This year

Vandaag de laatste dag van 2012, oudjaarsdag. Zo'n dag waarop iedereen terug kijkt naar wat er is gebeurd en vooruit kijkt naar het komende jaar. Niks mis mee. Maar ik ben er wel mee gestopt. Ik weet dat het moeilijk kan zijn om op een jaar terug te kijken, omdat er dingen zijn gebeurd die je liever niet had zien gebeuren. En daar ligt ook het puntje om niet te kijken naar het komende jaar. Want er gebeuren soms dingen die je niet "gepland" had. Bij mij heeft dat wel eens teleurstelling gegeven. Ik had het niet aan zien komen en het was moeilijk te accepteren.
Natuurlijk maak ik plannen voor het komende jaar. Daar heb ik super veel zin in. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk te genieten van wat God mij geeft. Ik weet dat Hij het beste met mij voor heeft en meer heb ik niet nodig. Er ligt zoveel moois voor jou en mij in het verschiet, wat jij en ik niet kunnen bedenken.
Ik bid dat jij je leven in Zijn handen durft te leggen en Hem kan vertrouwen. Ik wens je een mooi jaar toe onder Gods leiding en zegen.

Feest van licht in duisternis

Nog een paar nachtjes en dan is het weer zover. Kerst! Het feest van licht. Maar ik denk dat velen het dit jaar in duisternis vieren. Ook dit afgelopen jaar was er zoveel verdriet en pijn. Teleurstellingen die maar niet op leken te houden. Met deze dagen valt die lege plek ineens keihard op. Er is zoveel gemis. Ik leef mee met die mensen. Wat moet het een onvoorstelbare pijn doen.
Gelukkig hoeven wij niet zonder hoop te leven in deze duisternis. God maakte op een bijzonder manier bekend dat Zijn Zoon was geboren. Niet op de manier die wij zouden verwachten. Maar in alle duisternis liet Hij een ster aan de hemel staan die het grote nieuws vertelde. Zonder die donkerte was die ster niet zichtbaar. Zonder de donkerte in jouw leven kan jij niet schitteren. Ga het gevecht tegen de donkerte niet aan. Maar gebruik het als achtergrond om boven jezelf uit te stijgen, zoals God bedoeld heeft.

Vertrouwen

Hoeveel vertrouw jij op andere mensen? En dan zonder enige twijfel. Je kan blind aan op die mensen, ken jij ze?
Om eerlijk te zijn, heb ik soms moeite om mensen te vertrouwen. Ik weet bij sommige wel dat mijn verhaal wat ik wil vertellen daar veilig is. Toch vind ik het nodig om te vragen naar hun vertrouwen. "Dit blijft tussen ons, toch?" Zeker weten, controle willen hebben. Bij vertrouwen moet je die controle overgeven aan die ander. Zeker weten dat hij of zij doet en zegt wat hij of zij heeft beloofd. En dat is nogal wat.
Vandaag op stage deden we daar ook iets bijzonders mee. De kinderen mochten, als ze dat wilden, plank spelen. Ze moesten zich dan als plank achterover laten vallen in de armen van de juf. De juf beloofde dat zij ze op zou vangen, de kinderen konden daar op vertrouwen. Een heel aantal kinderen lieten zich vol overgave vallen. Er waren ook een aantal die tóch een stapje zette. Ze waren er niet zeker van dat ze opgevangen zouden worden, ze durfden de controle niet over te geven. Stel dat..
Is dat ook niet herkenbaar in je eigen leven? Durf jij de controle over te geven aan Jezus? Durf jij te vertrouwen op Hem? Durf jij je achterover te laten vallen in de wetenschap dat Hij achter je staat om je op te vangen?
Ik zal eerlijk zijn. Het ene moment kan ik het, het andere moment niet. Terwijl ik diep in mijn hart weet dat Hij voor 100%, ja zelfs voor 1000% te vertrouwen is. Hij heeft het beste met mij en jou voor. Wat vandaag gebeurt is een voorbereiding op Zijn plan met jouw leven voor straks.
Lastig he?! In vol vertrouwen overgeven aan Hem. De controle loslaten. Toch kan je het! Je hoeft het niet allen te doen, gelukkig niet! Je bent veilig in Jezus armen, zelfs als je je achterover in Zijn armen laat vallen. Hij zal je opvangen!

Waar ben je?

Misschien ken je de verhalen wel, of herinner je die momenten zelf nog. Dat je papa of mama riep: "Lieverd, waar ben je?". Vol bombarie en trots kwam je dan tevoorschijn achter een oppervlak dat jouw lichaam niet kon verhullen. Beter gezegd: jouw papa of mama hadden jou allang gezien, ze wisten heel goed waar je was!

Op de een of andere manier houden mensen ervan om verstop-spelletjes te doen. Als klein kind is het een bewust spel. Later als je puber bent verstop je je misschien achter die dikke laag make-up, achter die kleren of probeer je jezelf onzichtbaar te maken. Soms zie ik mensen met een imponerend kapsel. Dan denk ik wel eens: wat bepaald nu je identiteit, dat kapsel of dat wat erachter zit?!
Ik denk dat wij er wel goed in zijn, in verstoppen. Het is ons met de paplepel ingegoten.
Zelfs toen God net de mens geschapen had riep Hij hen al:

Maar God, de HEER, riep de mens: ‘Waar ben je?

Genesis 3:9

Dit is geen verstoppertje spelen met God voor de lol. Adam en Eva wisten heel goed wat ze hadden gedaan. Ze wisten dat ze een grens hadden opgezocht en dat ze er ook over heen waren gegaan. Daarom hadden ze zich verscholen. Ze durfden God niet onder ogen te komen. 

Herkenbaar?

Ik kan mij er heel goed in vinden! Er zijn wel eens voorvallen geweest dat ik daarna dacht: hoe kan ik God nu nog onder ogen komen. Eerst lijkt verschuilen een goede oplossing. Alleen dan begint dat geknaag, diep in je hart. Je weet dat je fout was. Leugens komen erbij. Alles om jezelf omhoog te houden. Het liefst wil je je op de knielen laten vallen, je hoofd buigen, je handen vouwen en berouw tonen. Je wist het. Je hoort Gods stem: "Mijn kind! Waar ben je?". 

Hoelang verberg jij je nog voor God? Hoelang ga je de strijd aan tegen Gods genade? Hoelang laat je je verteren door zelfhaat, terwijl Gods liefde op je wacht? 

Voor God is niets verborgen, maar Hij heeft jou wel verantwoordelijkheid gegeven om eerlijk te zijn. Je bent welkom, Hij ziet je aan met genade en liefde!

Onze Heer, Christus Jezus, heeft mij overstroomd met zijn genade, 

en met geloof en liefde, waarvan hij de bron is.

1 Timoteüs 1:14

Motor en benzine

Deze les heb ik afgelopen vrijdag bij mijn mentor gezien en zouden ook wij in ons dagelijks leven kunnen gebruiken. 

Je hebt motor. Motor wil graag gas geven en onbeperkt gaan. Je hebt ook benzine, die geeft graag aan motor. 

Motor is de persoon die vaak de orde verstoord, door druk, misschien idioot, afleidend gedrag te vertonen. Motor wil graag benzine krijgen, want zolang je benzine krijgt kun je doorgaan en heeft het ook effect. Benzine zijn de personen die er vaak om lachen, die toch stiekem willen kijken. De personen die motor aandacht geven waardoor motor door kan gaan. Wat vaak het gevolg heeft dat motor steeds extremer gedrag laat zien. 

Het is de bedoeling dat de kleuters leren geen benzine meer te geven aan motor. Al snel leert het kind dat de motor is, dat het niet leuk is zodra hij/zij geen aandacht meer krijgt. Ze weten niet meer wat ze moeten doen en gaan niets doen of juist aan het werk, ze verstoren niet langer de les meer! 

Het idee is denk ik wel duidelijk, het beste is het om het een keer te zien hoe het werkt, echt geniaal. 

