2011 - Een jaar van bergen en dalen

Tsjah, 2011 is en was een heel ander jaar dan 2010. Het stond vooral in het teken van die ziekte van mijn moeder. Ik moet dan wel zeggen dat het afkicken was, dat mijn moeder niet elke dag meer naar Utrecht moest voor een bestraling. Maar dan heb je wel de controles, om de drie maanden, steeds weer in spanning en hopen dat ze niets zouden vinden. Tot nu toe zijn alle uitslagen goed en daar zijn we enorm blij en dankbaar mee!

Het eerste half jaar van 2011 was voor mij vooral werken! Ik was in december 2010 gestopt met school en ben toen gaan werken. Vijf dagen in de week achter de kassa of in de winkel bij de C1000. Daardoor kon ik ook rijlessen en heb ik in juli lekker mijn rijbewijs gehaald.
Nog geen 3 weken later zat ik al in de auto richting Zuid-Limburg, vakantie vieren! Ondanks dat het weer niet zo heel denderend was heb ik wel genoten en ben ik heerlijk uitgerust.

En dan gooi je zo ineens het roer om. Zat ik op vrijdag nog achter de kassa, de maandag er op in de schoolbanken! Het was niet echt de bedoeling, want ik zou nog een jaartje wachten met studeren, maar via coachingsgesprekken kwam ik erachter dat dit wel eens kon zijn wat ik zocht. Tijdens die coachingsgesprekken heb ik enorm veel geleerd! Het heeft antwoorden gebracht op vragen waar ik eigenlijk niet bij stil stond. Pas toen ik de antwoorden had, kwam ik achter de vragen die stiekem in mijn hoofd speelden. Het is echt een levenservaring geweest waar ik veel kennis op heb gedaan! Het lijkt mij dan ook erg gaaf om ooit, als ik er tijd voor heb en er klaar voor ben, zelf ook de cursus te gaan doen om mensen op weg te helpen! Het lijkt mij zo dankbaar werk!
Dus sinds september zit ik op de pabo. Heerlijk bezig zijn met kinderen. Ze waardevolle dingen meegeven voor het leven, want rekenen, taal e.d. zijn waardevolle dingen voor hun toekomst! En daarnaast de vele andere vakken die gegeven worden! Maar het gaat niet allemaal zonder slag of stoot. Ineens op school zitten was wel even wennen en na een maand dacht ik echt: wat heb ik mijzelf aangedaan! Gelukkig kwam er even een moment van rust dat ik even bij kon komen. Zo verlang ik sinds jaren weer naar een vakantie, heerlijk!

Voor de rest is 2011 niet zo'n bijzonder jaar geweest. Er is genoeg gebeurd, maar niet alles is goed om op een blog te zetten. Er waren hoge hoogtepunten en diepe dieptepunten. Gelukkig mag ik in al die momenten vertrouwen op Iemand die er altijd voor mij is en die altijd de juiste weg voor mij baant: God!

Take His hand

When your life is full of pain, tears and wounds,
When you’re not happy with yourself.

You must to know that there is a God who loves you very much
He will dry your tears,
He will heal your wounds

He is so amazing that he will carry you through difficult times
He lead you through the darkness times of life

Take His hand, keep him strong and follow Him!

Laat je licht schijnen! (Jesaja 60:1-2)

Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de HEER. Duisternis bedekt de aarde en donkerte de naties, maar over jou schijnt de HEER, zijn luister is boven jou zichtbaar.

Morgen is het Kerst. Een feest waar veel mensen naar uit kijken. Een feest die veel mensen vieren. Kerst is het feest van licht. Het Licht dat mensen verbind. 

Deze wereld is donker. Pijn, verdriet, woede, onrecht, kwaad, armoede, honger, ongelijkheid en ga zo maar door. Er gebeurt zo enorm veel. Bij sommige mensen alleen al gebeurt er veel in de familie, laat staan als je dan wereldwijd kijkt. 

Daarom is het tijdens dit soort dagen wel eens moeilijk. De lege plekken vallen ineens heel erg op. Het gemis van geliefden en het verlangen naar hen zo intens. En dan te bedenken dat het eigenlijk een vrolijk feest is. Moeilijk om daar aan vast te houden.

De tekst die hierboven staat komt uit Jesaja 60. En die wil ik graag meegeven tijdens deze dagen, waarin gemis en pijn misschien zo groot zijn. 

God schijnt met Zijn licht op jou, Jezus wordt jouw vriend, de Heilige Geest vult jouw hart en dat licht mag jij uitstralen naar andere mensen toe! Zo wordt de duisternis doorbroken. Je bent als een ster zo helder, zo mooi. Je mag fonkelen tijdens de donkere nacht. En je hoeft niet bang te zijn dat jouw schittering voorbij gaat, want Hij is altijd boven jou. Niet onopvallend, nee zichtbaar, op alle plekken van jouw leven! 

Kerst

Zijn achternaam dragen (1 Johannes 3:1)

Bedenk toch hoe groot de liefde is die de Vader ons heeft geschonken! Wij worden kinderen van God genoemd, en dat zijn we ook.

Steeds komen wij een stapje dichter bij Kerst. En deze keer wil ik in de periode daarvoor niet de standaard Kerstevangelie lezen. Er staan prachtige woorden in en er vallen steeds weer nieuwe stukjes in op. Maar waarom ik dan voor andere gedeelten uit de Bijbel kies? Om de liefde van God te ervaren die Hij heeft gegeven door Zijn Zoon. 

Met Kerst herdenken wij de geboorte van Jezus. Toen wist men nog niet wat voor een betekenis dat zou hebben. Nu mogen wij bedenken wat voor een prachtig geschenk dat is! Een baby, zo klein en teer. Een baby met een opdracht. Om ons dichter bij Zijn hemelse Vader te brengen. Niet zomaar. Een oneindig kerstpakket. Met enorme liefde omgeven en gevuld. Zo enorm dat wij het totaal niet kunnen bevatten. Maar we mogen het wel bedenken, wat voor liefde daar achter zit. 

En nog mooier: wij worden kinderen van God genoemd. Ik heb de definitie van 'kind' opgezocht: mens in onvolwassen staat, afstammeling. Dat wij onvolwassen zijn, kan je negatief opvatten. Zie het dat je afhankelijk mag zijn. Je hoeft het niet altijd zelf te doen, je mag dingen loslaten en in Zijn handen leggen. Jij hoeft er dan even niet verantwoordelijk voor te zijn. Hij zal er voor zorgen! 

Afstammeling. Jij mag Gods achternaam dragen! Jij hoort bij Hem, je draagt Zijn merk(psalm 139). Als een vader is Hij zo trots op Zijn kind. Een parel, volmaakt en gaaf. Hij gaat voor jou door het vuur. Dat mag je weten en ervaren. Zijn kind. Kostbaar bezit, die Hij niet kwijt wil raken. Ervaar jij Hem als jou Vader? Wil je ook Zijn achternaam dragen? 

Verstoten en gered (Ezechiël 34: 11-12)

Dit zegt God, de HEER: Ik zal zelf naar mijn schapen omzien en zelf voor ze zorgen. Zoals een herder naar zijn kudde op zoek gaat als zijn dieren verstrooid zijn geraakt, zo zal ik naar mijn schapen op zoek gaan en ze redden, uit alle plaatsen waarheen ze zijn verdreven op een dag van dreigende, donkere wolken. 

Zie je die vrouw daar lopen? Alleen. Ze loopt naar een gebouw, daar zit de voedselbank. 2011 zou haar jaar worden, had ze op 31 december 2010 bedacht. Vrouw van een warm gezin, met drie prachtige kinderen. Veel familie en vrienden om haar heen, die veel van haar houden. 

Totdat het noodlot toeslaat. Ze komt na een paar maanden erachter dat haar man vreemd gaat. Ze komt tot de conclusie dat dit al ruim een half jaar speelt. Kapot is ze ervan! Haar man, jeugdliefde, redder in nood, rots waar ze op kan bouwen. 

Hij geeft het direct toe als ze hem er mee confronteert. Hij doet er heel koeltjes erover. De scheidingspapieren liggen al klaar. Ze is totaal overrompelt. Niet wetende wat voor periode voor haar nog aanbreekt. Nog meer bedrog en leugens van zijn kant. Hij schopt het zover dat zij haar baan kwijt raakt, hij neemt haar haar kinderen af want ze zou psychisch niet in orde zijn, het ergste: hij heeft haar familie en vrienden tegen haar opgestookt, niemand geloofd haar meer en iedereen keert haar de rug toe. 

Daar loopt ze dan. Met een lege tas, in de hoop dat hij gevuld wordt. Zodat ze met Kerst wat kan eten. Maar ach.. Feest van licht.. Voor haar een feest van diepe duisternis. In een jaar alles kwijtgeraakt. Niemand heeft ze meer. Alleen op de wereld. Verstoten en verraden. Niet gehoord en naar haar geluisterd. Vergeten.

En dan lees ik de tekst uit Ezechiël. Alleen ben je dus niet. Hij zal zelf voor Zijn schapen zorgen! Hij haalt ze overal vandaan, want dat kan Hij! Hij laat je niet in de afgrond storten, Hij redt jou. 

Voel je je niet begrepen? Misschien zit je dan op een verkeerd kanaal. Schakel even naar een ander. Jezus heeft alles meegemaakt. Hij weet precies hoe jij je voelt, niets is voor Hem onbekend. Daarom is Hij de beste Rots waar je op kan bouwen en vertrouwen. Hij ziet je, hoort je en voelt je. Je mag in Zijn open armen vallen! Zijn deur staat altijd open!

Onmogelijk of mogelijk? (Lucas 1:37)

Want voor God is niets onmogelijk.

