Sta stil en heb oog voor de wonderen van God (Job 37)

Ik pak vandaag even een stukje uit het hele hoofdstuk omdat ik er diep van onder de indruk was..

 Laat dit tot je doordringen, Job(vul je eigen naam in), sta even stil en heb oog voor Gods wonderen. (Job 37:14)

Een vraag die wij wel vaker onszelf stellen. En vaak dan ook maar meteen afdoen met ‘Het is veelte groot voor ons, dat kunnen wij niet bevatten’. Nee, wij kunnen dat zeker niet bevatten. Maar wij moeten het ook niet vergeten.

Wij voelen ons vaak zo groot. Wij krijgen steeds meer in onze macht, meer dan dat ze vroeger konden. En wat voelen wij ons dan ook machtig. Kijk ons eens! Wat zijn wij toch goed.

Nu ik dit zo schrijf, valt het me op hoe egoïstisch het eigenlijk is. Ik merk het ook wel vaker in de omgang met mensen dat ze zichzelf zo enorm goed vinden.

Vreselijk vind ik dat. Hoe meer ik mensen dat zie doen, hoe meer ik nederig wordt en dat ook durf te laten zien.

Waarom?

God is heel groot voor ons. Wij kunnen niet bevatten hoe groot. Maar! Hij gaf Zijn Zoon aan de wereld om ons dichter bij Hem te kunnen laten komen. Belangrijk om te weten: Hij hoefde het niet te doen! Maar God wilde het wel. Ook iets wat wij eigenlijk niet kunnen begrijpen.

Als we onszelf nou eens niet zo belangrijk vinden en ons richten op God, Zijn mooie boodschap. Zouden wij het dan niet steeds meer gaan begrijpen?

Probeer eens jezelf heel klein te maken, kleiner dan klein. Nog kleiner dan het kleinste dier, een mier. En kijk dan eens naar die mier, hoe geweldig dat dier is. En een lieveheersbeestje, hoe mooi met haar schild en stippen. Ga steeds een stukje verder. Dan kom je ook bij de bomen en wordt dan weer even heel klein. Kijk naar de knoppen in de bomen die beginnen te komen. Hoe wonderlijk? Hoe meesterlijk is het wel niet in elkaar gezet?

Vergeet niet de mensen. Hoe mensen van elkaar verschillen, de een met blond haar, de ander weer pikzwart.

Sta stil bij elk schepsel. En als je zo klein durft te zijn, zie je ook de details van Gods meesterlijke schepsel. Je staat stil van verwondering. Durf dat ook, durf daarin ook kwetsbaar te zijn. In deze tijd waarin alles voorbij vliegt. Sta even stil, verwonder je over God’s schepping. Dat jíj daar deel van uit mag maken. Ik denk dat je na verloop van tijd beseft hoe groot God wel niet is. En Hij is jouw Vader. Mooi toch of niet?