Kom bij mij {Jeremia 46}

Ik vind hoofdstuk 46 een indrukwekkend hoofdstuk. Misschien moet ik maar gewoon zeggen dat Jeremia in zijn geheel een indrukwekkend Bijbelboek is. Ook nu staat er weer zoveel in!
In de hoofdstukken worden Israëls vijanden genoemd. Niet omdat ze zo goed, groot en sterk zijn. Nee, God verteld bij monde van zijn profeet het onheil dat die volken zal treffen. Ze zullen verslagen worden door het machtige Babylonië. Babylonië mag dan wel machtig zijn, ook zij zullen verslagen worden door het zwaard van God. Niemand, maar dan ook echt niemand, kan op tegen God.
Moet het volk van Israël dan niet bang worden? Waren zij niet net zo goed een vijand, van God en van zichzelf? Ja, zou mijn menselijke reactie worden. Ja, ook wij zouden bang moeten worden, ook wij zijn vijanden, we doden elkaar, doen elkaar en God enorm veel verdriet aan. Maar, dit zou een reactie zijn van iemand die God niet kent. Gelukkig is er voor ons hoop, jij en ik, wij mogen God leren kennen. En als je God leert kennen, dan leer je ook zijn liefde, trouw en genade kennen.
Ook in dit hoofdstuk is er hoop:

Wees niet bang, mijn dienaar Jakob,

heb geen angst, Israël.

Ik zal je uit dat verre land bevrijden,

uit de ballingschap voer ik je nageslacht naar huis terug.

Het volk van Jakob keert terug en zal in vrede leven,

zonder zorgen, zonder dat het nog wordt opgeschrikt.

Wees niet bang, mijn dienaar Jakob,

ik sta je terzijde – spreekt de HEER.

Ik zal ze vernietigen,

alle volken waarnaar ik je heb verdreven.

En jou zal ik tuchtigen, ik zal je straffen.

Je krijgt de straf die je verdient,

maar vernietigen zal ik je niet.’

God is bij Zijn kinderen. Wij hoeven niet bang te zijn, want Zijn machtige hand zal ons beschermen.

En die laatste verzen, wij leven in de tijd dat Jezus gekomen is om te sterven voor onze zonden. Maar, ook wij kennen tijden van beproevingen, ik zeg niet dat dat straf is, maar God geeft wel Zijn belofte dat je daardoor niet vernietigd zal worden. Lees maar eens 1 Korinthiërs 10:13. 

Kerstgedachte {Lukas 2}

And there were in the same country shepherds abiding in the field, 

keeping watch over their flock by night. 

And, lo, the angel of the Lord came upon them, 

and the glory of the Lord shone round about them: 

and they were sore afraid. 

And the angel said unto them, 

Fear not: for, behold, I bring you good tidings of great joy, 

which shall be to all people. 

For unto you is born this day in the city of David a Saviour, 

which is Christ the Lord. 

And this shall be a sign unto you; Ye shall find the babe wrapped in swaddling clothes, 

lying in a manger.

And suddenly there was with the angel a multitude of the heavenly host praising God, 

and saying, Glory to God in the highest, 

and on earth peace, good will toward men.

{Luke 2: 9-14}

Feest! (?) - 4e Adventszondag

Kerst is feest. In huis branden lampjes en kaarsjes en ook wordt het huis gezellig aangekleed. Voorbereidingen voor het Kerstdiner worden getroffen. Kaarten zijn inmiddels verstuurd. Allemaal heel gezellig.
Maar.
Is het ook feest in je hart? Ben je blij met de komst van de Redder? Vier je intens feest om dit genadegeschenk?
Als kind genoot ik altijd van deze tijd, heerlijk Kerstliedjes zingen. Ik kon er niet vroeg genoeg mee beginnen. De laatste jaren is de gedachte van Kerst veel dieper binnen gekomen. Een onvoorstelbaar wonder en geschenk. Ik krijg kippenvel van de prachtige liederen die gezongen worden met Kerst, om de diepe gedachte.
De woorden om dit intense gevoel te beschrijven heb ik niet. Tot afgelopen donderdag. Samen met kinderen en ouders van mijn stageschool vierden wij Kerst. Er werd een prachtig gedicht gelezen, die mij diep raakte en stil deed en nog steeds doet staan bij het verhaal van Kerst:

Immanuël

Immanuël, een Naam vol warmte en licht

Een grote God, die een klein Mens wil wezen

Die al Zijn liefde op ons heeft gericht

Om ons geschonden leven te genezen. 

Een naam vol vreugde God, Die met ons is,

Die naast je loopt; Hij die Zich wil ontfermen,

al ga je door een dal vol duisternis,

Hij is erbij: Zijn arm zal je beschermen. 

Wat wil je en waarom? {Jeremia 45}

Baruch, we hebben al eerder met hem kennis gemaakt. Hij spaarde het leven van Jeremia.
Nu spreekt Jeremia tot hem. Hij heeft een bijzondere boodschap:
Maar dit zegt de HEER tegen jou: Wat ik gebouwd heb, breek ik af, 
wat ik geplant heb, ruk ik uit, dat hele land. 
Zou jij dan voor jezelf naar iets bijzonders streven?
Doe dat niet, want ik zal onheil brengen over al wat leeft – spreekt de HEER –, 
maar jou laat ik je leven behouden, waar je ook naartoe gaat.’

Bijzonder. Baruch wil iets bijzonders doen, wat staat er niet. Duidelijk is wel dat God het niet wil dat Baruch dat doet. Bij deze "vermaning" geeft God ook weer een prachtige belofte: "waar je ook gaat, je zult je leven behouden".
Hoe zit het in onze levens? Ga jij je eigen gang? Of leg je je plannen en ideeën aan God voor? Vraag je Zijn zegen over je leven?
Ik heb soms de wildste ideeën en het liefst doe ik alles meteen. Maar ik heb de laatste tijd gemerkt dat het goed is om het eerst te toetsen. Wat wil ik nu eigenlijk, wat is mijn doel, of zit er toch nog iets achter? Waarom wil ik het zo graag, doe ik het voor God, voor andere mensen of puur voor mijzelf? Vaak krijgt het ook een plekje in mijn gebed. En soms, dan kom ik er achter dat ik het beter niet kan doen. Het bekende buik-gevoel, wat niet te omschrijven is. Of ik kom er achter terwijl ik aan het lezen ben in de Bijbel.
Ik wil afsluiten met een tekst uit het Bijbelboek Spreuken.

 Een mens kiest in zijn eigen ogen altijd de juiste weg,

de HEER toetst wat hem innerlijk beweegt.

Vertrouw bij je werk op de HEER,

en je plannen zullen slagen.

De HEER heeft alles wat hij heeft gemaakt zijn doel gegeven,

de goddelozen heeft hij voor de ondergang bestemd.

Als de weg die iemand gaat de HEER behaagt,

doet hij zelfs zijn vijand vrede met hem sluiten.

Een mens stippelt zijn weg uit,

de HEER bepaalt de richting die hij gaat.

Geloof en vertrouwen - 3e Adventszondag

Bij het zien van onderstaand plaatje en tekst, moest ik denken aan het leven van Jozef en Maria. Ik denk dat hun leven totaal anders is gegaan dan zij gedacht hadden. En zo gaat het ook wel eens met ons leven. Wij stippelen onze weg uit, maar is het ook de weg die God met ons wil gaan? En als je Gods weg gaat en er gebeuren dingen die niet te begrijpen zijn, wat moet je dan? 

Vertrouwen. 

Maria hoorde de woorden van de engel Gabriël aan en geloofde en vertrouwde. 

Jozef hoorde de woorden van de engel Gabriël aan en vertrouwde. 

Elisabeth en Zacharias, ze geloofden en vertrouwden en zongen God lof. 

Wat doe jij? 

 

Jouw wil of Gods wil? {Jeremia 42-44}

Oorlog in je leven. Alles om je heen wordt kapot geschoten. Niets blijft meer overeind staan. Je vraagt je af hoelang jij kunt blijven staan, hoelang het duurt voordat jij kapot knakt.
Misschien is het realiteit voor je, misschien is het een ver-van-je-bed-show en kun je er niets bij voorstellen. Probeer het eens voor te stellen, een situatie zoals hierboven. Wat moet je doen? Je schreeuwt naar de hemel om hulp en je hoort niets terug. Of, hoor je niet dat wat je wilt horen?
Het is niet eenvoudig om je eigen plannen en gedachten op zij te zetten. Om Gods weg te volgen, om niet de controle te hebben, om niet te weten waar het leven heen gaat.

De Judeëers vragen Jeremia om te bidden tot God, om te vragen wat ze moeten doen. God geeft via Jeremia een heel duidelijk opdracht. Ga niet naar Egypte! Doe je het wel? Dan zul je sterven. Toch zijn de mannen hardleers en gaan hun eigen gang. Ze zeggen zelfs dat er gelogen wordt! Ze blijven doorgaan met dat wat de Here verboden had, ze gaan hun eigen weg, waarvan ze denken dat het de goede is. Lees de hoofdstukken 43 en 44 maar.
God roept de mannen op om te stoppen, om zich te bekeren. Maar niets helpt. Het zwaard zal hen treffen.

God roept ons ook, om ons leven in Zijn handen te leggen. Te luisteren naar zijn woorden. Hij wil dat wij het geluid van de wereld zachter draaien en zo Zijn stem horen. God spreekt niet met geweld of keiharde volume. Nee, God hoor je in een zachte bries. Heb jij al eens nagedacht of jouw wil en de wil van God wel overeenkomen?
Ik ben er van overtuigd dat Gods wil de beste is. Omdat God het geheel overziet. Wij kunnen nog geen eens 5 minuten overzien, God overziet ons hele leven. En de weg die wij moeten gaan is soms heftig en pittig, maar God zal ons nooit alleen laten. Hij zal ons dragen, ons bemoedigen en ons de kracht geven.
Weet je het even niet meer? Sluit je ogen, lees uit de Bijbel, bid of God je wilt dragen en vertrouw erop dat Hij het Licht zal laten schijnen in je leven.
God is liefde,
God is genade,
God is barmhartig,
Gods naam is: Ik zal er zijn. 
Nu en altijd! 

Want voor God is niets onmogelijk - 2e adventszondag

Stel je voor, je bent een meisje van vijftien jaar, binnenkort ga je trouwen met je lief en dan ineens hoor je dat je zwanger bent. Niet van je aanstaande, maar God zal een kindje in je weven. Hoe bizar. Hoe moet je dat vertellen? Ik kan niet begrijpen hoe dat moet voelen.
Maria moest het doormaken, ondanks alles blijft ze trouw aan God en voelt ze zicht getroost en beschermd door de Allerhoogste.
Wat jij ook door moet maken, je mag bescherming zoeken bij Hem. Zoals Hij Maria beschermde, zo zal Hij jou ook beschermen.

