er een dag bij stil te staan. Ondanks alle moeilijke en verdrietige dingen, gebeuren er elke dag wonderen. Sommige zijn groot en zichtbaar, sommige klein en vergeten we op ze te letten. Nou ja, ze zijn misschien allemaal even groot, alleen vergeten we er naar te kijken! 

Zoals in psalm 50 staat, breng ik een dankoffer aan God. In de vorm van een gebed. En het mooie is, God weet dat wij dit niet makkelijk vinden daarom geeft Hij ons een belofte om het makkelijker te maken, moet je het natuurlijk wel doen! Wij mogen Hem aanroepen als het donker is in leven en wij mogen er dan op vertrouwen dat Hij ons redt en daar mogen wij Hem weer voor danken! Mooi toch! 

Lieve Vader,

Een dag om stil te staan bij alle wonderen die U doet in ons leven, klein en groot, zichtbaar en vergeten wonderen.

Dank U Vader, dat U elke dag voor mij zorgt.

dat U Uw armen om mij heen hebt geslagen.

Dat ik mag weten dat er Iemand is die naar mij luistert.

U weet hoe het afgelopen jaar is gelopen.

U weet van de moeilijkheden.

U weet dat ik worstelde met mijzelf.

Maar U hebt mij mensen gegeven om inzicht te krijgen in wie ik ben.

Dank U Vader dat ik daardoor een studie kon kiezen.

Dat ik het zo enorm naar mijn zin heb op de pabo.

Dank U wel voor de fijne klasgenoten, waar het zo gezellig mee is, maar waar je ook je verhaal kan doen.

U geeft mij vrienden, het lijkt normaal, maar toch zo bijzonder.

Dank U Vader dat U zorgt voor mijn gezin. De ene keer duidelijker merkbaar dan de andere keer. Dat u hebt gezorgd dat het goed gaat met mijn moeder. Dat wij niemand naar U hoefden laten gaan. U weet ook wat voor verdriet er heeft gespeeld en nog steeds speelt in de harten van mijn broers, zussen en ouders. Wees bij hen!

Vader, dank u dat ik zo enorm kan genieten van Uw schepping. Hoe de wereld weer opleeft in de lente en weer tot rust komt in de herfst, zo wonderlijk en prachtig gemaakt!

Dank U dat U mijn gebeden verhoort. Soms lang op moeten wachten, maar daar heb ik veel van geleerd!

Dank U dat ik deze zomer heerlijk op vakantie kon gaan, genieten van de mensen, de natuur en het goede leven.

Vader, er is zoveel om voor te danken. De helft ben ik waarschijnlijk vergeten. Laat mij steeds meer inzien hoe U bezig bent met Uw wereld.

Geef al Uw kinderen wat ze allemaal nodig hebben. Niet zomaar. Want U hebt Uw Zoon aan de wereld gegeven, zodat wij nu met U kunnen praten. Dank U wel!

Liefs,

Uw dochter

God is groot (Job 8 & 9)

Een lastig stuk, daarom pak ik nu twee hoofdstukken om zo meer verband te kunnen zien.
De tweede vriend van Job, Bildad, neemt nu het woord. Hij wil Job op andere gedachten brengen, zijn ogen moeten geopend worden want zo kan het niet langer meer! Hij vertelt aan Job dat als je onschuldig ben, niets te vrezen hebt. Als je onschuldig bent dat er dan niet zulke erge dingen gebeuren.
Misschien zijn het wel bekende woorden voor je, je vrienden denken te weten hoe het precies zit. Alleen vergeten ze dat ze niet kunnen indenken hoe jij je voelt. Ze kunnen vaak wel in de goede richting zitten, maar ze zijn niet jou.
Bildad spreek ook alsof Hij weet hoe God denkt en doet. Maar kunnen wij dat? Vergeet Bildad niet dat God veel groter is dan ons mensen?
Job wijst hem daar dan ook op in hoofdstuk 9: Als je met hem een rechtsgeding wilt aangaan, heb je niet één op de duizendmaal een weerwoord.
Wat ik zo knap vind van Job, is dat ondanks wat er allemaal met hem gebeurd, hij blijft het bij God zoeken. Hij twijfelt aan alles en iedereen, behalve aan één ding: ik sta in mijn recht. Wat God ook doet, hij heeft zich te houden aan zijn belofte van rechtvaardigheid.
Voor vandaag een indringende boodschap. Wij mensen denken dat wij in ons leven constant de touwtjes in handen kunnen houden. Dat wij alle macht hebben en dat wij alles zélf voor elkaar krijgen. Vergeet niet dat Hij veel groter is dan ons! Hij kan bergen verplaatsen zonder dat wij het merken. Hij is de Almachtige. Denk dus niet dat je het zelf kan oplossen, want het zal je vies tegenvallen. Ga naar Hem toe! Maar let wel op je verwachtingen: Hij doet alles op Zijn tijd. En daar zitten twee belangrijke dingen in: Hij doet alles, waarvan Hij denkt dat het goed voor jou is. En dat doet Hij op Zijn tijd, dus als Hij ziet dat jij er nog niet klaar voor bent, dan zal Hij het nooit doen. Omdat jij Zijn kostbaarste bezit bent en Hij je wilt beschermen. Makkelijk zal het niet zijn, om dit altijd vast te houden. Maar Hij is er wel altijd voor jou want God is groot en snapt ons door en door!