Waarom zouden wij hier iets aan hebben? Omdat wij lachen als er over mensen worden geroddeld. Omdat wij de duivel benzine geven om door te gaan. Wij geven de mogelijkheid voor nog meer zonden. 

Het zou goed zijn als we Diegene de aandacht geven die het verdiend! Hij is het die voor je zorgt, die altijd bij je is. Hij is jouw Motor, Hij geeft je kracht. Hij verdiend jouw gebed, jouw aandacht. Het is niet zo dat alleen als wij Hem benzine geven dat Hij dan voor ons zorgt, ook als jij het niet doet dan is Hij er voor je.
Deze tekst uit Jeremia legt jou uit waarom het zo belangrijk is om Hem te eren:

Eer hem, de HEER, jullie God, 

voordat het donker wordt en jullie struikelen in de bergen, 

voordat de duisternis intreedt en jullie hopen op het licht, 

terwijl hij het aardedonker maakt en alles hult in diepe duisternis.

Jeremia 13:16

Bijzondere tekst..

Vanmiddag zat ik nakijkwerk te doen en dat was een toets van Bijbelonderwijs. De kinderen hadden een aantal vragen moeten leren en ook een tekst. Dat was een best wel bijzondere tekst. Eerste keer las ik hem gewoon omdat ik moest lezen of het klopte. En hoe vaker ik het las hoe meer de woorden tot mij ging spreken. Steeds valt er een ander stukje op. Dat is ook de reden dat ik die tekst met jullie wil delen. Omdat ik hoop dat je (ook) deze tekst tot je door laat dringen en opslaat in je hart. Lees het alsof het je voorgelezen wordt. Misschien kan je het jezelf heel rustig en stil voorlezen. Ik hoop dat ook jij dat wonderlijke gevoel mag krijgen!

Al gaat mijn weg

door een donker dal,

ik vrees geen gevaar,

want u bent bij mij,

uw stok en uw staf,

zij geven mij moed.

Psalm 23:4

Kerk van de toekomst?!

Vorige week donderdagavond was de eerste avond van YEP: Youthleaders Education Program. Daarin gaan wij als jeugdleiders nadenken over wat wij voor jeugdleider willen zijn en over nog veel meer zaken. Er werd daarin ook verteld dat in 2030 het aantal leden van de Protestantse kerk gehalveerd is.
Daar schrok ik wel van. Gehalveerd, dat betekend dus dat de helft weg is. Waarheen? Ik merk het zelf ook in de kerk. Diensten die maar matig bezocht worden. Veel lege plekken. Mensen die je al een tijdje mist. Geloven lijkt niet meer zo vanzelfsprekend. Het geloof wordt niet meer gedeeld. Het geloof wordt thuis niet meer voorgeleefd, denk ik wel eens. Dat vind ik zo jammer! Want op die donderdagavond hebben wij, geloofsgenoten, mensen die een hart hebben voor de jongeren in de kerk, nagedacht over een stukje van de kerk van de toekomst. Wat verteld God ons? Wie is Jezus voor ons? Wat straalt Hij uit? Wat willen wij uitstralen naar de jeugd(en misschien ook naar andere mensen)? Zulke belangrijke vragen. Goed om daar mee bezig te zijn.
Ik kwam deze spreuk tegen en die vind ik heel treffend. Ik daag je uit om er eens over na te denken en jouw mening daarover te vormen. Hoe denk jij over God? Hoe denk jij over de kerk?

My Father

Ik heb even geen bloginspiratie, maar werd wel diep geraakt door dit plaatje! Iedereen verdiend toch zo'n liefhebbende Vader?! :)

Mist!

Vanochtend fietste ik een stuk door de polder, door de mist. En dat was een bijzonder moment.
Misschien herken je het wel. Het leven is soms (heel) mistig. Je ziet geen hand voor ogen, maar het is niet zo donker dat je niets meer ziet. En misschien is dat wel het vreselijke. Je balanceert tussen alles en niets. Eén misstap en je bent er geweest. De stap in de goede richting lijkt wel een enorme stap.
Van alle kanten komen ineens lichten tevoorschijn. Maar zo snel ze er waren, zo snel zijn ze ook weer verdwenen. Je staat er helemaal alleen voor.

Als je goed kijkt, knijp je ogen maar iets dicht, dan zie je dat er toch hoop is. Ergens achter de mist en wolken schijnt de zon. Af en toe lukt het de zon om door alle bewolking door te schijnen en zie je de heldere stralen de aarde raken. Ondertussen besef je dat zonder de zon de wereld als een vrieskist zou zijn. Koud, kil, donker en verlaten. Gelukkig schijnt de zon altijd.

Zo is het ook met God. Als je goed kijkt zie je God stralen van liefde, genade en zorg. Hij is er altijd. De vraag aan jou of je het ook altijd wilt zien. Hij wil je verwarmen, Hij slaat zijn armen om je heen. Hij laat je ervaren hoe het is om geliefd te zijn. Hij laat je voelen wat Zijn genade betekend. Hij laat weten dat Hij voor je zorgt.
En ook al zie je geen uitweg en is het heel erg mistig, steeds als je een stap zet, zie weer een stukje meer van Zijn weg en van Zijn plan. Vertrouw Hem, pak Zijn hand, Hij laat je niet in de steek!

Wauw!

Op tv heb ik net een stukje gezien van een natuurfilm(earthflight). Normaal heb ik er een bloedhekel aan. Op de één of andere manier kan ik het niet kijken. Toch werd ik getrokken om het nu wel een keer te bekijken. En ik moet zeggen dat ik toch wel stil van werd, van verwondering. Het ging over vogels en volgens mij ook over vissen/zoogdieren. Het is echt prachtig om te zien hoe die dieren leven, hoe ze aan voedsel komen en overleven. En ook om te zien hoe mooi die beesten zijn. Wauw. Niet voor te stellen dat God dat allemaal gemaakt heeft, dat gaat mijn begrip in ieder geval te boven. Ik kan dan ook niet geloven dat er mensen zijn die denken dat dat door één of andere knal komt. Dat kán gewoon niet!
Deze Bijbeltekst vond ik er erg toepasselijk bij:

Elke dag een feest!

This day belongs to the Lord!

Let's celebrate

and be glad today.

{Psalm 118:24}

Dit is zo'n Bijbeltekst die ik het liefst op het plafond schrijf, boven mijn bed. Dat ik, zodra ik wakker word, de tekst lees. 

Iedereen kent van die dagen wel dat je het liefst nog even omdraait, omdat het vroeg is, omdat het regent, omdat het koud is, omdat je iets moet doen waar je geen zin hebt, je kan het wel verzinnen. Gewoon van die dagen die je wil vergeten. 

God zegt mij, in de tekst hierboven, iets heel anders. Elke dag doet er toe bij God. Elke dag is van God. Elke dag is een feestje. Elke dag mag je blij zijn. 

Terwijl je dit leest denk je misschien dat ik gek ben geworden en misschien ben ik dat ook wel een beetje. Want eerlijk gezegd weet ik dat het niet altijd zo is, wat ik net heb opgeschreven. Maar ik weet wel dat elke dag, wat voor shitdag je ook hebt gehad, dat die dag er ook toe doet bij God! Misschien ken je de spreuk wel: zonder donkerte kan je geen ster zien schitteren. Misschien snap je dan waarom het er toe doet. 

Ik schrijf elke avond op waar ik dankbaar voor ben en elke dag weer weet ik wat op te schrijven. De ene dag gaat het makkelijker dan de andere. Ineens doen de kleinste dingen er toe, dat is zó waardevol! En eigenlijk is dat ook al iets om dankbaar voor te zijn. Het is een begin om van elke dag een feest te maken. Om te accepteren dat elke dag erbij hoort. 

Let it go

To pray 

is to let go

and let God take over. 