Vanavond in de kerk lazen we een stukje uit Lucas 1. Een stuk dat ik al zo vaak gehoord heb, dat het mij haast begint te vervelen. Toch vallen er voor mij steeds nieuwe dingen op in dat stuk. Zoals de woorden die hierboven staan. Woorden die lang na klonken in mijn hoofd. Woorden die mij tot denken zetten. Is het wel zo? Is er voor God niets onmogelijk? Is het niet zo, dat ik zo vaak het gevoel heb dat God steken laat vallen? 

Als je een aantal jaar geleden mij deze woorden had laten lezen zou ik woest zijn geworden. Oja, als er voor God niets onmogelijk is, waarom geeft Hij mij dan niet waar ik zo naar verlang? Nu weet ik, dat als Hij dat gedaan had, het leven er voor mij zo niet had uitgezien. Eigenlijk wil ik er niet aan denken hoe mijn leven er anders uit had gezien. Steeds als ik aan dit soort momenten terug denk voel ik de intense liefde van Hem. Er is niets onmogelijk voor Hem, maar dat zegt niet dat Hij doet wat jij wilt. Hij doet dingen die wie niet zien, die uiteindelijk een bijzondere uitwerking hebben. 

Maar nu ik dit zo allemaal schrijf, denk ik ook aan de mensen die ziek zijn, de mensen die veel te jong moesten sterven. Vreselijk. En dan helemaal als je deze woorden leest. Ik weet hoeveel vragen er dan door je hoofd schieten. Het is zo oneerlijk. Waar is Hij, met Zijn grote woorden? Vergeten zal Hij je niet. Dat heeft Hij al aan de profeet Jesaja laten weten: 'Jouw naam staat in mijn handpalm gegrift, jouw muren staan Mij voor ogen.'. Hij vergeet je niet, je blije momenten niet, maar Hij deelt ook in de pijnlijke en moeilijke momenten. Dat doet Hij op zoveel verschillende manieren, wat voor Hem is niets onmogelijk! 

Lieve Vader, laat mij inzien dat er zoveel mogelijk is, ook al lijkt het soms zo onmogelijk. Door Uw liefde kan een hele hoop en mogen wij het in Uw handen leggen. Leer ons op U te vertrouwen! 

~Amen~

Geschenk (Efeziërs 2:4-10)

Maar omdat God zo barmhartig is, omdat de liefde die hij voor ons heeft opgevat zo groot is, heeft hij ons, die dood waren door onze zonden, samen met Christus levend gemaakt. Ook u bent nu door zijn genade gered. Hij heeft ons samen met hem uit de dood opgewekt en ons een plaats gegeven in de hemelsferen, in Christus Jezus. Zo zal hij, in de eeuwen die komen, laten zien hoe overweldigend rijk zijn genade is, hoe goed hij voor ons is door Christus Jezus. Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van God en geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop laten voorstaan. Want hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid.

Over een weekje is het Kerst. Voor sommige mensen een feest van de kerstboom, kerstman en kerstballen. Tot voor kort zei Kerst mij niet zoveel, de laatste paar jaren is daar verandering in gekomen. Daarom vind ik het jammer dat mensen de gedachten van Kerst vergeten. 

Gisteren schreef ik over wie Hij voor jou is. Voor mij is Hij van grote waarde! Ook steeds meer ervaar ik dat dit niet zomaar is. Dat het niet komt omdat ik zo netjes en goed leef. Nee, helemaal niet! Als ik kijk hoe ik af en toe bezig ben dan mag ik mij diep schamen! Toch accepteert Hij mij als Zijn kind. Hoe? Omdat Zijn liefde voor ons zó groot is! Wij waren dood, maar Hij heeft ons levend gemaakt. Dit wil ik met een beeld duidelijk maken. Dit heb ik getekend, het ging eigenlijk alleen om de mensen en het gevoel maar ik heb mij laten gaan. Probeer voor jezelf te bedenken wat jij hierin ziet en wat dat voor jou betekend. Welke waarde heeft dit geschenk, dat Hij voor jou op aarde is gekomen? Welke waarde geeft dat Kerst? 

Wie is Hij voor jou? (Jesaja 9:1-5)

Het volk dat in duisternis ronddoolt, ziet een schitterend licht.

Zij die in het donker wonen, worden door een helder licht beschenen. 

U hebt het volk weer groot gemaakt, diepe vreugde gaf u het, 

blijdschap als de vreugde bij de oogst, zij jubelen als bij het verdelen van de buit.

Het juk dat op hen drukte, de stok op hun schouder, de zweep van de drijver,

u hebt ze verbrijzeld, zoals Midjan destijds.

Iedere laars die dreunend stampte en elke mantel waar bloed aan kleeft, 

ze worden verbrand, een prooi van het vuur.

Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders.

Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman, Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst.

Groot is zijn heerschappij, aan de vrede zal geen einde komen.

Wat een heerlijke tekst. In deze maanden zijn er veel mensen die het niet meer zien zitten. De dagen duren zo lang, er is zoveel donkerte en de ziekte- en sterfgevallen vallen extra op nu de feestdagen dichterbij komen. Maar wij hoeven niet langer meer in het donker te wonen, want we worden beschenen door een helder licht. God geeft ons weer vreugde in ons leven, na alle ellende. We zullen blij zijn, er van zingen! 

En dat allemaal door een kindje dat geboren wordt in een stal in Bethlehem. Niet zomaar een kindje, een kindje met prachtige namen: Wonderbare raadsman, Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst. 

Bedenk nu eens wat dat voor jou inhoudt! Wie Hij voor jou is! 

We need You!

Tears are falling, hearts are breaking

How we need to hear from God

You've been promised, we've been waiting

Welcome Holy Child

Een gedeelte van het nummer: Welcome to our world van Michaël W. Smith.

Als ik die eerste regels hoor, dan weet ik genoeg dingen op te noemen om naar Hem uit te kijken. Daarom vraag ik gebed voor de volgende dingen:

- een kindje van nog geen jaar dat ernstig ziek is en niet meer beter kan worden;

- alle mensen met kanker, ALS en andere vreselijke ziekten niet meer genezen kunnen worden;

- mensen die in behandeling zijn voor lichamelijke en geestelijke ziekten;

- mensen die iemand moeten missen, vooral nu de feestdagen dichterbij komen;

- voor mensen die wachten op uitslagen;

- voor de mensen die honger hebben, zodat hun monden gevuld mogen worden;

- voor mensen die verslaafd zijn;

- voor mensen die een geliefde zien aftakelen en langzaam wegglippen;

- voor mensen die de liefde van de Vader in de hemel niet kennen;

- kinderen en mensen die misbruikt en mishandeld worden of werden

- voor de minder bedeelden onder ons;

- voor mensen die een ongeluk hebben gehad en te maken hebben met een langzaam herstel en elke dag de gevolgen ervaren;

- voor mensen die geen soms geen licht meer zien;

- voor mensen die iets missen in hun leven;

- voor je familie, vrienden en andere mooie mensen om je heen, dat jij van hen mag genieten en zij van jou;

- voor de wereld, de leiders, de belangrijke mensen;

- voor de natuur, dat wij er zuinig op mogen zijn en er van mogen genieten;

- dat wij steeds meer op U mogen gaan lijken;

Er zijn nog zoveel meer gebedspunten, oneindig. Vul jouw lijstje aan. Denk niet alleen aan jezelf, denk aan anderen!

Advent

Ik merk dat ik een beetje vastloop met de stukjes uit Hosea.. De hoofdstukken die volgen zijn ingewikkeld. Ik laat ze dus nu voor wat ze zijn en ga verder met andere dingen.

Advent. Tot vorige week had het niet echt een betekenis voor mij. Ik wist wel dat het de periode voor Kerst was, maar voor de rest had ik er geen idee bij. Totdat ik voor stage een dagopening moest voorbereiden en iets hierover moest vertellen. Ik kwam erachter dat Advent een bijzonder mooie betekenis heeft, waar ik heel stil van werd! Het betekend: God komt naar ons! Niet wij gaan naar Hem. Nee, Hij daalt af naar ons. Speciaal voor jou en mij.

En met Advent steken mensen kaarsjes aan. Voor iedere Adventszondag 1, er zijn er in totaal 4. En ook hier zit een speciale gedachte. Steeds gaat er één kaarsje extra branden, steeds komen wij één kaarsje dichter bij Hem. Totdat alle vier de kaarsjes branden en er licht is in deze donkere tijd. Kippenvel krijg ik hiervan. Hoe gewoon alles leek en hoe bijzonder het verhaal is. Een baby'tje, de Zoon van God & Redder van mij!

Liefde wil ik! (Hosea 6)

Je kan er enorm naar hunkeren: geliefd worden door mensen waar jij om geeft. Alleen gebeurt het niet, alsof er een mes in je hart wordt gestoken. Juist de God van liefde en genade, die jou overlaadt met Zijn oneindige liefde, steeds weer, vraagt hier om geliefd te worden.
Wij weten heel goed wanneer wij iets fout doen. Het erge is, wij weten het maar doen het toch steeds weer. Keer op keer gaan wij met de rug naar God toe staan. En oja, ik heb iets gedaan wat ik niet mag doen.. Snel even sorry zeggen, handen vouwen en klaar maar weer!
Het lijkt net of het volk ook zo doet in Hosea 6. Ze denken dat ze met het boetelied hun zonden ongedaan kunnen maken. Maar zo eenvoudig werkt het niet! God is een God van liefde. Maar Hij weet wat er in ons omgaat. Dus Hij weet ook wanneer wij iets serieus menen en wanneer we het maar-uit-de-lieve-vrede-doen. Hem kun je niet voor de gek houden!
Terug op de liefde die God vraagt. Op zichzelf geen rare vraag. Toch is het wel opvallend. In die tijd was het gewoonlijk om te offeren, iets wat God zelf had ingesteld. Je zou kunnen zeggen: Hij overruled zichzelf! Hij vraagt iets heel kleins, maar iets heel moeilijks. Liefde. Hij wil dat je meer en meer van Hem gaat leren. Dat jij die relatie met Hem aan gaat. Dat jij Zijn liefde leert kennen en Hem liefde geeft!