'want voor God is niets onmogelijk.' 

{Lucas 1:37}

De waterkelder {Jeremia 41}

Eerst was de waterkelder symbool voor de afdwaling van het volk (2:13). 

Daarna werd hij een gevaar, omdat mensen hun echte bron God verlieten (38:6). 

Nu is er het resultaat: als de mensen hun bron van leven en inspiratie loslaten, 

wordt het leven gevuld met leegte en geweld. 

Een waterkelder vol lijken is hiervan het gruwelijke symbool.

{Bron: de Jongerenbijbel} 

Licht in jouw leven - eerste adventszondag

 Het volk dat in duisternis ronddoolt

ziet een schitterend licht.

Zij die in het donker wonen

worden door een helder licht beschenen.

U hebt het volk weer groot gemaakt,

diepe vreugde gaf u het,

blijdschap als de vreugde bij de oogst,

zij jubelen als bij het verdelen van de buit.

Adventstijd, tijd van licht. Lichtjes worden opgehangen, kaarsjes branden in de huizen, gezelligheid en warmte zijn de kernwoorden van deze tijd. 

Maar is dat voor iedereen zo? Heb jij een reden om feest te vieren? Of branden de tranen in je ogen, is je hart in duizend stukjes gebroken? 

Ook voor jou is Jezus naar de aarde gekomen. Ook in jouw duisternis komt die prachte lichtstraal, die je hart zal helen, de je tranen af zal drogen en warmte in je leven zal brengen. 

Verwonderd over deze liefde en dit genadegeschenk lees ik de tekst uit Jesaja 8. Niet langer meer zal het donker zijn, maar Jezus zal schijnen in je leven met Zijn volle glorie. 

Erken! {Jeremia 40}

Is er dan helemaal niemand verstandig? Luistert niemand naar Jeremia die Gods boodschap verteld? Heeft niemand ontzag voor God?
Jawel, één man. Een bijzondere man. Een vreemdeling, niet van het eigen volk. Hij geeft gehoor aan Jeremia's boodschap. Hij heeft met eigen ogen gezien wat er is gebeurd. Hij ziet dat God doet wat Hij heeft gezegd.

Geef jij gehoor aan Gods oproep om naar Hem te luisteren? Wil jij Zijn werken zien in jouw leven? Open je ogen, richt je hart op God.
* Adam kon de verleiding niet weerstaan. 
* Jakob was gemeen, maar werd een belangrijk man: Aartsvader. 
* Simson luisterde niet, kwam in gevaar, maar werd uiteindelijk gered. 
* Petrus twijfelde, wist niet wat hij moest geloven, maar Jezus hand en liefde was sterker. 
* Thomas moest eerst zien en voelen voordat hij zijn geloof kon belijden. 
* Paulus werd gegrepen door Gods hand terwijl hij zijn latere mede-gelovigen het leven zuur maakte.

Vertrouwen = de overwinning {Jeremia 39}

Er staan soms van die stukjes in de Bijbel dat ik mij afvraag of het nou zo in de Bijbel moest staan. Gruwelijk wat er met mensen gebeuren. Maar het gebeurt niet voor niets. Al vele malen heeft Jeremia gewaarschuwd om naar God te luisteren, zo niet dan zou God het vergelden. En ik denk ook dat wij mensen het nodig hebben. God laat ons heel duidelijk weten waar wij aan toe zijn, alleen de vraag is en blijft: wil jij luisteren?
Jeremia en de vreemdeling worden gespaard omdat zij wel luisterden, ondanks alle strijd, ellende en moeite die overwonnen moesten worden.
Misschien ken je het in je eigen leven ook wel. Vertrouwen is soms moeilijk. Want waar moet je op hopen? Zal het ooit goed komen? Vrienden kunnen je niet verder helpen, je voelt je alleen. Wat moet je nu? Vertrouwen, het klinkt zo makkelijk. Maar ik hoop dat dit hoofdstuk je kracht mag geven om niet op te geven, om door alles heen wel te blijven vertrouwen. En weet dat je niet alleen bent. Dit gevecht vecht je niet alleen, nee, sterker nog: Jezus vecht voor jou! Wees niet bang, vouw je handen en vraag om kracht en vertrouwen. Hij zal je vertrouwen niet kapot maken.

Jeremia - Jezus {Jeremia 37 & 38}

Hoofdstuk 37 en 38.. Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Het zijn saaie, maar toch ook ingewikkelde hoofdstukken. Ze lijken nietszeggend, maar nu ik ze een paar keer gelezen heb lijkt er toch meer in te zitten. Het komt herkenbaar voor. Ik zie de link met de gevangenschap met Jezus. De waarheid die verkondigde wilde mensen ook niet horen, net zoals wat Jeremia niet gehoord werd. Al willen de koning en keizer hun handen wassen in onschuld.
Ik ga verder met de volgende hoofdstukken, misschien kom ik er nog op terug, misschien heeft iemand een aanvulling, het heeft mij in ieder geval weer aan het denken gezet!

Woorden die genezen {Jeremia 36}

De woorden die in de Bijbel staan. De één vindt er rust en hoop in, de ander vindt het maar bemoeienis waar hij of zij niet op zit te wachten. 

We weten inmiddels dat het volk en de leiders niet willen luisteren naar de woorden van Jeremia. Alleen zijn ze vergeten met Wie ze te maken hebben, de God van ons leven. God geef niet op. Hij geeft Jeremia de opdracht om al zijn woorden die hij gesproken heeft op te schrijven om zo door te dringen tot de leiders van het volk en het volk zelf ook. 

Baruch schrijft alles op en gaat naar een plek in het openbaar en leest de woorden van God voor. De raadsheren die deze woorden horen schrikken hevig, het lijkt alsof het tot hen doordringt wat er staat geschreven. Maar wat doen ze? Ze willen dat Baruch en Jeremia zich schuilhouden. Ze zijn als de dood dat er iets gaat gebeuren. De raadsheren gaan vervolgens naar de koning en de tekst wordt aan de koning voorgelezen. Wat doet de koning? Hij scheurt steeds een stukje van de rol af en gooit het in het vuur. Weg ermee. "Wij luisteren niet naar die woorden."

Hoe lees jij die Bijbel? Lees jij elk woord of lees je liever de woorden die je uitkomen? Ben jij iemand als Jeremia die luistert naar de woorden van God of ben je de koning die verbrand wat hij niet wil horen? 

Er staan mooie dingen in de Bijbel, maar soms kunnen de woorden ook pijnlijk zijn. Mijn vraag aan jou is om te gaan bekijken waarom ze zo pijnlijk zijn. Waarom wil/kan je er niet naar luisteren? En onthoud daarbij dat God vol liefde en genade is, dat Hij jou geen opdracht geeft die je niet aankan. Zijn die woorden dan nog zo pijnlijk? Of kun je er kracht uitputten? 

Ik denk dat het goed is om te beseffen dat dit niet na één keer lezen veranderd is. Sommige teksten raken je gewoon diep in je hart. Gun jezelf de tijd om te leren om te gaan met die pijn. Vraag God om hulp, om Zijn wil. Kijk naar het leven van Jeremia, hij was zijn leven niet zeker, maar toch ging hij door omdat hij wist dat God naast hem stond en hem zou helpen. Vertrouw op Hem! 

Je houden aan de regels {Jeremia 35}

"Regels zijn er om te overtreden." Voor sommige echt een lijfspreuk, een uitdaging. Toch begin ik de laatste tijd anders te denken over de regels die God mij gegeven heeft. Vond ik ze, toen ik pubers was, alleen maar een last, dom en irritant. Nu begin ik steeds meer in te zien waarom ze zo belangrijk zijn omdat de consequenties zie van het niet houden aan Gods regels. Die consequenties zijn niet bepaald fijn. Kijk maar om je heen. Ik denk dat iedereen wel voorbeeld(en) kan noemen van de gevolgen van lak aan de regels hebben.
Ik wil wel hierbij noemen dat ik het niet eens ben met "de leer" van sommigen die zeggen dat ziekten e.d. de gevolgen zijn van zonden. Ik zou dat niet op één lijn willen zetten en ik vind ook niet dat het aan mij is om te oordelen. Wat ik uit de Bijbel haal is dat God die mensen zegent die zich houden aan Zijn richtlijnen. Daarbij mag je ook bidden om Gods hulp en zeggen dat je het moeilijk vindt.
God is een God vol liefde. Tot die conclusie kwamen een aantal jongeren aan het einde van een avond over de rechtvaardigheid van God. Dat is soms best moeilijk. Zeker als je weet dat je de wet niet kan volbrengen. Maar naast die rechtvaardigheid is God ook barmhartig, Hij ziet naar ons om en weet wat er in ons leeft. Hij helpt ons.
Houdt moed, vertrouw op Hem, geloof Zijn woorden.

Maar God berispt zijn volk met de woorden: 

‘De dag zal komen – spreekt de Heer –

 dat ik een nieuw verbond zal sluiten met het volk van Israël en met het volk van Juda. 

Niet een verbond zoals ik dat sloot met hun voorouders 

toen ik hen bij de hand nam om hen weg te leiden uit Egypte, 

want aan dat verbond zijn ze niet trouw gebleven. 

Daarom heb ik mijn handen van hen afgetrokken – spreekt de Heer. 

Maar dit is het verbond dat ik in de toekomst met het volk van Israël zal sluiten – 

spreekt de Heer: In hun verstand zal ik mijn wetten leggen en in hun hart zal ik ze neerschrijven. 

Dan zal ik hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn. 

{Hebreeën 8: 8-10}

Slaaf {Jeremia 34}

Ooit waren onze voorouders slaven en slavinnen in Egypte. Ze werden bevrijd door Gods machtige hand, verlost uit de hand van de farao. God sloot een verbond met Zijn volk. Slaven houden mocht. Maar, elk zevende jaar moesten die slaven vrijgelaten worden. Ook zij hadden recht op een eigen leven.
Deze opdracht van het verbond komt weer aan de orde in Jeremia 34. God stelt dat de Israëlieten hun slaven vrij moeten laten. In eerste instantie doen ze dat. Maar na een niet al te lange tijd komen ze er op terug en halen ze de slaven terug. Dát betekend de ondergang.