{Philippians 4:6-7 ~ vrij vertaald}

Dingen loslaten is niet één van mijn sterkste kanten. Als ik iets wil weten, dan heb ik vaak moeite op mijn geduld te bewaren, het liefst wil ik het direct weten. Maar ook om dingen uit je hoofd te zetten. Er 'gewoon' even niet druk om maken, het gaat mij niet makkelijk af. Gelukkig heb ik hardlopen gevonden als uitlaatklep, maar dan nog blijf ik dingen meeslepen. Tja, waarschijnlijk wil ik teveel controle hebben en ook weten dat het goed gaat. Maar ja, niemand heeft mij ooit vertelt dat dit leven precies gaat zoals het moet gaat. (en dat heeft ook wel weer zo zijn charmes) 

Het is zo fijn om antwoorden te krijgen op vragen die je hebt. Iedereen kent wel zo'n periode dat je een enorme stapel hebt met vragen. En het laatste jaar vielen bij mij ineens de puzzelstukjes op zijn plek en de antwoorden kwamen (over leiding gesproken). Het gekke is dat ik de vragen die ik toen had niet meer kan verzinnen. Blijkbaar doen ze er niet meer toe. Dat is zo'n gave en gekke gewaarwording. Deze tekst uit Filippenzen die geeft daarin ook zoveel rust. Leg je vragen maar bij God neer en je hoeft je er geen zorgen over te maken. Het komt wel goed, alles op Zijn tijd. Hij zal mij de weg wel wijzen die ik gaan moet. Wat een last kan er dan ineens van je af vallen.. 

Moksokken!

Sinds kort ben ik verslaafd aan breien en dat resulteerde in moksokken. Een leuk hoesje voor om je mok, zodat je lekker je handen om je mok kan doen zonder ze te verbranden!
Ik heb er aantal op voorraad, voor €3,50 (exclusief verzendkosten van 1 euro). Mail naar liesjevertelt@hotmail.nl en dan krijg je het zo snel mogelijk toegestuurd!

Bluerose 3x

Old grey star 1x

Old grey purple heart, ook in orange (allebei 1x)

Nostalgisch

Bij dit woord krijg ik echt zo'n open-haard-warm gevoel. Zoals de betekenis van het woord ook is krijg ik bij het horen van dit woord écht heimwee. En waarom ik daarover een blogje schrijf? Nou lees dan maar snel verder!
Ik zit op mijn kamer te leren voor de toets van vrijdag. Ondertussen hoor ik buiten van alles; het is woensdagmiddag! Ik hoor ook een bladblazer. Weg nostalgie. Het lijkt wel of iedereen tegenwoordig zo'n ding heeft! Vroegah, toen ik klein was.... toen gingen wij als kinderen de bladeren gewoon lekker aanharken. Dan had je zo'n enorme berg bladeren waar je heerlijk in kon springen. En vervolgens kon je weer van voor af aan beginnen. Nee, tegenwoordig worden de blaadjes netjes opgezogen om te verdwijnen in de kliko. Dag pret, dag lol, dag bladeren. Jammer.

Als we het dan toch over nostalgie hebben. Wat dacht je van een gesprek voeren? Het gebeurd wel eens dat ik mensen hoor zeggen: 'Heb je dat niet op facebook gelezen???'. Beter gezegd: leef je onder een steen ofzo? Dat weet je toch allang! Of nog eentje: praten tegen een Ipad. Denk je dat je een gesprek gaat voeren, zit diegene met een Ipad op haar schoot te tikken alsof ik bij een verhoor zit.
Oke, ik moet toegeven, zelf ben ik ook niet zo sociaal in gesprekken. Mijn mobieltje is soms ook interessant. Maar als ik tijd voor iemand neem, dan houd ik er van om het zonder mobieltje, zonder Ipad, zonder facebook of wat dan ook te doen. Gewoon face-to-face. Een écht gesprek. Dat voelt voor mij zoveel fijner aan!

Die digiborden, dat is ook zoiets waar ik de kriebels van krijg. Als juf-in-spe moet ik er wel aan geloven. En ik moet toegeven, het is verrekte handig met filmpjes en liedjes. Maar waar zijn die leuke bordtekeningen als iemand jarig is? Dat mooie handschrift met een krijtje van de juf waar je bij weg zwijmelt? Helaas.. Ik blijf maar lekker dromen!




En dan tot slot van de nostalgie: breien! Ik heb die verslaving weer opgepakt. Moksokken. Super leuk en voor een betaalbaar prijsje. Ik maak er straks een apart berichtje voor, dan kan je ze ook bij mij bestellen!

Nostalgie....

Huub van der Lubbe - Psalm 55

Neem even de tijd. Zorg dat je op een rustige plek zit. En laat de woorden van dit lied tot je doordringen.. Wat een tekstoverdracht!

f-a-m-i-l-y

Op Pinterest kom ik geweldige plaatjes tegen, het is de moeite waard om eens te gaan kijken en er een account aan te maken (waarschuwing: het is verslavend).
Zo kwam ik deze quote tegen. Ik vind hem zo mooi. Het is iets waarvan ik hoop dat iedereen het ervaart en dat als ik zelf een gezinnetje mag krijgen, dat mijn kinderen het ook zo ervaren. Familie is in eerste instantie ouders, broers, zussen, misschien opa en oma. Maar ik denk ook aan de familie die ik mag hebben in het geloof. Want ook dat zijn mijn broeders en zusters. Laten we deze wereld, waarin zoveel liefdeloosheid is, elkaar liefhebben oneindig veel. Laat mensen voelen dat ze er mogen zijn en welkom zijn(zie eerdere blogs). Het leven heeft ons zoveel meer te bieden dan dat we soms doorhebben.

'dien elkaar in liefde, want de hele wet is vervuld in één uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’

{Galaten 5:13-14}

Seizoenen

Seizoenen, ik kan er zo van genieten. Het woord zegt het ook al een klein beetje: sei-zoenen. Haha, dat was het taalgrapje op de basisschool toen we dit woord moesten leren. Maar bij elke seizoen kan ik wel iets verzinnen wat om te zoenen is!
De herfst staat voor mij op een gedeeld derde plek met de zomer qua favorieten. Ik heb meer met de winter en de lente. Toch heeft de herfst ook zo zijn charmes. Die geweldig kleuren alleen al! Ooh, echt mijn ogen beginnen te glinsteren als ik allemaal zie. Jammer is dat ik het nooit zo mooi op de foto krijg, maar ik heb toch een poging gedaan:

Mag ik je wat vragen? {2}

Mag ik je iets vragen? Heeft ooit iemand tegen je gezegd(in het Engels klinkt het veel mooier): 'You're welcome?'
In het Engels wordt het vaak gebruikt als iemand iets voor je heeft gedaan, jij bedankt diegene en die persoon laat weten dat hij het als een vriend heeft gedaan.
Laten we het nu eens letterlijk vertalen. Je bent welkom. Drie hele simpele woorden. Heeft iemand het je ooit gezegd?
Ik hoor wel eens mensen zeggen over hun kinderen zoiets van 'Ja, ach, het was eigenlijk niet zo gepland, maar ja, we zijn er toch-wel blij mee.' Of dat ze zeggen: 'Ja, we hadden liever een dochtertje gehad.' Ik heb het ook eens kinderen horen zeggen: 'Nee, maakt niet uit, ik ben toch niet zo gewild.'
Terwijl ik dit opschrijf gaat er een dolksteek door mijn hart. Wat een verdriet zit er achter die laatste opmerking, misschien weten ze het zelf niet eens.
Nog een vraag: kan jij thuis komen? Dan bedoel ik niet dat stenen gebouw, waar jij een kamertje hebt. Waar een toilet is, een bank, een kast, een keuken en een douche. Nee, een huis die gevuld is met (onvoorwaardelijke) liefde, met waardering, waarin mensen klaar voor je staan. Een huis waar je écht welkom bent, dat is een THUIS.
Gelukkig is er een plek waar je zo'n soort Thuis mag ervaren. Dan bedoel ik niet speciaal de Hemel. Ik bedoel het plekje dicht bij Gods hart. Ik denk dat je het hier, op aarde, ook kan maken. Leven vanuit Zijn liefde. Een Thuis creëren waarin je merkt dat God het middelpunt is. Misschien is dat plekje wel je hart. Je mag/kan zelf bepalen waar dat plekje is. Een plekje waar je volledig jezelf kan zijn en waar God tegen je zal zeggen: YOU'RE WELCOME!
En oh, het is mooi om daar van te genieten. Vergeet niet dat er zoveel mensen op straat wachten, smachtend naar binnen kijken door de vensters en dromen van zo'n plekje. Leer ze het, deel het met hen en zeg tegen hen:

YOU'RE WELCOME!