Wakker worden (Hosea 5)

Het volk heeft zich afgekeerd van God. Hun is het verkeerde voorbeeld gegeven, je zou kunnen zeggen: 'Ze wisten niet beter'. Maar daar wordt het niet minder erg om. Ook in dit hoofdstuk wordt daarom ook de profeten, priesters en oudsten terecht geroepen. Zo zie je maar hoe belangrijk je bent als je een voorbeeld functie hebt.
Misschien ken je het wel.. Hoe langer je ergens mee doorgaat, hoe moeilijker het wordt om terug te gaan naar het oude. Je raakt er aan verslaaft, je weet dat het eigenlijk slecht is, maar je ziet geen weg meer terug. Zo gaat het eigenlijk ook met het volk Israël. Ze zijn verslaaft geworden aan de afgodsbeelden en omdat ze zo'n lange tijd de rug naar God hebben gekeerd wordt het heel erg moeilijk om terug te gaan. Ze zeggen weleens: 'God is een geduldig God'. Ja, dat klopt. Maar ook God heeft zijn grenzen. Daar waarschuwt God het volk en ons voor. Het kan zijn, dat als jij een hele lange tijd niets meer van je hebt laten horen dat God zoiets heeft: Ik laat je maar even aan je lot over. Zo kom je achter de consequenties van je daden en ga je inzien wat je fout hebt gedaan en waarom dat fout is geweest.

Weer iets waar een boodschap, een belofte én een plan in zit, zoals zo vaak in de Bijbel. Gods plan is: ik laat hem of haar maar even, zodat hij of zij gaat inzien waar het mee bezig is en wat de gevolgen daarvan zijn. Gods belofte is: Ik zal er altijd voor je zijn. Ook al laat ik mij even niet zien, Ik ben er en Ik geef je altijd een uitweg. Gods boodschap: probeer de gevolgen van je daden vooraf te berekenen, zo kom je niet zo snel voor onverwachte situaties te staan!
Hiermee wil God jou wakker schudden en dus geen pijn doen! Hij geeft jou verantwoordelijkheid, neem die op je en ga er zorgvuldig mee om!

Responsible (Hosea 4)

Iedere zondag mogen wij bijzonder woorden horen. Nee, dan heb ik het niet over de preek van de dominee. Ik heb het over de wet van God. Uit liefde gegeven, om ons te beschermen. Een voorrecht is het dat wij zo ons Bijbeltje open kunnen slaan om Zijn woorden te lezen en ook op internet zijn er verschillende sites waar je de Bijbel kan lezen.
In de tijd van Hosea was dat wel anders. Geen computers, laat staan internet. Papier hadden ze wel, alleen konden maar enkele mensen lezen. Zij hadden priesters. Mannen uit de stam Levi, met een speciale opdracht: het volk bekent maken met God en Zijn woord aan hen te vertellen. Als die mannen hun taak niet serieus namen, leerde het volk God niet kennen. Andere manieren hadden ze niet! Daarom wordt de priester in hoofdstuk 4 ter verantwoording geroepen.
Oke, dat was toen. Wat moeten wij daar dan mee? Nou, tegenwoordig zijn wij voor een heel stuk zelf verantwoordelijk voor de geloofsopvoeding(ook als je geen kind meer bent, je blijft groeien in geloof). Jij komt voor God te staan, om je daden te verantwoorden. Jij, niet je buurman of je vriendin, jij! Neem dus die verantwoordelijkheid, wat die mag zijn! Maar leg de schuld niet bij een ander neer!
Als je niet vertelt wordt over God, als je zelf niet meer je Bijbel openslaat om uit Zijn woord te lezen, dan verlies je een relatie. Je vergeet de liefde van God. Je kent geen eerlijkheid meer. Kortom, je bent niet meer vertrouwd met je Vader! Je kan je schouders nu ophalen, nou en? Die keus maak ik toch zelf? Ja, die keus kan je zelf maken. Maar heb je gedacht aan de consequenties? Het heeft niet alleen gevolgen op hoe mensen met elkaar omgaan(want je verliest respect, liefde en vertrouwen met en voor elkaar), maar ook de dieren lijden mee, ook de natuur lijdt mee. Nog steeds schouders aan het ophalen?
Kijk even om je heen. Houd dat beeld vast. Sla dan eens Genesis 1 open en probeer je een beeld te vormen hoe het er toen uit zal hebben gezien. Komen die twee beelden overeen? Nee.. De wereld is er een stuk lelijker op geworden. Het heeft het zwaar te verduren. Net zoals die ene vrouw, waarvan het leven geen pretje is, zie je de rimpels, de grijze haren, de doffe ogen en de wallen? Zo zucht, ziet en lijdt de wereld ook! Maak het niet nog meer kapot! Laat je vullen met Zijn liefde, het kan niet slechter! Eerlijkheid gaat boven alles, de waarheid komt toch wel boven water. Raak vertrouwd met je Papa, Hij kijkt naar je om en houdt enorm veel van jou!

Afzondering (Hosea 3)

Opnieuw krijgt Hosea de opdracht om met een overspelige vrouw te trouwen, of trouwen, hij moest haar liefhebben. Hij kocht haar. Ondanks dat haar man haar met zoveel liefde overladen had, ging zij vreemd.
Nog steeds spreekt God in beeldspraak. De man is God, de overspelige vrouw is Israël.
De vrouw mag een tijd niet het huis uit komen en ze zal niet slapen met haar man. God zegt hier, dat het volk een tijd in ballingschap zal gaan. Het zal afgesloten zijn van hun leiders, van offers, gewijde stenen, orakels en huisgoden. Zolang totdat ze naar God zullen verlangen. Raar? Nee. God wil laten merken dat Zijn kinderen niet zonder Hem kunnen. Dat alles van wat wij om ons heen zien door Hem gemaakt is. En niet dat het gemaakt kan worden door afgoden of misschien wel door onszelf!
Vandaag de dag gebeurt het nog steeds. Soms doen mensen zoveel zonden, dat ze niet aan het Avondmaal mogen komen. Tijdens het Avondmaal worden wij, mensen die het vieren, een met Christus. Misschien ken je het wel: tucht. Het klinkt zwaar, maar ook hierin zit een plan van God. Hij wilt dat je jouw ogen opent en Zijn liefde ziet stralen door de wereld heen. Zodat je Hem niet meer vergeet, maar wel de afgoden die jou gebruiken als slaaf en niet als geliefde! Zo begint het Avondmaalsformulier ook heel mooi: 'Geliefde gemeente, in de Here Jezus Christus!
Zie het, voel het, ervaar het, om Zijn liefde kun je niet heen!

Ongeluk tot hoop (Hosea 2:4-25

Lezen: Hosea 2:4-25

Als ik het eerst stukje van hoofdstuk 2 lees dan voel ik mij ineens heel klein worden. Ik voel dat God boos is. Boos op Zijn volk, die alleen maar kijken naar de afgodsbeelden en materiële zaken. Het laatste stukje van vers 15 komt diep bij mij binnen. Het doet pijn: 'Maar mij vergat ze - spreekt de Heer'.

Ik denk dat iedereen wel iemand weet op te noemen die ergens gek op is. Erg is het, als diegene daar zo in opgaat dat hij of zij jou vergeet. Misschien waren het je ouders, die geen aandacht voor je hadden. Misschien was het je vriend(in) die geen tijd voor je had. Misschien was het wel je broer of zus die jou niet belangrijk vond. Misschien was het de leerkracht op school die je niet zag zitten. Allemaal omdat de aandacht ergens anders heen ging. In sommige gevallen hoeft het geen afgodsbeeld te zijn, maar het gaat om het gevoel. Helemaal alleen, verlaten. Pijnlijk. Tranen stromen weer over je wangen. Was ik niet belangrijk genoeg? Ben ik niet bijzonder?
Die pijn kent God ook. Meerdere keren keerde het volk zich van Hem af en ging voor de afgoden. Zoveel pijn, keer op keer. God wilt het niet langer meer. Hij waarschuwt, ik neem haar(het volk) alles af en niemand zal haar uit mijn greep kunnen krijgen.
Alles wordt je afgenomen, je houdt niets meer over en daar sta je dan: naakt, zonder iets of iemand. Zonder iemand? Nee, luister maar, Hij roept je!

'Ik zal haar meelokken naar de woestijn

en tot haar hart spreken.

Daar zal ik haar wijngaarden aan haar teruggeven.

Het Achordal(ongeluksdal) maak ik tot een poort van hoop!

Op die dag sluit ik een verbond:

Ik maak een einde aan het geweld,

jullie zullen in rust en vrede kunnen leven.

Ik zal je hecht aan mij verbinden,

door liefde, trouw en ontferming.

Vanochtend hebben wij in de kerk Avondmaal gevierd. Toepasselijk. Vlak voordat Jezus stierf aan het kruis, werd Hij verlaten door Zijn Vader. Zo kon Hij sterven voor onze zonden, om een verbond te sluiten. Voor eeuwig, met liefde, trouw en ontferming. Wij mogen bij Hem schuilen, rust en vrede krijgen wij in ons hart! 

Zijn relatie met mij (Hosea 1-2:3)

Omdat ik zo enorm veel geleerd heb van de vorige blog-reeks over Job, ga ik met een nieuw Bijbelboek beginnen. Deze keer kies ik voor Hosea. Hosea is het eerste boek van de verzameling van de Twaalf Profeten. Een bijzonder boek. Een moeilijk boek. Een boek waar wij, vandaag de dag, veel van kunnen leren.