Wat betekend dit nou voor ons? Ik vind het lastig te zeggen. Zelf haal ik eruit dat ik op moet passen op de wereldse dingen. Iets wat in Jeremia steeds terug komt. Wij, in het westen, hebben het zo goed. En ook al is het crisis, ik denk dat we nog steeds het goed hebben.
Dit stukje geeft mij een soort van waarschuwing.Vertrouw niet op die luxe, op dat mensen voor je werken. Dat kunnen we niet altijd behouden en bezitten, het is niet voor eeuwig. We hebben allemaal een eigen leven waar we verantwoordelijk voor zijn. We kunnen niet altijd voor ons laten zorgen. We moeten ook zorgen voor onszelf en anderen. Kijk om je heen, waar kan je een helpende hand bieden? In het hoofdstuk over de liefde, 1 Korinthiërs 13, staat dat de liefde de grootste gave is. Jezus is liefde. Laat Jezus liefde door je leven werken en deel het uit aan anderen.
En pas ook op dat je geen slaaf wordt van je eigen leven, van dingen die moeten. Vraag je af wat echt nodig is en waar je écht iets aan hebt. Het enige wat ik moet en dat is niet iets verplichts maar iets wat ik fijn vind, is het lezen uit de Bijbel en bidden. Zo leer ik meer en meer te vertrouwen op de weg die God met mij gaat.

Belofte {Jeremia 33}

Je voelt je verlaten. Alleen. Niet gehoord, weggestopt. Je doet er niet toe, je bent nog te jong om mee te denken. 

Stiekem ben ik heel benieuwd hoeveel van de jongeren in de kerk dit denken. Je maakt een enorme verandering mee, lichamelijk en geestelijk. Je hebt identificatiefiguren nodig, het liefst iemand anders dan je ouders. Een omgeving die vertrouwen in je heeft en kansen in je ziet. 

Waar wij vaak alleen maar de buitenkant zien, ziet Jezus de binnenkant. Hij sprak met mensen aan de rand van de samenleving, ze deden er toe. Ook ziet Jezus mogelijkheden waar wij alleen maar kunnen blijven hangen in de onmogelijkheden. 

Jezus ziet de diepe binnenkant van mensen, een hart dat hunkert, woorden die gehoord moeten worden, tranen die gezien moeten worden. 

Wat wij moeten doen? Leren kijken met de ogen van Jezus. Dit kan alleen door heel dicht bij God te leven. Uit Zijn woord te lezen en tot Hem te bidden en ook voor elkaar te bidden. 

Ik denk dat in ieder van ons zo'n jongere schuilt, ook al zijn we 30, 40, 50, misschien wel 60. Wij hebben een identificatiefiguur nodig. Iemand die ons echt kent, die kansen in ons ziet en die vertrouwen in ons heeft. Wij hebben een omgeving nodig die echt is, waarin woorden gesproken mogen worden, tranen mogen vloeien en harten gevuld kunnen worden.

God belooft ons herstel. God belooft ons een geweldige toekomst en jij mag erbij horen als kind van het Verbond. Luister naar Gods stem die zegt: 

Roep mij aan

en Ik zal je antwoorden,

Ik zal je grote, wonderlijke dingen bekendmaken,

dingen die je volkomen onbekend zijn.

Onze hoop {Jeremia 32}

Ik lees de Jongerenbijbel, ook op internet te vinden, en daar staan vaak aanvullingen bij Bijbelteksten. Bij Jeremia 32:8 staat het volgende:

Als een Israëliet vanwege schulden zijn familiebezit heeft moeten verkopen, 

kan een familielid dit voor hem terugkopen, 

zodat het grondgebied niet voor de stam verloren gaat (zie Lev. 25:25). 

Dat Jeremia, die kennelijk voldoende geld heeft, 

hier voor zijn neef bezet gebied terug moet kopen,

 betekent dat de HEER belooft dat Juda weer vrij zal komen.

De meningen zijn verdeeld of het boek Jeremia als een symbolisch boek gezien moet worden voor de terugkomst van Jezus. Maar als ik dit stukje lees moet ik meteen denken aan de betaling die Jezus voor ons deed. 

Wij Zijn Gods kinderen. Wij dragen een enorme schuld met ons mee omdat we zonden doen. We kunnen zelf die rekening niet vereffenen, één Iemand kan dat wel. Jezus. Zoon van God. Volmaakt en toch mens. Hij zal ons vrijmaken, onze schuld betalen zodat we bij God kunnen komen. 

Bizar toch, een verhaal vele honderden jaren voordat Jezus op aarde kwam. God was en is bezig met Zijn plan voor de voltooiing van deze wereld. Ook nu. Jij heb daar een plekje in. Jij bent vrijgekocht. Jij mag Hem dienen. Er is hoop, zelfs in de donkerte die er soms om ons heen heerst. Jij mag het lied van je leven zingen, Zijn lied. 

Hij wacht op je met liefde en genade {Jeremia 31}

De woorden in hoofdstuk 31 raken mij diep in mij hart. Tranen vullen mijn ogen. Terwijl ik het lees wordt mijn hart vervuld met Gods liefde. Hij heeft mij gezien in de ellende van de woestijn, waar het verstikkend was. Hij heeft mijn tranen gezien om wat er gebeurd is in mijn leven. Hij heeft de diepe pijn gevoeld.
Opnieuw beloofd Hij mij die mooie en hoopvolle toekomst. Nee, het zal niet zonder slag of stoot gaan. Maar eens, eens zal ik dansen voor Hem, een loflied zingen om alles wat Hij voor mij gedaan heeft.
Nooit zal iets mij loskrijgen van God. Zijn liefde is zo oneindig groot en sterk, niemand zal de band tussen God en mij los kunnen breken. Dit zeg ik niet omdat ik het weet, ik vertrouw er op met vallen en opstaan, ik vertrouw erop omdat God dit in Zijn Woord zegt tegen mij(Romeinen 8:31-39).
En wat jij of ik ook doe(t), God houdt van ons. Genade en liefde zijn Zijn sleutelwoorden. Je mag komen, je mag vertellen wat je dwarszit, je mag vertellen waar je niet trots op bent. Open je hart, leg je leven in Zijn handen, Hij wacht op jou zoals een vader uitkijkt naar zijn weggelopen zoon.

Wie dorstig zijn, zal ik verkwikken; wie uitgeput zijn, geef ik kracht.’

{Jeremia 31:25} 

Ps, deze woorden kan ik schrijven n.a.v. een prachtige preek die ik vanavond gehoord heb, zie www.kerkomroep.nl en zoeken op Spakenburg-Noord. Het luisteren waard! 

Een hoopvolle toekomst?! {Jeremia 30}

Een hoopvolle toekomst zal ik jullie geven, zegt de Heer.
Deze zin galmt rond in mijn hoofd. Want wat nu als de toekomst er niet hoopvol uitziet? Misschien ben je ernstig ziek. Misschien ben je je baan kwijtgeraakt. Misschien zie je het allemaal niet meer zitten. Hoe ver is die hoopvolle toekomst dan van je verwijderd?
Wat moest het volk wel niet denken? Ze zaten in ballingschap, het leven was niet bepaald een pretje. Weg van alles wat eigen is.
God voelt dit, Hij weet wat er in ons leeft. Daarom heeft Hij Jeremia troostende woorden laten vertellen, die opgeschreven staan in onder andere hoofdstuk 30.
We zijn misschien voor het leven verwond, we dragen de littekens van gebeurtenissen. Het leven doet soms pijn, dat is een feit. Maar in die pijn mogen wij ons gedragen weten door God. En dat is soms zo enorm moeilijk, want de waarom vragen kunnen zich zo makkelijk opstapelen. Boosheid kan het vertrouwen wegvagen en de duivel lacht in zijn vuistje.
Maar! Er komt een tijd dat de duivel niet meer kan lachen. In die tijd komt Jezus terug op aarde, Hij zal het de tranen van onze ogen afwissen. En totdat die tijd komt mogen we leven als volk van de belofte.

Weet dat ik je zal genezen,

ik zal je wonden helen – spreekt de HEER –

Jullie zullen mijn volk zijn,

en ik zal jullie God zijn.

{Jeremia 30, vers 17a en 22} 

{Jeremia 29:11-13

In alle onrust van deze wereld heeft God een plan 

Mijn plan staat vast.

In alle onzekerheid laat God zich zien als een rots, standvastig

Mijn plan staat vast. 

In al ons verdriet, moeite en pijn heeft God ons geluk voor ogen

Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk. 

In een wereld waarin de toekomst alleen maar bedreigend is, geeft God hoop. 

 Ik zal je een hoopvolle toekomst geven.

Nee, er zit geen addertje onder het gras. 

Nee, dit is geen slechte grap. 

Ja, dit is God. 

Zoals Hij is. 

Zoek Hem in je gebed.

Zoek Hem in je leven. 

Zoek Hem in je zingen. 

Zoek Hem met je hart. 

Zoek Hem met je ziel. 

Zoek en Hij zal zich op een wonderlijke manier openbaren. 

Sterker nog, je hoeft niet te zoeken, Hij is er al! 

Luister naar het goede! {Jeremia 28}

Wij mensen zijn volgens mij geweldig in het verergeren van problemen voordat we inzien dat er een probleem is. Dat zal niet voor iedereen en voor elk geval kennen. Maar het duurt wel eens even voordat mensen inzien dat iets niet werkt of dat er ergens aan gewerkt moet worden.

Al vanaf het begin heeft Jeremia het volk gewaarschuwd voor valse profeten. Profeten die zeggen dat ze in de Naam van God profeteren, maar alles behalve dat is waar. Het zijn mooi-weer-vertellers, maar de meesten zullen weten dat het leven niet alleen maar zonneschijn is. Toch is dat wel iets wat wij graag willen horen.
Channanja is zo'n profeet. In hoofdstuk 27 staan Jeremia en Channanja oog in oog met elkaar. Jeremia draagt een juk, het juk van het volk. Channanja wil daar niets van weten, er is toch niets aan de hand, morgen is het toch weer over?! Nee! Morgen is het niet over en Channanja maakt het alleen maar erger. Hij breekt het houten juk van Jeremia. En daarmee tekent Channanja het oordeel van het volk én zichzelf. Het juk van het volk is nu niet van hout, maar van ijzer. Zwaar. Log. En sterk.
En zegt de Heer, om wat Channanja heeft gedaan zal hij sterven over precies een jaar.

Hoe zou jij reageren als dit voor je ogen afspeelt? Je hoort de boodschap die Channanja krijg, zou je het geloven? Ik denk dat ik nogal verbouwereerd zou staan en het niet kunnen geloven. Zoals ik het ook niet kan geloven dat sommige mensen ernstig ziek zijn en niet meer beter worden.
Maar, uit dit verhaal blijkt wel wie werkelijk profeet is. Jeremia is de boodschapper van God. Hij spreekt Gods waarheid.
Mijn boodschap: probeer in jouw leven Gods werkelijke stem te ontdekken. De duivel doet zich prachtig voor als dé boodschapper, maar hij zit fout. Vraag God om inzicht en wijsheid en lees in de Bijbel om te weten wat God zegt tegen jou en hoe God dat zegt. Het is het waard om op deze ontdekkingsreis te gaan!