Hoe lieflijk is uw woning, HEER van de hemelse machten.

Van verlangen smacht mijn ziel naar de voorhoven van de HEER.

Met hart en ziel juich ik u toe, u, de levende God.

Gelukkig zij die in uw tempel wonen,

altijd brengen zij u hulde.

{Psalm 84)

Mag ik je wat vragen?

Mag ik je wat vragen? Heeft ooit iemand tegen je gezegd: 'Dank je wel voor wie je bent!'?
Diep in mijn hart hoop ik dat iemand dat een keer tegen je heeft gezegd. Ergens kan ik mij ook voorstellen dat niemand dat ooit tegen je gezegd heeft.
Natuurlijk krijg je complimenten te horen en kunnen mensen dingen van je waarderen. Zou iemand je zo puur kunnen waarderen? Geen enkele kanttekening bij wie bent of wat je doet? Zelf zou ik het graag willen, maar iets in mij maakt dat ik kritisch ben. Soms heb ik periodes die ik de ik-kijk-eerst-naar-de-schoenen-periode. Dus als ik iemand zie, kijk ik eerst naar welke schoenen die persoon draagt. Daarna pas naar de rest. Jammer is dat wel eens. En nu ik stage loop bij de kleuter ervaar ik een hele andere kant. Ik merk dat ze blij zijn met je aanwezigheid. Ze kijken niet eerst hoe je eruit ziet of hoe je doet. Dat is zo mooi om te merken.
Het is misschien moeilijk om te zijn wie je écht bent. Omdat iedereen zijn oordeel klaar heeft over jou. Ook al ben ik daar vaak zelf schuldig aan, ik kan daar boos om worden. Waar haal je het vandaan om zonder kennis over een persoon een labeltje te plakken op die persoon. Ik merk zelf, als ik mijzelf open stel voor andere mensen zonder een label te plakken van te voren, dat je zulke waardevolle gesprekken kan hebben. Dat je de werkelijke persoon te zien krijgt, omdat je je niet blind staart op de labels die jij op die persoon geplakt hebt.
Waar vind je je echte 'ik'? Ik denk dat er maar één antwoord mogelijk is. Je échte ik ligt in je hart. Bij sommige diep verborgen, bij andere aan de oppervlak. Ik daag je uit om op zoek te gaan naar wat er in je hart ligt. Je echte ik te gaan vinden. Ik heb zelf een bijzondere opdracht gedaan. Schrijf op wie je idool is, op wie je graag wilt lijken, neem er even de tijd voor(en lees niet direct verder). Heb je het opgeschreven? Mooi, want de dingen die jij opgeschreven hebt, zijn de dingen die jij al bezit. Nu je er bewust van bent kan je er mee werken. Heb je opgeschreven dat de persoon liefdevol is? Hoe liefdevol ben jij dan wel niet, dat je dat ziet! Wauw!
Waardeer je zelf, ervaar het niet als een goedkope ketting die je siert. Nee, het is zoveel kostbaarder dan dat. Als je vanuit je hart kan leven, ik denk dat je dan ook werkelijk God leert kennen. God vindt het zó belangrijk dat je leert wie je bent, hoe waardevol je bent, hoe kostbaar. Daarom zeg ik tegen jou:

Dank je wel voor wie je bent! 

maar in wat verborgen ligt in uw hart, in een zacht en stil gemoed. Dat is een onvergankelijk sieraad dat God kostbaar acht.
{1 Petrus 3:4}

Genade - Max Lucado

Ik lees op moment elke avond een stukje uit een dagboek van Max Lucado: Leven uit genade. Er staan bijzonder mooie stukjes in. Ik weet dat je het niet zomaar over mag nemen. Maar ik vind deze zo geweldig mooi.. Nogmaals het is door Max Lucado geschreven.

Noem het genade:

Het kruis was zwaar, het bloed was echt en de prijs was buitensporig. 

Het zou ons faillissement hebben betekend, dus betaalde Hij voor ons. 

Noem het eenvoudig.

Noem het een geschenk. 

Maar noem het niet makkelijk.

Noem het wat het is.

Noem het genade. 

Schatten en rijkdom (Jesaja 45:3)

Ik zal je verborgen schatten schenken, diep weggeborgen rijkdommen. Dan zul je weten dat ik de HEER ben, de God van Israël, die jou bij je naam roept.

Je hebt soms van die momenten die heel bijzonder zijn. Ik noem ze vaak knipogen van God. Van die gevallen die geen toeval kunnen zijn. Bijvoorbeeld dat iemand iets tegen je zegt wat jij net nodig had. Of zo had ik het net met een quote. Diep in mijn hart wist ik dat het waar was, maar ik wil en kan het niet geloven. 

Ik weet niet precies wat deze tekst uit Jesaja bedoeld, maar ik weet wel dat in situaties waarin ik niet weet welke kant ik op moet, dat God mij de weg wijst. Ineens lukt het om iets tegen iemand te zeggen, een doorbraak in een lastige situatie. 

Er zit meer in je, dan dat je soms denkt! 

Hoe zou het zijn...

Soms denk ik wel eens: hoe zal het zijn als het leven hier op aarde voorbij gaat en je in de hemel mag komen. Niet een vraag die constant door mijn hoofd vliegt, maar als je confronteert wordt met de dood komt die vraag wel boven. Van de week las ik in de krant over twee jonge mensen die overleden waren, 17 jaar en eentje nog jonger(dacht ik). En dat niet alleen, ook mensen van in de 60, wat nog écht jong is om te sterven(menselijk gezien). Soms komt de dood heel plotseling en blijven er veel vragen over. Ook als er een heel proces aan vooraf is gegaan kunnen er vragen over blijven. De dood is iets onwerkelijks, het hoort voor ons niet bij het leven. Toch denk ik wel eens dat het niet zo gruwelijk/erg is zoals wij het er over hebben. Natuurlijk is het vreselijk om iemand te missen, helaas mis ik ook mensen die diep in mijn hart zitten. Maar ik weet dat ze in de hemel mogen zijn, waar ze het goed hebben. (het is helemaal moeilijk als die mensen niet geloofden)
Ik kwam dit lied tegen van Sela. Ik kan het niet beter omschrijven dan dat het hier beschreven staat. De dood is niet het eindstation, daar begint het pas. Wij mogen er hier al van proeven..

Vreugde voert je naar de gouden stad,

waar straten fonkelen als hemels glas.

Je voelt je thuis omdat de Heer daar woont;

deelt zijn luister, wordt met heerlijkheid gekroond.

Het feest duurt eeuwig in het hemels oord. 

De blinde ziet weer en de dove hoort. 

Waar mensen zingen; ieder danst op straat,

als onze Heer in het middelpunt staat.

{De Gastheer nodigt - Sela}

Stageverhalen

Ik geniet heel veel van de stage bij de kleuters. En het levert soms ook heerlijke verhalen op! En hilarische momenten! Geniet mee:


* ik kan mijn handen gaan beveiligen want ze vechten erom: "Juf, mag ik je een handje geven"

* ik lig helemaal in een scheur om Koekeloere met Engels, sommige kinderen keken mij verbaasd aan..

* er werd mij gevraagd om het hakje, bleek de schoenlepel te zijn. Tja, wist ik veel!

* een jongen had ecoline op zijn handen en vroeg of hij daar dood aan ging, het zag er ook wel griezelig uit..



* Op stage hebben we een project over 'God loven'. We hebben het gehad over de verschillende manier hoe je dat kunnen doen. Ook over muziek. Er werd gevraagd aan de kinderen wat hun lievelingslied is, waarop een meisje antwoorde: "Neem mijn leven Heer".
Stagementor en ik keken elkaar met grote ogen aan en dachten: maar nu nog niet, je bent zo jong!