Lezen: Hosea 1-2:3
Wat een raar begin van een Bijbelboek, nog vreemder is de opdracht die God geeft aan Hosea: 'Trouw een overspelige vrouw en verwek kinderen bij haar'.
De naam Hosea betekent de Heer heeft geholpen, toen ik dat las dacht ik: wil God ons zo helpen? Met zo'n rare opdracht. En al heel snel bedacht ik mij, want ik weet dat wij Gods wegen niet kunnen begrijpen. En dan Gomer, de vrouw waarmee Hosea trouwt, haar naam betekent 'voleinding': de Heer heeft voltooid. Oke, en wat moeten wij daar nu mee? Het zal niet de eerste keer zijn dat God bijzondere mensen gebruikt om zijn plan uit te voeren en te voltooien.
Hosea trouwt met Gomer en ze krijgen kinderen. De eerste is een zoon, zijn naam is Jizreël. Ook achter zijn naam zit een plan: het oordeel over het koningshuis. Ze krijgen ook een tweede kindje, Lo-Ruchama, een waarschuwing voor het volk want haar naam betekent: Ik zal mij niet nog eens over het volk van Israël ontfermen. Het derde kindje heet Lo-Ammi, een naam met een schokkende betekenis: jullie zijn mijn volk niet meer en ik zal er niet meer voor jullie zijn.
Heftige woorden die God spreekt tegen Hosea. Gelukkig geeft God Hosea ook een belofte mee: Ooit zullen de kinderen van Israël talrijk zijn. De namen van de kinderen zullen veranderen! Jullie zijn mijn volk niet meer, zal veranderen in de kinderen van de levende God. Ooit zal iedereen bij elkaar horen en één leider aanstellen. God zelf zal zaaien en ze zullen uit de aarde opschieten!

Wat leren wij hier uit?
* Gods wegen gaan ons verstand te boven
* Overal zit een plan achter, niets is doelloos
* God doet niet zomaar iets, Hij waarschuwt ons, zelfs twee keer
* God geeft keer op keer Zijn belofte, Hij stoot ons niet zomaar af
* Ooit zullen alle mensen gelijk zijn en bij elkaar horen en samen zullen ze God aanroepen

Ik, je Vader, zal in je midden zijn!

Lezen: het boek Sefanja uit de Bijbel 

Sefanja is een pittig boek. De aarde staat voor een pittige tijd. God straft de aarde voor de verering van andere goden en voor vele andere zonden. Toch roept God ons op om te bekeren. Hij straft Zijn volk, maar blijft trouw aan Zijn verbond. Een verbond die Hij met Abraham sloot, alleen dat vertelt ons hoe groot God is. 

Als ik dan vers 17 van hoofdstuk 3 lees, dan krijg ik zo enorm kippenvel. 

De Heer, je God, zal in je midden zijn,

Hij is de held die je bevrijdt.

Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou,

in Zijn liefde zal Hij zwijgen,

in Zijn vreugde zal Hij over je jubelen.

Dit is vooral een tekst over hoe het gaat worden, als Jezus terug komt op aarde. Maar wij mogen in ons leven, nu al een stukje daarvan ervaren. Hoe erg wij soms lijden, misschien het gevoel hebben dat wij in een soort van ballingschap leven. Hij is bij je, als je denkt dat je het niet meer volhoudt.! Hij bevrijdt je van je kwellingen. Hij zingt een liefdeslied over jou! Over mij? Ja over jou, Hij is dol op jou! Hij houdt enorm veel van je. Hij houdt zich aan het verbond dat Hij sloot. 

Hij wil je vergeven, Hij geeft jou de kans om je te bekeren en je mag terug komen in Zijn Vaderarmen. Ze staan open voor jou. 

 

Glimlach van God :)

En daar zit ik dan.. Op mijn bed, te verzinnen wat ik zal gaan bloggen. Het Bijbelboek Job is uit. Ik zit te twijfelen of ik een ander boek zal doen, want naast dat ik het schrijven fijn vind, heb ik de afgelopen tijd enorm veel geleerd! En ik hoop dat de mensen die meelezen net zoveel geleerd hebben.
Elke dag weer verbaas ik mij er over hoe wonderlijk deze wereld is. Hoe dankbaar ik ben met mijn Vader. Ik zit in de trein en zie hoe de nacht veranderd in dag, hoe de zon opkomt en het dauw over de weilanden oplost. Prachtig. Dan kijk ik naar de mensen om mij heen, iedereen, stuk voor stuk, hebben allemaal een stukje van God in zich! Afgelopen zomer zei ik op vakantie: 'Als ik een klein stukje van God geërfd heb, dan zal Hij veel humor hebben en prettig gestoord zijn'. Dat bedoel ik niet spottend. Nee, dat geeft mij een stukje vertrouwen. Het leven hoeft niet allemaal zo zwaar te zijn. God brengt humor in ons leven. Overal, als ik om mij heen kijk, zie ik de brede glimlach van God. Steeds meer wil ik die glimlach in stand houden, want ik weet dat God ook veel verdriet heeft, over hoe wij en ik met deze wereld bezig zijn.
Voor deze nieuwe week, wil ik mijzelf de opdracht meegeven en ook aan jullie: Kijk om je heen, zoek en ervaar Gods glimlach en lach met Hem mee! Hij heeft ons die lach gegeven en wat zal de wereld mooier worden als wij dat mogen ervaren en door mogen geven!

God heeft een plan met jouw leven (Job 42

Dit stukje gaat over het laatste hoofdstuk van het boek Job. Zelf vind ik het eigenlijk het moeilijkste hoofdstuk. Het is zo mooi, maar eigenlijk ook zo moeilijk om te geloven.
Job ziet in dat God een plan heeft met zijn leven. 'Ik weet dat niets buiten Uw macht ligt en geen enkel plan voor U onuitvoerbaar is.'
Hoe zit het in ons eigen leven? Ik denk, ik weet eigenlijk zeker dat er momenten zijn in ons leven dat wij dit niet kunnen geloven. Waarom laat God zoveel toe? Waarom laat God dit gebeuren? Wij kunnen de antwoorden niet vinden, omdat wij op de verkeerde plekken zoeken. Wij mogen er op vertrouwen dat God ons een uitweg geeft in onze moeilijkheden! Hoe moeilijk het soms te geloven is, hoe moeilijk is om te leven. En als je dan terug kijkt op zo'n periode, misschien voel je dan dat God heel dichtbij jou is geweest. Ik hoop dat je meer van het leven kunt genieten, dat het leven waardevoller is geworden voor jou, dat je rijker voelt dan ooit tevoren!
Job krijgt veel terug, dubbel terug. God heeft hem ook kinderen, met prachtige betekenissen van namen: Tortel, Kaneelbloesem, Oogschaduw. Job geniet weer van het leven, alle ellende is niet ineens en voorgoed verdwenen, maar hij weet dat hij op God kan vertrouwen en dat Hij hem zal helpen.

Toch moet er ook nog iets goed gemaakt worden. De vrienden van Job krijgen te horen dat ze niet goed gesproken hebben en ze moeten God een offer brengen voor henzelf. Het mooie is ook nog: Job, in hun ogen zondig, zal voor hen bidden want God is Hem alleen goedgezind. Eén vriend wordt niet genoemd, Elihu, wat kunnen wij van daarvan leren?

Every little thing gonna be alright!
- ik hoop dat jullie, lezers, iets hebben gehad aan deze stukjes! Vertrouw op Hem! Hij alleen kan je helpen! -

Just to rest in Your arms

Close enough to hear your heart

Just to kneel at Your feet

Were everything fades away and I sing

Jesus, Jesus, take me over now

I surrender, everything I have

I lay it down, all of me..

MWS

Controle (Job 40)

Al die tijd heeft Job gesproken, zijn mond opengetrokken. En nu houdt hij zijn mond als God Hem vraagt om een antwoord. Waarom? Durft Job niet meer? Weet hij niets meer te zeggen? Job weet nu heel goed dat hij klein is, maar in eerste instantie bekent hij geen schuld.
God heeft ons een eigen stem gegeven, ook die van Job. God vraagt dan ook aan Job of hij recht kan doen zonder mensen te vernederen. Als ik dan naar mijzelf kijk, dan zou ik het niet kunnen. Wij mensen, ikzelf ook, zijn allereerst op ons zelf gericht.. Als we het zelf eerst maar goed hebben en dan komt de rest. Daarmee hebben wij in zekere zin ook controle in ons leven, door onze eigen stem. God heeft daar bewust voor gekozen, om dat uit handen te geven. Maar heeft hij nu helemaal geen controle meer? Dat wil God ons duidelijk maken met het voorbeeld van twee dieren: een nijlpaard en een krokodil. Heb je ze wel eens gezien? Vast in de dierentuin, van een afstandje lijken het hele lieve beestjes! Alleen, als je ze in het wild tegenkomt, zijn ze dan nog zo lief? Ik denk dat we niet weten hoe hard we weg willen rennen, als we die kans nog hebben! En kijk dan naar God. Voor God zijn het ook schepsels, net zoals wij mensen, niet meer en niet minder. Hij hoeft niet voor die beesten weg te rennen, Hij heeft ze onder controle, de Grote Schepper van deze wereld! Hij geeft ons een stem en controle, precies zoveel wat wij aankunnen.. En als je denkt de controle te verliezen, ga naar God! Hij heeft uiteindelijk alle controle en overziet alles! Hem kan je vertrouwen.

I can only imagine (Job 38 & 39)

God geeft antwoord, eindelijk zou je misschien zeggen. Niet zomaar, Hij doet het vanuit een storm. Verwoestend? Nee, Job blijft overeind, hij wordt niet weggevaagd. Maar wat lees ik nu? Allemaal vragen, en als ik ze lees heb ik geen idee wat ik er mee moet. Is dit nou een antwoord? Het lijkt wel of God mij alle hoeken van de kamer wil laten zien. Tja, je zou kunnen zeggen dat God je alle hoeken wil laten zien. Niet van de kamer, maar van de wereld, van zijn grootheid. Logisch dat je Zijn vragen niet snapt, het gaat mijn en jouw verstand te boven!
God geeft ons een voorbeeld, over de regen. De regen die valt in een woestijn, een verlaten plek. Toch laat God daar Zijn schepping bloeien. Wij zouden het als verloren tijd beschouwen. Niemand die het ziet, dan kan je beter iets doen dat wel iedereen ziet. Oja, is dat zo? Ziet niemand het? Er is Iemand, belangrijker dan wie dan ook, die het wél ziet!
God trekt zich niets aan, aan onze regels en schema's. God gaat Zijn eigen gang. Misschien een voor ons pijnlijke gang, misschien een onbekende gang. Negen van de tien keer snappen wij dat niet. Gek? Nee. Dankbaar? Ja, want ik mag mijn zorgen en vertrouwen in Zijn handen leggen. Hij is niet onrechtvaardig, Hij is ver boven de mens verheven. Laat Hem zijn gang gaan, vecht wanneer je moet vechten, maar accepteer ook wanneer dat nodig is! Bovenal: vertrouw op onze Pappa!