Zijn belofte {Jeremia 27}

In de laatste paar hoofdstukken die ik nu gelezen heb, valt mij Gods macht steeds weer op. Aan de ene kant de dreigende macht, als je niet luistert dan kan Ik niet anders dan straffen. Aan de andere kant de belofte dacht God het ook weer goed zal maken.
En terwijl deze twee kanten belicht worden, staat er in hoofdstuk 27 iets over Gods schepping. Terug naar het allereerste begin. Gods machtige hand die de wereld geschapen heeft, met alles erop en eraan. En dat niet alleen, het is aan God wat er met die schepping gebeurt.
De laatste weken op stage vertel ik Bijbelverhalen over Abraham. Boeiende verhalen. Steeds komt Gods trouw daarin terug. God die zorgt voor Zijn kinderen. Maar, als je je eigen plan trekt en doet waarvan jij denkt dat goed is, dan zal het mis gaan. Dat valt mij steeds op.
God heeft de wereld met Zijn machtige armen geschapen. Wij mogen daar voor zorgen en verantwoordelijk voor voelen. Daarbij hebben we Gods wijsheid nodig die wij mogen vragen. Let wel op, ga je je eigen gang omdat dat je beter lijkt, weet dan wel dat je God de rug toe keert. God heeft belooft om altijd dicht bij jou te zijn, wil jij ook altijd dicht bij Hem zijn? En wat doe je, als je leven een heel andere kant op dreigt te gaan? Houd je je vast aan Zijn belofte?

Onze opdracht {Jeremia 26}

Wat zou je doen, als je met de dood bedreigd wordt omdat je Gods woord verteld?
Wat zou je doen, als je als christen in de minderheid bent en het haast onmogelijk wordt gemaakt om je geloof te belijden?

Voor mij zijn dit scenario's die ver van mij afstaan. Ik leef op een plek waar het nog steeds, wel steeds minder, gebruikelijk is om in God te geloven. Ik zou dan ook niet weten hoe ik op bovenstaande vragen moet antwoorden. Natuurlijk vertrouw ik op God, maar als dat mij zou overkomen, zou ik dan nog steeds zo vertrouwen?
Jeremia blijft vertrouwen op God. Zijn leven is allerminst gemakkelijk. Een vreselijke boodschap had hij te vertellen en de mensen blijven hardnekkig doorgaan met hun zonden. De mensen zijn het zat, spuugzat! Weg met die man! Sterven moet hij! Het lijkt wel of Jeremia heel rustig blijft hieronder, dat kan hij alleen omdat hij weet dat God dicht bij hem is.
Jezus, ook Hij stond tegenover Zijn bespotters. Ook Hij werd vernederd, zelfs aan het kruis geslagen. Jezus wist wat Zijn opdracht was, dat Hij dit moest doen zodat onze zonden vergeven zouden worden.

Lieve mensen, laten we ons focussen op onze opdracht op aarde. Wat er dan ook gebeurd, je zult je gedragen weten in de liefde van God. Je hoeft die opdracht niet alleen te vervullen, dat zou ook niet kunnen. Laten we proberen om wat ons bind aan de wereld los te laten en onze blik te richten naar het kruis.

Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, 

de grondlegger en voltooier van ons geloof: 

denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, 

liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. 

Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God. 

Laat tot u doordringen hoe hij standhield toen de zondaars zich zo tegen hem verzetten, 

opdat u niet de moed verliest en het opgeeft.

{Hebreeën 12:2-3

God is machtig {Jeremia 25}

Het boek Jeremia verveelt mij nog steeds niet. Inmiddels 25 hoofdstukken verder en het blijft mij trekken in inspireren. Zo ook dit hoofdstuk.
God heeft in alle voorgaande hoofdstukken gewaarschuwd via Jeremia. Als het volk zich niet afkeerde van hun slechte gewoonten dan zal het volk in ballingschap gaan. Zo koppig als het volk is blijft het doorgaan, al zijn er enkele die luisteren naar de woorden van Jeremia.
In hoofdstuk 25 klinkt het oordeel. God vertelt wat er zal gaan gebeuren met het land en dat klinkt niet best. Eén en al ellende.

In mijn vorige blog schreef ik over ongehoorzaamheid. En ik denk dat het ons vaker gebeurd dan wij doorhebben en zouden willen. De gevolgen van die ongehoorzaamheid kunnen verschrikkelijk zijn. Als we om ons heen kijken zien we al genoeg ellende door onze ongehoorzaamheid.

Maar toch. Ook in dit hoofdstuk geeft God hoop. Hoe fout het volk ook is en hoe fout wij ook steeds zijn, God geeft hoop! Zeventig jaar lang krijgen de landen rond het volk vrij spel. Maar, daarna zullen die landen moeten boeten voor alles wat ze gedaan hebben. Ik vind het heel gek klinken. Zo van: eerst zeggen dat je iets mag doen en er vervolgens straf voor geven. Toch lees ik er ook iets anders in door. God heeft de macht. Zonder God is er geen leven. Zonder God zou ons leven sowieso een puinhoop zijn. Met God komt het goed en is er gerechtigheid.

Ik wil afsluiten met een vers uit Psalm 37, die prachtig mooi aansluit bij deze en de vorige blog:
Leg je leven in de handen van de HEER,
vertrouw op hem, hij zal dit voor je doen:
het recht zal dagen als het morgenlicht,
de gerechtigheid stralen als de middagzon.

Ongehoorzaamheid {Jeremia 24}

Ken je die verhalen, over peuters, die volhouden dat ze niet aan de chocolade hebben gezeten (terwijl dat verboden is) maar dat hun bruine mond het verklapt. We kunnen er denk ik smakelijk om lachen als dat gebeurt.
Eigenlijk doen wij elke dag hetzelfde. Elke dag weer doen we zonden en soms gebeurt het wel eens dat je diep in je hart weet dat je het niet mag doen en dat je het toch doet. We gaan bidden, maar de twijfel in ons hart verklapt wat we gedaan hebben. Voor God is niets onzichtbaar. Hij is Alwetend. Hij weet wat er gebeurt, Hij weet ook welk pad het beste is voor jou.
En de koning van Juda. Hij wist wel beter. Het zou beter zijn in dat ze in het land bleven wonen. Waarom zou je naar God luisteren?

God geeft ons elke dag weer het inzicht dat Hij alleen God is. Wat doe jij ermee? Pak je het aan en ga je daarmee aan de slag? Of weet je het zelf beter, ga je je eigen weg en wordt je als die mand met verrotte vijgen.
En als je toch dingen doet die niet hadden mogen gebeuren, wat doe je daar mee? Ben je als die kleuter? Of kom je bij God en vertel je wat er gebeurt is?

Het weiden van schapen {Jeremia 23}

Sinds afgelopen dinsdag geef ik elke week catechisatie aan jongeren van een jaar of 12/13. Tijdens de catechisatielessen wordt er gesproken over het geloof en wat er in de kerk geleerd wordt, zoals het in de catechismus beschreven staat.
Ik vind het een hele eer en ook verantwoordelijkheid dat ik dit mag doen. Het is niet zomaar iets. Deze jongeren zijn in een leeftijd dat ze een rolmodel zoeken. Iemand anders dan hun ouders. Ik mag hun vertellen over God, wie Hij is, wat wij mogen geloven en hopen.
Ook in de tijd van Jeremia waren er mensen die vertelden over God. Profeten. Alleen waren er in die tijd, in elke tijd zijn ze er, ook valse profeten. Ze deden alsof ze door God geïnspireerd werden en vertelden de mensen verhalen in Gods naam. Niets was daar van waar. Jeremia komt ze tegen. En dat is niet makkelijk. Het verhaal van Jeremia is wel door God geïnspireerd en heel anders dan de valse "profeten" vertellen. Zoals we de afgelopen hoofdstukken al achter kwamen heeft Jeremia het zwaar omdat zijn en dus Gods verhaal niet geloofd wordt. De mensen denken het zelf beter te weten en volgende vals "profeten" die hun eigenlijk in het verderf storten. Hoe moeilijk is dat.
Gelukkig laat God het daar niet bij zitten. Hij heeft een belofte gegeven, aan Abraham, aan het geslacht van David. God zoekt Zijn schapen op, ook al zijn we nog zo verdwaald, Hij zoekt je op en brengt je terug naar de plek waar je wezen moeten.
En hoe mooi, Jezus verteld daar honderden jaren later een gelijkenis over. En uiteindelijk komt er een dag dat dé Koning op Zijn troon gaat zitten en recht doet. Angst, pijn en verdriet zal verdwijnen. Die dag zullen we volkomen bevrijdt zijn en wonen op de plek waar we horen!

Hoe goed ken jij God? {Jeremia 22 en Spreuken 6}

Ik denk een pittige vraag. Hoe goed ken jij God? Hoe goed ken ik God? Eerlijk gezegd durf ik er geen antwoord op te geven. Elke keer gebeuren er weer wonderlijke dingen in mijn leven en zie ik het ook gebeuren in andermans leven. Om stil van te worden. Niet verwacht. Ik weet dat God een liefdevolle God is, een Vader voor Zijn kinderen, rechtvaardig in Zijn oordeel. Nee, ik ken God eigenlijk maar amper. En dat is misschien wel goed ook, want wij kunnen het niet aan als we God in Zijn volheid zien.

God laat duidelijk weten wat Hij verlangt van Zijn volk. En daarin zie ik een stukje van hoe God is en daaruit mag ik God kennen. En het mooie is dat sommige dingen zich steeds herhalen in de Bijbel. Zo staat in Spreuken 6 wat God absoluut niet wil hebben:
Zes dingen haat de HEER,
zeven dingen zijn hem een gruwel:
ogen die hooghartig kijken en een tong die liegt,
handen die onschuldig bloed vergieten
en een hart dat op het kwade zint,
voeten die zich naar de misdaad reppen
en getuigen die bedriegen, altijd liegen,
en zij die stoken tussen broers.

Kijk eens wat er in Jeremia 22 staat:
Dit zegt de HEER: Handhaaf recht en gerechtigheid, red wie beroofd werd uit de handen van zijn onderdrukker, buit vreemdelingen, weduwen en wezen niet uit, pleeg geen geweld tegen hen, vergiet in deze stad geen onschuldig bloed.

Als wij deze dingen in acht nemen, ze opvolgen, liefde de boventoon laten voeren in ons leven, dan wacht ons iets geweldigs. Doen we het niet, dan zal het gaan zoals met de mensen in de tijd van Jeremia, en zal het niet goed met ons aflopen.
Dus mijn vraag nog een keer: hoe goed ken je God en hoe leef jij naar Gods wil?