* met buitenspelen willen er twee meisjes op dezelfde wipkip, wat natuurlijk niet kan. Eentje roept mijn hulp en zegt dat zij er eerder was dan het andere meisje. Ik roep het andere meisje er ook bij en vraag wie er het eerst op zat. Allebei steken ze tegelijk hun hand op, daar werd ik dus niet veel wijzer van. Blijkbaar liegt één meisje dus ik stel opnieuw een vraag: blijkbaar liegt iemand, want jullie kunnen niet allebei de eerste zijn, wie kan dat vertellen? Beide reageren tegelijk door naar de ander te wijzen en de naam erbij te noemen.. Op dat moment moest ik lachen en kreeg ik twee verontwaardigde blikken terug. Sorry dames, maar het was écht hilarisch! Gelukkig was het snel opgelost doordat eentje op een andere wipkip ging.

Jezus alleen/Hij is de rots! -Sela-

Sela heeft weer een aantal prachtige nummers uitgebracht. Ook dit keer weer helemaal kippenvel bij sommige nummers. Andere zijn bekend en heerlijk om mee te zingen.
De tekst van het volgende nummer raakte mij bijzonder..


Jezus alleen, ik bouw op Hem 
Hij is mijn hoop, mijn lied, mijn kracht. 
Door stormen heen hoor ik zijn stem, 
dwars door het duister van de nacht.
Zijn woord van liefde dat mij sust 
verdrijft mijn angst; nu vind ik rust!
Mijn vaste grond, mijn fundament; 
dankzij zijn liefde leef ik nu.

#oktober Borstkankermaand

Al een aantal jaar lang staat de maand oktober in het teken van de strijd tegen borstkanker. Een strijd die ik van dichtbij heb meegemaakt. Op dat moment wordt je meegezogen in een denderende trein. Later besef je pas wat je overkomen is.

Daarom wil ik jouw aandacht vragen! Het is goed om in de maand oktober stil te staan hierbij. Dit kan je op je eigen manier invullen. Zo heb ik het Pink Ribbon-armbandje 2012 gekocht. Daarmee steun ik voor zo'n 4 euro Pink Ribbon. Maar misschien kan je iemand een kaartje sturen waarvan je weet dat zij borstkanker heeft gehad of op moment in die situatie zit. Ik weet uit ervaring dat het de kleine dingen zijn die er toe doen. En misschien heeft die vrouw kinderen, pubermeiden, vergeet ze niet. Je lichaam krijgt dan namelijk net vorm en juist op dat moment heeft je moeder kanker op een plek waar je trots over zou moeten zijn. Hoe tegenstrijdig. Laat weten dat ze er mogen zijn en dat je aan ze denkt!

www.pinkribbon.nl

Stage!

Vanaf morgen begin ik met stage! De komende anderhalf week ben ik te vinden in een kleutergroep. Ik heb er enorm veel zin in. Tegelijk kriebelen de zenuwen. Want hoe gaat dat ook al weer? Wat zijn de regels in die groep? Hoe reageren de kinderen? Zijn ze niet veel te druk?
Genoeg uitdagingen om aan te gaan dus, maar dat maakt voor mij het stagelopen bij de kleuters zo enorm leuk! En die kinderen vertellen je zoveel en daar leer ik dan ook weer zoveel van! Ik ga er dus zeker van genieten!

Desmund Tutu

Vanavond wilde mijn ouders perse College Tour kijken -ik had liever The Voice gekeken, maar oke, laat ik eens meekijken-. Daar heb ik geen spijt van gehad. Desmund Tutu was te gast in het programma en ik heb ademloos naar die man zitten luisteren. In zo'n korte tijd zei hij zoveel geweldige dingen. Ik zou zeggen, neem er even de tijd voor en laat je inspireren door deze geweldige man!

Desmund Tutu in College Tour

Alle dagen genade!

Via twitter volg ik Tijd met Jezus. Elke werkdag staat er een Bijbelstukje op internet. De laatste tijd ging het over Psalm 23. Een psalm die mij, op welk moment ik hem ook les, diep in mijn hart raakt. Er staat zoveel in en er zoveel hoop!
Vandaag raakte mij een speciaal stukje. Die staat hier onder. Wil je de hele context bekijken, of andere Bijbelstukjes ga dan naar: www.tijdmetjezus.nl. Vijf minuten heb je vast wel over :)

~Geluk en genade volgen mij, alle dagen van mijn leven. Psalm 23:6~

Alle dagen gelukkig zijn, dat is de belofte van een leven in de nabijheid van de HEER die je herder is en die je uitnodigt om met hem te eten. Alle dagen gelukkig zijn, niet omdat de omstandigheden in je leven altijd meewerken, maar omdat de HEER erbij is.

Bridge over troubled water - Celtic Woman

Luister, laat de tekst en muziek op je inwerken, krijg kippenvel en geniet! En vergeet die ene traan niet van je wang te vegen ;)

Oneindig!

 HEER, hoog als de hemel is uw liefde,

tot in de wolken reikt uw trouw,

Hoe kostbaar is uw liefde, God!

{Psalm 36}

Vanavond, toen ik zat te eten, begon het ineens te regenen. Tegelijk scheen de zon. Dan weet je vast wel wat er dan gebeurd: een regenboog. Ik kan van dat soort dingen zo genieten! Ik bedacht mij ineens hoe oneindig Gods liefde en trouw is. Probeer maar eens het begin of eind van een regenboog te vinden. Het zal je niet lukken. Zo is het ook met Gods liefde en trouw. Hij blijft van je houden, oneindig veel. Onvoorstelbaar. Vooral als ik zie wat voor een verdriet ik God aan doe, door sommige acties. Zijn liefde is zo kostbaar! Hij gaf Zijn Zoon om voor ons te sterven. Wauw, kippenvel!

Zegenwens

Een tijdje geleden hoorde ik een zegen uitgesproken worden waar ik echt kippenvel van kreeg. Hoe zal ik het zeggen.. Ik bedacht me ineens hoe egoïstisch ik soms denk. Het gevoel dat ik het helemaal alleen moet doen, wat niet waar is. Hij is er altijd, waar ik ook ga of sta. Waar mensen je in de steek laten, daar is God. Hoe kan ik dan ook denken dat ik alleen ben op sommige momenten. Sinds ik deze zegen gehoord heb, probeer ik het niet te vergeten en ik hoop dat ook jij dit mag ervaren(in de nieuwe week die voor ons ligt)!

De Heer is voor u om u de juiste weg te wijzen.

De Heer is achter u om u in de armen te sluiten, 

om u te beschermen tegen gevaar.

De Heer is onder u om u op te vangen wanneer u dreigt te vallen.

De Heer is in u om u te troosten wanneer u verdriet hebt.

De Heer omgeeft u als een beschermende muur, 

wanneer anderen over u vallen.

De Heer is boven u om u te zegenen.

Zo zegene u God, vandaag, morgen, en tot in de eeuwen der eeuwen.

Zegenwens van St.Patrick, Ierland, 12e eeuw

Nationale knuffeldag!

Omdat iedereen op zijn tijd wel behoefte heeft aan een knuffel:

Een knuffel voelt zo fijn

Een knuffel voelt zo goed

Een knuffel omdat het mag

en niet omdat het moet

Een knuffel geeft je warmte

van twee armen om je heen

Even met z'n tweetjes

even niet alleen

Een knuffel kost helemaal niets

Ja, een minuutje van je tijd.

Maar het geeft je weer zoveel kracht

om door te gaan in de strijd.

Kop op! {Hebreeën10:35}

Ik krijg elke dag een Bijbeltekst op mijn mobiel. Gisteren kreeg ik er eentje die ik niet zomaar uit mijn hoofd kan zetten. Hij kwam uit Hebreeën 10 vers 35:

Laat de moed niet zakken, want als u de Here trouw blijft, krijgt u een grote beloning.U moet volhouden om de wil van God te doen. Als u dat doet, krijgt u wat Hij heeft beloofd.