Sta stil en heb oog voor de wonderen van God (Job 37)

Ik pak vandaag even een stukje uit het hele hoofdstuk omdat ik er diep van onder de indruk was..

 Laat dit tot je doordringen, Job(vul je eigen naam in), sta even stil en heb oog voor Gods wonderen. (Job 37:14)

Een vraag die wij wel vaker onszelf stellen. En vaak dan ook maar meteen afdoen met ‘Het is veelte groot voor ons, dat kunnen wij niet bevatten’. Nee, wij kunnen dat zeker niet bevatten. Maar wij moeten het ook niet vergeten.

Wij voelen ons vaak zo groot. Wij krijgen steeds meer in onze macht, meer dan dat ze vroeger konden. En wat voelen wij ons dan ook machtig. Kijk ons eens! Wat zijn wij toch goed.

Nu ik dit zo schrijf, valt het me op hoe egoïstisch het eigenlijk is. Ik merk het ook wel vaker in de omgang met mensen dat ze zichzelf zo enorm goed vinden.

Vreselijk vind ik dat. Hoe meer ik mensen dat zie doen, hoe meer ik nederig wordt en dat ook durf te laten zien.

Waarom?

God is heel groot voor ons. Wij kunnen niet bevatten hoe groot. Maar! Hij gaf Zijn Zoon aan de wereld om ons dichter bij Hem te kunnen laten komen. Belangrijk om te weten: Hij hoefde het niet te doen! Maar God wilde het wel. Ook iets wat wij eigenlijk niet kunnen begrijpen.

Als we onszelf nou eens niet zo belangrijk vinden en ons richten op God, Zijn mooie boodschap. Zouden wij het dan niet steeds meer gaan begrijpen?

Probeer eens jezelf heel klein te maken, kleiner dan klein. Nog kleiner dan het kleinste dier, een mier. En kijk dan eens naar die mier, hoe geweldig dat dier is. En een lieveheersbeestje, hoe mooi met haar schild en stippen. Ga steeds een stukje verder. Dan kom je ook bij de bomen en wordt dan weer even heel klein. Kijk naar de knoppen in de bomen die beginnen te komen. Hoe wonderlijk? Hoe meesterlijk is het wel niet in elkaar gezet?

Vergeet niet de mensen. Hoe mensen van elkaar verschillen, de een met blond haar, de ander weer pikzwart.

Sta stil bij elk schepsel. En als je zo klein durft te zijn, zie je ook de details van Gods meesterlijke schepsel. Je staat stil van verwondering. Durf dat ook, durf daarin ook kwetsbaar te zijn. In deze tijd waarin alles voorbij vliegt. Sta even stil, verwonder je over God’s schepping. Dat jíj daar deel van uit mag maken. Ik denk dat je na verloop van tijd beseft hoe groot God wel niet is. En Hij is jouw Vader. Mooi toch of niet? 

God cares (Job 35 & 36)

God cares.. Maar dat geldt niet voor iedereen, nou ja, voor degene die het niet willen zien. Ik denk dat iedereen wel worstelt met het volgende: als het goed gaat in je leven, dan vergeet je God daarvoor te danken, gaat het minder in je leven dan weet je niet hoe hard je Hem aan moet roepen. Alleen lijkt het net of Hij niet thuis geeft. Mensen worden boos of God, waarom is Hij er niet als het moeilijk gaat?
Elihu heeft veel wijsheid, maar nu gaat hij wel de fout in. Hij zegt dat lijden het gevolg is van de zonde die mensen doen. Maar kan je het zo zeggen? Dat God ons in de hoek zet als wij iets fout doen? Nou, als God constant ons zou straffen op onze zonden, dan hebben wij geen leven.
Het lijden zie ik anders. God geeft een waarschuwing, voordat het verkeerd gaat, is dat geen liefde? God weet dat wij die regels en grenzen nodig hebben. God opent onze ogen, voordat wij als blinde idioten in onze eigen kuilen lopen. Zo veel genade heb ik nog nooit gevoeld en gezien. Om het nog meer te ervaren, lees deze woorden, zeg ze hardop mee, leer ze uit je hoofd en voel hoe groot God is:
'Zie hoe groot God is, buiten elk begrip, het getal van zijn jaren is ontelbaar. Hij schept de waterdruppels op en zeeft de regen door zijn nevels, dan daalt deze uit de wolken neer, daalt neer op alle mensen.'

Getroost (Job 34)

Elihu zegt veel en ook wijze woorden. Alleen waar Elihu de fout in gaat is dat hij Job niet als persoon benaderd. Zoals ze in het Engelse zo mooi zeggen: 'It's just a case'. Wij kunnen er van leren, maar de zaak kan niet veranderd worden, het is nou eenmaal zo.. Tja, soms zijn dingen nou eenmaal zo. Maar misschien zouden wij er wat meer met liefde over spreken. Het valt zwaar, als iemand ziek wordt en wij mensen kunnen helemaal niets! Terwijl wij steeds meer kunnen en dan ineens staan we toch tegen de muur aan. De macht uit handen. Wij, controlfreak, die even niets meer kunnen. Dat is moeilijk om te accepteren. Nog moeilijker wordt het als mensen er zo over praten of als mensen er over praten. In het begin van Job werd al duidelijk gemaakt dat zwijgen soms beter is dan te praten. Er gewoon voor iemand zijn, een arm om iemand heen slaan, troosten.

Toch wil ik ingaan op de woorden die Elihu spreekt. Elihu heeft heel goed door dat wij niet kunnen bepalen wat God doet. God gaat Zijn weg, voert Zijn plan uit. Hoe hard en pijnlijk die soms is. Gelukkig waakt God wel over ons. Hij beschermt ons tegen schurken. God doet recht, Hij zal geen slechtheden begaan. Als Hij alleen aan zichzelf zou denken, dan zouden wij niet kunnen leven. De aarde zou ten onder gaan, alleen Hij kan regeren over de wereld en dat zal Hij goed doen. Dus laat het in Zijn handen!

Zinvol lijden?! (Job 32 & 33)

Een nieuwe vriend van Job neemt het woord. Hij is de jongste van allemaal. Dat is de reden waarom hij nu pas spreekt. Hij rekent meteen af met de drie andere vrienden. Hij heeft de hele tijd zijn mond dicht gehouden, hij was de jongste en tja, als jongste kan je het nog niet weten! Elihu zegt iets heel belangrijks: 'het is de geest van God in de mens, de adem van de Ontzagwekkende die inzicht geeft'. 

Snel je mond opentrekken, omdat je de oudste bent of dat je het zeker weet, is niet altijd zo verstandig. Want heb je er wel over nagedacht wat je zegt en wat voor consequenties dat heeft?! 

Op dat soort momenten zijn de woorden uit je mond voordat je het weet. Elihu heeft een heel hoofdstuk nodig om te zeggen wat hij te zeggen heeft. 

Als ik hoofdstuk 33 lees, heb ik het gevoel dat eindelijk iemand Job begrijpt (na God). Hij vertelt Job, dat hij het snapt van zijn roepen. Maar hij snapt niet dat Job tegen God zegt dat Hij niet luistert. Wij mensen staren op één soort van antwoord, wij vergeten dat God op veel meer manier ons antwoord alleen hebben wij dat domweg niet door! 

De volgende beeldspraak van Elihu klopt voor een deel. Soms is het leven moeilijk, het lijkt op een ziekbed. Sommige mensen zeggen na zo'n periode dat ze sterker zijn geworden, dat ze er achter zijn gekomen wat er nu echt toe doet in het leven. Alleen Elihu gaat een stapje verder, een pittige stap. Hij zegt dat dat de reden is waarom mensen ziek worden, zodat ze er wijzer van worden en dat ze het belang van liefde inzien. Elihu vergeet de prijs die hiervoor betaalt wordt. Hij vergeet hoe moeilijk het in praktijk is, om vol te houden en dit te kunnen inzien. Zijn woorden zijn bemoedigend, maar vergeet niet de situatie waarin mensen zich soms bevinden. Die situaties kennen soms zo donker zijn, dat ze dit niet begrijpen en inzien en dan bereik je niets met deze woorden, het maakt ze alleen nog maar meer kapot! 