Fouten in het verleden {Jeremia 21}

Ik vind hoofdstuk 21 een lastig hoofdstuk. En zelf wist ik niet zo goed wat ik er mee moest deze keer. Gelukkig heb ik de Jongerenbijbel en staan daar vaak eye-openers in. Deze keer staat er dit over Jeremia 21:4-7:
Dit gedeelte bevat een keiharde profetie over koning Sedekia, en de hierop volgende serie profetieën betreffende het Judese koningshuis laat zien dat het oordeel over Sedekia niet los gezien moet worden van zijn falende voorgangers. Ken jij voorbeelden van fouten die generaties lang doorgegeven worden? 

Ik denk dat wij allemaal fouten kennen, hoe dingen beter gekund hadden. Maar we moeten wel realistisch blijven. Wisten die mensen beter of niet? Sommige zijn doelbewust bezig, wenden expres het hoofd af. Anderen weten niet beter en denken dat ze goed doen. Ik wil het niet goed praten. Ik wil er dit mee zeggen: let op met oordelen over hoe dingen in het verleden gegaan zijn. Praat er met de persoon over om wie het gaat. Maar bovenal, vraag God of Hij jou wilt helpen om te vergeven. Kijk naar Jezus. Zoveel mensen die hem haten. Zoveel mensen die Hem pijn deden. Toch stierf Hij voor jou en mij aan het kruis omdat Hij ons liefheeft met oneindige liefde! Wend je gezicht niet af, Hij heeft het beste met je voor!

Een bijzonder moment {Jeremia 19 & 20 en 2 Kronieken 20}

Oh, ik wil zoveel schrijven. Ineens vallen er een aantal puzzelstukjes op hun plek en dat geeft een bijzonder gevoel. Eerder deze dag las ik Jeremia 19 en ik vroeg mij echt af wat ik daar nu mee moest. Weer ging het over het ongehoorzaam zijn naar God. Dat God degene straft die niet luisteren. Ik snapte het niet, blijkbaar is het belangrijk want Jeremia staat er vol mee, maar wat kan ik er vandaag de dag nog meer mee?
Toen, vanmiddag, las ik een tekst uit 2 Kronieken 20. Er begon mij al iets meer duidelijk te worden. Er staat:
Jullie hoeven in deze strijd geen slag te leveren. Wacht rustig af, dan zullen jullie zien hoe de Heer, die jullie, Juda en Jeruzalem, bijstaat, voor jullie de overwinning behaalt. Jullie hoeven nergens bang voor te zijn. Ga hun morgen tegemoet, de Heer staat jullie bij.
Ineens begreep ik het. Hoe vaak overkomt het mij wel niet dat ik voor een kruising, een probleem, sta en vertrouw op mijn eigen inzicht? Hoe vaak "passeer" ik God, vergeet ik om Zijn hulp in te schakelen. En achteraf maar mopperen. Hier staat het zwart op wit. Ik hoef geen slag te leveren. het enige wat ik moet doen is rustig en geduldig af wachten, vertrouwen op God.
Vervolgens las ik ook Jeremia 20. Jeremia heeft het enorm zwaar. Hij wordt vernederd, onderdrukt en mishandeld. En toch, ondanks alles schrijf Jeremia:
Zing voor de Heer, loof de Heer, 
want Hij heeft het leven van de arme 
uit de handen van de boosdoener gered. 
Zou jij dit kunnen? God loven en prijzen terwijl je op het diepste dieptepunt bevind in je leven? Is het zingen, het jubelen en prijzen je dan niet vergaan?
En terwijl ik dit overdacht kwam ik terug bij 2 Kronieken 20, nu vers 22:
Zodra zij jubelend hun lofzang aanhieven,
zorgde de Heer ervoor dat de Ammonieten en Moabieten
en de bewoners van het Seïrgebergte,
die Juda wilden aanvallen,
vanuit verdekte stellingen werden belaagd,
en zo werden ze verslagen. 

Wauw, ik weet niet of het overkomt wat een bijzonder moment dit is. God zorgt. God vertelt mij een bijzonder verhaal. Welke slag ik ook moet doorstaan, met Gods hulp zal het lukken. Ik mag vertrouwen op Zijn macht en kracht. Ik mag zingen, God loven en prijzen, want Hij zal overwinnen!

Sela - Psalm 96

Gevolgen van zonde {Jeremia 18}

Je bent hulpvaardig, bereidt om te helpen. Maar wat er gebeurde had je niet verwacht. Jouw hulp werd niet ingeschat als hulp, ze hadden niet door dat de hulp geen verkeerde bedoelingen hadden.Integendeel.
Misschien ken je deze situatie. Jeremia maakt deze situatie door. Hij staat als het ware tussen God en het volk in. Het volk koppig als het is. God liefdevol maar ook rechtvaardig.
De positie die Jeremia heeft is een zware plek, een last die hem bijna teveel wordt. Hij schreeuwt het dan ook uit naar God. Terwijl hij pleit voor de mensen bij God, om af te zien van de straf die Hij het volk wil geven, graven de mensen uit het volk een kuil voor hem om hem voor altijd op te bergen.
Jeremia staat alleen. Hij snapt niet wat er gebeurd, maar hij blijft vertrouwen op God. Dat inspireert mij. Al gaat er een verwoestende storm door mijn leven, keert iedereen mij de rug toe, God zal er altijd zijn. Daar mag je op vertrouwen, al begrijp je er niets van.
De zonde doet rare dingen met mensen, maar dat betekent niet dat die mensen vrijuit kunnen gaan. God heeft die mensen, maar ook jou, eigen verantwoordelijkheid gegeven voor onze daden. De zonde mag dan misschien trekken aan jouw leven, geef er niet aan toe, vertrouw op God. Laat de zonde niet zijn gang gaan en onkruid schieten in jouw leven, dat is het niet waard. Bid dat je bewaard mag worden voor de zonden en dat je de kracht mag ontvangen om te vechten tegen de gevolgen van zonden.

Gezegend zijn {Jeremia 17}

Ik had laatst een gesprekje met mijn neefje en nichtje van vijf jaar over het bestaan van de Here God. Iemand had tegen ze gezegd dat God niet bestaat en dat vertelde mijn nichtje aan mij. Ik vroeg hun toen hoe ze wisten dat God wel bestond. Dat was volgens hun heel simpel. "Tante Elies, kijk eens naar buiten, dat heeft de Here God toch gemaakt?", zei mijn nichtje. Om ze het even moeilijker te maken vroeg ik ze hoe het dan met de huizen zat, want die zijn toch door mensen gemaakt?! Ook daar hadden ze een verklaring voor: huizen worden gemaakt van steen, steen bestaat uit zand en zand heeft God geschapen, net zoals de mensen die huizen bouwen geschapen zijn door God. 

Ik geniet van dit soort gesprekjes. Het vertrouwen op God komt zo mooi naar voren. Dit soort momenten van het grote geloof van kinderen probeer ik in mijn hart te bewaren. Ik vind dat kinderen zo geweldig dicht bij God leven, hoe ze vol enthousiasme kunnen zingen en vertellen. Zo onbevangen. 

En dan lees ik het stukje uit Jeremia 17. 

Gezegend wie op de Heer vertrouwt,

wiens toeverlaat de Heer is. 

Hij is als een boom geplant aan water,

zijn wortels reiken tot in de rivier.

Hij merkt de komst van de hitte niet op,

zijn bladeren blijven altijd groen. 

Tijden van droogte deren hem niet,

steeds weer draagt hij vrucht.

Ik zie hier de overeenkomst met kinderen. Kinderen vertrouwen met heel hun wezen op God. En ook al dreigt er gevaar, ze blijven vol vertrouwen. Ik als volwassene heb daar iets meer moeite mee. Ik stel meer vragen, snap soms niet waarom. Die vragen vreten aan mijn vertrouwen. De satan lacht in zijn vuistje. Nee, hij buldert over de wereld. Dít is wat hij wil. 

Wat doe jij? Meedoen aan Satans vuile spelletje? Of dicht bij God leven, Zijn (als) kind. Niet bang hoeven te wezen voor verdriet en pijn omdat God je draagt. 

Je mag je gezegend weten, als je dicht bij God leeft. 

Open deur {Jeremia 16}

Zonden, het zijn de hardnekkigste vlekken in ons leven. Met geen één middel zijn ze te verwijderen. God zal ze zien, je kunt ze niet verbergen. Het is zelfs zo erg dat onze klein- en achterkleinkinderen de gevolgen zullen ervaren van die zonden. Kijk maar eens om je heen. Mensen sterven, bossen verbranden, kinderen en volwassenen worden mishandeld, vliegtuigen storten neer, vervolgingen, oorlog en honger. Het is aan de orde van de dag. Allemaal omdat wij zo koppig zijn, we weten het toch allemaal beter? We zijn geen haar beter dan het volk in de tijd van Jeremia.
Ik denk dat iedereen het wel een keer meegemaakt heeft in zijn of haar leven. Je hebt iets fout gedaan bij een ander, dikke onweerswolken tot gevolg. Je probeert zo je best te doen om het goed te maken, niet op een overdreven manier, maar met liefde. Toch blijft die ander zo koppig en wil er niets van weten. Hoe frustrerend dat wel niet zijn kan. Gelukkig is God niet hetzelfde. Wij mogen dan zo ontzettend koppig zijn geweest, het verwacht hebben van afgoden, God blijft niet altijd boos. Hij zal jou, persoonlijk, terugbrengen bij Zijn kudde. Hij zal op je wachten als een vader die uitkijkt naar zijn weggelopen zoon. Let wel op: wacht niet te lang, nu is je kans!

Uw woorden, mijn vreugde {Jeremia 15}

Het valt Jeremia erg zwaar om Gods boodschap te vertellen aan het volk. Al eerder zag Jeremia het niet meer zitten. Het lijkt wel alsof Jeremia het niet meer ziet zitten. Hij zegt dat hij maar beter niet geboren had kunnen worden. Hij heeft het gevoel alsof iedereen tegen hem is, terwijl Jeremia nergens geen schulden heeft.
Ken jij dat gevoel? Dat het leven je aan alle kanten test of je wel kunt blijven staan. Misschien wel door mensen waar je zielsveel van houdt. Misschien denk je zelf ook wel dat je beter niet geboren had kunnen worden, je bent toch een mislukkeling en iedereen heeft het op jou gemunt.
Gelukkig is de Bijbel niet een lange reeks van klaagliederen. Het is door God geïnspireerd en God geeft hoop. God laat jou niet iets beginnen, iets doen, en vervolgens laat Hij je staan. Hij spreekt tot jou en wil dat jij zijn boodschap hoort:
Ik maak jou tot een bronzen vestingmuur,
van alles, verslavingen, ellende, ziekte, pijn en verdriet, zal je bestrijden,
maar je niet overwinnen,
want Ik zal je ter zijde staan,
om je te beschermen en te redden. 
- spreekt de Heer

Het enige wat ik kan zeggen zijn de woorden van Jeremia in vers 16:
Telkens als ik uw woorden hoor,
neem ik ze als voedsel tot mij.
Uw woorden geven mij een diepe vreugde,
want ik behoor u toe, o Heer,
God van de hemelse machten. 

U bent mijn hoop {Jeremia 14}

God blijft bij zijn plan. Hij zal het volk straffen. Ze hebben zich misdragen, van Hem afgekeerd. Ze hebben alles gedaan wat Hij hen had verboden. Ze dachten dat ze beter hun hoop konden vestigen op afgoden als baäl, die zal hen wel redden, eten en regen geven. Toch?
Hoe is dat in je eigen leven? Waar bouw jij op? Bouw en vertrouw jij op je eigen kunnen of misschien op een beeldje? Geeft dat wat je nodigt hebt?
Ik weet het. Stormen kunnen veel kapot maken in je leven. Misschien wel alles. Maar zoals Jeremia doet mogen wij ook doen. God heeft zijn belofte gegeven. Nooit, maar dan ook nooit zal Hij ons zo hard treffen als de zondvloed. Nooit zal Hij zijn volk wegvagen van de wereldbol. Hij heeft ons beloofd dat Hij er altijd voor ons zal zijn. God is die belofte niet vergeten en zal het ook nooit vergeten. Wij mogen het zeggen: "Here God, U heeft mij en alle andere mensen belooft niet zo gruwelijk hard te straffen. Uw Zoon is voor onze zonden gestorven. Ik weet dat ik zonden doe, ik weet dat ik U verdriet doe. Here, vergeef het alstublieft. Denk aan Uw verbond."
Het is goed om tegen God te vertellen dat je niet blij bent met je zonden. Das niet altijd makkelijk, want soms zijn het dingen waar je liever niet aan denkt. Toch ben je bij God veilig. Hij is om je heen en zal je beschermen.
Ik sluit graag af met de laatste woorden van hoofdstuk 14:
Wij vestigen alle hoop op U, want U hebt alles gemaakt.

Gods trots, dat ben jij! {Jeremia 13}

God had grootse plannen met Zijn volk. Keer op keer was datzelfde volk koppig en eigenwijs. In de woestijn, maar nu ook in de tijd van Jeremia.
God wilde dicht bij Zijn mensen zijn, Adam en Eva konden het toch niet laten om van de vrucht te eten waardoor hun ogen geopend werden en ze niet langer meer in het paradijs konden blijven.
God wilde Zijn volk vastbinden als een gordel. Maar door alles wat het volk gedaan heeft, alle ontrouw, zal dat niet kunnen. Het volk zal nergens meer toe dienen.
Hoe zie ik dat in mijn eigen leven? Ik merk dat christen zijn een steeds zeldzamere verschijnsel is. Maar aan Gods aanwezigheid twijfel ik niet. In allerlei verhalen, in mijn eigen leven en dat van andere mensen, hoor ik, voel ik, ervaar ik Gods aanwezigheid. Het is niet zoals God het bedacht had, maar Hij is er wel.
Door verschillende gebeurtenissen en door het lezen van deze verhalen kom ik er de laatste tijd achter dat Gods regels niet zo gek zijn (wie ben ik eigenlijk dat ik daar aan twijfel?). Het is goed om naar God te luisteren, naar Zijn regels en naar Zijn aanwezigheid. Als wij naar Hem luisteren zijn wij Zijn trots, mogen wij Zijn trots zijn. Waardevol zijn wij al in Gods ogen, maar hoe mooi is het dat God trots op jou en mij kan zijn!

Met Hem aan je zijde {Jeremia 12}

Oneerlijkheid. Het is aan de orde van de dag. Terwijl wij bakken met eten weggooien, verhongeren mensen aan de andere kant van de wereld. Ik kan hier in alle vrijheid schrijven over mijn geloof, terwijl ik weet dat er mensen vervolgd worden. En misschien ervaren we het ook wel heel persoonlijk en dichtbij. Bij de één lijkt het alleen maar voor de wind te gaan, iets waar jij misschien van droomt. Er gebeuren de gruwelijkste dingen, en soms komt men er zonder straf mee weg. Het gaat soms zo raar in ons leven, soms zo onbegrijpelijk. 

Jeremia ervaart die ongelijkheid, oneerlijkheid ook:

‘HEER, u staat altijd in uw recht

als ik het tegen u opneem.

Toch vraag ik, hoe verantwoordt u

dat boosdoeners in voorspoed leven,

en trouwelozen rust genieten? 

Misschien wel een herkenbare vraag, die je God gesteld hebt. God geeft Jeremia antwoord. Hij legt uit dat het allemaal veel erger kan en dat het volgen van Hem niet altijd zonder gevaar is. Jeremia kan zelfs zijn eigen familie vertrouwen. 

Het lijkt mij toch maar wat eng. Dat alles om je heen schijn is, dat niemand te vertrouwen is. Maar tegelijk bedenk ik mij dat het te maken heeft met wie ik op de eerste plek hebt staan. In Gods kracht kan ik veel aan, meer dan ik vertrouw op wat mensen doen. Het lijkt voor mij een proces om los te laten wat aards is en mij te richten op God. Iets wat ik steeds vaker terug zie in de hoofdstukken van Jeremia. En het vertrouwen op God zal niet zonder slag of stoot gaan, dat weet ik. Er zal flink geschud worden om te kijken of mijn fundament wel stevig is. Maar ik weet dat wat mij ook overkomt ik vertrouwen kan op God. Dat ik niet hoef te kijken en oordelen over oneerlijkheid (dit bekend niet dat wij over lijken moeten gaan om zelf het zo goed mogelijk te hebben), dit is iets wat ik aan God over moet laten. En als het soms zwaar is, dan is dit mijn vertrouwen: 

U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.{1 Kor. 10:13}

Gods verbond met jou {Jeremia 11}

De liefde tussen een man en een vrouw, het mooiste wat er is. Een romantisch plaatje. Maar is het wel zo? Ik moet zeggen dat ik er zelf nog niet zoveel ervaring mee heb, dus ik kan alleen iets zeggen over wat ik om mij heen zie gebeuren. In het begint lijkt het allemaal zo romantisch, maar ik hoor de laatste tijd steeds meer over huwelijken die kapot gaan, terwijl het zo goed leek.
 Het volk in de tijd van Jeremia hoort bij het verbond dat God met Abraham gesloten heeft. Maar God ziet dat het volk zich niet houdt aan het verbond en het volk trekt zich daar niets van aan. God wordt daar boos om. God houdt ontzettend veel van zijn volk, maar zo kan het niet. God wil dat wij ons houden aan het verbond dat God gesloten heeft. Een verbond kan alleen gesloten worden met twee partijen, als één partij zich voortijdig terugtrekt kan het verbond niet gesloten worden. Het verbond is nu gesloten en het volk deelt daarin en heeft zich daaraan te houden.
God gaat met jou ook een relatie aan, een relatie die wel vergeleken wordt met dat van een man en een vrouw. God heeft dat verbond ook met jou gesloten. Hij belooft daarin dat Hij bij je zal zijn, Hij zal jouw God zijn. Wat doe jij? Accepteer je de liefde van God in je leven, laat je Jezus toe in je leven en ga je verder in dat prachtige verbond? Of doe je er alles aan om te doen zoals het volk deed. Bedenk wel, beide opties hebben desastreuze gevolgen. Ik kan je alleen maar aanmoedigen om Jezus toe te laten in je leven. Ik weet namelijk dat ik zonder Hem niet zover had kunnen komen, op eigen kracht had ik het niet volgehouden. Hoelang ga jij het volhouden zonder Gods beschermende en dragende armen? 

De weg {Jeremia 10}

Een Tom-Tom is erg makkelijk, als je er mee kan rijden. Ik leer het steeds beter, maar het gebeurt nog wel eens dat ik te vroeg naar rechts ga of juist te laat. Hoe het komt? Ik luister niet goed, ik schat het niet goed in, ik kijk niet goed naar het schermpje. Nu ik steeds vaker gereden heb met de Tom-Tom gaat het steeds beter en komt het minder vaak voor dat ik verkeerd rijd.
Het is voor mij een vergelijking met het (geloofs)leven. Eerst ging ik mijn eigen weg, ik wist namelijk wel waar ik heen moest. Toen kwam ik er achter dat het zo eenvoudig niet was en dat ik zonder Gods hulp nergens was. Alleen was mijn luisterhouding niet zo goed en daardoor maakte ik verkeerde keuzes (die me uiteindelijk wel op de goede plek gebracht hebben), ook vergat ik ondertussen goed te kijken en daardoor zag ik het niet. God werkte wel en wees mij de weg, maar ik zag het niet. Ik verweet God dat Hij mij de verkeerde kant opstuurde en dat ik het uiteindelijk toch zelf beter wist. Terwijl het mijn eigen fout was en dat mijn weten niet de juiste was.
Ook nu merk ik dat het luisteren naar God, het kijken naar de weg die Hij mij wijst, steeds beter gaat. Het is soms moeilijk, want de wegen die je gaan moet zijn niet altijd eenvoudig. Ik weet dat de weg die ik gaan moet, met alle hobbels en bobbels, mij zal brengen op een plek waar het veel mooier en beter is dan hier. Langzaam aan leer ik de aardse dingen los te laten, leer ik wat écht belangrijk is mijn leven. Leer ik om al die afgoden achter mij te laten, want uiteindelijk heb ik daar niets aan.


Lieve Vader, 
Ik ben koppig geweest, 
dacht dat ik zelf beter wist. 
Ik zou de weg wel weten Heer,
die ik gaan moest. 
Gelukkig liet U mij niet los, 
leidde mij naar het pad dat ik gaan moest. 
Een weg die niet zonder hobbels en bobbels is,
maar waar U mij veilig doorheen draagt. 
Dank U wel! 
{Jeremia 10:23 - vrije vertaling} 

Trots (Jeremia 9)

Oh, oh, we zijn maar wat trots als we iets weten wat een ander niet weet. We zijn maar wat trots als we over een bepaalde kracht beschikken. En er zijn mensen die maar wat trots zijn op hun rijkdom en daar graag mee te koop lopen.
Natuurlijk mogen we trots zijn op de kennis de we van God gekregen hebben, de kracht en de rijkdom. Maar we moeten niet vergeten van wie we dat gekregen hebben. Het is niet goed om te doen alsof we dat allemaal zelf voor elkaar gekregen hebben. Eigenlijk misbruiken we God dan. Jeremia schrijft iets wat veel waardevoller is dan de trotsheid van "eigen" opbrengst. Het gaat het aardse te boven. Het geeft voor mij de kern weer van het leven, waar het om gaat, wat belangrijk is:

Wil iemand zich op iets beroemen,

laat hij zich erop beroemen dat hij mij kent 

(wat een kostbaar bezit is het toch dat we God mogen kennen)

inziet dat ik, de Heer, dit land liefde schenkt 

(soms zijn er tijden dat het in je leven stormt, je niets meer ziet, je mag om je heen kijken en zien wat God om je heen geeft aan liefde, het zal je leven uiteindelijk vullen)

rechtvaardigheid en recht,

want daar schep ik behagen in - spreekt de Heer 

(dit is wat God van ons vraagt, erkennen dat Hij God is, de liefde van God zien en recht en rechtvaardigheid hoog in het vaandel hebben, de samenvatting van de tien geboden) 

Luisteren {Jeremia 8}

Als jou gevraagd wordt om God te omschrijven, wat zeg jij dan? Als ik zo'n lijstje moet maken dan zou liefdevol bovenaan staan. In veel dingen, misschien wel in alles en dat vind ik lastig om te zeggen omdat ik niet altijd de liefde zie of ervaar, is God liefde. Elke dag dat ik wakker word, elke vogel die ik hoor, het leven dat ik mag leven, ja in zoveel meer voel ik Gods liefde. 

Ik ben aanbeland bij hoofdstuk 8 van het Bijbelboek Jeremia. En wat daar staat is niet misselijk. Ik had ook even de tijd nodig om door te laten dringen wat daar staat en ik weet het eigenlijk nog niet. Het volk blijft weigeren, het wil maar niet terug komen. Geldt dat ook niet voor deze tijd? Zijn wij, mensen, niet net zo koppig? Op eigenwijsheid volgt vaak een straf. En God straft Zijn volk ook. Maar voordat Hij dat doet komt een geweldig mooie eigenschap van God voorbij. Eerlijk gezegd las ik er eerst overheen, nu ik het voor de tweede keer las dacht ik: dat is em! God zegt in Jeremia 8:6:

Ik heb goed naar hen geluisterd

God heeft niet naar het volk geluisterd, God heeft GOED naar het volk geluisterd. God gaat niet over één nacht ijs. Zijn besluit is wijs en rechtvaardig. God hoort en ziet alles. God neemt de moeite om werkelijk en goed naar Zijn volk te luisteren. Niet omdat het maar een onbelangrijk volkje is. Nee, wij allemaal zijn kostbaar en duur gekocht. Soms lijkt het alsof God ver weg is en niet antwoord. Vertrouw op deze woorden: God luistert naar je, God luistert GOED naar je omdat je Zijn kostbaarste bezit bent! 

Gods wil {Jeremia 7}

Als jullie je leven werkelijk beteren, 

als jullie elkaar rechtvaardig behandelen, 

vreemdelingen, wezen en weduwen niet onderdrukken, 

in dit land geen onschuldig bloed vergieten 

en niet achter andere goden aan lopen, jullie onheil tegemoet, 

dan mogen jullie hier blijven wonen, 

in dit land dat ik jullie voorouders gegeven heb. 

Zo is het altijd geweest, zo zal het dan altijd zijn.

{Jeremia 7:5-7}

God dienen, hoe doe je dat? Ik vind het een moeilijke vraag. Vaak wordt er gezegd: "Dan doe je de wil van God". Maar wat is dan die wil van God? Wat vraag God van mij? Allereerst vraagt God mij om mij te houden aan die tien geboden. Het lijkt een onmogelijke klus en dat is het soms ook. Maar ik weet zeker dat God die regels niet voor niets geformuleerd heeft. 

Kijk eens om je heen, hoeveel is er wel niet kapot?! Er zitten lastige kwesties tussen, waarbij het lijkt dat het niet anders kan. Maar ik vertrouw erop en die tekst staat zelfs in de Bijbel, dat God een mens nooit meer geeft dan dat hij of zij aan kan. 

Wij zullen de wet niet volbrengen, dat kunnen wij niet omdat we niet perfect zijn. Maar ik denk, kijkend naar de tekst hierboven, dat wij wel iets kunnen. Nee, alleen kan je het niet. Daarbij heb je echt de hulp van God nodig. En dat was de fout van het volk, zij dachten dat ze het zelf wel konden en dat ze de hulp van een andere (af)god moesten inschakelen. In je leven heb je alleen God nodig. Hij zal je helpen, Hij zal je bijstaan, ook al lijkt het soms de verkeerde kant op te gaan. Geef niet op. Jezus heeft ook jouw deze troost gegeven: 

‘Gelukkig wie nederig van hart zijn,

want voor hen is het koninkrijk van de hemel.

Gelukkig de treurenden,

want zij zullen getroost worden.

Gelukkig de zachtmoedigen,

want zij zullen het land bezitten.

Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid,

want zij zullen verzadigd worden.

Gelukkig de barmhartigen,

want zij zullen barmhartigheid ondervinden.

Gelukkig wie zuiver van hart zijn,

want zij zullen God zien.

Gelukkig de vredestichters,

want zij zullen kinderen van God genoemd worden.

Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden,

want voor hen is het koninkrijk van de hemel.

Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van mij uitschelden, vervolgen en van allerlei kwaad betichten. Verheug je en juich, want je zult rijkelijk worden beloond in de hemel; zo immers vervolgden ze vóór jullie de profeten.
{Matteüs 5:3-12}

Rust {Jeremia 6:16}

Dit zegt de HEER:

Ga op de kruispunten staan, denk na,

kijk naar de oude wegen.

Welke weg leidt naar het goede?

Sla die in, en vind rust.

{Jeremia 6:16}

Je kent misschien wel die momenten dat je een beslissing moet nemen en je er niet uit komt. Ik ken dat soort dilemma's wel. Vervolgens denk ik: denk er maar niet meer aan dan komt het wel goed. Maar zo simpel is dat niet. Op de raarste momenten schoot het dan door mijn hoofd. Midden in de nacht moest ik er ineens aan denken, ineens weer allemaal onrust, want ik had nog geen beslissing genomen. Geen beslissing nemen is een keuze, maar of je er nu zo gelukkig van wordt?! 

Daarom vind ik deze boodschap van God zo enorm mooi. Ik heb vandaag een periode in mijn leven afgesloten, dit hoofdstuk is klaar. Het was heftig, het was mooi, het was leerzaam, het heeft mij gebroken en weer opgebouwd. Nu dit hoofdstuk klaar is betekend het niet dat ik het zal vergeten, nee het is een deel van het boek van mijn leven dat God schrijft. Ik kan er op verder bouwen. God heeft mij voor keuzen gesteld, mij gedwongen om een keuze te maken en dat was niet eenvoudig. Maar ik snap nu waarom het moest. Ik zocht rust en ik heb die gevonden. Ik zocht naar antwoorden op vragen, de antwoorden zijn er, de vragen weet ik niet meer. Het is goed om soms stil te staan, om na te denken over keuzes die gemaakt moeten worden. Nog mooier wordt het als je God daarin betrekt. Hij is degene die je ultieme rust kan en zal geven. De rust van genade. Hij heelt jouw, ook al moet je daarvoor eerst gebroken worden. Met Zijn liefdevolle armen bouwt Hij je op en laat je zien welke kant je op moet gaan. Hij zal je laten proeven van de rust, die wij op deze aarde nog niet volledig kunnen ervaren, stil maar, wacht maar, in de hemel is die rust je gegeven.

Jouw verdriet = Zijn verdriet {Jeremia 6:13-14}

Het leed van een ander.. Wat doet dat met jou?

Daar schrijft Jeremia over in vers 13 en 14. De mensen kijken weg, doen alsof er niets aan de hand is. Ze zeggen dat het geweldig gaat. Maar niets is minder waar. Mensen hebben honger. Oorlog wordt gevoerd. Kinderen worden mishandeld en misbruikt. Meisjes uitgehuwelijkt. Gezinnen vallen uit elkaar. Jongens die vaderliefde missen en losgaan op straat en op school. 

Gaat het werkelijk zo goed? Doen wij niet precies hetzelfde als de mensen in de tijd van Jeremia. Sluiten wij de ogen niet ook voor het leed van een ander? Voelen we onszelf niet veel te goed om een ander te helpen? Niet dat ik zo goed ben, want ik besef dat elke keer dat ik wegkijk bij leed, een keer teveel is. Een keer waarbij God weer verdrietig wordt om het onrecht dat Zijn kinderen aangedaan wordt en het onrecht dat Zijn kinderen doen. 

Ja, maar is het dan geen druppel op een gloeiende plaat om te helpen? Of het nu hier is, of daar in Afrika. Persoonlijk geloof ik daar niets van. Ik denk niet dat één enkele actie van jou wereld verbeterend is, maar jouw actie maakt wél verschil! 

Vanmiddag zat ik ergens te wachten en er kwamen allerlei mensen voorbij. Op een gegeven moment komt een oude man met buitenlandse afkomst voorbij fietsen, op dat moment komt er (onbedoeld, maar niet minder bedoelt) een glimlach op mijn gezicht. De man ziet het en begint te zwaaien naar me met een flinke glimlach, met gevolg dat ik nog breder begin te lachen en een moment van dankbaarheid ervaar. 

Een simpel moment, van nog geen dertig seconde. Ik weet niet of het voor die man verschil heeft gemaakt, maar uit zijn gedrag haal ik het wel. Door zijn enthousiaste gedrag maakt hij weer verschil bij mij en bracht een glimlach op mijn gezicht. Dit moment deelden wij en we gaan elk verder met ons leven. 

In sommige momenten dat ik zie dat mensen verdriet hebben, dan wordt mijn hart ook bewogen. Een stukje van mij huilt mee. Als God ziet dat Zijn geliefde kind verdriet heeft dan huilt niet een stukje mee. God leeft intens met je mee, voelt wat je meemaakt, weet wat je voelt. God alleen kan je troosten. Jouw verdriet is Zijn verdriet. God maakt een verschil met Zijn oneindige liefde en genade. Een verschil dat wij verder mogen dragen en vertellen in deze wereld. Waarmee we anderen tot steun mogen en kunnen zijn, als dat kan. 

Ik ben bij je! {Jeremia 6:8}

Elke keer rond Pasen verwonder ik mij over het feit dat Jezus voor jou en mij aan het kruis gestorven is. Zo'n daad kan ik mij niet voorstellen, dat iemand dat voor mij zou doen. Toch deed Jezus het. En terwijl Hij aan het kruis hing wist Hij dat de zonden in de wereld zouden blijven, mensen zouden verschrikkelijke dingen doen. En toch stierf Hij voor ons omdat Hij wist welk plan erachter zat. Hij wist dat dit moest gebeuren, zodat wij elke keer weer vergeven kunnen worden.
Dat God een God is van liefde en genade lees ik weer in hoofdstuk 6. Ondanks de vreselijke woorden die er in staan, geeft God hoop. Wat een onvoorstelbaar geduld heeft God met ons. Weer roept Hij ons op om ons te bekeren en terug te gaan naar God. En als je dat doet dan zal God bij je blijven. Hij zal je niet (laten) verwoesten. Hij slaat Zijn zorgende armen om ons heen.
Terwijl ik dit schrijf denk ik terug aan afgelopen vrijdag. Mijn moeder moest voor onderzoeken naar het ziekenhuis, toen ze thuiskwam en vertelde dat het allemaal goed was en dat ze een jaar weg mocht blijven klonk: ik ben zo dankbaar Heer, voor wat U heeft gedaan.. Kippenvel..

Geloven = vertrouwen op de Leiding {Jeremia 5}

Tja, wat zal ik zeggen.. Is geloven makkelijk? Is geloven een zware last? 

Geloven is zeker niet makkelijk, het kan soms best wel eens wat strijd op leveren in je leven. Maar om het nu een zware last te noemen, nee, daar kan ik mij niet in vinden. 

Een tijdje geleden las ik in een boek de opdracht om voor mijzelf te formuleren wat geloven voor mij betekent. Eén van de belangrijkste betekenis van geloof voor mij is: "Geloof betekent voor mij dat ik nooit meer alleen door het leven hoef te gaan."

Niks geen zware last, niks geen riemen die mij omklemmen. Ik hoef mij nergens los van te maken. Ja, ik moet me los maken van alles wat aards is. Alles wat mij beknelt, afhoudt van God. Geloven is voor mij iets waardevols, omdat ik vertrouw dat God een weg met mij gaat. Hij neemt de leiding en geeft mij mijn eigen verantwoordelijkheden, maar in alles is Hij Eindverantwoordelijke en heeft Hij het recht om mij ter verantwoording te roepen. Hij weet precies wat er gaat gebeuren, Hij zal er zijn op de momenten dat ik God keihard nodig heb. Hij zal er zijn op de momenten dat ik van blijdschap en vreugde dans. En God doet wat Hij moet doen. Jeremia beschrijft hoe mensen zeggen dat God zulke dingen nooit zal doen. Ik denk dat het niet verstandig is om op zo'n manier te praten tegen God, alsof je God uit kunt dagen. God laat soms een storm door je leven gaan, maar uiteindelijk geeft Hij je de mogelijkheid om te kunnen zien waarom sommige dingen zijn gebeurd. De vraag aan jou is: ga je met Hem mee, in vrijheid, geloof je dat God het allerbeste voor jou doet en dat je daar nooit alleen in zult staan? Durf jij om uit je boot te stappen en vol vertrouwen naar Hem toe te gaan? 

God is voor jou {Jeremia 4}

Opnieuw doet God een oproep om terug te komen bij Hem. Maar dat niet alleen. Hij vraagt niet alleen om een vrome terugkoming. Nee, Hij vraagt om écht terug te komen, met diep verlangen in je hart. Geen dubbele bodem, wel eerlijk en transparant. Mensen kunnen jou en jij kan mensen makkelijk voor de gek houden. Maar God niet. God weet ook welke strijd je moet leveren. Ik schreef eerder al over afgoden die je kunt "dienen". Je mobiel, je sigaret, het kijken naar anderen, verzin het maar. De kans is groot dat je dat niet van ene op het andere moment dat los kan laten. Er gaat een strijd aan vooraf, je moet als het ware gezuiverd worden. En zuiveren gaat niet zonder pijn, soms komt er "geweld" bij aan te pas, denk aan het schuren van een stuk hout.
Gelukkig ken ik een God die mij niet alleen waarschuwt en "straft", God staat voor mij meer als vergevingsgezind, Hij ziet een oplossing waar ik het niet meer zie, Hij geeft een belofte bij een waarschuwing. En deze belofte wil ik vandaag meegeven, put er hoop uit, je bent niet verloren! Geef de strijd niet op, want de overwinning ligt in het verschiet:

Israël, wanneer je op je schreden terugkeert,
keer dan terug naar mij – spreekt de HEER.
Heb je die afgodsbeelden weggedaan,
zwerf dan niet langer rond,
maar zweer waarachtig, eerlijk en oprecht:
“Zo waar de HEER leeft.”
Dan willen alle volken worden gezegend als Israël,
ze zullen zich met Israël gelukkig prijzen.

Uw genade is mij genoeg {Jeremia 3}

Als je hoofdstuk 2 leest van Jeremia dan denk je vast dat er geen redding meer is. Dat was in ieder geval mijn gedachte. Wat een ellende doen we onszelf aan. Waarom laten we ons zo afleiden door hebbedingetjes die uiteindelijk niets waard zijn. Die ervoor zorgen dat wij onze aandacht daarop richten in plaats van op de Bijbel en God.
Gelukkig is hoofdstuk 2 niet het laatste Bijbelboek en volgt hoofdstuk 3. God laat mij in dat hoofdstuk zien dat ik afhankelijk ben van Hem. Dat Hij zo ontzettend goed voor mij zorgt, onvoorstelbaar goed zelfs. God roept mij op om al dat aardse achter mij te laten, lees maar hoe God vol liefde jou en mij terug roept:
Kom terug, ontrouw Israël – spreekt de HEER –,
dan zal ik mijn woede laten varen,
want ik ben vol genade,
niet eeuwig duurt mijn toorn
– spreekt de HEER.
Erken alleen dat je schuldig bent,
tegen de HEER, je God, in opstand bent gekomen,
dat je overal op zoek ging naar andere goden,
onder elke bladerrijke boom,
dat je niet naar mij geluisterd hebt
– spreekt de HEER.

Wauw, ik krijg er weer kippenvel van als ik dat lees. Ondanks al mijn zonden mag ik terug komen. Het enige wat ik hoef te doen is te erkennen, te belijden dat ik schuldig ben. Daar moet ik niet licht over doen. Want het is heel wat, wat ik fout doe. Gelukkig hoef ik niet bang te zijn, want God is vol genade. In vers 22 zegt God: Ik zal je genezen van je ontrouw. Er is redding, Hij laat mij niet los. En het mooie is, God belooft dat Hij mensen naar Zijn hart, die ons zullen weiden met inzicht en wijsheid. Erken die mensen. En er zal een tijd komen dat alles weer goed komt. Dat noord en zuid één wordt, dat er geen verschil is tussen mensen, dat de plek op de troon ingenomen wordt. En dat vertelt Jeremia ons al, heel veel jaren voordat Jezus kwam. Wauw!

Afgod {Jeremia 2}

Een tijdje geleden ging mijn mobiel stuk, een paar belangrijke knopjes werkten niet meer. Oplossing? Opsturen. Gelukkig kon ik een telefoon van iemand lenen, helaas kon ik daar geen internet op hebben. Want ja, wat ben je tegenwoordig zonder internet op je mobiel. Zonder twitter of facebook leven kan nog wel, maar zonder whats app ben je niets meer!
En toen las ik het volgende stukje uit Jeremia 2:
Ze zeggen tegen een blok hout:
“U bent onze vader,”
tegen een stuk steen:
“U hebt ons gebaard.”
Ze hebben mij de rug toegekeerd,
ze kijken mij niet langer aan.
Maar als ze in nood zijn, roepen ze:
“Kom toch, red ons!”
Waar zijn dan je goden,
die jullie zelf gemaakt hebben?
Die moeten je maar redden uit je nood.

Ik werd wel even aan het denken gezet. In hoeverre bepalen spullen, dingen, mijn leven? Is het gebruik van bijvoorbeeld facebook een afgod aan het worden?
Heel bewust heb ik een tijdje geleden mijn meldingen van twitter en facebook uitgezet. Ik wilde gewoon niet langer meer gestoord worden door meldingen van een reactie, van een bericht, van een nieuwe tweet, enz. En sinds dat ik mijn mobiel weer terug heb, is twitter definitief weg van mijn mobiel. Want ik besef dat ik mijn tijd veel beter kan besteden aan dingen die echt zijn. Zoals gezellig met een paar vriendinnen vieren dat het schooljaar er bijna op zit en lekker wat drinken in de stad.
Het mooie van echte vrienden is dat zij er voor je zullen zijn als je het moeilijk hebt. Spullen kunnen die pijn verzachten, tijdelijk. Maar ik heb gemerkt dat het zo kostbaar en waardevol is om mensen om je heen te hebben, waar je face-to-face contact mee hebt, waar je alles mee kan delen en die er altijd voor je klaar staan. En nog mooier is om je te richten op God. Je mobieltje kan het zomaar ineens opgeven. God geeft nooit op. Hij gaat verder waar jij stopt. Hij draagt je, als jouw benen het begeven. Hij is het waar je non-stop contact mee zou moeten hebben en Hij zal er zijn!

 

Je kunt het! {Jeremia 1}

Ik ben een paar dagen geleden begonnen om het Bijbelboek Jeremia te lezen. Een wonderlijk Bijbelboek waar veel in staat. Ik denk dat ik zo af en toe een stukje schrijf over het stuk dat ik gelezen heb.

Jeremia krijgt een opdracht waar hij geweldig tegen op ziet. Hij wordt geroepen tot God om profeet te zijn. Jeremia ziet dat niet zitten en hij zegt tegen God: "Nee! Ik ben te jong!". God hoort het en weet beter. Hij belooft Jeremia dat Hij dicht bij hem zal zijn. Nee, God zal niet voorkomen dat Jeremia weerstand ondervindt. Hij zal wel zorgen dat ze Jeremia niet kunnen verslaan.
Ik denk dat wij allemaal iets kunnen verzinnen waarbij wij van te voren dachten: dit gaat mij nooit lukken! Bij voorbaat wil je er nog geen eens aan beginnen, het zou toch alleen maar falen. Uiteindelijk ga je er toch maar mee aan de slag. En het lukt je. Wat doe jij dan? Zelf de eer opstrijken? Of denk je terug aan het moment, dat de moed je in de schoenen zonk en dat je toch de kracht hebt gekregen om het voor elkaar te krijgen. Ook tegen jou zegt God: "ik zal je terzijde staan en je redden". Geef je je over in Zijn armen? God heeft voor jou ook een speciale opdracht, waar Hij jou de krachten voor zal geven.