Tja, deze woorden had ik net nodig. Een nieuw schooljaar, een nieuwe module, nieuwe klasgenoten, nieuwe indrukken, nieuwe docenten, kortom: alles nieuw! Iets waar ik, ben ik achtergekomen, niet zo goed tegen kan. Het kost mij allemaal veel energie en ik word er onrustig van. In plaats van doen, kom ik op mijn gat terecht met mijn handen soms letterlijk in het haar omdat ik het niet meer weet. Niet dat ik geen overzicht heb, maar ik krijg het niet uit mijn handen. 

En als je je in zo'n situatie bevind dan zijn de woorden van hierboven heel welkom. Het is makkelijk om het op te geven. Juist hier staat: laat de moed niet zakken! Benut de talenten die God je gegeven hebt! Ga er mee aan de slag, versterk ze, leer ook andere talenten en kwaliteiten te ontwikkelen. Want je hebt ze namelijk niet voor niets gekregen. En vooral: doe het voor God! 

Wij mensen hebben beloningen nodig. Ik spreek het ook vaak met mijzelf af. Zo heb ik vorig jaar ingesteld op een gegeven moment dat als stage goed ging ik een prentenboek van Max Lucado mocht kopen. Zo ook na de herkansingen, heerlijk even een massage als beloning voor de inspanningen. 

Ook God heeft ons een fantastische beloning beloofd. Hij had het al aan Abraham verteld. Hij vertelde het ook aan de geslachten die volgden. Ook aan ons, nu! Het is mooi om te ontdekken wat God jou beloofd. Om op die zoektocht te gaan samen met Hem. 

Met zo iets geweldigs in het vooruitzicht valt bij mij de last van mijn schouders en vind ik de moed om weer verder te gaan. Ik hoef het namelijk nooit alleen te doen! 

Leestip!

Mijn liefde voor de boeken van Max Lucado is weer een stukje verder! Ik heb ontdekt dat er bij mijn lievelingswinkel weer drie nieuwe boeken liggen! Eentje daarvan heb ik gekocht en die kan ik meteen aanraden! Ik moet wel zeggen: het boek is geschreven voor pubers/jong volwassenen. In het begin had ik het gevoel dat ik al te oud was, maar naderhand denk ik toch dat ook andere mensen er toch wel wat aan kunnen hebben. Alleen zullen ze het wel om moeten buigen tot hun eigen leven. Maar wat is het toch een prachtboek! En wat staan er prachtige dingen in! Wauw! Gewoon kopen en lezen :)

Het boek:

Enkele voorbeelden uit het boek:

Zijn overvloed + goedheid = overladen

 Uit zijn overvloed zijn wij allen met goedheid overstelpt. 

Een kort zinnetje die eigenlijk niet zo heel opvallend is in Johannes 1. Toch trok het mijn aandacht. En vaak lees ik zo'n Bijbeltekst dan een paar keer over, zeg ik het een paar keer hard op, om het op me in te laten werken. 

Zijn overvloed.

Morgen vieren wij in de kerk het Avondmaal. Een mooie gebeurtenis, Jezus heeft Zijn leven gegeven zodat wij vergeving krijgen voor alle verkeerde dingen die wij doen. Daardoor mogen wij dicht bij onze hemelse Vader komen. Jezus hield het niet voor zichzelf. Hij deelde het uit aan mensen. Hij gaf honderden te eten. Genas vele mensen. Talloze mensen hebben gehoord van Zijn verhaal. 

Wij allen.

Nee, laten wij nou eens leren van wat Jezus ons voordoet. Niet de egoïstische ikke. Geen persoon uitgezonderd. Wij allemaal, jong of oud, lang of kort, dik of dun, mbo'er of universiteit, blank of donker. Iedereen mag er van delen! 

Overstelpt 

Als ik zoek naar de betekenis van overstelpt kom ik uit bij overladen, de betekenis van overladen is: te zwaar beladen. Wij ontvangen zoveel goedheid, dat het eigenlijk te zwaar voor ons is. Daarom wordt ons niet altijd alles vertelt, we zouden het niet aankunnen. We zouden verpletterd worden door zoveel goedheid. Terwijl ik dit typ, doe ik mijn ogen dicht en laat op mij inwerken wat dit voor mij betekend. Zijn overvloed is dat wij dicht bij de Vader mogen komen en zoveel meer, maar omdat dat zoveel is zien wij nog niet alles. En daarin mag ik delen, mag ik vertellen aan alle mensen wat voor gigantisch iets er op ons wacht. Iets wat je je niet voor kan stellen en dat hoeven wij ook niet. Wauw, hier word ik stil van. 

Rust

Ik ben zo'n type die als een idioot op zoek kan gaan naar rust. En het dan nooit kan vinden. De laatste tijd kan ik die rust veel meer vinden. In dat proces bevindt zich een belangrijk woord: accepteren. Ik merk dat zolang ik dingen niet accepteer zoals ze zijn, ze constant als een stuiterbal heen een en weer gaan in mijn leven. Op het moment dat ik besef dat dingen zijn zoals ze zijn, merk ik dat ik een stuk rust ervaar. Ik kan het dan loslaten en hoef er niet meer over na te denken. Als je denkt dat ik hier binnen een paar maanden ben achter gekomen: vergeet het. Ik heb er vier jaar lang over moeten doen om dit te kunnen beseffen. Dat is best lang, maar blijkbaar had ik het nodig en dat kan ik nu accepteren.
Rust vind ik niet alleen in acceptatie. Nouja, nu ik het zo schrijf komt het toch elke keer terug. Er zijn meer dingen waarin ik rust ervaar. Bijvoorbeeld muziek luisteren en boeken lezen, dan kan ik soms alles om mij heen vergeten en er helemaal in opgaan. Hardlopen is voor mij ook heerlijk rustgevend, mijn hoofd is heerlijk geleegd na het lopen. Ik vind het ook eerlijk om bij water te zitten en te horen hoe de golven aan land komen. Gisteren ben ik met een vriendin naar Zandvoort aan Zee geweest. Geweldig om te horen hoe schelpen op het strand worden neergelegd. Zo rustgevend! Wat mij ook rust kan geven is kletsen/praten met mensen. Gedachten delen. Het is soms fijn als je bepaalde dingen niet langer voor je alleen hoeft te houden. Ik vind dat zo waardevol!
Tot slot het laatste puntje waarin ik het meest rust ervaar: bidden en Bijbellezen. Stil op je kamer, de Bijbel erbij pakken en lezen wat God jou te vertellen heeft. De meest saai-lijkende verhalen komen dan tot leven. Bidden is ook zo geweldig, ik kan dan een rust ervaren die niet te omschrijven valt met woorden, dat moet je gewoon ervaren!

Laat los - Sheila Walsh

Ik lees op moment graag. Van alles. Maar vooral boeken waar diepgang in zit. Zo heb ik afgelopen zomer een boek over coaching gelezen, om mij daar eens in te verdiepen. Ook heb ik mijn collectie van Max Lucado weer uitgebreid! Door één boek in het bijzonder werd ik diep door geraakt. Het had een boek van mijn eigen hand kunnen wezen, zo persoonlijk, zo herkenbaar. Ik heb het over het boekje: Laat los, vrij om te leven van Sheila Walsh. Als je de kaft ziet dan móét je het boekje wel kopen. En als je de eerste stuk van het boek leest dan kan je niet meer terug en weet je dat je een goede keuze gemaakt heeft. Ze begin elk hoofdstuk met een aantal quotes en bijbelteksten. Soms heel indringend en confronterend. Deze las ik vandaag en wil ik graag delen. Ik kan je dit boek echt aanraden als je merkt dat het in je leven niet zo gaat zoals jij voor ogen had of hebt.

Het hoofdstuk gaat over de schijnwerper van Gods hoop:

"Kijk niet vol angst vooruit naar de veranderingen en mogelijkheden van dit leven;

zie ze in plaats daarvan vol hoop tegemoet 

in de wetenschap dat de God bij wie je geborgen bent 

je zal redden wanneer ze zich aandienen. 

Hij is je bewaarder.

Hij heeft je tot nu toe bewaard

Houd zijn hand stevig vast, dan zal Hij je veilig leiden,

en wanneer je niet meer kunt staan, zal Hij je in zijn armen dragen.

Houd je niet bezig met wat morgen misschien gebeurt.

Onze Vader zal je ofwel beschermen tegen het lijden,

of je de kracht geven om het te dragen."

~Franciscus van Sales~

Back to 25-08-2011

Een niets bijzonders lijkende datum. Maar die datum betekend toch wel wat voor mij.
Nietsvermoedend ging ik naar een coachingsgesprek. Ik volgde coaching omdat ik geen idee wat welke kant ik eigenlijk op moest gaan met mijn leven. Moest ik bij de c1000 blijven werken voor de rest van mijn leven. Was een mbo-opleiding toch beter om te doen. Of toch een hbo-opleiding en mijn hart volgen. Ondertussen wist ik niet meer welke van de honderden opleiding bij het hbo ik moest gaan kiezen.
Ik wist niet dat ik op dat moment zo snel achter het antwoord zou komen. Toen het mij die avond steeds meer helder werd en ik het hoge antwoord eruit durfde te gooien stuiterde ik van energie. Mijn ouders keken  mij wazig aan toen ik thuiskwam. Tja, waarschijnlijk dachten ze dat ik weer een of andere bevlieging had, die ik die maanden welk vaker had. Alleen wist ik het nu zeker. Elize gaat juf worden!
Inmiddels een jaar verder en een heleboel ervaringen rijker. Ik kan zeggen dat ik de PABO erg leuk vind, al is het soms wel veel werk. Maar als je dan eenmaal op stage aankomt en die lekkere bekkies ziet, dan ben ik alles alweer vergeten! Ik geniet!
Al is er wel een kleine maar. Want ik weet diep in mijn hart dat dit niet uiteindelijk is wat ik wil gaan doen. En daar ben ik ook eerlijk in. Dit zie ik als een basis. Ik vind de ontwikkeling van kinderen heel bijzonder en interessant. Daar wil ik absoluut mee verder. Ook zie ik een kans liggen om mij zelf te ontwikkelen tot coach of counselor. Dat lijkt mij zo onwijs gaaf! Dit riep ik al in de eerste week toen ik op de PABO zat, ik werd meteen van verschillende mensen geremd. Op dit moment wil ik het zo graag en zolang als ik de ambitie heb ga ik er voor werken om het realiteit te maken! Ik hou ook wel in mijn achterhoofd dat de wegen anders kunnen gaan dan dat je ze voor ogen houdt. Maar dat geeft niet, ik weet dat je daar zoveel van kan leren!
Dit zijn toch echt van die ervaringen die het leven een gouden randje geeft!

(Ps: mijn coach die mij enorm geholpen heeft, heeft ook een site: http://www.douwenagelcoaching.nl/)

The Well - Casting Crowns

Leave it all behind, 

Leave it all behind, 

Leave it all behind, 

Leave it all behind, 

I have what you need, 

But you keep on searchin, 

I've done all the work, 

But you keep on workin, 

When you're runnin on empty, 

And you can't find the remedy, 

Just come to the well. 

You can spend your whole life, 

Chasin what's missing, 

But that empty inside, 

It just ain't gonna listen. 

When nothing can satisfy, 

And the world leaves you high and dry, 

Just come to the well 

CHORUS: 

And all who thirst will thirst no more, 

And all who search will find what their souls long for, 

The world will try, but it can never fill, 

So leave it all behind, and come to the well 

So bring me your heart 

No matter how broken, 

Just come as you are, 

When your last prayer is spoken, 

Just rest in my arms a while, 

You'll feel the change my child, 

When you come to the well 

The world will try, but it can never fill... leave it all behind 

And now that you're full, 

Of love beyond measure, 

Your joy's gonna flow, 

Like a stream in the desert, 

Soon all the world will see that living water is found in me, 

Cuz you came to the well 

Donderend geweld of zachte bries {1 Kon.19}

Er was een man, die een bijzonder talent had gekregen. Hij kreeg soms verhalen in zijn hart die hij aan andere mensen vertelde. Soms waren het mooie verhalen, maar er waren ook verhalen bij die zorgde dat mensen angstig werden, dan waarschuwde hij hen. Niet iedereen vond het fijn en goed dat hij steeds van die verhalen vertelde. Eén iemand in het bijzonder. Hij vond dat dit soort mensen vermoord moesten worden. Hij voelde zich bedreigd door de verhalen. Dus deze man, met dat bijzondere talent, sloeg op de vlucht. Hij verstopte zich in de woestijn. Hij was doodsbang en dacht dat het maar beter was dat hij in de woestijn zou overlijden. Hij ging liggen bij een struik en hij viel in slaap. Terwijl hij sliep hoorde hij een stem die zei: 'Hier eet wat'. Toen hij zijn ogen open deed zag hij een stuk brood naast zijn hoofd liggen en ook een kruik met water. Hij at wat stukjes brood en hij nam ook een slokje water, want stiekem had hij toch best honger! Hij ging daarna meteen weer liggen. Weer hoorde hij een stem 'Sta op! Eet wat. Anders is de reis te zwaar.' Weer stond de man op en deed wat hem gezegd was. Hij pakte zijn spullen bij elkaar en ging verder de woestijn in totdat hij bij een berg kwam. Een heel speciale berg. Het was namelijk de berg van God. En bij die berg ging hij de grot binnen om te slapen. 

Toen sprak God tegen hem, Hij wilde dat de man, Elia, naar buiten kwam. De Here kwam voorbij Elia. Eerst was er een windvlaag, maar daar was God niet in. Toen een aardbeving ook daar was God niet in. Daarna kwam er vuur, maar ook daarin was God niet. Het werd doodstil, er klonk heel zacht een briesje. Elia hoorde het en op dat moment sloeg hij zijn mantel voor zijn gezicht want hij wist dat God daar was. 

{1 Koningen 19, vrij vertaald}

Ik vind dit een meesterlijk verhaal. Het vertelt mij iets heel belangrijks. Ik heb in mijn leven God gezocht in de grote dingen. En ik moet zeggen ik vond God daar niet echt. Waarom? Ik was vergeten om te genieten van de kleine, misschien wel normale dingen van het leven. Een lach op iemands gezicht, de wolken in de lucht, de woorden van een kind, een vlinder die voorbij vliegt, allemaal door God gemaakt en aan ons gegeven. Om er voor te zorgen en het te waarderen. En juist dat laatste was ik totaal vergeten. Op het moment dat ik dat besefte zag ik hoe groots zoiets kleins kan zijn. Hoe een lach van een vriendin je hart kan vullen van blijdschap. Hoe machtig mooi de wolken gemaakt zijn. De woorden van een kind, ze kunnen je laten ervaren dat je geliefd bent. En een vlinder, die vrij door de lucht vliegt en zich niet laat belemmeren maar zich ontpopt tot iets magnifiek. Ik krijg er kippenvel van. God laat zich zien in juist de normale dingen. Hij komt niet met donderend geweld. Wij mogen Hem zoeken, vooral vinden in de rust. Weg uit de hectiek van het leven. Even stil op een plekje, je handen vouwen en je hart richten op Hem. Om te delen in de rust die Hij biedt in ons woelige leven. Wauw..

Het is niet het einde..

~Wij weten dat wanneer onze aardse tent,

 het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken, 

we van God een woning krijgen: 

een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel.~

Als ik deze tekst diep tot mij door laat dringen krijg ik kippenvel. Misschien omdat ik niet kan bevatten wat dit betekend. Wel weet ik dat er mensen sterven. Voor ons misschien veel te vroeg, inmiddels weet ik dat onze tijd niet Gods tijd is. Ik heb het zelf meegemaakt met mijn tante. Ook deze week heb ik verschillende verhalen gehoord over relatief jonge mensen die ernstig ziek zijn. Een vader van 2 kinderen is van de week overleden. Nog maar 44 jaar. Het is soms niet te beseffen. Toch vind ik hoop en troost in al deze verhalen. Het maakt mij klein en kwetsbaar. Ik besef dat oud worden niet vanzelfsprekend is en dat elke dag weer opnieuw een cadeau is uit Gods hand. 

Ik weet dat het na dit leven niet gedaan is en daar spreekt de tekst over. Het zegt ons zelf dat wij het al weten. En vaak als je iets weet dan ben je er van overtuigd dat je gelijk hebt en dat het waar is. 

God belooft ons een plekje dicht bij Hem. Ik kan dat verder niet uitleggen, voor mij hoeft dat ook niet. Ik leg het in Zijn handen. Ik vertrouw op Hem. Al is het moeilijk. De dood is iets waar ik en denk iedereen niet graag mee geconfronteerd wordt. Maar wat God belooft, dat komt Hij na. Ik mag mij veilig weten in Zijn armen!

Zomer 2012!

De zomer zit er b-i-j-n-a op en dat betekend dat ik even ga inventariseren wat ik gedaan heb deze zomer:

Kamer geverfd: 

Naar Maastricht

Terrasjes gepakt:

Oppassen op neefje en nichtjes!

IJsjes eten 

Puzzelen:

Genieten van het heerlijke weer!

Aardbeien!

High tea'en 

Bijkletsen met vrienden 

Jarig zijn!

Lekker koken 

Verdiepen in coaching:

Volgens mij vergeet ik nog van alles, maar het is een kleine impressie! 

Dubbel: leven & dood

Deze week ben ik jarig. Altijd in de vakantie, altijd heerlijk vrij. Vroeger, toen ik op de basisschool zat, begon ik als het vakantie was ook meteen met aftellen naar mijn verjaardag toe. Als kind zijnde leef je er echt naar toe. Eerst is die jarig, dan die en dan nog een maandje wachten en dan ben ik zelf jarig! Iets normaals, wat bij het leven hoort.
De afgelopen dagen begin ik ook langzaam aan af te tellen naar mijn verjaardag. Alvast spulletjes in huis halen, verzinnen wat voor cupcakes ik ga maken. Heerlijk om te doen. Maar er is de afgelopen week wel een andere gedachte over heen gekomen. Afgelopen week namelijk een aantal berichten gehoord over/van mensen die ziek zijn, een kindje verwachten die ziek zal zijn, jonge mensen die sterven. Het zorgde ervoor dat ik even stil ging staan en bedacht hoe kwetsbaar, hoe wonderlijk het leven is. Hoe dankbaar ik mag zijn dat ik mag leven met de welvaart die er is. Dat er mensen zijn die van mij houden, dat ik mijn talenten in kan zetten, dat ik een kans heb. Ooh, er zijn zeker dagen die ik zou willen wissen uit mijn geheugen, aan mijn bestaan. Totdat ik een prachtige zin las in het boekje 'Laat los' van Sheila Walsh:

Wat moest gebeuren, is gebeurd. 

En dat zinnetje geeft mij de rust om het verleden te laten zoals het is, trots te zijn op de kansen die ik gehad heb. De lessen uit het verleden mee te nemen naar de toekomst en zo als een sterk persoon in het leven te staan. Het leert mij het leven als iets kostbaars en wonderlijks te zien. 

Al die jaren dat ik leef, ben ik nog geen moment werkelijk alleen geweest(al dacht ik het misschien wel). Al die jaren was God daar, om mij te omringen met Zijn liefde. Om mij te leren accepteren dat sommige dingen moesten gebeuren. 

Regenboog {Genesis 9:11-17}

 Deze belofte doe ik jullie: nooit weer zal alles wat leeft door het water van een vloed worden uitgeroeid, nooit weer zal er een zondvloed komen om de aarde te vernietigen. En dit,’ zei God, ‘zal voor alle komende generaties het teken zijn van het verbond tussen mij en jullie en alle levende wezens bij jullie: ik plaats mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het verbond tussen mij en de aarde. Wanneer ik wolken samendrijf boven de aarde en in die wolken de boog zichtbaar wordt, zal ik denken aan mijn verbond met jullie en met al wat leeft, en nooit weer zal het water aanzwellen tot een vloed die alles en iedereen vernietigt. Als ik de boog in de wolken zie verschijnen, zal ik denken aan het eeuwigdurende verbond tussen God en al wat op aarde leeft. Dit,’ zei God tegen Noach, ‘is het teken van het verbond dat ik met alle levende wezens op aarde gesloten heb.’

Een tijdje geleden kwam ik een spreuk tegen die ik erg mooi vond en nog steeds mooi vind: 

"Don't count the thunderstorms in your life but the rainbows"

Direct moest ik denken aan Noach en God en de link naar ons leven. Soms komen er dikke, donkere wolken boven ons leven. Het dreigt flink te regenen en te donderen en dat gebeurt ook wel eens. Het lijkt of niets meer heel blijft en alles kapot gaat. Niets lijkt meer zeker. Over twijfel. Komt het ooit goed? 

Terwijl het nog regent lijkt de zon toch door te komen en er verschijnt een regenboog, met allemaal prachtige kleuren, smal of juist heel breed. Als ik dat zie krijg ik vaak kippenvel omdat het mij herinnert aan een belofte die God gegeven heeft aan Noach en al zijn nakomelingen. Nooit, maar dan ook nooit komt er zo'n vloed van water die de hele aarde vernietigd. 

Het kan soms enorm tekeer gaan in je leven, maar ik weet zeker dat je mag vertrouwen op God. Omdat Hij ons deze prachtig belofte heeft gegeven. God zal jou, je familie, vrienden totaal vernietigen. Oke, wij moeten soms mensen missen maar je zal nooit helemaal alleen komen te staan. God is er die je zal helpen. 

Ik vind het bijzonder dat God ons zo'n teken geeft. Ik, en ik denk dat er meer mensen zijn, zijn opzoek naar tekenen van God. Van Zijn aanwezigheid, van Zijn zorg en Zijn liefde. Met zo'n prachtige regenboog laat God zien dat je niet alleen staat en dat er altijd Iemand is om je te helpen ook al lijkt als kapot te zijn. Tel al die momenten dat je merkt dat God bij je is, dat Hij Zijn regenboog in je leven laat schijnen. En vergeet niet: achter de wolken schijnt Gods liefde! 

Maastricht!

Afgelopen woensdag en donderdag ben ik samen met een vriendin heerlijk naar Maastricht geweest. We hadden voor één nacht een hotel geboekt, een ienieminie-vakantie!
Toen ik terug was had ik het gevoel alsof ik veel langer weg was geweest, een goed teken! Ik vind Zuid-Limburg erg mooi. Het heuvelachtig landschap, de taal van de mensen, het relaxte en vooral het héérlijke eten! Eind augustus heb ik nog een vrije week, ik ben er toe in staat om het nog een keer te doen..

Een lekkere wijn op het terras!

Heerlijk eten!

Smullen van aardbeien in het park!

De zon was ook heerlijk vertegenwoordigd! 

Zomer!

Het is heerlijk weer! Volop genieten dus :) Ik vond het niet erg dat de eerste twee weken het weer niet heel zomers aan deed, kon ik namelijk lekker bijslapen (aangezien ik perse onder mijn dekbed moet liggen voordat ik slaap en dan het liefst tot mijn kin, gek mens!). En als het dan eindelijk dit weer is moet ik meteen aan een aantal dingen denken:

Slippers! Heerlijk die blote voeten, lekker mijn Birkenstocks aan :)

Zonnebrandcreme! Echt een must voor mij, anders verbrand ik gruwelijk. En ooh, die heerlijk geur daarvan! Heerlijk!

Watergevecht! Toen ik nog op school zat gebeurde het regelmatig dat er met water gegooid werd. Heerlijk natuurlijk, helemaal leuk als leraren je weigeren in het lokaal en dat je dan weer een uurtje extra elkaar nat kan gooien! 

Vuur! Hier kan ik echt van genieten, gezellig met elkaar rond een vuurtje. Krijg er spontaan zin in!

Dit weer kan natuurlijk niet zonder een witte wijn! Daar ga ik er vanavond lekker één van nemen!