Diepe dalen kennen hoge bergen! (Job 30 & 31)

Jobs wereld is nu helemaal ingestort. Er was al vrijwel niets meer van over, maar wat er van over was, is nu helemaal over de kop gehaald. Job gaat door een diep dal en ziet geen uitweg meer. Hij smeekt God om hulp, maar God geeft geen antwoord. 'Ik sta voor U, maar U wilt mij niet zien.'
Ken je dat ook? Dat je schreeuwt om hulp, om aandacht.. Maar iedereen sluit de ogen voor jou, ze willen je niet zien. Weet je ook nog hoe pijnlijk dat was? Misschien wil je dat gevoel niet meer voelen, logisch, je voelt je diep vernederd. Een moment om te vergeten. Alleen, zou je er ook niet iets van kunnen leren? Hoe vaak sluit jij de ogen voor een ander? Al is het dat lieve, oude  mevrouwtje die moeite heeft om haar boodschappen te doen. Of misschien gewoon je buurvrouw of -man die wel wat hulp kan gebruiken, maar eigenlijk ben je te druk met je eigen leven. Het kan en het gebeurt. Sluit je dan ook niet je ogen voor die mensen? Terwijl jij het zo gemeen vindt dat andere mensen de ogen sluiten voor jouw hulpvraag? En hoe zit het met God dan? Roep jij Hem alleen aan als het je uitkomt of dank je Hem ook wanneer er blijdschap is?
Ik weet het, het zijn moeilijke vragen en het is moeilijk om naastenliefde in de praktijk te brengen. Maar bedenk je, dat wanneer jij jouw ogen sluit, je niet raar moet opkijken dat het ook bij jou gebeurt. Niet van, jij kijkt niet naar mij en dus kijk ik niet naar jou. Nee, probeer het met kleine stapjes! Geef het een kans en maak van die kans een gewoonte!
Besef ook, dat je eens voor Hem mag verschijnen. Hij weet wat je gedaan hebt in je leven. Kan jij vertellen, zonder schaamte, wat jij gedaan hebt? Hij wilt het zo graag uit jouw mond horen, hoe jij omgegaan bent met Zijn schepping! Jij bent een bijzonder schepsel, een stukje van Hem. Draag dat uit!

I still believe

Even geen inspiratie om iets te schrijven, het kan gebeuren.. Maar wel een mooi lied, met een diepe, prachtige tekst!

Rijkdom! (Job 29)

Job maakt een einde aan zijn wijze betoog. En daarin geeft hij ons uitleg en wilt hij iets rechtzetten met zijn 'vriend' Elifaz.
Wij kunnen soms terugkijken, hoe goed het vroeger was en hoe slecht wij het nu hebben. In deze tijd gebeurt het veel vaker en hoor ik vaker: Ooh! Was het maar als vroeger, toen was alles veel goedkoper en veel beter. Soms zeg ik het zelf ook. Snel denk ik dan: Wees niet zo ondankbaar! Hadden ze vroeger een kachel die 24 uur per dag brandde? Een auto zodat alles binnen handbereik is? Kleren in overvloed, eten in overvloed. Een laptop, een tv.. Moet ik nog verder gaan? Ik denk dat mijn punt wel duidelijk is. Wij hebben het goed, in het leven dat wij hebben. We leven van de rijkdom die God ons gegeven heeft, we moeten het alleen wel willen zien!
Oke, er gebeuren dingen in ons leven, dat het lijkt of alle rijkdom weg is. Materiële of andere rijkdom(geliefden). Het lijkt dan of het licht op onze pad verdwenen is. Sommige mensen zeggen, vooral vroeger, dat dat kwam omdat iemand veel zonden had gedaan. Daar ben ik het absoluut niet mee eens. God geeft ons de rijkdom die wij nodig hebben, maar Hij wilt ons ook leren dat wij van Hem afhankelijk zijn! En niet van de dingen om ons heen, ze zijn belangrijk. Maar ze zijn niet het belangrijkste in ons leven! Want het belangrijkste in ons leven is, als het goed is, God.

Wijsheid (Job 28)

Even geen woord van de vrienden. Het lijkt wel of het beter gaat met Job, een lied klinkt uit zijn mond. Hij schrijft over de wijsheid. Job schrijft over mensen, dat ze mooie dingen omhoog kunnen halen, gouden korrels. Alleen de mens kan dat, dat is een gave door God gegeven aan de mens. Andere schepselen kunnen dat niet. Wij mensen ontdekken veel en weten veel. Maar van één ding kunnen wij de weg niet vinden. Dat is naar wijsheid. Hoe kan iemand wijsheid krijgen of hebben. Je kan natuurlijk heel veel leren, maar de een lukt het wel  om dat om te zetten in kennis, de ander niet. Hoe kan dat?
De enige weg die leidt tot wijsheid is de weg tot God. 'Ontzag voor de Heer - dat is wijsheid; het kwaad mijden - dat is inzicht.
Misschien snap je het nu wel, waarom Job en zijn vrienden niet op één lijn zaten. Job had ontzag voor God, hij had wijsheid. De vrienden voelden zich even goed en belangrijk als God en bezaten geen wijsheid. Zij konden Job niet helpen, omdat zij niet de wijsheid hadden die Job wel had. Zij zagen niet in waarom dat niet is. En dan komen we bij het kwaad mijden. Als je ontzag hebt voor God (de Ontzagwekkende), zal je het kwaad mijden. Want God en kwaad gaan niet samen, al vanaf het begin van de Bijbel is dat al zo. En als je het kwaad mijdt, krijg je inzicht.
Het klinkt erg eenvoudig, zelf weet ik ook niet wat ik er mee moet doen. Maar een voorbeeld aan Job nemen, dat is het minste wat ik kan doen! Dan mag ik, net zoals Job vertrouwen op God dat Hij mij de rest ook geeft. Alles wat ik nodig heb, niets teveel, niets te weinig. Alleen Hij kan het weten, Hij die alle wijsheid in zich heeft!

Zolang er leven is, is er hoop (Job 25, 26 & 27)

De drie vrienden van Job hebben nog maar weinig te zeggen. Het gesprek is afgelopen. Maar wat Bildad nog zegt, maakt mij bang. Hij schets God als een hoog verheven God. Een God die niet omkijkt naar Zijn kinderen. Die zo enorm sterk is. En wij, wij zijn slecht in Zijn ogen. Wij stellen niets voor.
Gelukkig hebben we Job. Job blijft er op vertrouwen en weet dat hij in zijn recht staat tegenover God. Hij blijft God steeds maar weer aanroepen, vol vertrouwen. Het mooie nu is vers 3 en 4 van hoofdstuk 27:
'Zolang het leven in mij ademt, zolang Gods geest mij nog doortrekt, zullen mijn lippen geen onwaarheid spreken, zal geen leugen aan mijn tong ontsnappen.'

Waarom ik deze verzen zo mooi vind? Vaak genoeg hoor je mensen zeggen, als het tegen zit in hun leven, dat ze liever sterven. Er zijn mensen die dat alleen nog als uitweg zien en het ook echt uitvoeren. Verschrikkelijk.. Ook Job zou hiervoor kunnen kiezen, al is dat voor hem niet echt een optie geweest. En dat beschrijft die twee verzen. Want er ademt leven in zijn leven. Hij is nog niet dood, ergens, misschien diep en ver weg is er nog leven. Zolang dat er nog is, blijft hij en zal hij God aanroepen. Job weet dat dat gebeurt door de kracht van de Heilige Geest. Ik hoop dat ook in jouw leven, die kracht zichtbaar wordt. Dat je voelt dat je het niet altijd maar op eigen kracht hoeft te doen en dat je helemaal leeg bent. Want dat is niet zo, er is nog leven in je, er is nog hoop voor je en Hij zal je verder helpen!
Iedereen kan denken en van vinden van en over je, wat ze maar willen. Er is er maar één die er werkelijk toe doet en Job beseft dat, en dat is God. Hij zal jouw angstkreet horen, het gaat Hem door merg en been en Hij zal naast je staan, achter je staan en voor je staan. Alleen maar om Zijn kostbaarste bezit te beschermen!

Adres onbekend (Job 22, 23 & 24)

Was Elifaz er eerst nog van mening dat Job wel fouten gemaakt moest hebben, want anders zou deze ellende hem niet treffen. Nu maakt Elifaz zijn standpunt duidelijk: Job is een crimineel! Zijn zonden waren ontelbaar. Hij was slecht voor de armen, de mensen met honger en voor weduwen en wezen. Dát is de rede waarom Job nu zo hard getroffen wordt.
Hij vindt dat Job zich snel moet gaan beseffen dat het eigenlijk zijn eigen schuld is. Dat hij zich snel moet terug keren naar de Ontzagwekkende. Als hij dat gedaan heeft, dan komt het allemaal goed en zul je herstellen.
Ook nu weer reageert Job teleurgesteld. Op de een of andere manier kan hij maar niet doordringen tot zijn vrienden en het lijkt of God er ook niet meer is. Door alles wat er gebeurt is in het leven van Job, kan hij God niet meer vinden. Maar Job weet zich geborgen bij God: Maar Hij kent de wegen die ik kies! Maar tegelijk maakt Job dat ook bang. Want wat God besluit, dat voert Hij uit en daarom maakt zijn aanwezigheid mij zo angstig.
Het geloven in God geeft zoveel vragen. 'Waarom kent de Ontzagwekkende de tijd van alle dingen, maar weten zij die hem vereren nooit wanneer hij ingrijpt?' Het is absoluut niet simpel. Soms smeek je God om alsjeblieft in te grijpen, om wat er gaande is of dat mag stoppen. En soms, grijpt God in, in ons leven, Hij neemt een geliefde van ons weg en je snapt niet waarom. Er is geen antwoord voor, alleen God weet wat Hij doet en waarom Hij dat doet. Ik mag er op vertrouwen dat Hij het doet omdat het beter voor mij is.

Niets nieuws.. (Job 20 & 21)

Sofar neemt het woord en opnieuw wordt er niets nieuws verteld. De vrienden van Job herhalen steeds wat ze al gezegd hebben. Steeds nieuwe voorbeelden en ze lijken steeds gruwelijker en ook erger.
Als ik Job zou zijn, dan zou ik die mensen al helemaal zat zijn! Ze zouden van mij mogen vertrekken, dat zijn geen vrienden van mij! Toch blijft Job trouw aan zijn vrienden, of trouw. Hij probeert ze op andere gedachten te krijgen. Proberen er op te wijzen, dat wat ze zeggen alleen maar leugens zijn. Dat ze zichzelf voor de gek houden. Zo knap. Je zit er zelf eigenlijk helemaal doorheen, je vrienden laten je eigenlijk vallen en dan nog de energie er voor kunnen vinden om je vrienden te proberen te beschermen.
Maar goed, de vrienden van Job, ze luisteren niet. Job legt ze uit, dat wat ze zeggen gewoon niet klopt! De wereld ís ongelijk verdeeld. Er zijn mensen, die zich niets van God aantrekken en een gelukkig en mooi leven leiden. En tegelijk zijn er gelovige mensen die geen vreugde gekend hebben in hun leven. Dus het is niet vanzelfsprekend dat als je slecht doet, ook het onheil over je afroept. Job, en ook ik, kan er geen verklaring voor vinden waarom God deze onrechtvaardigheid toelaat. Hij is toch de Ontzagwekkende? Wat zou Hij van ons kunnen leren, als Hij over de hemelingen rechtspreekt.
Ik denk dat dit vragen zijn die door de eeuwen heen steeds terugkomen. En wij mensen, wij krijgen er geen grip op. Het is voor ons niet te begrijpen. Het enige wat wij kunnen doen is onze handen in Zijn machte hand liggen en erop vertrouwen dat Hij voor ons vecht en voor ons zorgt.

Vervreemd, maar nooit alleen! (Job 18 & 19)

Bildad neemt het woord en is meteen duidelijk! Wanneer spreken jullie nou wijze woorden?
Hij vindt eigenlijk dat het Jobs eigen schuld is dat dit hem overkomt.  Hij is goddeloos bezig geweest en daarom wordt hij nu gestraft.  En omdat hij zich verscheurt in woede wordt het allemaal erger en is het zijn eigen schuld. De Job die hij zich voordeed, dat was pure vroomheid en niet gemeend.
En weer moet Job het tegen zijn vrienden opnemen. Hij probeert ze duidelijk te maken wat er nu werkelijk aan de hand is. Hij hoopt diep van binnen dat ze nu eens écht zien wat er gebeurt! 'God heeft zicht tegen mij gekeerd! Niemand heb ik meer, mijn vrouw en kinderen niet en mijn vrienden verloochenen mij. Ik ben vervreemd van wie dan ook!'
Heftig als je dit leest. Dat iemand zich zo alleen kan voelen en dat er niemand is die naar hem of haar omkijkt. En toch, ook in deze wereld, bestaat het. Mensen die klagen zijn niet populair en zeker niet als ze te lang hun verdriet laten blijken. Jammer. Want ik denk, dat zolang je iemands verdriet negeert, je het alleen maar erger maakt. Zwijgen is geen optie
Jobs laatste woorden zijn zo indringend. Ze raken mij en ik hoop ze voor altijd in mijn hart te sluiten. Vers 25 tot 29 uit Job 19:

Ik weet: mijn redder leeft,

en hij zal ten slotte hier op aarde ingrijpen.

26Hoezeer mijn huid ook is geschonden,

toch zal ik in dit lichaam God aanschouwen.

27Ik zal hem aanschouwen,

ik zal hem met eigen ogen zien, ik, geen ander,

heel mijn binnenste smacht van verlangen.

28Als jullie zeggen: “Hoe zullen we hem vervolgen?”

omdat ik de wortel van het kwaad zou zijn –

29vrees dan zelf het zwaard,

want jullie woede is een wandaad die het zwaard verdient.

Weet dat er recht gesproken wordt.’

Zo knap van Job. Hij weet dat God zich van hem afgekeerd heeft. Toch blijft hij standvastig vertrouwen op Hem. Het is goed om te laten horen dat je er moeite mee hebt, zoals het gaat. Laat je stem horen, die God je gegeven heeft. God zal je zien, hoe je er ook uitziet, Hij neemt jou aan!

En let op met je oordelen. Want wat je over een ander zegt, kan jou treffen. 

Alleen (Job 15, 16 & 17)

De woorden die Elifaz tegen Job spreekt zijn hard, heel erg hard. Zelfs ik vraag mij af waar Elifaz het lef vandaan haalde om zo tegen zijn vriend te spreken. Juist op dit soort momenten hebben mensen vrienden nodig, die een arm om je heen slaan, er zijn door hun aanwezigheid. Die je niet veroordelen op je gedachten en woorden. Die snappen waarom je je zo rot voelt. Helaas is daar niets van te merken bij Elifaz. En helaas gebeurt het maar wat vaak in onze eigen leven. Ineens komen de echte vrienden tevoorschijn en de rest spreken harde en kille woorden.
Jobs woorden tot Elifaz zitten vol emotie. Ik voel zijn hard schreeuwen. Om een arm. Om begrepen te worden door zijn beste vrienden. Om in te zien dat Job geen onderscheid meer ziet, alles is zwart. Helaas zit het er niet in. Het doet Job verdriet. 'Met een rouwkleed heb ik mij bedekt. Mijn gezicht ziet rood van tranen, over mijn ogen daalt de diepste duisternis.' Ik mag zo erg hopen dat jij dit nooit gevoeld hebt. Een stukje herken ik ervan. Je bent eigenlijk helemaal alleen, je dacht dat de mensen je begrepen, maar niets is minder waar. Eigenlijk ga je kapot en weet je het niet meer. Gelukkig geeft Job ons een uitweg: 'Nee, in tranen zien mijn ogen op naar God.' Dit zegt zoveel. En met die woorden moet ik heel erg denken aan Psalm 121. Leer die psalm uit je hoofd en weet dat je nooit meer alleen bent!

1 Ik sla mijn ogen op naar de bergen,

van waar komt mijn hulp?

2 Mijn hulp komt van de HEER

die hemel en aarde gemaakt heeft.

3 Hij zal je voet niet laten wankelen,

hij zal niet sluimeren, je wachter.

4 Nee, hij sluimert niet,

hij slaapt niet,

de wachter van Israël.

5 De HEER is je wachter,

de HEER is de schaduw

aan je rechterhand:

6 overdag kan de zon je niet steken,

bij nacht de maan je niet schaden.

7 De HEER behoedt je voor alle kwaad,

hij waakt over je leven,

8 de HEER houdt de wacht

over je gaan en je komen

van nu tot in eeuwigheid.

Immanuël - God met ons

Even iets heel anders.. En het is nog lang geen Kerst, maar ik kom toch steeds meer in de Kerst stemming. Heerlijk knus, lekker eten, mooie kerkdiensten, maar vooral toch die mooie nummers! Zoals Immanuël, gezongen door de kinderen van Prinsen en Prinsessen. Voor mij jeugdsentiment, waar ik zo weer kippenvel van krijg!

Ik kan zoveel situaties opnoemen dat God bij mij is. Als mijn moeder weer naar het ziekenhuis moet en terugkomt met een goede uitslag. Of zoals afgelopen week. De eerste toetsweek. Ik was er best zenuwachtig voor en ik had er ook hard voor geleerd. Ik was bang dat alles wat ik geleerd had er op de toets niet uit zou komen. Elke keer, vlak voor de toets vroeg ik God om kracht, of Hij mij wilde helpen en dicht bij mij wilde zijn. En ja, dat heb ik gemerkt. Voor drie toetsen had ik hard geleerd en het meeste voor gedaan. Ik heb ze alle drie gehaald! Zo super blij en zo enorm dankbaar! Voor mij is dit weer een signaal, dat ik de goede keuze heb gemaakt. Dat voelt zo fijn! Hij is er echt wel, al lijkt Hij soms zo ver weg..

Luisterend oor (Job 13 & 14)

Job is zijn vrienden redelijk zat. Ze luisteren niet meer naar Job, als ze ooit geluisterd hadden. Job kan niets meer verliezen, zijn kinderen is hij kwijt, zijn bezit en alles wat hij had. Het enige wat hij kan doen is zich tot God richten.

Ook wij zijn soms alles kwijt in ons leven, al onze kostbare bezittingen. Toch is er één die wij niet kwijt kunnen raken en ons niet kan kwijtraken. God. Hij luistert altijd. O ja, God kan heel boos zijn. Maar Hij is jou en mijn Vader. Een Vader kan nooit lang boos blijven. Hij zal ons helpen. Toch is het moeilijk, als je het gevoel hebt als God niet luistert en je niet helpt. Als het zo stil is, is het moeilijk om vol te houden. Je kan dan twee dingen kiezen. God doodzwijgen of Hem blijven aanroepen. Het lijkt het makkelijkste om voor het eerste te kiezen. God laat toch ook niets van zich horen, nou dan zeg ik ook niets meer. Alleen, zijn wij gelijk aan God? De tweede is een lastigere optie. Blijven schreeuwen, en toch hoor je niets. Je stem is bijna kapot, eigenlijk kan je niet langer meer.
Ik geef toe, het is geen makkelijke optie. Maar Hij luistert altijd naar je, de vraag is: zit jij op het goede kanaal? Luister jij wel goed? Vang je Zijn signaal wel op? Zoek Hem en blijf zoeken, Hij zal je de weg wijzen naar Hem toe.

Gezwets en wijze praat (Job 11 & 12)

Het is tijd voor de derde vriend van Job om het woord te nemen. En ook hij denkt te weten wat het beste is voor Job. Ook hij denkt te weten wat God denkt en wilt doen. Maar zolang de vrienden niet in willen of kunnen zien dat Jobs geloof wankelt, kunnen ze hem niet helpen.
Even naar ons eigen leven. Misschien ken jij iemand die door een moeilijke periode is gegaan, of misschien ben je het wel zelf. Hoe heb jij gereageerd op die persoon of hoe reageerden jouw vrienden op jou? Dachten ze ook te weten wat jij voelde, maar zaten ze er naast? Ik kan je vertellen, je vrienden raken steeds verder van jou vandaan. Waarom? Ze spreken simpelweg jouw taal niet. Jij kan hen niet verstaan en zij verstaan jou niet!
En zo gaat het ook tussen Job en zijn vrienden. Job zegt dat ook tegen ze: 'Jullie zijn onovertroffen!' Ze zijn briljant! Waarom doen ze zo? Misschien zijn ze bang? Ze zien dat je je vertrouwde leventje zomaar kwijt kan raken. Zonder dat je misschien iets fout hebt gedaan. Het aardse leven waar zij en wij zo gehecht aan zijn, die willen wij niet zomaar los laten.
Misschien word je er bang van als je leest: Wat God verwoest, wordt niet weer opgebouwd, wie hij gevangen gezet, wordt niet meer bevrijd. Vergeet niet dat God de wijsheid en de kracht bezit, Hij alleen heeft overzicht over de wereld. Hopelijk stelt dit je gerust: God bedwingt de wateren, en stromen vallen droog, laat hij ze gaan, dan ontwrichten ze de aarde. God zorgt, als Hij alles los zou laten, dan zouden wij verpletterd worden, bedolven. Dan zijn wij niets meer. Wij hebben Hem nodig, besef dat!

Valse beschuldiging (Job 10)

Het is iedereen wel overkomen. Er is iets kwijt of er is iets gebeurd en jij wordt er op aan gekeken. Het is jouw fout. Punt uit, er valt niet over te discussiëren. Je weet zeker dat jij er niets mee te maken hebt en dat het echt niet jouw schuld is. Maar het is jouw woord tegen een veel machtiger iemand. Dat win je dus niet. En hoe voel je je dan? Machteloos!
Zo voelt Job zich ook. Alleen gaat bovenstaand stukje misschien over een gestolen koekje, maar als in feite je leven gestolen is, hoe zou je je dan voelen? Als je weet dat je niets fout hebt gedaan en toch word je daar keihard voor gestraft, elke kleine misstap wordt getraceerd en uitvergroot. Het wordt je aangerekend. Ik zou mij vreselijk voelen, niet te omschrijven. En toch blijft Job denken aan zijn Maker. Job vertelt eigenlijk over zijn wonderlijk bestaan en als ik die woorden lees, lees ik zoveel liefde maar tegelijk zoveel teleurstelling. Hoe kan Hij mij dat aan doen?! Dit is niet waar? Waarom, als ik het toch maar fout kan doen, waarom ben ik dan geboren? Het lijkt mij vreselijk om te vragen of God zich van mij af zou wenden. Toch heb ik het een paar jaar geleden min of meer gedaan. Ik wilde niets met God te maken hebben, waar was hij dan? Hij zou mij toch helpen? En toen ik niets meer wilde weten, toen voelde ik pas hoe alleen ik zonder Hem was. Hoe hard ik hem nodig had. Hoe fijn het is om Hem als mijn Vader te hebben. Laat het dus een boodschap zijn voor jou en mij. Stoot Hem alsjeblieft niet uit je leven, hoe oneerlijk het er soms aan toe gaat. Het is geen oplossing, alleen Hij kan jou de oplossing geven!

Dank!

Breng God een dankoffer en doe wat je de Allerhoogste belooft. Roep mij te hulp in tijden van nood, ik zal je redden, en je zult mij eren.’ 

Psalm 50:14- & 15

Dankdag, een dag om speciaal stil te staan bij alles wat we krijgen en waar we God voor kunnen danken. 

Eigenlijk zouden wij zo'n dag niet nodig moeten hebben, want we zouden elke dag moeten danken, alleen al voor ons bestaan! Toch vind ik het wel goed om er een dag bij stil te staan. Ondanks alle moeilijke en verdrietige dingen, gebeuren er elke dag wonderen. Sommige zijn groot en zichtbaar, sommige klein en vergeten we op ze te letten. Nou ja, ze zijn misschien allemaal even groot, alleen vergeten we er naar te kijken! 

Zoals in psalm 50 staat, breng ik een dankoffer aan God. In de vorm van een gebed. En het mooie is, God weet dat wij dit niet makkelijk vinden daarom geeft Hij ons een belofte om het makkelijker te maken, moet je het natuurlijk wel doen! Wij mogen Hem aanroepen als het donker is in leven en wij mogen er dan op vertrouwen dat Hij ons redt en daar mogen wij Hem weer voor danken! Mooi toch! 

Lieve Vader,

Een dag om stil te staan bij alle wonderen die U doet in ons leven, klein en groot, zichtbaar en vergeten wonderen.

Dank U Vader, dat U elke dag voor mij zorgt.

dat U Uw armen om mij heen hebt geslagen.

Dat ik mag weten dat er Iemand is die naar mij luistert.

U weet hoe het afgelopen jaar is gelopen.

U weet van de moeilijkheden.

U weet dat ik worstelde met mijzelf.

Maar U hebt mij mensen gegeven om inzicht te krijgen in wie ik ben.

Dank U Vader dat ik daardoor een studie kon kiezen.

Dat ik het zo enorm naar mijn zin heb op de pabo.

Dank U wel voor de fijne klasgenoten, waar het zo gezellig mee is, maar waar je ook je verhaal kan doen.

U geeft mij vrienden, het lijkt normaal, maar toch zo bijzonder.

Dank U Vader dat U zorgt voor mijn gezin. De ene keer duidelijker merkbaar dan de andere keer. Dat u hebt gezorgd dat het goed gaat met mijn moeder. Dat wij niemand naar U hoefden laten gaan. U weet ook wat voor verdriet er heeft gespeeld en nog steeds speelt in de harten van mijn broers, zussen en ouders. Wees bij hen!

Vader, dank u dat ik zo enorm kan genieten van Uw schepping. Hoe de wereld weer opleeft in de lente en weer tot rust komt in de herfst, zo wonderlijk en prachtig gemaakt!

Dank U dat U mijn gebeden verhoort. Soms lang op moeten wachten, maar daar heb ik veel van geleerd!

Dank U dat ik deze zomer heerlijk op vakantie kon gaan, genieten van de mensen, de natuur en het goede leven.

Vader, er is zoveel om voor te danken. De helft ben ik waarschijnlijk vergeten. Laat mij steeds meer inzien hoe U bezig bent met Uw wereld.

Geef al Uw kinderen wat ze allemaal nodig hebben. Niet zomaar. Want U hebt Uw Zoon aan de wereld gegeven, zodat wij nu met U kunnen praten. Dank U wel!

Liefs,

Uw dochter

God is groot (Job 8 & 9)

Een lastig stuk, daarom pak ik nu twee hoofdstukken om zo meer verband te kunnen zien.
De tweede vriend van Job, Bildad, neemt nu het woord. Hij wil Job op andere gedachten brengen, zijn ogen moeten geopend worden want zo kan het niet langer meer! Hij vertelt aan Job dat als je onschuldig ben, niets te vrezen hebt. Als je onschuldig bent dat er dan niet zulke erge dingen gebeuren.
Misschien zijn het wel bekende woorden voor je, je vrienden denken te weten hoe het precies zit. Alleen vergeten ze dat ze niet kunnen indenken hoe jij je voelt. Ze kunnen vaak wel in de goede richting zitten, maar ze zijn niet jou.
Bildad spreek ook alsof Hij weet hoe God denkt en doet. Maar kunnen wij dat? Vergeet Bildad niet dat God veel groter is dan ons mensen?
Job wijst hem daar dan ook op in hoofdstuk 9: Als je met hem een rechtsgeding wilt aangaan, heb je niet één op de duizendmaal een weerwoord.
Wat ik zo knap vind van Job, is dat ondanks wat er allemaal met hem gebeurd, hij blijft het bij God zoeken. Hij twijfelt aan alles en iedereen, behalve aan één ding: ik sta in mijn recht. Wat God ook doet, hij heeft zich te houden aan zijn belofte van rechtvaardigheid.
Voor vandaag een indringende boodschap. Wij mensen denken dat wij in ons leven constant de touwtjes in handen kunnen houden. Dat wij alle macht hebben en dat wij alles zélf voor elkaar krijgen. Vergeet niet dat Hij veel groter is dan ons! Hij kan bergen verplaatsen zonder dat wij het merken. Hij is de Almachtige. Denk dus niet dat je het zelf kan oplossen, want het zal je vies tegenvallen. Ga naar Hem toe! Maar let wel op je verwachtingen: Hij doet alles op Zijn tijd. En daar zitten twee belangrijke dingen in: Hij doet alles, waarvan Hij denkt dat het goed voor jou is. En dat doet Hij op Zijn tijd, dus als Hij ziet dat jij er nog niet klaar voor bent, dan zal Hij het nooit doen. Omdat jij Zijn kostbaarste bezit bent en Hij je wilt beschermen. Makkelijk zal het niet zijn, om dit altijd vast te houden. Maar Hij is er wel altijd voor jou want God is groot en snapt ons door en door!

Verkouden..

De afgelopen geen berichtjes van mijn kant.. De laatste dagen even geen puf om te bloggen, lang leve de verkoudheid! Maar misschien vanavond weer een stukje over Job 8 en anders begin ik vanaf morgen weer met nieuwe moed!

Schreeuwen naar de hemel (Job 7)

Job gaat verder, waar hij gebleven was bij hoofdstuk 6. En na deze hoofdstukken gelezen te hebben, dringt het pas tot mij door wat voor een diep dal Job ging. Je kent in je eigen leven misschien wel een dal. Maar zo diep? Ja, een mens kan zo diep gaan, helaas wel!

Ook hier komt weer duidelijk naar voren dat Job liever sterft dan dat hij nog langer moet leven. Zelfs de nachten zijn vreselijk, denk je dat je rust hebt, dan heb je ineens een vreselijke droom! Je wordt geen moment met rust gelaten en je weet niet meer hoe het verder moet. Het enige vooruitzicht is een einde zonder hoop. Je kan niet achteruit, je kan niet opzij, je kan niet vooruit. De enige kant die Job uitgaat, is omhoog! Hij schreeuwt het uit naar de hemel, naar de God die Zijn Vader is. En hier zie je wat voor hechte band Job met God heeft. Daarom kan en mag Hij naar God schreeuwen. Waarom gaat u niet voorbij aan mijn fouten? Waarom heb u mij tot mikpunt gekozen? Ik ben mijzelf al tot last. Laat mij toch met rust Heer! Maar dat doet God niet, Hij laat Zijn kind niet los. Hij heeft jou beloofd om je te dragen wanneer je niet meer kan lopen! Hij zal er zijn als het lijkt dat er niemand voor jou is!