Hij vindt eigenlijk dat het Jobs eigen schuld is dat dit hem overkomt. Hij is goddeloos bezig geweest en daarom wordt hij nu gestraft. En omdat hij zich verscheurt in woede wordt het allemaal erger en is het zijn eigen schuld. De Job die hij zich voordeed, dat was pure vroomheid en niet gemeend.
En weer moet Job het tegen zijn vrienden opnemen. Hij probeert ze duidelijk te maken wat er nu werkelijk aan de hand is. Hij hoopt diep van binnen dat ze nu eens écht zien wat er gebeurt! 'God heeft zicht tegen mij gekeerd! Niemand heb ik meer, mijn vrouw en kinderen niet en mijn vrienden verloochenen mij. Ik ben vervreemd van wie dan ook!'
Heftig als je dit leest. Dat iemand zich zo alleen kan voelen en dat er niemand is die naar hem of haar omkijkt. En toch, ook in deze wereld, bestaat het. Mensen die klagen zijn niet populair en zeker niet als ze te lang hun verdriet laten blijken. Jammer. Want ik denk, dat zolang je iemands verdriet negeert, je het alleen maar erger maakt. Zwijgen is geen optie
Jobs laatste woorden zijn zo indringend. Ze raken mij en ik hoop ze voor altijd in mijn hart te sluiten. Vers 25 tot 29 uit Job 19:
Ik
weet: mijn redder leeft,
en
hij zal ten slotte hier op aarde ingrijpen.
26Hoezeer
mijn huid ook is geschonden,
toch
zal ik in dit lichaam God aanschouwen.
27Ik
zal hem aanschouwen,
ik
zal hem met eigen ogen zien, ik, geen ander,
heel
mijn binnenste smacht van verlangen.
28Als
jullie zeggen: “Hoe zullen we hem vervolgen?”
omdat
ik de wortel van het kwaad zou zijn –
29vrees
dan zelf het zwaard,
want
jullie woede is een wandaad die het zwaard verdient.
Weet
dat er recht gesproken wordt.’
Zo knap van Job. Hij weet dat God zich van hem afgekeerd heeft. Toch blijft hij standvastig vertrouwen op Hem. Het is goed om te laten horen dat je er moeite mee hebt, zoals het gaat. Laat je stem horen, die God je gegeven heeft. God zal je zien, hoe je er ook uitziet, Hij neemt jou aan!
En let op met je oordelen. Want wat je over een ander zegt, kan jou treffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten